All Chapters of Oops! สะดุดรัก...พ่อเลี้ยงขา: Chapter 1 - Chapter 10

รุ่งสางเช้าวันใหม่แสงแดดแยงตาทำให้นิดตื่นขึ้น ความกลัวกลับคืนมาชั่วขณะหนึ่ง แต่แล้ว ราวกับว่าสมองของเธอที่ทำงานตลอดทั้งคืน ทำให้เธอรู้สึกไม่สดชื่นนัก เธอหาวหวอดก่อนลุกจากเตียงไปยังห้องน้ำตู้เสื้อผ้าสีขาวขนาดใหญ่ถูกเปิดขึ้น นิ้วเล็กเอื้อมหยิบกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินธรรมดาและเสื้อยืดบางสีครีม ก่อนเดินไปยังห้องนั่งเล่น ข้างโซฟา เธอพบสมาร์ทโฟนของพ่อและเลื่อนดูรายชื่อติดต่อของเขาจนกระทั่งพบหมายเลขของไรอัน จากนั้นจึงกดโทรออก เขาตอบอย่างงัวเงียว่า “สวัสดี”“คุณไรอันใช่ไหมคะ ฉันนิด ลูกสาวคุณอีริคนะคะ ขอโทษที่โทรมาเช้ามาก แต่ฉันต้องคุยกับคุณ มีบางอย่างเกิดขึ้น”สิบนาทีต่อมา เธอเล่าให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อ เธอรู้จักไรอัน เขาเป็นมือขวาของพ่อที่บริษัท รูปร่างสันทัด ยิ้มแย้มตลอดเวลา ดูเป็นแฟมิลี่แมนใจดี เขามีภรรยาและลูกสี่คน ตามคำบอกเล่าของพ่อ เขาเป็นคนที่จำเป็นต่อธุรกิจของพ่อมาก เธอหวังว่าเขาจะสามารถบริหารทุกอย่างได้จนกว่าพ่อจะสามารถกลับมาทำงานได้ตามปกติ เขารับรองกับเธอให้วางใจได้ ซึ่งทำให้เธอโล่งอกมาก“ขอบคุณมากนะคะ คุณไรอัน” นิดอมยิ้ม“ด้วยความยินดีครับ ฝากคุณนิดดูแลคุณพ่อให้ดีๆ นะครับ”

ระหว่างทางนั่งรถกลับบ้านจากโรงเรียน แสงแดดร้อนจัดแม้จะมีร่มเงาของต้นไม้เก่าแก่เรียงรายอยู่ริมถนน เธอแทบไม่ได้สังเกต จิตใจของเธอว้าวุ่น ในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอเห็นพ่อรับมือกับสถานการณ์ที่ผ่านมาได้ดีขึ้นวันนี้เป็นครั้งแรกที่พ่อไปบริษัท เขาได้พบกับคุณไรอันสองสามครั้งขณะดื่มกาแฟที่สตาร์บัคส์ และทุกครั้งที่กลับมาเขาก็ครุ่นคิดอยู่ตลอดในตอนแรก เธอเป็นห่วงว่าเขาจะกลับไปเป็นคนจริงจังแต่ไม่แยแสต่อเธอ รอยยิ้มแห่งความสุขที่ได้เห็นเขานั้นเปิดเผยและจริงใจ และมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง พ่อคนนี้แตกต่างมาก เธอรู้สึกผิดที่ชอบพ่อคนนี้มากกว่า เขาใช้เวลาอยู่กับเธอพูดคุย ล้อเล่น และเมื่อวานก่อนเข้านอน เขาดึงเธอเข้ามากอดและกระซิบว่า"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะลูกรัก"ทุกอย่างมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ พ่อทำอาหารไม่เป็นเลย เขาไม่รู้จักวิธีทำอาหารในครัว เขารู้ว่าเครื่องเทศและสมุนไพรคืออะไร แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เท่าไหร่หรือใช้แบบไหน เขาทำพาสต้าได้ แต่ปรุงสุกเกินไป เขารู้จักอุปกรณ์ทำอาหารทุกชนิดในครัวแต่ลืมไปแล้วว่าต้องทำอะไรกับมัน ก่อนหน้านี้ เขาสามารถสร้างสูตรอาหารขึ้นมาเองได้ ตอนนี้ เขาใช้สมาร์ท

อีริคกระโดดขึ้นและไล่ฉีดปืนฉีดน้ำไปยังนิดและทั่วสระด้วยความสนุกสนาน น้ำเย็นที่พุ่งออกมานั้นกระทบบนผิวที่ไหม้เกรียมจากแสงแดดช่วยบรรเทาอาการแสบได้ดีนิดร้องกรี๊ดและวิ่งไปหัวเราะเยาะเขา เขาชอบเสียงของเธอ จริงๆ แล้ว เขาชอบเธอมากต่างหาก เธอมีบุคลิกที่น่าดึงดูด น่าหลงใหลอย่างมาก ก่อนที่เขาจะสลัดความคิดนั้นออกไปเธอร้องอุทานจากอีกฟากของสระด้วยรอยยิ้มแห่งความสำเร็จที่ยิงน้ำมาโดนเขาตอนเขาเผลอเขากระโจนวิ่งอย่างรวดเร็วและพุ่งลงไปในสระ คลื่นลูกใหญ่ซัดเข้ามาและซัดโดนตัวเธอ เธอหัวเราะเมื่อเขาโผล่ขึ้นมา ดวงตากลมโตเป็นประกายสุกยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงวันเสียอีก เธอเปียกโชก บิกินี่สีขาวของเธอแนบชิดกับตัวเธอราวกับเป็นผิวหนังชั้นที่สอง และในขณะเดียวกัน เขาสังเกตเห็นว่ามันโปร่งแสงขึ้นมาก เนินอกเล็กๆ บนหน้าอกของเธอมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น โดยมีเงาสีเข้มของหัวนมของเธอปรากฏให้เห็น ด้านล่าง ก้นของเธอแนบชิดกับตัวเธอ และเขาสังเกตเห็นขนเพชรสีเข้มมันทำให้เขาประหลาดใจ นิดเป็นเด็กสาวตัวเล็กมาก สูงไม่ถึง160 และผอมเพรียวจนเขาไม่คิดว่าเธอกำลังเข้าสู่วัยรุ่น เธอดูเด็กเกินไป แต่ด้วยผมสีดำสนิทที่รวบเป็นหางม้าสูงแ

เมื่อจูบจบลง เธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกพ่อยิ้มกว้าง “ตอนนี้พ่อรับรองได้เลยว่าจูบเมื่อคืนนี้เป็นจูบที่ดีที่สุดที่พ่อเคยมีมา”นิดหัวเราะ ขณะที่เขาปล่อยตัวเธอลง “จูบนี้ก็ดีมากเหมือนกัน” เธอกล่าว“ใช่แล้ว” เขายอมรับ“ตอนนี้สนามหญ้าก็สะอาดแล้วและหนูก็ถูกจูบแล้ว เราควรออกไปข้างนอก เรามีอะไรต้องทำ”“เรื่องอะไร”“หนูอยากได้เฟอร์นิเจอร์ใหม่สำหรับออฟฟิศนี้ หนูว่ามันดูน่าหดหู่ไม่เหมาะกับพ่อเลย” เธอเสนอ“มีร้านเฟอร์นิเจอร์ที่น่าสนใจสองสามร้าน หรือเราจะลองไปที่อิเกียก็ได้”“อิเกียคืออะไร”“ห้างเฟอร์นิเจอร์จากสวีเดน”“มันดีเหรอ”“ก็ดีอยู่นะ มีเฟอร์นิเจอร์ให้เลือกมากมาย”“โอเค บอกทางพ่อด้วยแล้วกัน”“ได้เลยค่ะ” เธอยิ้มอย่างอารมณ์ดี ขณะเดินออกจากห้องทำงาน จากนั้นเธอก็กรี๊ดเสียงดังและสะดุ้งเมื่อพ่อบีบก้นเธอเบาๆ “พ่ออ่า ทะลึ่ง!”เขาหัวเราะอย่างชอบใจและรู้สึกว่าเธอรักเขามากสองสามชั่วโมงต่อมา เธอมองดูตัวเองในกระจกเคาน์เตอร์เล็กๆ ชื่นชมต่างหูทองคำขาวรูปดาวเล็กๆ ที่อยู่บนติ่งหูของเธอ ต่างหูคู่นั้นเป็นประกาย สวยจังพ่อเล่นสนุกเกอร์กับเธอ เขาเบื่อกับการซื้อเฟอร์นิเจอร์หลังจากเข้าไปในร้านได้สิบนาที จับมือเธอแ

ทั้งนิดและแอนนาต่างหัวเราะกันลั่น เมื่ออีริคบอกพวกเธอหลังจากชิมไปแค่ครั้งเดียวว่าเขาไม่ชอบไอศกรีมมิ้นต์ช็อกโกแลตชิป เขาจึงโยนโคนไอศกรีมลงถังขยะแล้วเดินกลับไปที่บาสกิ้น ร็อบบิ้นส์เพื่อลองรสชาติอื่นพวกเธอคุยกันข้างนอก เรามาถึงใจกลางเมืองเพื่อสำรวจดู จากที่เขาเห็น เขาชอบสวนสาธารณะที่ร่มรื่นผู้คนออกมาทำกิจกรรมต่างๆ มากมาย ตั้งแต่เด็กไปจนถึงผู้สูงอายุ ยังมีน้องหมามาเดินเล่นด้วย ส่วนสาวๆ ก็หัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนานขณะปิกนิคกันไป ผู้คนแถวนี้ พวกเขาดูสุภาพและยิ้มแย้มแจ่มใส ชาวฮูสตันเป็นคนสุภาพกันขนาดนั้นเลยเหรอเราเป็นแบบนั้นเหรอ?ทัวร์ชิมไอศกรีมของเรายังไม่จบลง นิดหยุดพูดคุยเมื่ออีริคออกมาจากร้านไอศกรีม เธอมองไปที่โคนไอศกรีมของเขาและยิ้มกว้าง “สตรอว์เบอร์รีเหรอ ผู้หญิงนี่นา!”“สตรอว์เบอร์รีไม่ใช่รสชาติของผู้หญิง” เขายืนกราน เขาชอบมัน ก็มันอร่อยนี่นา“เธอบอกเขาไปสิ แอนนา”แอนนา สาวสวยผมบลอนด์มีกระที่ใบหน้าบริเวณแก้มนิดหน่อย เธอสูงกว่านิดประมาณ 5 ซ.ม. เธอยิ้มและพยักหน้า“ผู้หญิงแน่นอน ผู้ชายตัวจริงไม่กินรสสตรอว์เบอร์รี”“โอ้ ไม่นะ สาวๆ อย่าสรุปอะไรแบบนี้สิ!!” เขาพูดตอบเชิงแกล้งหยอกอย่างไ