บททั้งหมดของ ทะเลรักอันดามัน: บทที่ 41 - บทที่ 50

ตอนที่5แม่คะ...หนูพร้อมจะแต่งงาน เมื่อสงครามสวาทเสร็จสิ้นลง คนทั้งสองนอนพักจนหายเหนื่อยแล้ว จึงพากันลงเล่นน้ำตกเพื่อชำระล้างร่างกาย “ผมรักคุณนะน้ำผึ้ง” ศรุตโอบกอดภรรยาหมาดๆของเขาจากทางด้านหลัง เขาพูดในสิ่งที่คิดไว้แล้วว่าต้องพูด แต่ที่มันแตกต่าง คือเขาตั้งใจที่จะพูดคำว่ารักเพียงเพื่อให้หญิงสาวยอมแต่งงานด้วย กลับกลายเป็นการพูดคำว่ารักครั้งนี้ มันออกมาจากปากโดยที่ไม่ได้ฝืนหัวใจตัวเอง “น้ำผึ้งก็รักคุณค่ะ” ไม่มีอะไรที่หญิงสาวต้องอายอีกแล้ว มากกว่าคำบอกรัก เธอก็ยอมให้เขาทำมาแล้ว น้ำผึ้งใช้มือทั้งสองข้างจับมือที่กำลังกอดเธอไว้แน่น เหมือนกลัวว่าถ้าปล่อยมือแล้วจะเสียผู้ชายที่เธอรักไป “ถ้าแม่ของคุณกลับมา เราจะบอกท่าน ว่าเราจะเดินทางไปแต่งงานที่บ้านของคุรทรงวุฒิให้เร็วที่สุด คุณปู่ของคุณป่วยหนัก ท่านไม่ยอมรับการรักษา เรามีเวลาเหลือไม่มากที่จะทำให้ท่านสบายใจ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร” สำหรับน้ำผึ้งแล้ว นี่เป็นรักครั้งแรกในชีวิตของเธอ หญิงสาวมอบทั้งกายทั้งหัวใจให้เขาไปแล้ว เธอเองก็อยากแต่งงานให้เร็วที่สุดไม่ต่างจากศรุต เพียงแต่มีเหต

ตอนที่7 ความสูญเสีย “ผมว่าคุณควรจะซื้อชุดนอน ชุดสำหรับไปงาน สักสี่ห้าชุดนะ” ศรุตเห็นแต่ภรรยาของเขาใส่แต่ชุดชาวเขาที่เธอเอาติดตัวมาเพียงไม่กี่ชุด “ราคาต้องแพงมากๆแน่เลยค่ะ น้ำผึ้งเกรงใจคุณ” “คุณเป็นภรรยาผม ผมก็ต้องดูแลคุณให้ดีที่สุด” เงินที่ทุกวันนี้ศรุตใช้จ่าย รวมทั้งเงินที่ให้กับวราลีไป เป็นเงินส่วนตัวของเขา ที่ได้จากเงินเดือนและรายได้พิเศษจากงานทนายความ ชุดต่างๆรวมๆกันแล้วเกือบสิบชุด ถูกเอาไปเก็บไว้ที่รถ เพราะวันนี้ชายหนุ่มตั้งใจ จะชวนภรรยาของเขาดูหนังสักเรื่อง “ยังไม่เคยเข้าโรงหนังเลยใช่ไหม”สามีถามภรรยาที่ดูท่าทางจะตื่นเต้น จนมือไม้เย็นเฉียบที่จะได้เข้าโรงหนังเป็นครั้งแรก“ยังเลยค่ะ เวลาจะเข้าห้องน้ำต้องทำอย่างไรคะ ในโรงหนังมีห้องน้ำไหม”น้ำผึ้งรู้สึกตื่นเต้นจนกลัว ว่าตัวเธอจะไปอยากเข้าห้องน้ำตอนที่หนังเริ่มฉาย“ในโรงหนังไม่มี แต่มาเข้าข้างนอกได้ ถ้าอยากมาเข้าคุณก็บอกเดี๋ยวผมพาออกมา”หนังเรื่องแรกในชีวิตของสาวชาวดอย เป็นหนังสบายๆ ไม่เครียดและไม่รุนแรงศรุตนั่งกุมมือภรรยาไว้ตลอด เพราะกลัวหญิงสาวจะรู้สึกกลั

ตอนที่9ง้อ ศรุตไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาต้องการอย่างเดียวคือการเอาครอบครัวของเขาคืนให้กลับมาเป็นอย่างเดิม การขับรถขึ้นเขาในเวลากลางคืนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดนเฉพาะตอนถึงช่วงของทางเข้าหมู่บ้าน แต่ด้วยหัวใจที่มันเรียกร้อง ชายหนุ่มก็ทำได้ทุกอย่าง ความมืดบวกกับไม่คุ้นชินเส้นทาง ทำให้ชายหนุ่มขับรถหลงไปไกลจนถึงหมู่บ้านอื่น ก่อนที่จะจอดถามทางอย่างทุลักทุเลกว่าจะมาถึงหมู่บ้านของน้ำผึ้ง “เสียงรถใครมาดึกเชียว” มะเดี่ยวได้ยินเสียงเครื่องยนต์ตอนแรกก็ไม่แน่ใจ คิดว่าตัวเองฝันไป “น้ำผึ้งเอ๋ย ลงไปดูเป็นเพื่อนแม่หน่อย ใครก็ไม่รู้มา” “จ้าแม่” หญิงสาวรับปากและรีบเปิดประตูห้องนอนเดินตามมารดามาที่บันไดที่อยู่นอกตัวบ้าน “สวัสดีครับคุณแม่” ศรุตรีบลงจากรถมาทักทายแม่ยาย “เอ้า! ไหนว่าน้ำผึ้งมันบอกงานยุ่งเลยมาไม่ได้ แล้วนี้ตามมายังไง ห่างกันแค่ไม่ถึงวัน” มะเดื่อถามลูกเขยด้วยความสงสัย “สงสัยงานจะเสร็จเร็วจ๊ะ แม่ไปนอนต่อเถอะ เดี๋ยวน้ำผึ้งดูแลคุณศรุตเอง” หญิงสาวรีบชิงตอบก่อนสามี เพราะกลัวชายหนุ่มจะพ

ตอนที่11นาทีชีวิต “เป็นไงบ้างลูก อากาศหนาวไหมที่น้ำตก” มะเดื่อรีบเดินลงจากบ้านมาช่วยลูกสาวถือของเพราะกลัวคนท้องจะถือไม่ไหว“หนาวมากเลยครับ ดีนะเอาเสื้อกันหนาวกับผ้าห่มติดไปด้วย ผมเลยเผลอหลับไปหลายตื่น” ลูกเขยเล่าให้แม่ยายฟัง“มีความสุขกันมากใช่ไหม”เสียงตะโกนมาจากด้านหลัง เป็นเสียงที่ศรุตได้ยินก็รู้ทันทีว่าใคร“ลีคุณมาที่นี่ทำไม” ศรุตหันหน้าไปถามแขกที่ไม่ได้รับเชิญ“ก็มาดูหน้าอีผู้หญิงที่มันแย่งผัวฉันไง”ดวงตาทั้งสองข้างของหญิงสาวที่มาที่นี่ด้วยความแค้นแดงกร่ำเหมือนดวงตาของปีศาจร้ายที่กำลังมองเหยื่อ“ผัวคุณอยู่ในคุกตอนนี้ คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า” ศรุตย้อน“คุณรักมันมากใช่ไหม อีนี่มันรวยคุณถึงรักมัน ฉันรู้ว่าจริงๆคุณยังรักฉันอยู่แต่แค่กลัวจะไม่ได้สมบัติใช่ไหม”วราลีพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนคนกำลังเสียสติ ที่เดี๋ยวก็โมโห เดี๋ยวก็ยิ้มอย่างมีความสุข“ผมรักน้ำผึ้งเพราะตัวเธอ อย่าคิดว่าคนอื่นจะหิวเงินแบบคุณเลยลี คุณกลับไปหาผัวที่แสนจะใจกว้างของคุณเถอะ เขาให้คุณมานอนกับผมเพียงแค่เห็นคุณเป็นตัวหาเงิน คุณทั้งคู่เหมาะกันแล้ว”กรี๊ดดดดดดดวราลีกรี๊ดสุดเสียง ก่อนจะหยิบปืนจากกระเป๋าขึ้น

8หลบหน้า เหลืออีกไม่กี่เดือน ยิหวาก็จะเรียนจบ เธอต้องกลับจากมหาวิทยาลัยดึกเกือบทุกวัน เพราะต้องเร่งทำวิจัยให้เสร็จ ส่วนภาคินเอง เมื่อกลับมาถึงเมืองไทย ก็เข้าช่วยพ่อดูแลธุรกิจอย่างเต็มตัว กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ดึกดื่นทุกคืน ข้อที่ชายหนุ่มพยายามส่งหาหญิงสาวไม่เคยได้รับการตอบรับ ภาคินทนไม่ไหวตัดสินใจโทรหาเธอ ถึงได้รู้ว่ายิหวาไม่ได้ใช้เบอร์โทรศัพท์เดิมอีกแล้ว “น้าดาริน ทำไมเดี๋ยวนี้ผมไม่เห็นยิหวาเลย” ชายหนุ่มอดใจไว้ไม่ไหว เขาอยากรู้ว่าหญิงสาวที่เป็นของเขาแล้ว ทำไมถึงได้หายหน้าไป “ช่วงนี้เห็นบอกว่า ต้องเร่งทำงานวิจัยส่ง เลยต้องอยุ่ทำงานกับเพื่อนๆจนดึกทุกวัน” ดารินอธิบายตามที่ลูกสาวบอกไว้ “กลับดึกแบบนี้ ขึ้นรถเมย์อันตรายแย่ ไหนจะตอนเดินเข้าซอยบ้านมาอีก” ภาคินทำท่าหงุดหงิด “ไม่อันตรายหรอกค่ะ เพื่อนเขามาส่งทุกวัน เห็นว่าเพื่อนผู้ชาย บ้านเขาอยู่ใกล้ๆ เลยแวะมาส่งให้” หญิงสาวให้ตุลย์เพื่อนที่อยู่กลุ่มวิจัยเดียวกัน ส่งแค่เพียงหน้าประตูด้านนอก จึงไม่มีใครเห็น “เพื่อนผู้ชายที่ไหนกัน ผมทำไมไม่เคยรู้ว่