All Chapters of Unloved ลวงรักเพลย์บอยร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

วันต่อมา@Cafe X“พี่ว่าล้มเลิกความคิดแล้วกลับไปตั้งใจทำงานเถอะ”ซีเหวินพูดกับน้องสาวที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม มองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ ส่งสายตาอ้อนวอนให้เพื่อนสนิทของน้องสาวช่วยพูด แต่เธอไม่ยอมช่วย เหมือนจะโฟกัสอยู่เพียงแค่ การแกล้งใช้ขาสัมผัสกับขาของเขาเพียงแค่นั้น“ฉันไม่ทิ้งงานของตัวเองหรอกน่า”มือเรียวสวยวางแก้วกาแฟลง เข้าใจสิ่งที่พี่ชายจะสื่อ เขาไม่ได้ขาดแคลนบุคลากรในการทำงาน ไม่มีเธอ ก็ยังมีนักออกแบบอีกหลายคนที่ช่วยทำงานในด้านนี้ สิ่งเดียวที่พี่ชายห่วงคือแผนการแก้แค้นของเธอ เขาอยากให้ล้มเลิกไปซะ แล้วเอาเวลาไปใช้ทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์มากกว่า เธอเองก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่เหมือนถูกดึงให้ถลำลึกลง อยากรู้ว่ามู่เฟยหลง รู้สึกกับฟูหลินตัวปลอมแบบไหน ความรู้สึกนั้นมันของจริง หรือแค่ความหวั่นไหวเพียงชั่วคราว“พี่ห่วงเรื่องนั้นตรงไหน เห้อ~”บรรยากาศอึดอัดเมื่อครู่ผ่อนคลายลง ริมฝีปากจิ้มลิ้มคลี่รอยยิ้มออกมาจางๆ แผนการเหรอ ตอนนี้มันรวนไปหมดแล้ว ซึ่งคนที่เป็นตัวแปรให้มันรวนแบบนี้ ลี่หมิงรู้ดีว่ามันเป็นเพราะเธอ เธอที่หวั่นไหวไปกับความใจดีของเขา เหมือนในอดีตแปดปีก

“เต็มหมดแล้วครับคุณมู่ เพราะคนนั้นเลย”เฉินลู่ซินชี้มือไปที่พนักงานใหม่ ซึ่งกำลังยืนคุยกับลูกค้าโซนวีไอพีอยู่ ดวงตาสีเข้มฉายความตึงเครียด เมื่อจุดโฟกัสของสายตา ตกกระทบที่คนตัวเล็กสวมชุดสีดำเนื้อผ้าน้อยนิด ฟูหลินสวยอยู่แล้ว แต่เขากลับรู้สึกว่าเธอมีเสน่ห์มาก เมื่อสวมใส่เสื้อผ้าสีดำแบบนี้“ไอ้พวก*** หูตาไวชะมัด” ริมฝีปากหยักสวยเม้มแน่น เกลียดทุกสายตาที่จ้องมองเธอ ร่างสูงหมุนตัวกลับหลัง เดินไปเคลียร์พวกลูกค้าหน้าร้าน ด้วยการไล่ให้กลับไปก่อน แม้จะโดนลูกค้าโวยวายใส่ เจ้าของสถานที่ก็ไม่สนใจ เมื่อด้านหน้าอาคารปราศจากผู้คน ร่างสูงใหญ่ก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปด้านใน“สั่งเหล้าหน่อยครับ!”เสียงลูกค้าตะโกนเรียกแข่งกับเสียงเพลง คนถูกเรียกฝืนส่งยิ้มหวานๆไปให้ ทั้งที่ในใจเริ่มด่าแหลก เธอเดินแบบนี้มาสี่ชั่วโมงแล้ว แทบจะยกขาขึ้นก้าวไม่ไหวแล้ว นี่เธอเพิ่งทำงานวันแรกนะ เห็นใจกันบ้างสิปึ่ง!“เมนู! สั่งซะสิ!”เจ้าของสถานที่วางแผ่นเมนูลงบนโต๊ะ ตามระดับความไม่พอใจที่กรุ่นอยู่ในอก ยืนจ้องเงียบๆรอให้ลูกค้าสั่ง ตั้งใจทำหน้าตึงขู่ให้กลัว แต่ลูกค้ากลับยียวนชวนให้หงุดหงิดเพิ่ม“ว้า! เหล้าผมยังเหลือเต็มเลย ยังไม่

สามวันต่อมาเป็นเวลาสามวันแล้ว ที่ลี่หมิงทำงานอยู่ใน high bar เธอโดนพี่ชายโทรตามทุกวัน ขอร้องให้กลับไปทำงานที่บริษัท ดีกว่ามาเสียเวลาทำอะไรแบบนี้ แต่เธอเลือกที่จะทำต่อ ไม่ใช่เพราะแผนการเอาคืน แต่เป็นเพราะเจ้าของสถานที่ ที่ไม่ยอมให้เธอออกไปไหน“ฟูหลิน! เอาเหล้านี่ไปเสริฟโต๊ะนู้นให้หน่อยสิ” ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมองคนพูด เลยเวลาพักของเธอมาสักพักแล้ว แต่เธอเพิ่งจะได้นั่งพักเมื่อสักครู่ ยังไม่หายเหนื่อยเลย ถูกเรียกใช้งานอีกแล้ว “แต่ฉันเพิ่งจะได้พักนะคะคุณเฉิน” ลี่หมิงโอดครวญ มองผู้จัดการด้วยสายตาเว้าวอน“เหล้านี่คุณมู่เป็นคนสั่ง และที่สำคัญ คุณมู่กำชับมาว่า ต้องเป็นเธอเท่านั้นที่ยกไปเสริฟ”“โอ้ย! คนเพิ่งจะได้พัก! ไอ้ปีศาจ!” ลี่หมิงพึมพำเบาๆ ด่าเจ้านายที่สวมร่างปีศาจร้าย และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอโดน เวลาเธอพักทีไร เขาชอบใช้งานเธอทุกที ปึ่ง!มือเรียวสวยวางขวดเหล้าลงบนโต๊ะเสียงดัง มองใบหน้าเจ้านายด้วยสายตาไม่พอใจ คนสั่งเหยียดยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ คนตัวเล็กสั่นสะท้าน ทั้งโกรธ ทั้งใจเต้นโครมครามเพราะรอยยิ้มมีเสน่ห์“เหล้าค่ะคุณมู่ ฉันต้องรินให้ด้วยไหม!?” คนตัวเล็กถามเสียงห้วนในประโยคสุดท

บ่ายวันต่อมาTru Tru โทรศัพท์เครื่องหรูส่งเสียงดังรบกวน คนนอนขยับมือไล่คว้าไปตามเตียงเพื่อหามัน พยายามปรือตาขึ้นมอง เมื่อเจอก็รีบยกมันขึ้นกดรับสาย กรอกเสียงเบื่อหน่ายลงไป ตามประสาคนยังมาตื่นเต็มที่“ฮัลโหล”[อยู่ไหนลูก?] “แม่เหรอคะ!”ร่างบอบบางดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อนึกได้ว่าวันนี้เธอมีนัดกับครอบครัว ซึ่งนัดหมายนี้ มันก็หนีไม่พ้นเรื่องแต่งงานเหมือนทุกที[ถ้าคราวนี้ลูกไม่มา แม่คงหาข้ออ้างกับทางนู้นไม่ได้แล้วนะ] น้ำเสียงราบเรียบสบายๆ แต่คนฟังรับรู้ได้ถึงแรงกดดันมหาศาล และอำนาจที่ไม่สามารถขัดขืนได้“แต่แม่คะ หนูบอกไปแล้วนี่นาว่าไม่แต่ง”ลี่หมิงพูดเสียงเรียบ เพราะตัวเองบอกไปแล้วหลายครั้ง ว่าไม่แต่งเข้าตระกูลนี้เป็นอันขาด ต่อให้คนภายนอกมองว่าลูกชายตระกูลนี้ดี แต่สำหรับเธอ เขาก็เป็นได้แค่ขยะชิ้นหนึ่ง ไม่มีค่าให้เธอใช้ชีวิตด้วย[นัดกินข้าวเย็นนะลูก อย่าสาย] สายถูกตัดไปทันที ลี่หมิงถึงกับโยนโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียง เพราะคำพูดของแม่ผู้ให้กำเนิด ฟุบใบหน้าลงบนหมอนสีดำ กรีดร้องสุดเสียงเพื่อระบายความอัดอั้นในใจเมื่อไหร่ชีวิตเธอจะหลุดพ้นจากการแต่งงานแบบนี้สักที เธออยากเลือกคู่ชีวิตของเธอเอง“อ๊าก

ชั่วโมงต่อมารถยนต์ขนาดใหญ่ทั้งสองคัน ขับตามกันเข้าไปภายในพื้นที่ของโรงแรมระดับห้าดาว ซึ่งโรงแรมแห่งนี้ขึ้นชื่อทั้งเรื่องการบริการ ความสวยงามของสถานที่ แต่ที่โดดเด่นที่สุดกลับเป็นเรื่องของอาหาร ที่นี่มีเชฟชื่อดังทำงานอยู่ ส่งผลให้โรงแรมแห่งนี้เป็นที่นิยมของผู้คนในเมือง แต่ละวันมีคนมาใช้บริการไม่ขาด และถ้าไม่จองล่วงหน้า อย่าหวังว่าจะได้ทานอาหารในโรงแรมแห่งนี้พรึ่บ!จางหมิ่นยื่นมือออกไป เมื่อเห็นคนรักกำลังจะก้าวลงจากรถ ลี่หมิงเหยียดยิ้มส่งให้ จับมือข้างนั้นไว้แน่น ออกแรงจนเล็บจิกลงไปบนอุ้งมือใหญ่แรงๆ คนถูกกระทำมองคนรัก ที่กำลังตัวเหมือนเด็กด้วยรอยยิ้มเขาไม่เคยรู้เลยว่าถิงลี่หมิงจะสวยได้ขนาดนี้ ปกติเวลาเจอกัน เธอจะสวมแว่นสายตา ร่างกายของเธอดูอวบอ้วนกว่าตอนนี้มาก และเธอมักจะหลีกเลี่ยงการสัมผัสกันตรงๆ เขาจึงไม่มีโอกาสได้พิจารณาใบหน้าเธอดีๆ ถ้าเขารู้ว่าเธอสวยได้ขนาดนี้ เขาคงไม่ทำเรื่องผิดพลาดลงไป“อย่าคิดว่าฉันจะยอมคุณเหมือนเมื่อก่อน”ใบหน้าสวยเงยขึ้นไปขู่ ผู้ชายที่เธอเคยรู้สึกดีด้วยในระดับที่เรียกได้ว่าชอบ คนถูกขู่หัวเราะร่า โน้มใบหน้าลงไปใกล้ จนได้กลิ่นหอมหวานเหมือนขนม กลิ่นที่เพียงแค่ไ