ชั่วโมงต่อมารถยนต์ขนาดใหญ่ทั้งสองคัน ขับตามกันเข้าไปภายในพื้นที่ของโรงแรมระดับห้าดาว ซึ่งโรงแรมแห่งนี้ขึ้นชื่อทั้งเรื่องการบริการ ความสวยงามของสถานที่ แต่ที่โดดเด่นที่สุดกลับเป็นเรื่องของอาหาร ที่นี่มีเชฟชื่อดังทำงานอยู่ ส่งผลให้โรงแรมแห่งนี้เป็นที่นิยมของผู้คนในเมือง แต่ละวันมีคนมาใช้บริการไม่ขาด และถ้าไม่จองล่วงหน้า อย่าหวังว่าจะได้ทานอาหารในโรงแรมแห่งนี้พรึ่บ!จางหมิ่นยื่นมือออกไป เมื่อเห็นคนรักกำลังจะก้าวลงจากรถ ลี่หมิงเหยียดยิ้มส่งให้ จับมือข้างนั้นไว้แน่น ออกแรงจนเล็บจิกลงไปบนอุ้งมือใหญ่แรงๆ คนถูกกระทำมองคนรัก ที่กำลังตัวเหมือนเด็กด้วยรอยยิ้มเขาไม่เคยรู้เลยว่าถิงลี่หมิงจะสวยได้ขนาดนี้ ปกติเวลาเจอกัน เธอจะสวมแว่นสายตา ร่างกายของเธอดูอวบอ้วนกว่าตอนนี้มาก และเธอมักจะหลีกเลี่ยงการสัมผัสกันตรงๆ เขาจึงไม่มีโอกาสได้พิจารณาใบหน้าเธอดีๆ ถ้าเขารู้ว่าเธอสวยได้ขนาดนี้ เขาคงไม่ทำเรื่องผิดพลาดลงไป“อย่าคิดว่าฉันจะยอมคุณเหมือนเมื่อก่อน”ใบหน้าสวยเงยขึ้นไปขู่ ผู้ชายที่เธอเคยรู้สึกดีด้วยในระดับที่เรียกได้ว่าชอบ คนถูกขู่หัวเราะร่า โน้มใบหน้าลงไปใกล้ จนได้กลิ่นหอมหวานเหมือนขนม กลิ่นที่เพียงแค่ไ
“จะรีบเดินไปไหน?”“จะตามมาทำไมเนี่ย!”ฝีเท้าเร่งรีบเพื่อหนีเมื่อครู่ หยุดลงและหมุนกลับไปเผชิญหน้ากับร่างสูงใหญ่ ท่าทางคุกคามของเขา ดูน่าหวาดกลัวกว่าใครคนหนึ่งที่เธอเกลียด ก็เกลียดพอๆกันนั่นแหละ แต่ตอนนี้เธอรู้สึก เกลียดผู้ชายตรงหน้ามากขึ้น ส่วนอีกคน เธอรู้สึกเกลียดเขาน้อยลงอ๊ะ! มันใช่เวลามาเปรียบเทียบอะไรแบบนั้นไหม แล้วจำเป็นต้องคิดถึงเขาด้วยเหรอ มู่เฟยหลงเอง เธอก็ไม่ได้พิศวาสเขาสักหน่อย“คิดอะไรอยู่? ทำไมสีหน้าถึงเป็นแบบนั้น” ใบหน้าแดงเรื่อฉายความเขินอาย น่ามองจนมองข้ามไปไม่ได้“ไม่เกี่ยวกับคุณ! ในเมื่อตามมาแล้ว ฉันจะบอกอะไรให้คุณรู้ ฉันไม่มีวันแต่งงานกับคุณ ไม่ว่าคุณพยายามจะทำอะไร ฉันจะขัดขวางและทำให้มันพังลงเอง”พรึ่บ!“จะ! จะทำอะไร!”ลี่หมิงถามเสียงสั่น ยกมือดันใบหน้าที่โน้มลงต่ำไว้ ไม่ให้มันซุกไซร้ลงข้างลำคอ คนที่ไม่คิดจะทำมากไปกว่านั้น ยอมผ่อนแรงลง วางใบหน้าลงบนไหล่ขาวเนียนเบาๆ“พี่ขอโทษ ชีวิตที่ไม่มีเธอ มันไม่ดีเอาซะเลย”ร่างสมส่วนแข็งทื่อเพราะประโยคนั้น นี่หรือเปล่า ประโยคที่เขาชอบพูดกัน พอไม่อยู่แล้วถึงได้เห็นค่า แต่เธอไม่ใจอ่อนหรอก เธอไม่อยากใช้ชีวิตอยู่บนความหวาดระแวง ว่าส
“ฟูหลิน! เธอดื่มไปเยอะแค่ไหนแล้วเนี่ย?”ถามคนที่นั่งไม่ค่อยตรงด้วยน้ำเสียงห่วงใย สังเกตอาการก็พอรู้ ว่าแอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนอยู่ในร่างของเธอนั้น มากพอสมควร เจ้านายบอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะมาถึง ซึ่งมันนานเกินไปสำหรับเธอที่ยกแก้วขึ้นกระดก ราวกับกำลังดื่มน้ำ“ยุ่งน่า! วันนี้ฉันเป็นลูกค้าคุณนะ!”“ฉันรู้ แต่มันเยอะเกินไปแล้ว เดี๋ยวกลับไม่ไหว พรุ่งนี้เธอต้องมาทำงานไม่ใช่หรือไง”“มาหรือไม่มา ฉันก็ไม่อดตายหรอกน่า ถอยไปได้แล้วค่ะคุณเฉิน!”ลี่หมิงพยายามคุมอารมณ์ แต่มันยากเพราะวิสกี้ที่เธอดื่มเข้าไป สมองอื้ออึงจนลิ้นเริ่มพันกัน ร่างกายก็โงนเงนไปมาอ่า … เธอยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่ตื่นนอน เมาเร็วขนาดนี้ เพราะสาเหตุนั้นแน่เลย“เตือนแล้วนะ”“อื้อ ฉันจะดื่มให้น้อยลง”เพราะคุณเฉินทำสีหน้าลำบากใจอยู่หรอกนะ เธอถึงยอมรับปากเขาไป ไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้ที่นี่ ในตอนที่ตัวเองสติสัมปชัญญะถดถอยลงไป อีกเหตุผลคือเธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆแปลกๆ เมื่อคิดถึงใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าของสถานที่แต่วันนี้เขาเองก็ติดธุระเหมือนกัน คงไม่มีเวลาว่างมาหวงเธอหรอก คงไปงานนัดดูตัวที่ครอบครัวเขาหาให้ ข่าววงในของเธอบอกมาแบบนั้น“ชิ!
“คุณจะไปส่งฉันใช่ไหม ไปสิ ฉันอยากกลับแล้ว”เฟยหลงขยับมือซ้ายเลื่อนลงต่ำ ช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้ม ใบหน้าสวยหวานซบลงบนอกกว้างแน่น หลับตาลงช้าๆเพื่อซึมซับเอาความอบอุ่นจากร่างแกร่ง รู้สึกถึงการก้าวอยู่ตลอด มั่นใจว่าเขาจะไปส่งเธออย่างที่พูด จึงปล่อยให้สติล่องลอยไปกับห้วงนิทราหมับ!“ปล่อยเธอซะ!”“ใครวะ!”“บอกให้ปล่อย!”“พี่จางหมิ่น! มาที่นี่ได้ยังไง!”“มานี่เลยลี่หมิง!”“ไม่! ปล่อยนะ!”จางหมิ่นพยายามดึงรั้งคนตัวเล็ก ออกมาจากอ้อมกอดของชายแปลกหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยโทสะ หัวใจถูกไฟบางอย่างแผดเผา ยิ่งเห็นเธอซุกตัวเข้าหาอกนั่นอย่างหวาดกลัว เขายิ่งโกรธจัด เปลี่ยนการกระทำของตัวเองรวดเร็ว วาดหมัดใส่คนที่ยืนงงพรึ่บ!“ลี่หมิง?”เฟยหลงหลบหมัดนั้นได้ เพราะเขาเรียนยูโดมาก่อน ถอยมายืนห่างๆ วางคนในอ้อมกอดลงพื้น มองใบหน้าซีดเผือดของคนตรงหน้าอย่างค้นหา มุมปากยกขึ้นสูง เมื่อความจริงบางอย่างกระจ่างชัดก่อนที่เขาจะมาที่นี่ เขาเจอกับฟูหลินแล้ว ฟูหลินตัวจริงกำลังเดตอยู่กับถิงซีเหวิน พี่ชายของถิงลี่หมิง การบังเอิญนั้นทำให้เขารู้ว่าผู้หญิงที่เขาสนใจ ไม่ได้มีชื่อว่าฟูหลิน แต่เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะเป็นถิงลี่หมิง เด็กผู้หญิ
“หลีกทางด้วยค่ะ”น้ำเสียงหวานดังผ่านริมฝีปากอวบอิ่ม ร่างอ้วนท้วนพยายามจะแทรกกายไปด้านซ้าย เพื่อเดินผ่านร่างสูงใหญ่ของเขาไป แต่เฟยหลงขยับตัวตาม ตอนนี้ทั้งเธอและเขา ต่างยืนชิดกำแพงรั้วโรงเรียนเธอแล้ว“ฉันจะไปทางนี้แล้วกัน”“เธอมีเวลาว่างไหม ไปด้วยกันหน่อยสิ”เฟยหลงพยายามเข้าหาเธอให้เป็นธรรมชาติ แบกความรู้สึกผิดไว้บนหลัง แต่ถ้าไม่ทำ เพื่อนของเขาจะไม่เลิกพูดถึงเธอแบบเสียๆหายๆ เขากลัวว่าอู๋ท่งจะไม่หยุดแค่การพูด ถ้าปล่อยให้มันลุกลามมากไปกว่านี้ คนที่ลำบากยังไงก็หนีไม่พ้นเธออยู่แล้ว“พี่โดนตีหัวมาหรือเปล่า”“ฉันปกติดี”“แล้วทำไมถึงมาชวนฉันล่ะ พี่ไม่ชอบฉันไม่ใช่เหรอ?”คนที่มีความสูงน้อยกว่ามาก เอียงศีรษะไปทางขวาเล็กน้อย ดวงตากลมโตฉายความประหลาดใจ ช้อนตามองจนคนถูกจ้องต้องเบือนหน้าหนี ความรู้สึกผิดเพิ่มขึ้นทีละนิด แต่จะล้มเลิกสิ่งที่คิดจะทำก็ไม่ได้“ฉันแค่ … อยากพิสูจน์บางอย่าง”คนตัวโตไม่ยอมตอบคำถาม เปลี่ยนประโยคเป็นสิ่งที่ตัวเองเกิดความสงสัยอยู่ เขาต้องการพิสูจน์บางอย่างจริงๆ นั่นคือความรู้สึกที่มีต่อเธอ มันคืออะไรกันแน่ เกลียดเธออย่างที่เพื่อนๆเป็นไหม นั่นคือสิ่งที่เขาอยากรู้“อะไรเหรอคะ?”“
หมับ!“ฮึก! พี่คะ! ช่วยฉันด้วย!”“ซูฮวา! มานี่!”“ไม่เอา! อย่าเข้ามานะ ฉันกลัว!”“ถอยไป!”“ชิ!”ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความต่างของร่างกายหรือเปล่า ที่ทำให้ผู้ชายคนนั้นตัดสินใจเดินหนีไป แต่จะเป็นเพราะอะไรก็ช่าง เขาไม่อยากใช้กำลังมากไปกว่านี้ ร่างสูงหมุนตัวกลับไป ดันคนที่ยังกอดอยู่ออกห่าง แต่ยิ่งดันร่างเธอยิ่งแนบชิด เมื่อทำอะไรไม่ได้ จึงปล่อยให้เธอกอดอยู่แบบนั้น“ฮึก ฮือๆ”“อย่า ร้องไห้สิ”มือใหญ่ลูบไล้เบาๆบนไหล่เล็ก เขาปลอบใครไม่เป็นเลย เวลาเจอคนร้องไห้ มักจะทำตัวเก้ๆกังๆ นั่นก็เพราะไม่รู้จะปลอบยังไง“ฮึก! พี่ พี่อย่าบอกพี่อู๋ท่งนะ!”“อือ ฉันไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นหรอก”“อื้อ พี่ พี่ช่วยไปส่งฉันที่หอหน่อยได้ไหม ฉันไม่กล้ากลับคนเดียว”“อ่า … อื้อ ไปสิ”เฟยหลงไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่ได้คิดล่วงเกิน และคิดว่าเธอก็ไม่ต่างจากน้องของตัวเองเท่าไหร่ แต่เหมือนเขาจะคิดน้อยไป การที่หญิงชายอยู่ใกล้ชิดกัน มันมักจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นพรึ่บ!“พี่! พี่เกลียดฉันเหรอ?”คนที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนเอ่ยถาม เมื่อเขาผลักร่างเธอออกห่างเพื่อปฎิเสธ ก่อนหน้านี้เขาไม่ทันระวังตัว ตอนที่ขึ้นมาส่งเธอถึงหน้าห้อง โดนเธอดึ
“พี่รักฉันเหรอ?” ลี่หมิงถาม“ … มันยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก แต่พี่ … ชอบเธอนะ”“ฉัน … ขอเวลาคิดหน่อยได้ไหม ฉัน … สับสน”เพราะเขายอมอ่อนข้อให้ เธอจึงอยากได้เวลาในการตัดสินใจ ถ้าเขาเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆ โอกาสก็น่าจะเหมาะกับเขา เรื่องความรู้สึกช่างมันไปก่อน เธอเห็นหลายคู่เลยที่ไม่ได้แต่งงานเพราะความรัก แต่ก็อยู่กันยืดจนถึงแก่เฒ่า“พี่สัญญาว่าเธอจะเป็นที่หนึ่ง”“ … ไม่ใช่คนเดียวเหรอ?”“หึ! นั่นมันก็อยู่ที่เธอ ถ้าหากเธอทำหน้าที่ภรรยาได้ไม่ดีพอ เธอยังจะกล้าขอให้พี่มีแค่เธออยู่ไหมละ”“เหอะ! ฉันนึกว่าพี่จะเปลี่ยน แต่พี่ไม่เปลี่ยนเลย น่าผิดหวังจริงๆ”ใบหน้าสวยฉายความเศร้า แววตาเจือความผิดหวัง และหยาดน้ำที่คลอขึ้นมา วูบหนึ่งของความคิด เธอตัดสินใจว่าจะแต่งกับเขา สร้างครอบครัวด้วยกัน แต่ได้ยินแบบนั้นแล้วมันไม่ไหวจริงๆ และมันจะไม่มีโอกาสให้เขาอีกแล้ว“มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอหรอกนะลี่หมิง ถ้าเธอไม่แต่ง ก็รอรับผลที่จะตามมาได้เลย!”มุมปากหยักเหยียดตรง ถอยใบหน้าออกมา มองคนตรงหน้านิ่งๆ ถิงลี่หมิงน่าสนใจก็จริง แต่เธอไม่ได้ดึงดูดมากขนาดนั้น ตอนนี้เขาชอบเธอมาก แต่ในอนาคตเขาไม่รู้ พูดไปแบบนั้นมันคือความจริง ถ
“ดีใจขนาดนั้นเลยหรือไง?”มุมปากหยักคล้ำเหยียดกว้าง ดวงตากลมโตฉายความตกใจสุดขีด คนพูดก้มหน้าลงไปอีก ปล่อยให้หน้าผากของตัวเองสัมผัสกับของเธออย่างตั้งใจ“มาทำไม! คุณรู้แล้วนี่ว่าฉันเป็นใคร มีเหตุผลอะไรให้มาที่นี่”“ปั่นหัวฉันเล่น สนุกมากเลยใช่ไหมลี่หมิง”“มาเพื่อถามแค่นั้นหรือไง? สนุกสิ สนุกมาก!” คนตัวเล็กตอบเสียงห้วน คนที่ถูกปั่นหัว มันน่าจะเป็นเธอมากกว่า“นี่คงจะเป็นตัวตนจริงๆของเธอสินะ ผู้หญิงในคืนนั้นคือภาพมายาที่เธอเอามาใช้ล่อลวงผู้ชายเหรอลี่หมิง ไม่ใช่สิ! ตัวตนในคืนนั้น คือภาพลวงตาที่เธอใช้เพื่อล่อลวงฉันสินะ”เฟยหลงแก้ประโยคสุดท้ายให้มันถูกต้อง คืนนั้นเธอไม่ได้ต้องการล่อลวงใครเลย ตั้งใจมาเพื่อล่อลวงเขาโดยเฉพาะ ใช้รูปลักษณ์น่าหลงใหล ใช้ท่าทางเหมือนเหยื่อล่อลวงให้เขาตกหลุมพลางต้องยอมรับว่าเธอเก่งมาก ที่สามารถล่อลวงเขาได้ภายในคืนเดียว“ปล่อย! ปล่อยนะ”คนตัวเล็กเริ่มดิ้นรนหนี หวาดกลัวสายตาคมเข้มที่อ่านความรู้สึกไม่ได้ เมื่อเธอเริ่มดิ้น เขาก็เริ่มขยับ ดันเธอเข้าไปในห้อง ลี่หมิงรีบร้องขอความช่วยเหลือ“กรี๊ด! อึก! อ่อย!”ร่างเล็กถูกหมุนอย่างรวดเร็ว ถูกดันเข้าหากำแพงห้องด้านใน ประตูถูกขาเ
ชั่วโมงต่อมาเมื่อมื้ออาหารจบลง ลี่หมิงก็ปลีกตัวไปทำงานของตัวเอง ปล่อยให้พ่อกับพี่ชาย ปรึกษาหารือกับคนรัก เกี่ยวกับวิธีรับมือการเล่นงานจากคนของตระกูลโจว ซึ่งการหารือเต็มไปด้วยความตึงเครียด ตลอดการพูดคุยมีแต่เรื่องให้ปวดหัว และความรุนแรงของแต่ละเหตุการณ์ กว่าจะหาแผนรับมือกับทางนั้นได้ ก็ถึงเวลาเลิกงานของบริษัทพอดี“วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน”เพราะคนที่นั่งอยู่อีกฟากมีท่าทีกระวนกระวายมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน ซีหยวนจึงหยุดการหารือไว้เพียงแค่นั้น อีกอย่างแผนการที่มู่เฟยหลงเสนอมาก็ไร้ช่องโหว่ น่าจะรับมือกับการระรานของคนจากตระกูลโจวได้อย่างถาวร“ผมไปหาลี่หมิงนะครับ”เพียงไม่นานก็ไร้เงาของคนพูด ผู้นำของตระกูลถิงยกยิ้ม มองหน้าลูกชายเพื่อหาแนวร่วม เมื่อเห็นความพอใจบนใบหน้าลูกชาย รอยยิ้มก็ฉายออกกว้างกว่าเดิม“เหลือด่านสุดท้ายสินะ”“ถ้าแม่ได้เห็นสีหน้าเขาเมื่อกี้ ท่านให้ผ่านแน่นอนครับ”“นั่นสิ เพิ่งจะเคยเห็นเจ้าชายเพลย์บอยทำสีหน้าแบบนั้น”สำหรับถิงซีหยวน มู่เฟยหลงไม่ต่างจากเจ้าชาย เพราะเขาเกิดในตระกูลที่มั่งคั่ง ติดอันดับต้นๆของประเทศ ซ้ำยังเป็นหลานคนเดียวที่เป็นผู้ชาย ตำแหน่งผู้นำรุ่นต่อไปของต
“ฮึ่ม!”“อะแฮ่ม! ขอขัดจังหวะหน่อยได้ไหม”ถิงซีเหวินแกล้งกระแอม เพื่อบอกคู่รักที่กำลังสวีทกันอยู่บนโซฟา ว่าตัวเองอยู่ในห้องด้วย แอบยิ้มขำกับท่าทางของน้องสาว ที่กำลังลนลานผลักร่างใหญ่โตไปอีกฟากของโซฟา“หลบสิ!”“พี่เธอเห็นหมดแล้ว”“เห็นก็ไม่คิดจะหลบเลยเหรอ ถอยออกไปก่อน”“เห้อ! พี่แค่จะมาถาม ว่าสนใจไปทานกลางวันด้วยกันไหม ฟูหลินหิ้วของกินมาเต็มเลย ตอนนี้อยู่ที่ห้องรับรอง”“อ่า พี่เฟยหลงสั่งอาหารของโรงแรมมา”“ไปสิ มีเรื่องจะคุยพอดี”“อ่า เอาแบบนั้นแล้วกัน”“อื้อ ตามมานะ อย่าช้าล่ะ พี่หิว”ลี่หมิงก้มหน้าหลบสายตาล้อเลียนของพี่ชาย เมื่อเขาออกไปพ้นประตู ก็หันไปทำตาขวางใส่คนรัก และสิ่งที่เขาทำตอบกลับมา ทำเอาเธอแทบถลาเข้าไปทุบอก ทำหน้าตาไม่ทุกข์ร้อนไม่พอ ยังหยักไหล่เหมือนไม่แคร์อีก มันน่าตีจริงๆเลย“นี่! เลิกทุบได้แล้วน่า ไม่เจ็บมือหรือไง”เฟยหลงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เอ็นดูมือเล็กๆที่ระดมทุบทั้งๆที่รู้ว่าทำอะไรเขาไม่ได้ ไหนจะใบหน้าโกรธจัดผสมกับความเขินอาย ทั้งน่ารัก ทั้งน่าแกล้ง จนอยากแกล้งไม่หยุด“คนหน้าไม่อาย! นิสัยเปลี่ยนทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องนี้”ลี่หมิงบ่นเสร็จก็ลุกขึ้นยืน เดินไปหยิบกระเป๋าข
“เห้อ!”“ไม่ต้องห่วงคุณเฟยหลงหรอกครับ”ลีพูดเสียงเรียบ มองเห็นความกังวลของคนรักเจ้านาย ผ่านทางกระจกมองหลังได้อย่างชัดเจน ผู้ชายคนนั้นไม่น่าเป็นห่วงหรอก เขาเก่งทั้งเรื่องการต่อสู้ เก่งทั้งเรื่องการทำธุรกิจ เมื่อก่อนเคยเสียดายที่เจ้านายเอาแต่ขลุกอยู่ในบาร์ ตอนนี้รู้สึกขอบคุณเธอ ที่ทำให้เขาออกมาใช้ชีวิตในแบบที่ควรใช้ได้“ก็ ไม่ได้ห่วงขนาดนั้นหรอกค่ะ”ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มเครื่องสำอางบางเบา ขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความอาย เธอไม่ชินหรอก เวลาที่เขาแสดงความรักทั้งที่มีคนอื่นอยู่ด้วย แต่เพราะคุณลีทำตัวเหมือนไม่มีตัวตน เธอจึงอายน้อยลงกว่าปกติ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นไงเมื่อรถยนต์จอดสนิทในที่จอดรถของพนักงานระดับผู้บริหาร ลี่หมิงก็ได้รับการดูแลอย่างเช่นทุกที มีคุณลีคอยเปิดประตูให้ ซ้ำยังถูกเขายื่นมือเข้ามาแย่งกระเป๋าใบเล็กไปถือบ่อยครั้งที่เธอนึกสงสัย ว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนของใครกันแน่ ระหว่างเธอกับคนรัก“ฉันถือเองได้นะคะคุณลี”“ครับ แต่ไม่เป็นไร”เห้อลี่หมิงถอนหายใจออกมาเบาๆ มองคนที่เดินนำหน้าอย่างสำรวจ นึกขำอย่างเช่นทุกครั้งที่จ้องมอง ผู้ชายรูปร่างกำยำ สวมชุดสีดำทั้งบนและล่าง ช่างไม่เข้ากันกับก
“อ่ะ อ่า อ๊า!”มือเล็กเลื่อนไปกำเส้นผมนุ่มไว้เต็มสองอุ้งมือ ใช้มันระบายความซ่านสยิว และใช้มันบังคับคนตัวโตในบางครั้ง ในตอนที่เขาผละออกมาเหมือนจะแกล้ง เธอรีบดึงมันไว้เพราะกลัวเขาหนี หรือบางทีเขาปาดลิ้นรุนแรงจนร่างกายเธอทนไม่ไหว ก็ดึงมันออกมาเพื่อให้ตัวเองอดทนได้ต่อ“อึก! อื้อ! พี่เฟยหลง ฉัน! ฉันกำลัง อ๊ะ!”นิ้วมือใหญ่ถอดหายออกจากความนุ่มนิ่ม ลิ้นที่ปาดไล้อยู่บริเวณนั้นมานานกว่าสิบนาทีก็ด้วย ร่างสูงผละออกห่างทั้งที่รู้ชัดว่าคนรักกำลังจะแตะถึงสวรรค์ ยกมุมปากขึ้นยิ้ม ดึงฝ่ามือนุ่มนิ่มมากำรอบความใหญ่โต“อย่าลืมว่าเธอต้องถูกลงโทษ”“ก็ไม่ได้ลืมสักหน่อย!” คนที่ถูกทำให้ค้างตอบเสียงห้วน“งั้นก็ลุกขึ้นมา นี่ก็อยู่ในบทลงโทษเหมือนกัน”“ทำให้ฉันเสร็จก่อนก็ได้ไม่ใช่เหรอ อีกนิดเดียวเอง”จุ๊บ!“เดี๋ยวทำให้นะ!”เพราะคำพูดคำจาเธอน่ารักน่าเอ็นดู เขาจึงอดใจไม่ไหว โน้มตัวลงไปจูบหนักๆข้างแก้ม บังคับมือเล็กให้ขยับเร็วขึ้น แท่งเนื้อแข็งในอุ้งมือเริ่มมีน้ำใสไหลปริ่มส่วนปลาย ริมฝีปากเล็กลอบกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าหากเขาให้เธอเอามันเข้าไปในปาก มันต้องเป็นเรื่องยากแน่ๆ“ฉันต้องทำมันจริงๆเหรอ?”“เธอไม่คิดจะเอาอกเอาใจแฟน
ตึก ตึก ตึก กึก!“หยุดเดินทำไม?”ร่างสูงหยุดก้าวตามคนตัวเล็ก ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย มือใหญ่เอื้อมไปดึงรั้งร่างสมส่วนเข้ามาใกล้ โอบกอดเธอไว้ในอ้อมอก ลูบเส้นผมนุ่มสลวยอย่างเบามือ“พี่ดูไม่เสียใจเลยที่เลิกกับเธอ”“ฉันเสียใจเพราะซูฮวามาเยอะแล้ว เคยรอคอยการกลับมาของเธอ ทำทุกวิถีทางเพื่อดึงเธอกลับมาอยู่ข้างกาย แต่ผลก็อย่างที่เห็น ตอนที่ฉันรอเธอไม่เคยกลับมาเลย”“พี่รักเธอมากเลยสินะ”“ใช่ แต่เคยรักนะ ตอนนี้ฉันรักเธอ และในอนาคตก็จะเป็นเธอ เธอจะเป็นคนเดียวที่ฉันรัก”เขายอมรับว่าในช่วงเวลานั้น เขารักซูฮวาจนหมดหัวใจ แม้จุดเริ่มต้นของเขากับเธอจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ตาม แต่ตอนนี้เธอไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว เพราะคนที่อยู่ด้วยกันตอนนี้ มีค่ามากกว่าสิ่งใด“ไม่ได้โกหกใช่ไหม ทั้งหมดที่พูดมา มันคือความจริงใช่หรือเปล่า”ใบหน้าสวยหวานเงยขึ้นถาม เฟยหลงมองเห็นระดับความเมาของเธอได้ชัดขึ้น เพราะแสงไฟจากบนเพดาน มือใหญ่เลื่อนขึ้นจับปลายคาง เชิ่ดมันให้สูงขึ้นอีกนิด กดใบหน้าลงต่ำ แนบริมฝีปากลงไปทันที ลิ้นร้อนปาดไล้กลีบปากนุ่มช้าๆ อ้อยอิ่งอยู่ด้านนอกไม่ยอมสอดเข้าไปชิมความหวานอย่างทุกที“ท
วันต่อมา@high barร่างสมส่วนในชุดเดรสสั้นของแบรนด์ชั้นนำระดับโลก ก้าวเดินเข้าไปในอาคารด้วยความคุ้นเคย แม้จะไม่ได้มาที่นี่อีกเลยหลังจากลาออก แต่เธอรู้ทุกซอกทุกมุมของอาคารหลายชั้นนี่ และรู้ด้วยว่าตอนนี้เจ้าของมันอยู่ที่ไหน“เอ่อ! มาแล้วเหรอครับคุณหนู”ผู้จัดการร้านกล่าวด้วยท่าทางนอบน้อม เพราะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอแล้ว คนที่ถูกเรียกคุณหนู และถูกปฏิบัติอย่างดี แต่รู้สึกได้ถึงความห่างเหินคว่ำริมฝีปากลงเธอไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยแฮะ“เรียกฉันลี่หมิงก็ได้ค่ะคุณเฉิน”“แต่”“ไม่มีแต่ค่ะ!”“ก็ได้ครับคุณลี่หมิง”“เห้อ! คุณมู่ยังอยู่ที่โซนวีไอพีใช่ไหม?”“อ่า … อยู่ในห้องทำงานครับ”“ไม่ได้อยู่คนเดียวสินะ”ลี่หมิงจับความผิดปกติได้จากสีหน้าของคุณเฉิน มันดูกระอักกระอ่วน และมีความกังวลใจฉายออกมา และคำตอบก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ“ครับ เมื่อครึ่งชั่วโมงคุณซูฮวามาที่นี่”“จนถึงตอนนี้?”“ครับ”“ฉันไปรอตรงนั้นแล้วกัน”ลี่หมิงชี้มือไปบริเวณเคาน์เตอร์บาร์ จากนั้นก็ก้าวเดินไปทันที สร้างความประหลาดใจให้กับผู้จัดการร้านเป็นอย่างมาก เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่อยู่ข้างกายเจ้านาย ล้วนชอบแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของ ทั้งที่ไม่
“ขอบคุณนะที่กลับมา”“ขอบคุณคนที่เข้าหาตัวเองเพื่อหลอกเนี่ยนะ?”คนตัวเล็กปล่อยทั้งตัวทั้งหัวใจ ให้วูบไหวไปกับความอบอุ่นที่กำลังโอบกอดอยู่ ความรู้สึกเธอชัดเจนขึ้น ตั้งแต่ยอมมีอะไรกับเขาอีกครั้ง เปิดโอกาสให้ตัวเองได้รัก เรียนรู้ทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองเพราะเขา“สุดท้ายเราก็ลงเอยกัน พี่ไม่คิดถึงจุดเริ่มต้นหรอก”คนเป็นพี่มือไม้เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข จนคนที่นั่งทับอยู่บนตักพลางพักเหนื่อย จับมือใหญ่ไว้แน่นไม่ให้บีบเค้นหน้าอกของตัวเอง แต่แรงเธอไม่สู้แรงเขาอยู่แล้ว ยึดไว้ได้แค่ไม่นาน ก็ต้องปล่อยให้สองมือนั้นทำตามใจ“สัปดาห์หน้า พ่อกับแม่พี่จะเข้าไปพบพ่อกับแม่ที่บ้าน เธอจะตอบตกลงเรื่องการแต่งงานไหม หรือเธอต้องการแบบไหน?”เฟยหลงถามด้วยน้ำเสียงมีกังวล กลัวคำตอบของคนตัวเล็กจะไม่เป็นอย่างที่ตัวเองหวัง กลัวทุกความรู้สึกมีเพียงเขา ที่รู้สึกมากอยู่ฝ่ายเดียว“ทำไมรีบร้อนนักล่ะ ยังไม่ถึงสามเดือนเลย”ลี่หมิงจำได้ว่าตัวเองขอเวลาไปเท่านั้น ถึงความรู้สึกมันจะชัดเจน แต่มันยังเร็วไปสำหรับการแต่งงาน เธออยากคบหาเขาไปแบบนี้ก่อน ไม่ได้รีบร้อนอยากมีครอบครัวด้วย การใช้ชีวิตอย่างตอนนี้ มันดีแล้วในความคิดเธอ“เ
“มา มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?!”เปลือกตาหนักอึ้งปรือขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กตื่นแล้ว ก็เอื้อมมือไปดึงเธอมาใกล้ เมื่อความอ่อนนุ่มของแผ่นหลังแนบชิดอยู่กับแผ่นอก ก็หลับตาลงอีกครั้ง ปล่อยให้ร่างกายรับความผ่อนคลายจากกระแสน้ำอุ่น ปล่อยหัวใจรับการปลอบโยนจากความนุ่มนิ่มของผิวเนื้อ“อื้อ! ฉันจะขึ้นไปแล้ว”“ชู่ว! เงียบหน่อย”“นี่! ฉันจะขึ้นแล้ว อ๊ะ!”“ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ถ้าเธอไม่เงียบ จะไม่ได้มีแค่ฉันที่เหนื่อย”ร่างเย้ายวนสีขาวอมชมพูเพราะการแช่น้ำ ถูกพลิกไปจนแผ่นหลังแนบอยู่กับขอบอ่าง โดยมีร่างสูงใหญ่คร่อมทับอยู่ด้านบน นิ้วเรียวสวยวนบนความอวบอั๋น ลากผ่านหน้าท้องช้าๆ หยุดมือและสายตาเหนือจุดกระสันสีชมพูหวานค่อยคุ้มค่าเหนื่อยหน่อย“มีคนเคยบอกไหม ว่าคุณเองก็ … คิดอะไรออกทางสีหน้าหมด”“เหรอ~ เธอคิดว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ล่ะ ถ้าสิ่งที่เธอคิดว่าฉันคิด มันตรงกับที่ฉันคิดอยู่จริงๆ ฉันจะยอมหยุดมันไว้ ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความคิด”“ฉัน”คนตัวเล็กรู้สึกลังเล เพราะความเสียดายถ้าหากตัวเองตอบถูก ความลังเลนั้นสร้างรอยยิ้ม ร่างสูงกำยำอัดแน่นด้วยมัดกล้ามพลิกตัวอีกครั้ง แนบแผ่นหลังเข้ากับอ่าง ดึงคนข้าง
“อึก! ฉันเหมือนคนป่วยเข้าไปทุกที เพราะรอยที่คุณทำ”คนตัวเล็กบ่น แต่ก็ยอมเอียงคอให้ริมฝีปากร้ายสัมผัส หัวใจล่องลอยไปไกล ตั้งใจเข้าหาเพื่อล่อลวงเขา สุดท้ายกลายเป็นเธอที่ถูกล่อลวงจนหัวปั่น“แค่ตอนนี้ หลังจากนี้ฉันก็ไม่ว่างแล้ว”“ทำไม?”“ฉันต้องเข้าไปทำงานช่วยพ่อ นั่นคือเงื่อนไขของท่าน”“เพราะฉัน?”“อื้อ เพราะเธอ”คนตัวโตยิ้ม ยอมรับอย่างไม่อายว่าชีวิตตัวเองเปลี่ยนไปเพราะคนตรงหน้า เขาไม่เคยชอบธุรกิจของพ่อ ชอบรถ และชอบการดื่มมาก จึงลงทุนทำโชว์รูมรถร่วมกับเพื่อน และเปิดร้านเหล้าไว้เป็นที่สังสรรค์ ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนไปทุกอย่าง เขาตั้งใจรับช่วงธุรกิจของพ่ออย่างเต็มตัว“… ก็ดี คุณใช้ชีวิตเหมือนคนว่างงาน”“ดีจริงๆเหรอ?”“ก็ต้องดีสิ”“เธอกำลังทำหน้าเสียดาย”“ฉันไม่ได้ทำ อือ”ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกคว้ามาครอบครอง ลิ้นหนาแทรกผ่านความบางนุ่มเข้าไป เคล้าคลึงหนักๆ ก่อนจะคว้าเอาลิ้นเล็กมาดูด ปล่อยสองมือเล็กให้เป็นอิสระ เพื่อใช้ฝ่ามือของตัวเองสัมผัสเนื้อตัวเนียนนุ่ม“อืม”“อ๊ะ! นี่! ตรงนั้นมันบวมอยู่นะ!”เมื่อรสจูบเร่าร้อนขึ้น คนที่ส่วนสำคัญยังไม่หายบวม รีบผลักคนตัวโตออก ละล่ำละลักบอกเหตุผลที่ทำแบบนั้น คนตัว