เข้าสู่ระบบแชร์
ความสูญเสีย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-25 21:15:57ตอนที่7
ความสูญเสีย
“ผมว่าคุณควรจะซื้อชุดนอน ชุดสำหรับไปงาน สักสี่ห้าชุดนะ”
ศรุตเห็นแต่ภรรยาของเขาใส่แต่ชุดชาวเขาที่เธอเอาติดตัวมาเพียงไม่กี่ชุด
“ราคาต้องแพงมากๆแน่เลยค่ะ น้ำผึ้งเกรงใจคุณ”
“คุณเป็นภรรยาผม ผมก็ต้องดูแลคุณให้ดีที่สุด”
เงินที่ทุกวันนี้ศรุตใช้จ่าย รวมทั้งเงินที่ให้กับวราลีไป เป็นเงินส่วนตัวของเขา ที่ได้จากเงินเดือนและรายได้พิเศษจากงานทนายความ
ชุดต่างๆรวมๆกันแล้วเกือบสิบชุด ถูกเอาไปเก็บไว้ที่รถ เพราะวันนี้ชายหนุ่มตั้งใจ จะชวนภรรยาของเขาดูหนังสักเรื่อง
“ยังไม่เคยเข้าโรงหนังเลยใช่ไหม”
สามีถามภรรยาที่ดูท่าทางจะตื่นเต้น จนมือไม้เย็นเฉียบที่จะได้เข้าโรงหนังเป็นครั้งแรก
“ยังเลยค่ะ เวลาจะเข้าห้องน้ำต้องทำอย่างไรคะ ในโรงหนังมีห้องน้ำไหม”
น้ำผึ้งรู้สึกตื่นเต้นจนกลัว ว่าตัวเธอจะไปอยากเข้าห้องน้ำตอนที่หนังเริ่มฉาย
“ในโรงหนังไม่มี แต่มาเข้าข้างนอกได้ ถ้าอยากมาเข้าคุณก็บอกเดี๋ยวผมพาออกมา”
หนังเรื่องแรกในชีวิตของสาวชาวดอย เป็นหนังสบายๆ ไม่เครียดและไม่รุนแรง
ศรุตนั่งกุมมือภรรยาไว้ตลอด เพราะกลัวหญิงสาวจะรู้สึกกลัวที่ต้องอยู่ในที่มืด อย่างน้อยจะได้รู้ว่ามีเขาอยู่ข้างๆตลอดเวลา
ทั้งคู่ใช้เวลาในโรงหนังเกือบสองชั่วโมง น้ำผึ้งแอบเผลอหลับไปหลายรอบ เพราะเธอไม่ค่อยรู้สึกสนุกกับหนังเท่าไหร่
“คุณศรุตนั่นเพื่อนคุณที่ไปหาที่บ้านใช่ไหมคะ”
หญิงสาวชี้ไปที่ผู้หญิงแต่งตัวดูดีที่กำลังควงแขนมากับผู้ชายที่น่าจะแก่กว่าเธออยู่หลายปี
“ใช่ครับ” ชายหนุ่มมองตามที่ภรรยาชี้
“แฟนเธอเหรอคะ เหมาะกันดีนะคะ ดูดีด้วยกันทั้งคู่เลย”
น้ำผึ้งพูดตามสิ่งที่เธอเห็น เพราะวราลีเดินควงแขนชูชาติ ชายวัยกลางคนที่เธอบอกกับศรุตว่าเป็นอาของเธอ อย่างสนิทสนม
“ไม่ใช่หรอก ผู้ชายคนนั้นเป็นอาของวราลีเขา”
ศรุตตอบตามที่วราลีบอกเขา ถึงแม้ว่าภาพที่เขากำลังยืนมองอยู่มันจะทำให้เขารู้สึกคลางแคลงใจก็ตาม
“น้ำผึ้งหิวข้าวแล้วค่ะ”
เสียงท้องร้องทำให้หญิงสาวต้องบอกคนข้างๆที่กำลังยืนมองชายหญิงสองคนเกาะแขนกันเข้าไปในโรงภาพยนต์
“ขอโทษทีผมลืมเลย”
ร้านชาบูชื่อดังถูกเลือกให้เป็นอาหารมื้อเย็นของคนทั้งคู่ น้ำผึ้งเธอดูมีความสุขมากที่ได้เลือกกินอาหารอะไรก็ได้ที่ตัวเองชอบ
“ชอบไหม”
ศรุตถามเพราะเห็นคนตัวเล็กนั่งกินอย่างมีความสุขแสดงผ่านใบหน้ารูปไข่
“ชอบมากเลยค่ะ วันหลังไม่ดูแล้วนะคะหนัง มากินที่นี่เลยดีกว่า”
คนพูดอาหารยังอยู่เต็มปากจึงพูดด้วยเสียงอ้อแอ้ ฟังไม่ค่อยอยากจะรู้เรื่อง ทำให้ศรุตอดหัวเราะไม่ได้
“ไม่เห็นคุณกินเลย ไม่อร่อยเหรอ”
ชายหนุ่มเป็นคนที่ค่อนข้างจะดูแลสุขภาพและรูปร่าง เขากินอาหารด้วยความระมัดระวัง เพราะกลัวจะทำให้หุ่นของเขาเสีย
“อร่อย คุณกินเลย ไม่น่าเชื่อเห็นตัวเล็กๆแบบนี้จะกินจุ จนผมต้องยอมยกธงขาวยอมแพ้”
ศรุตแค่นั่งมองหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกิน เขาก็รู้สึกอิ่มจนไม่ต้องกินเอง ยิ่งเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของภรรยาทำให้ชายหนุ่มยิ่งรู้สึกมีความสุขตามไปด้วย
กว่าจะกลับถึงบ้านก็มืดพอดี น้ำผึ้งรีบตรงเข้าไปที่ห้องนอนของคุณปู่ ด้วยความเป็นห่วงเพราะทิ้งท่านไปทั้งวัน
“คุณปู่คะหลานกลับมาแล้ว”
หญิงสาวโอบกอดชายแก่ที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย โดยมีพยาบาลนั่งอยู่ข้างๆตลอดเวลา
มือเหี่ยวทั้งสองข้างๆ ค่อยๆยกขึ้นมาทาบลงไปที่หลังของหลานสาว แต่ยังไม่ทันจะได้กอด มือทั้งสองข้างก็ล่วงลงอย่างไร้เรี่ยวแรง
“คุณปู่ คุณปู่เป็นอะไรคะ คุณพยาบาลคุณปู่เป็นอะไรไม่รู้ค่ะ”
หญิงสาวโวยวายเสียดังลั่นห้องด้วยความตกใจ เมื่อคุณปู่มีอาการกระตุกแล้วก็นิ่งเงียบไป
พยาบาลพยายามยื้อชีวิตคนไข้ทุกวิถีทาง ศรุตเองก็รีบโทรศัพท์ตามรถพยาบาลแต่ทุกอย่างก็สายเกินไป
“คุณท่านเสียแล้วค่ะ” พยาบาลหันมาแจ้งกับทุกคนด้วยแววตาที่มีน้ำใสๆไหลคลออยู่
“คุณปู่ น้ำผึ้งขอโทษ ท่านต้องรอน้ำผึ้งกลับมาแน่ๆ ฉันไม่ควรทิ้งท่านไปเลย”
หญิงสาวร้องไห้น้ำตานองหน้าทรุดลงกับพื้น ถึงเธอจะเพิ่งมาอยู่กับทรงวุฒิแต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความรักที่บุพการีคนนี้มีให้เธอจนสุดหัวใจ
“ท่านไปสบายแล้ว อย่าโทษตัวเองแบบนั้น”
ชายหนุ่มโอบกอดภรรยาเพื่อปลอบใจ เพราะเวลานี้น้ำผึ้งกำลังเอาแต่โทษตัวเอง
หลังงานศพเสร็จสิ้น พินัยกรรมถูกเปิด สมบัติทุกอย่างทรงวุฒิมอบให้กับศรุตและน้ำผึ้งคนละครึ่ง ตามที่เคยได้บอกไว้
“ศรุตงานศพก็เสร็จแล้ว พินัยกรรมก็เปิดแล้ว คุณควรจะหย่าได้แล้วนะ” วราลีมาหาคนรักเพื่อทวงคำสัญญา
“ผมคงไม่หย่า ” ชายหนุ่มตอบด้วยเสียงราบเรียบ
“ศรุตคุณอย่าทำตัวเป็นคนได้ไม่รู้จักพอหน่อยเลย สมบัติที่ท่านให้คุณก็ไม่ใช่น้อยๆ คุณจะฝืนอยู่กับคนที่คุณไม่ได้รักต่อไปเพื่อได้สมบัติที่เหลือเหรอ ลีว่าคุณพอเถอะค่ะ”
น้ำผึ้งเธอยืนแอบฟังอยู่ที่ริมหน้าต่าง คำพูดที่วราลีพูดมาทั้งหมด มันคือความจริงที่เธอไม่เคยรู้ เขามาแต่งงานกับเธอเพียงเพราะต้องการทรัพย์สิน และเขาก็ไม่เคยรักเธอเลย
ที่ตรวจการตั้งครรภ์ในมือถูกกำไว้แน่น หญิงสาวเดินร้องไห้น้ำตาอาบหน้ากลับไปยังห้องนอนของเธอและรีบเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นให้เร็วที่สุดเพื่อเดินทางกลับไปอยู่ในที่ที่เธอจากมา
การสนทนาของศรุตกับวราลีไม่ได้สิ้นสุดเพียงแค่ที่น้ำผึ้งได้ยิน เพราะการมาของวราลีครั้งนี้เขาไม่ได้แค่มาทวงถามเรื่องหย่า แต่เขาต้องการมาขอเงินจากศรุตเพื่อไปช่วยคนสำคัญคนหนึ่งในชีวิตเธอ
“ศรุตคะลีขอเงินคุณหน่อยได้ไหม คือตอนนี้อาชูชาติโดนจับเพราะพกปืนไปมีเรื่องกับนักเลงในบ่อน ลีไม่มีเงินประกันตัว”
คนพูดทำหน้าเศร้า เพราะอยากให้ชายหนุ่มสงสารและยอมให้เงินแก่เธอตามจำนวนที่เธอต้องการ
“คุณต้องการเท่าไหร่”
ศรุตถามด้วยความเบื่อหน่ายในตัวอดีตคนรักเต็มที่แล้ว เพราะเธอมาหาเขาเฉพาะเวลาต้องการเงินเพียงอย่างเดียว
“หนึ่งล้านบาทค่ะ แล้วคดีจะจบ คุณต้องช่วยอาของลีนะคะ”
“ผมให้คุณได้แค่สองแสน และเงินก้อนนี้จะเป็นก้อนสุดท้ายที่ผมจะให้คุณ ผมแต่งงานมีภรรยาแล้ว เรื่องของเรามันต้องจบได้แล้วนะวราลี”
“ศรุตคุณจะมาทิ้งลีง่ายๆแบบนี้ไม่ได้นะ ไหนคุณบอกว่าคุณจะหย่าทันทีที่ได้สมบัติ คุณมันผู้ชายเฮงซวยไม่รักษาสัญญา”
วราลีโกรธจนดาแดงกร่ำ เธอไม่คิดเลย ว่าการที่เธอยอมให้คนรักไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเพื่อแลกกับสมบัติจะทำให้เธอต้องเสียเขาไปแบบนี้
“ผมไม่จำเป็นต้องรักษาสัญญากับผู้หญิงที่หลอกผมมาตลอด”
“ลีไปหลอกอะไรคุณ”
หญิงสาวเถียงทันควัน น้ำใสๆไหลออกจาดวงตาทั้งสองข้าง เมื่อเธอรู้ว่ากำลังจะถูกทิ้ง
“คนที่กำลังติดคุก มันเป็นอาหรือเป็นผัวของคุณ”
ศรุตไม่อยู่รอฟังคำตอบ เขาเดินไปเปิดประตูบ้านและดึงตัว วราลีให้ขึ้นไปนั่งบนรถ
“กลับไป ก่อนที่ผมจะเป็นฆาตกรฆ่าคน”
กรี๊ดดดดดด!!!!!
หญิงสาวกรี๊ดสุดเสียง ก่อนจะปิดประตูและขับรถออกจากบ้านของศรุตไปอย่างไม่หันมามองอีกเลย
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะเลรักอันดามัน หอบความช้ำกลับบ้าน
ตอนที่8หอบความช้ำกลับบ้าน “น้ำผึ้ง คุณอยู่ไหน” ศรุตกลับเข้ามาที่ห้องนอน เพื่อจะพาภรรยาออกไปกินข้างข้างนอก แต่เขาเรียกเธอเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา กระดาษแผ่นเล็กวางอยู่บนหัวเตียง ชายหนุ่มเหลือบไปเห็น เขาหยิบขึ้นมาอ่าน ด้วยหัวใจที่กำลังรู้สึกกลัว ‘คุณกลับไปหาคุณวราลีผู้หญิงที่คุณรักเถอะ ฉันขอเวลาทำใจแล้วจะกลับมาหย่าให้ถูกต้อง ลาก่อนค่ะ’ ศรุตยืนอ่านกระดาแผ่นเล็กด้วยความรู้สึกสับสนมึนงงไปหมด ว่ามันเกิดอะไรขึ้น น้ำผึ้งถึงได้มาหนีเขาไปแบบนี้ “หรือคุณได้ยินที่ผมคุยกับวราลี” ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ ว่าภรรยาของเขาอาจมาได้ยินที่เขากับคนรักเก่าพูดกัน ศรุตรีบขับรถออกจากบ้านเพื่อตามหาน้ำผึ้ง เพราะคิดว่าเธอคงยังไปได้ไม่ไกล ชายหนุ่มขับรถไปตามเส้นทางที่เขาเคยพาเธอไป แต่กลับไม่เจอแม้แต่เงา ศรุตเป็นห่วงภรรยาจนแทบจะขาดใจ เพราะหญิงสาวไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว “น้ำผึ้งคุณอยู่ไหน” จากชายหนุ่มที่หัวใจเข้มแข็ง ตอนนี้เขารู้สึกอ่อนแออย่างบอกไม่ถูก เหมือนร่างกายของเขาไร้หัวใจ เพราะเขาได้มอบมันไว้ให้กับหญิงสาวชาวดอยจน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน ง้อ
ตอนที่9ง้อ ศรุตไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาต้องการอย่างเดียวคือการเอาครอบครัวของเขาคืนให้กลับมาเป็นอย่างเดิม การขับรถขึ้นเขาในเวลากลางคืนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดนเฉพาะตอนถึงช่วงของทางเข้าหมู่บ้าน แต่ด้วยหัวใจที่มันเรียกร้อง ชายหนุ่มก็ทำได้ทุกอย่าง ความมืดบวกกับไม่คุ้นชินเส้นทาง ทำให้ชายหนุ่มขับรถหลงไปไกลจนถึงหมู่บ้านอื่น ก่อนที่จะจอดถามทางอย่างทุลักทุเลกว่าจะมาถึงหมู่บ้านของน้ำผึ้ง “เสียงรถใครมาดึกเชียว” มะเดี่ยวได้ยินเสียงเครื่องยนต์ตอนแรกก็ไม่แน่ใจ คิดว่าตัวเองฝันไป “น้ำผึ้งเอ๋ย ลงไปดูเป็นเพื่อนแม่หน่อย ใครก็ไม่รู้มา” “จ้าแม่” หญิงสาวรับปากและรีบเปิดประตูห้องนอนเดินตามมารดามาที่บันไดที่อยู่นอกตัวบ้าน “สวัสดีครับคุณแม่” ศรุตรีบลงจากรถมาทักทายแม่ยาย “เอ้า! ไหนว่าน้ำผึ้งมันบอกงานยุ่งเลยมาไม่ได้ แล้วนี้ตามมายังไง ห่างกันแค่ไม่ถึงวัน” มะเดื่อถามลูกเขยด้วยความสงสัย “สงสัยงานจะเสร็จเร็วจ๊ะ แม่ไปนอนต่อเถอะ เดี๋ยวน้ำผึ้งดูแลคุณศรุตเอง” หญิงสาวรีบชิงตอบก่อนสามี เพราะกลัวชายหนุ่มจะพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน ความจริงทั้งหมด
ตอนที่10ความจริงทั้งหมด “ลีคุณไม่คิดจะหาเงินมาช่วยผมเลยใช่ไหม” ชูชาติหงุดหงิดใส่วราลีที่ไปเยี่ยมเขาที่โรงพัก เพราะเขาต้องทนอยู่ในห้องขังมาหลายคืนแล้ว “คุณคิดว่าฉันอยู่เฉยๆเหรอ หัวหมุนไปหมดแล้ว เงินไม่ใช่น้อยๆ หยิบยืมใครก็ไม่มีใครเขาให้” หญิงสาวนั่งลงข้างๆสามี ที่มีกรงเหล็กกั้นระหว่างเขากับเธออยู่ ด้วยความเหน็ดเหนื่อย “ไอ้ศรุตล่ะ มันหลงคุณจะตายทำไมไม่ไปขอมันมาให้ได้” “คุณคิดว่าฉันไม่ทำเหรอ คุณรู้ไหมมันรู้เรื่องของเราหมดแล้ว และมันก็ทิ้งฉันไว้ที่บ้านของมัน แต่ตัวมันขึ้นดอยไปกับเมียมันนู่น” เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ วราลียิ่งรู้สึกแค้น เธอกับศรุตรักกันอยู่ดี ๆเพราะข้อเสนอของทรงวุฒิที่มันมาล่อตาล่อใจทำให้เธอยอมให้ศรุตไปแต่งงานเพื่อหวังจะได้สมบัติกองโต แต่กลายเป็นเธอต้องเสียเขาไป “แล้วโง่ไปทำยังไงให้มันจับได้ล่ะ” ชูชาติตะคอกใส่หน้าหญิงสาวที่อยู่นอกห้องขัง “ใช่ฉันมันโง่ ถ้าคุณคิดว่าคุณฉลาดก็หาทางออกจากที่นี่เอาเองแล้วกัน” เมื่อความอดทนมันหมด หญิงสาวก็ไม่อยากอยู่ฟังคำด่าทอจากชูชาติอีก ตอนนี้เธอทั้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน นาทีชีวิต
ตอนที่11นาทีชีวิต “เป็นไงบ้างลูก อากาศหนาวไหมที่น้ำตก” มะเดื่อรีบเดินลงจากบ้านมาช่วยลูกสาวถือของเพราะกลัวคนท้องจะถือไม่ไหว“หนาวมากเลยครับ ดีนะเอาเสื้อกันหนาวกับผ้าห่มติดไปด้วย ผมเลยเผลอหลับไปหลายตื่น” ลูกเขยเล่าให้แม่ยายฟัง“มีความสุขกันมากใช่ไหม”เสียงตะโกนมาจากด้านหลัง เป็นเสียงที่ศรุตได้ยินก็รู้ทันทีว่าใคร“ลีคุณมาที่นี่ทำไม” ศรุตหันหน้าไปถามแขกที่ไม่ได้รับเชิญ“ก็มาดูหน้าอีผู้หญิงที่มันแย่งผัวฉันไง”ดวงตาทั้งสองข้างของหญิงสาวที่มาที่นี่ด้วยความแค้นแดงกร่ำเหมือนดวงตาของปีศาจร้ายที่กำลังมองเหยื่อ“ผัวคุณอยู่ในคุกตอนนี้ คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า” ศรุตย้อน“คุณรักมันมากใช่ไหม อีนี่มันรวยคุณถึงรักมัน ฉันรู้ว่าจริงๆคุณยังรักฉันอยู่แต่แค่กลัวจะไม่ได้สมบัติใช่ไหม”วราลีพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนคนกำลังเสียสติ ที่เดี๋ยวก็โมโห เดี๋ยวก็ยิ้มอย่างมีความสุข“ผมรักน้ำผึ้งเพราะตัวเธอ อย่าคิดว่าคนอื่นจะหิวเงินแบบคุณเลยลี คุณกลับไปหาผัวที่แสนจะใจกว้างของคุณเถอะ เขาให้คุณมานอนกับผมเพียงแค่เห็นคุณเป็นตัวหาเงิน คุณทั้งคู่เหมาะกันแล้ว”กรี๊ดดดดดดดวราลีกรี๊ดสุดเสียง ก่อนจะหยิบปืนจากกระเป๋าขึ้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน ข่าวดีที่สุดในชีวิต
ตอนที่12ข่าวดีที่สุดในชีวิต ศรุตใช้เวลารักษาตัวอยู่ในห้องผู้ป่วยหนักถึงสามวันสามคืน มะเดื่อเดินทางมาจากดอยเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวและแจ้งข่าวเรื่องของการจับกุมตัววราลีที่เป็นคนยิงศรุตได้แล้ว “เย็นนี้คุณหมอจะมาดูอาการของคุณศรุตจ๊ะแม่ ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงจะได้ขึ้นมาอยู่ที่ห้องนี้เย็นนี้เลยค่ะ” น้ำผึ้งเล่าให้มารดาฟังด้วยความดีใจ ที่สามีของเธอจะได้มาอยู่ใกล้กับเธอแล้ว “ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้แม่จะได้กลับบ้าน แล้วอีกสองสามวันแม่จะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนใหม่” มะเดื่อไม่ค่อยเคยชินกับการอยู่ในเมืองและเธอก็เป็นห่วงบ้านและไร่นาที่ทิ้งมา คุณหมอมาตรวจดูอาการและยอมให้ศรุตขึ้นมาอยู่ที่ห้องพิเศษได้ เป็นข่าวดี ที่น้ำผึ้งรอคอยมาตลอดหลายวัน“ตอนนี้คนไข้หลับไปเพราะฤทธิ์ยา น่าจะอีกเกือบชั่วโมงถึงจะตื่น รบกวนถ้าคนไข้ตื่นแล้วช่วยเรียกพยาบาลด้วยนะคะ”พยาบาลสาวชี้แจงรายละเอียดในการดูแลคนไข้ให้กับน้ำผึ้ง และบอกให้หญิงสาวเรียกเธอทันทีที่ศรุตตื่นหญิงสาวนั่งเฝ้าชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนเตียง โดยไม่ยอมลุกไปไหน เพราะกลัว ว่าถ้าสามีของเธอตื่นขึ้นมาเมื่อไหร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน หลบหน้า
8หลบหน้า เหลืออีกไม่กี่เดือน ยิหวาก็จะเรียนจบ เธอต้องกลับจากมหาวิทยาลัยดึกเกือบทุกวัน เพราะต้องเร่งทำวิจัยให้เสร็จ ส่วนภาคินเอง เมื่อกลับมาถึงเมืองไทย ก็เข้าช่วยพ่อดูแลธุรกิจอย่างเต็มตัว กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ดึกดื่นทุกคืน ข้อที่ชายหนุ่มพยายามส่งหาหญิงสาวไม่เคยได้รับการตอบรับ ภาคินทนไม่ไหวตัดสินใจโทรหาเธอ ถึงได้รู้ว่ายิหวาไม่ได้ใช้เบอร์โทรศัพท์เดิมอีกแล้ว “น้าดาริน ทำไมเดี๋ยวนี้ผมไม่เห็นยิหวาเลย” ชายหนุ่มอดใจไว้ไม่ไหว เขาอยากรู้ว่าหญิงสาวที่เป็นของเขาแล้ว ทำไมถึงได้หายหน้าไป “ช่วงนี้เห็นบอกว่า ต้องเร่งทำงานวิจัยส่ง เลยต้องอยุ่ทำงานกับเพื่อนๆจนดึกทุกวัน” ดารินอธิบายตามที่ลูกสาวบอกไว้ “กลับดึกแบบนี้ ขึ้นรถเมย์อันตรายแย่ ไหนจะตอนเดินเข้าซอยบ้านมาอีก” ภาคินทำท่าหงุดหงิด “ไม่อันตรายหรอกค่ะ เพื่อนเขามาส่งทุกวัน เห็นว่าเพื่อนผู้ชาย บ้านเขาอยู่ใกล้ๆ เลยแวะมาส่งให้” หญิงสาวให้ตุลย์เพื่อนที่อยู่กลุ่มวิจัยเดียวกัน ส่งแค่เพียงหน้าประตูด้านนอก จึงไม่มีใครเห็น “เพื่อนผู้ชายที่ไหนกัน ผมทำไมไม่เคยรู้ว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28ทะเลรักอันดามัน รักนี้ใต้แสงเทียน
9รักนี้ใต้แสงเทียน “ไปอาบน้ำให้สบายตัว ใส่เสื้อผ้าฉันไปก่อน เสื้อชุดนักศึกษาก็เอาลงมาปั่นแห้ง พรุ่งนี้ก็คงแห้งแน่นอน” เมื่อยิหวาก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน ภาคินก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่จริงๆแล้ว เขากำลังบังคับให้เธอต้องมานอนกับเขา “กินข้าวเย็นมาหรือยัง” ชายหนุ่มหันมาถาม เมื่อนึกขึ้นได้ว่ายิหวาเพิ่งกลับมาถึง ไม่แน่ใจว่าเธอจะกินอะไรมาหรือยัง “ยังค่ะ” ใจอยากจะบอกว่ากินแล้ว แต่ท้องมันร้อง กลัวถ้าต้องอดข้าว มีหวังปวดท้องแน่ๆ หญิงสาวจึงต้องบอกตามความเป็นจริง “อาบน้ำแล้วรีบลงมาแล้วกัน” ภาคินพอมีของติดครัวไว้บ้าง แต่ก็เป็นพวกอาหารแบบที่พร้อมสำหรับการอุ่นทันที นานาแล้วที่หญิงสาวไม่ได้มานอนที่ห้องนี้ นับตั้งแต่ภาคินไปเรียนเมืองนอก นานๆครั้งเธอถึงจะได้มาช่วยแม่ทำความสะอาด เสื้อผ้าที่ชายหนุ่มเตรียมไว้ให้เธอ ตัวใหญ่จนหญิงสาวอดขำตัวเองในกระจกไม่ได้ “ลงมาได้แล้ว” เมื่ออาหารถูกจัดวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ตะโกนเรียก เพราะกลัวอาหารจะเย็นหมด “นั่งกินซะ เดี๋ยวฉันเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28ทะเลรักอันดามัน ปล่อยมือหรือเดินต่อ
10ปล่อยมือหรือเดินต่อ เมื่อไฟถูกปิดลง ความคิดถึงที่ทั้งคู่ต่างถวิลหากันมาเกือบสามปี ก็เหมือนพายุ ที่ถูกปลดปล่อยมาในทันที เสื้อผ้าถูกถอดออกจากเรือนร่างบางเล็กของยิหวา อย่างรวดเร็ว จนเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ปากหนาทั้งหอมทั้งจูบไปทุกส่วนของร่าง เหมือนเขาอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว “คุณภาคินคะ ยิหวาเจ็บนะ” หญิงสาวร้องบอกเขา เพราะเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังช้ำไปทั้งตัว ไม่มีเสียงตอบจากคนที่กำลังรุกราน แต่เขากลับใช้ทั้งสองมือบีบเคล้นอกอวบขึ้นมาก่อนจะใช้ปากหนาทั้งเลียและดูด อย่างกระหาย จนเจ้าของอกกลมต้องบิดไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่าน ที่เธอไม่ได้สัมผัสมันมานานแสนนาน “อ่า...อื้อ......” หญิงสาวกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหวอีกต่อไป โคมไฟหัวเตียงถูกดับลง พร้อมกับความเป็นชายของเขา ที่เข้ามาอยู่ในกลีบชมพูอวบของหญิงสาว สะโพกกลมขยับตามจังหวะที่ชายหนุ่มคอยควบคลุม ให้เธอเคลื่อนไหวตามจังหวะ จากสายน้ำที่ไหลอย่างเชื่องช้า ก็เปลี่ยนเป็นทะเล ที่ถูกเกลียวคลื่นโหมกระหน่ำจน คนตัวเล็กต้องจิกเล็บสวยลงไปบนแผ่นหลังของชายหนุ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28
บทล่าสุด
ทะเลรักอันดามัน อบอุ่นพร้อมหน้า
18อบอุ่นพร้อมหน้า “พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปฝากท้องนะ” ภาคินเดินประคองพาภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา เข้าไปในบ้านที่เข้าตั้งใจไว้เพื่อเป็นบ้านของครอบครัวที่น่ารักของเขา “วันนี้ยิหวาไม่ต้องแอบเหมือนทุกๆครั้งที่มาที่นี่” คำพูดของหญิงสาว ทำให้ภาคิน สำนึกได้ว่าที่ผ่านมา เขาไม่เป็นลูกผู้ชาย เขาไม่ให้เกียรติผู้หญิงที่เขารัก ทำเหมือนเธอเป็นสิ่งไร้ค่า พอถึงเวลาที่เสียไป เขาถึงเพิ่งรู้ว่าเธอมีค่าแค่ไหน “ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้เธอรู้สึกไม่มีค่า เรามาเริ่มต้นจุดเทียนกันใหม่ แต่เทียนเล่มนี้ จะมีทั้งความรักและความอบอุ่น เป็นกำบังคอยป้องกันทุกอย่าง ที่จะมาทำให้เทียนแห่งรักนี้ดับลง ฉันสัญญาจะรักและดูแลเธอกับลูกไปตลอดชีวิต” หญิงสาวเชื่อทุกคำที่ภาคินพูด เพราะทุกอย่างที่เขาทำในเวลานี้ มันเป็นบทพิสูจน์แล้ว “ขอบคุณนะคะ ที่ทำทุกอย่างเพื่อยิหวากับลูก” บ้านหลังนี้ ที่ภาคินเคยคิดว่ามันใหญ่เกินไป เพราะมีถึงสี่ห้องนอน แต่ตอนนี้ มันจะเหลือว่างแค่เพียงสองห้อง เพราะอีกห้องต้องเตรียมไว้ สำหรับลูกของเขาที่กำลังจะเกิดมา ศศิวัฒน์กลับไป
ทะเลรักอันดามัน เผชิญหน้ากับทุกปัญหา
17เผชิญหน้ากับทุกปัญหา “ภาคินลูกไปไหนมาทั้งวัน คุณพ่อก็อีกคนยังไม่กลับมาเลย” ฐานิตาลุกออกจาโซฟา เดินมาหาลูกชายที่หน้าประตูบ้าน “ผมไปรับภรรยาผมกลับบ้านครับ” ภาคินยิ้มมุมปาก “ภรรยา ลูกหมายความว่าอะไร” ฐานิตายืนมองหน้าลูกชาย เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่ภาคินพูด แต่มันต้องเป็นเรื่องที่เธอจะต้องไม่ชอบใจแน่ๆ “สวัสดีค่ะคุณท่าน” ยิหวาเดินตามหลังภาคินเข้ามา “หมายความว่ายังไง ที่ภาคินบอกว่าพาภรรยามา” ฐานิตายืนถลึงตาด้วยความไม่พอใจ“นี่ค่ะ ทะเบียนสมรสเราเพิ่งไปจดกันมา เมื่อช่วงบ่ายนี่เอง”ยิหวายื่นกระดาษในมือของเธอ ให้มารดาของภาคินดู เพื่อให้เธอได้เห็นชื่อชัดๆว่าใครสมรสกับใคร“ไม่จริ๊ง ไม่จริง ภาคินลูกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ แม่ไม่ยอม”ฐานิตาเดินตามทั้งคู่เข้ามาในบ้าน โดยครั้งนี้ยิหวา ไม่ได้นั่งข้างล่างเหมือนแต่ก่อน เธอนั่งบนโซฟาข้างๆสามีของเธอ“ลูกจะต้องแต่งงานกับหนูลิตาเท่านั้น ” ฐานิตากระแทกเสียง“ก็ได้นะคะ ถ้าคุณลิตาจะยอมเป็นเมียน้อย” ยิหวาต่อปากต่อคำ“ยิหวา ฉันหลงคิดว่าเธอมันเป็นเด็กดี ที่แท้ก็ไม่ต่างอะไรกับแม่ของเธอ”ฐานิตาลืมตัว
ทะเลรักอันดามัน ตามหัวใจคืน
16ตามหัวใจคืน “ยิหวา เธอหลบหน้าฉันทำไม” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เมื่อจำได้ว่าเสียงที่กำลังเรียกชื้อเธอนั้นคือใคร “คุณภาคิน คุณมาที่นี่ได้ยังไง”หญิงสาวพยายามดึงมือที่จับแขนเธอไว้แน่น แต่มันไม่ขยับเลย“เปิดประตูแล้วเข้าไปคุยกันในห้อง อยากมายืนเถียงกันให้อายคนอื่นเหรอ”ภาคินเคล้นเสียงหนักแน่น แต่เบาเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน“คุณจะตามฉันมาทำไม”ยิหวาตวาดเสียงแหลมใส่หน้าชายหนุ่มทันที เมื่อประตูถูกปิดลง“ก็เพราะเธอหนีออกมาแบบนี้ไง”ภาคินคว้าแขนเล็กไว้และดึงร่างบางอย่างแรง จนหญิงสาวแทบจะเซล้ม“ฉันไม่ได้หนีคุณ แล้วทำไมต้องหนี การที่ฉันจะไปอยู่ที่ไหนทำอะไร มันไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลย เราก็เป็นแค่อดีตเจ้านายกับลูกสาวคนรับใช้แค่นั้น”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดอะไรต่อ ชายหนุ่มก็ปิดปากของเธอด้วยปากของเขา สองมือหนาประคองใบหน้ารูปไข่ไว้ในมืออย่างทะนุถนอม“พอ หยุดเถอะ ฉันรักเธอ ยิหวา ได้ยินไหมฉันรักเธอ” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวมากอดไว้ แล้วพูดอยู่ซ้ำๆแบบนั้น“คุณรักฉันไม่ได้ค่ะ คนที่คุณควรรักคือคุณลิตา เขาคือคนที่คุณกำลังจะแต่งงานด้วย”หญิงสาวกัดฟันพูดด้วยความแค้น เธอพูดทุกถ้อยคำช้าๆแ
ทะเลรักอันดามัน พบกันครั้งแรก
15พบกันครั้งแรก “เราว่าแกไม่ต้องตามหาลูกสาวแล้วแหละ” คณินพูดเมื่อสายตาของเขาหันไปเห็นผู้หยิงสองคนที่เขาคุ้นเคยในร้านอาหารข้างๆ“ดาริน”ศศิวัฒน์มองตามสายตาของเพื่อนที่มองไปยัง ร้านอาหารอีกร้านที่อยู่ข้างกัน มีเพียงแค่ทางเดินเล็กๆในห้างกั้นอยู่“นานแล้ว แกยังจำได้อยู่อีกเหรอ” คณินแปลกใจที่เพื่อนของเขายังจำคนรักเก่าได้อยู่ ทั้งที่ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันยี่สิบกว่าปี“ฉันไม่ได้ยังจำได้ แต่ฉันไม่เคยลืมต่างหาก” ศศิวัฒน์พูดจากหัวใจเราเข้าไปคุยกับทั้งคู่ตอนนี้คงไม่ดี เดี๋ยวเราว่ารอให้ ดารินกับยิหวาต้องแยกกันกลับบ้าน เรารอคุยกับยิหวาคนเดียวจะดีกว่าคณินเสนอความคิดเห็น และศศิวัฒน์ก็เห็นด้วย เพราะเขาไม่แน่ใจว่าดารินจะยังอยากเจอหน้าเขาอยู่ไหมในที่สุดสองคนแม่ลูกก็แยกกัน ดารินลงไปชั้นล่างเพื่อขึ้นรถกลับ ส่วนยิหวาเดินแยกไปทางร้านขายเครื่องเขียน“ยิหวา” คณินเรียกหลังจากเดินตามหญิงสาวไป“ยิหวา นี่ศศิวัฒน์เพื่อนของฉัน” คณินแนะนำเพียงเท่านี้ก่อน“สวัสดีค่ะคุณศศิวัฒน์” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อมนี่เป็นครั้งแรก ที่ศศิวัฒน์ได้มีโอกาสเห็นหน้าลูกสาวของเขา แบบตัวเป็นๆ และเธอก็มีหน้าตาที่เหมือน
ทะเลรักอันดามัน ความลับ
14ความลับ “แกยังจำดารินได้ไหม” คณินเริ่มเข้าเรื่อง “จำได้สิ ผู้หญิงที่ฉันรักทั้งคนนะ แล้วแกถามถึงทำไม แกเจอดารินเหรอ” ศศิวัฒน์ทำท่ากระตือรือร้นอยากรู้ “อืม...เจอทุกวันเลย เจอมาหลายปีแล้วด้วย” คนตอบไม่พูดตรงๆ “หมายความว่าอะไรวะ คณินแกจะมายียวนเพื่ออะไร มีอะไรเกี่ยวกับดาริน แกพูดมาให้หมดเลย” ศศิวัฒน์รักและจริงใจกับดาริน เขาต้องการจะให้เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องกับเขา แต่ทุกอย่างก็พังลง เมื่อมารดาของเขาประกาศผ่านสื่อ ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับหญิงสาวชั้นสูง ตั้งแต่นั้นมาศศิวัฒน์ก็ไม่เจอดารินอีกเลย “ดารินเขาอยู่ที่บ้านฉัน ตั้งแต่ที่แม่แกประกาศว่าแกจะแต่งงานนั่นแหละ” คณินเริ่มเล่า “เฮ้ย! แล้วทำไมแกไม่บอกฉัน แกรู้ไหมคณินว่าฉันตามหาดารินจนแทบบ้า” ศศิวัฒน์ขึ้นเสียง “ดารินเขาขอฉันไว้ เขาบอกถ้าฉันบอกแก เขาก็จะพาลูกในท้องหนีไปที่อื่น ฉันสงสารเด็ก” “ลูกในท้อง” ศศิวัฒน์พูดทวนคำพูดของเพื่อน เพราะเขาไม่เคยรู้เลย ว่าดารินท้อง “ใช่ ดารินเขาท้อง” คณินเน้นย้ำ เพราะหวังว่าเพื่อนจะพอเข้าใจ ว่าเรื่องราว
ทะเลรักอันดามัน ตามหา
13ตามหา หนึ่งเดือนแล้ว ที่ภาคินไม่ได้เจอไม่ได้คุยไม่ได้ข่าวอะไรของหญิงสาวที่เขาสุดแสนจะคิดถึง ชายหนุ่มคิดถึงครั้งที่เขาไปเรียนอยู่อเมริกา เขาก็เคยทำกับเธอแบบนี้ เธอคงทั้งเจ็บทั้งเสียใจ ไม่ต่างกับเขา “คุณรู้ไหม ภาคินไม่ไปทำงานหลายวันแล้ว ผมถามหนูลิตา เธอก็บอกว่า ภาคินดื่มหนักเกือบทุกคืน” คณินทำงานที่เดียวกับลุกชายและลลิตา เขาถึงมีโอกาสได้สังเกตพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของลูกชาย “คุณคิดว่ายังไงคะ” ฐานิตาไม่เข้าใจ ว่าสามีต้องการจะบอกอะไร “ผมว่าการที่ยิหวาออกไปอยู่ข้างนอกแบบนี้ มันยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ ลูกชายเราเป็นแบบนี้ คุณคิดว่า คนอย่างหนูลิตาเขาจะอยากฝากชีวิตไว้ด้วยเหรอ” ฐานิตาเห็นด้วยกับคำพูดของสามี แต่เธอก็ไม่สามารถจะยอมรับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างลูกชายเธอกับคนงานในบ้านได้ “ไม่ใช่ว่าฉันไม่สงสารลูกนะ แต่คุณจะให้ฉันยอมรับลูกคนรับใช้มาเป็นสะใภ้ ฉันทำใจไม่ได้หรอก” “คุณรังเกียจยิหวา เพียงเพราะมันเป็นลูกสาวคนใช้ใช่ไหม และถ้าสมมุติว่าวันนึง ลูกสาวคนใช้กลายเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของข้าราชการระดับสูงในบ้านเมืองเร
ทะเลรักอันดามัน เริ่มต้นชีวิตใหม่
12เริ่มต้นชีวิตใหม่ หญิงสาวออกไปอยู่ข้างนอก โดยที่เธอบอกทุกคนยกเว้นภาคิน ฐานิตาเห็นด้วย เพราะเธอคิดว่าการที่ยิหวาออกไปอยู่ที่อื่น ลุกชายของเธอ น่าจะลืมเธอได้อีกไม่นาน และคงยอมที่จะแต่งงานกับลลิตา “ดาริน ถ้าเธอจะออกไปอยู่กับลูกสาวก็ได้นะ แต่ฉันขอเวลาหาคนใหม่มาแทนก่อน ส่วนป้าช้อยก็ให้แกอยู่ที่นี่ต่อเถอะ อย่าเอาแกไปลำบากด้วยเลย” ฐานิตาถึงจะรู้สึกเสียดายดาริน เพราะอยู่ด้วยกันมานานจนรู้ใจ แต่ก็ต้องยอมแลกกับการที่ลุกชายของเธอจะได้ห่างจากยิหวา “ค่ะคุณท่าน คงอีกสักพัก ถึงจะย้ายตามลูกไป” ดารินเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ดี ว่าฐานิตาก็ต้องอยากให้ลูกชายของเขาได้ผู้หญิงที่ดีที่สุด “น้าดารินครับ ผมไม่เห็นยิหวาหลายวันแล้ว เธอไปไหน” ภาคินเก็บความอยากรู้และไม่สบายใจไว้ไม่ไหวแล้ว เขาตัดสินใจเข้ามาถามดารินตรงๆ “ยิหวาเขาออกไปอยู่ข้างนอกแล้วค่ะ แต่น้าก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน เพราะเขาไม่ได้บอกไว้” ดารินไม่ได้โกหก เพราะลูกสาวของเธอไม่ได้บอกอะไร มากไปกว่า ว่าที่พักอยู่ใกล้กับที่ทำงาน “ทำไมต้องออกไปอยู่ข้างนอก
ทะเลรักอันดามัน ลาก่อน
11ลาก่อน “เป็นอะไรไป หน้าซีดเชียว” ดารินเดินเข้ามาจับตัวลูกสาว เมื่อเห็ใบหน้าที่ซีดเซียว “แม่คะ ถ้าหนูหางานทำได้ เราไปอยู่ที่อื่นกันนะคะ” หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่ทันระวัง ว่ามารดาจะสงสัยว่าอยู่ดีๆทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ “ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ จะให้แม่ทิ้งคุณท่าน ทิ้งป้าช้อยไปได้ยังไงกัน” ดารินหันไปทไหน้าดุใส่ลูกสาว “เดี๋ยวไม่มีเรา คุณท่านก็หาแม่บ้านใหม่มาทำงาน แม่จะอยู่เป็นคนใช้เขาไปตลอดชีวิตเหรอ” ยิหวาไม่รู้เหมือนกัน ทำไมเธอถึงกล้าพูดแบบนี้ ทั้งที่ดารินก็สอนเธอตั้งแต่เล็กจนโต ว่าให้รู้จักและสำนึกในบุญคุณของครอบครัวอรรถจิรานนท์ ที่ทำให้เธอกับแม่ มีที่ซุกหัวนอนอย่างเช่นทุกวันนี้ “ยิหวา มันเกิดอะไรขึ้นกันลูก คุณท่านเรียกลูกไปพูดเรื่องอะไร ทำไมถึงออกมาแล้วพูดจาแบบนี้” ดารินเลี้ยงลูกมา เธอรู้ว่าลูกสาวของเธอ ไม่เคยคิดจะไปจากที่นี่ และอยู่ดีๆ ทำไมถึงได้มาพูดจาเอาจริงเอาจังแบบนี้ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ หนูไปรีดผ้าต่อนะคะ” นับตั้งแต่วันนั้นยิหวาก็พยายามหางานทำ เอาที่อยู่ไกลจากบ้านของภาคินให้มากที่สุด
ทะเลรักอันดามัน ปล่อยมือหรือเดินต่อ
10ปล่อยมือหรือเดินต่อ เมื่อไฟถูกปิดลง ความคิดถึงที่ทั้งคู่ต่างถวิลหากันมาเกือบสามปี ก็เหมือนพายุ ที่ถูกปลดปล่อยมาในทันที เสื้อผ้าถูกถอดออกจากเรือนร่างบางเล็กของยิหวา อย่างรวดเร็ว จนเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ปากหนาทั้งหอมทั้งจูบไปทุกส่วนของร่าง เหมือนเขาอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว “คุณภาคินคะ ยิหวาเจ็บนะ” หญิงสาวร้องบอกเขา เพราะเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังช้ำไปทั้งตัว ไม่มีเสียงตอบจากคนที่กำลังรุกราน แต่เขากลับใช้ทั้งสองมือบีบเคล้นอกอวบขึ้นมาก่อนจะใช้ปากหนาทั้งเลียและดูด อย่างกระหาย จนเจ้าของอกกลมต้องบิดไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่าน ที่เธอไม่ได้สัมผัสมันมานานแสนนาน “อ่า...อื้อ......” หญิงสาวกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหวอีกต่อไป โคมไฟหัวเตียงถูกดับลง พร้อมกับความเป็นชายของเขา ที่เข้ามาอยู่ในกลีบชมพูอวบของหญิงสาว สะโพกกลมขยับตามจังหวะที่ชายหนุ่มคอยควบคลุม ให้เธอเคลื่อนไหวตามจังหวะ จากสายน้ำที่ไหลอย่างเชื่องช้า ก็เปลี่ยนเป็นทะเล ที่ถูกเกลียวคลื่นโหมกระหน่ำจน คนตัวเล็กต้องจิกเล็บสวยลงไปบนแผ่นหลังของชายหนุ่
