Lahat ng Kabanata ng Kakaibang Tikim: Kabanata 41 - Kabanata 50

Keilani's POVTumigil ang oras sa gitna ng aming halikan. Bawat haplos ng kamay niya sa pukë ko ay parang nagdadala ng kuryente sa buong katawan ko.Ang bango niya. Ang init ng katawan niya. At higit sa lahat, ang paraan ng halik niya—banayad pero puno ng kalibugän. Para akong nalulunod sa kanya habang kinakalikot naman ng wild niyang kamay ang butas ko sa ibaba.Bigla niyang hinigpitan ang hawak niya sa baywang ko at hinila ako palapit pa sa kanya. Ang pagitan ng aming mga katawan ay tuluyan nang nawala. Ramdam ko ang tibok ng puso niya laban sa dibdib ko, at sa sandaling iyon, alam kong wala na akong kawala."Keilani," bulong niya ulit nang mas malalim ang boses. Ang pangalan ko mula sa labi niya ay parang musika sa pandinig ko.Hindi ko alam kung paano nangyari, pero naramdaman ko na lang na nakasandal na ako sa sofa. Nasa ibabaw ko si Sylas, ang kamay niya ay nasa pisngi ko, marahang hinahaplos habang nakatitig sa akin ng parang may gustong sabihin pero hindi kayang ilabas."Tell

Keilani's POV Hindi ko maialis sa isip ko ang mga nagdaang araw. Parang lahat ng nangyayari ay gustong ipamukha sa akin na ako na ang mali, na ako na ang masama. Pero hindi ko rin maiwasan ang magtanong: ano nga ba talaga ang katotohanan? Si Braxton, biglang naging mabait at mapanuyo, parang ibang-iba sa dati niyang ugali. Pero gaano ba iyon katotoo? Hindi ko alam. Kaya kailangan kong alamin. Kasi sa totoo lang, sa tatlong taon na pagsasama namin ni Braxton, pakiramdam ko ay dati na siyang nagloloko. Pakiramdam ko ay hindi siya totoo sa akin. Ngayong araw, sinabi niyang may reunion daw siyang pupuntahan. Walang pasok siya ngayon, kaya raw ito ang tamang pagkakataon na makita ulit ang mga dati niyang kaibigan. Pero parang may kung anong bumubulong sa akin na hindi iyon totoo. Kaya heto ako, nasa loob ng kotse, palihim siyang sinusundan ngayon. Ang kati kasi ng mga paa ko na sundan siya ngayon. Isa pa, kapag ang babae ay naghinala, madalas ay totoo. Malayo pa lang, kita ko na ang dir

Keilani’s POVWala naman si Braxton sa bahay kaya pumunta ako sa condo ko para dalhin na ang mga iba kong damit. Maingat ako kasi puro marites ang mga kapitbahay ko. May mga spy dito na kaibigan ng mama ni Braxton na nagbibida sa kaniya ng mga ginagawa ko. Nakakainis lang na kahit hindi ko ka-close ang mga kapitbahay ko e, updated sila sa buhay ko.Kaya naisip ko na sa ibang araw ay kunin ang loob nila at baliktarin ang sitwasyon. Mama naman ni Braxton ang sisiraan ko sa kanila.Kanina pa ako abala sa pag-aayos ng mga gamit na dinala ko rito mula sa bahay namin. Halos lahat ng mga importanteng bagay ko, nadala ko na. Sa bahay namin ni Braxton, kaunti na lang ang naiwan—mga damit na hindi ko gaanong ginagamit at ilang gamit na hindi ko ikalulungkot kung hindi ko man maisama.Pinili kong huwag madaliin ang lahat. Sinigurado kong walang makakahalata sa paglipat ko, lalo na si Braxton. Ayoko nang maulit ang mga sigawan at away na parang wala nang katapusan. Gusto ko lang ng tahimik na bu

Keilani’s POV Hindi ko mapigilan ang ngiti ko habang inilalagay ko sa mesa ang mga inihanda kong pagkain. Pagkasabi niya na gusto niya akong makasamang mag-dinner, nagmadali akong mamili kanina sa mall ng mga pagkaing lulutuin ko. Gusto ko sanang mag-order na lang ng food sa labas, kaya lang, mas gusto kong magluto at magpakitang gilas kay Sylas. Bakit nga ba? Ewan, basta gusto kong matikman niya ang mga luto ko. Kailangan perfect ang lahat. Hindi puwedeng basta-basta lang, kaya naman pinag-isipan ko ang menu. May pasta na may creamy sauce, steak na sobrang lambot at syempre, ang paborito ni Sylas—ang chocolate mousse cake na binili ko pa sa mamahaling pastry shop. Simple lang dapat ang gabi namin, pero gusto ko itong gawing espesyal. Pagkatapos kong maghanda, sarili ko naman ang hinanda ko. Naligo ako ulit dahil pinawisan na ako sa mga ginawa ko. Nagdamit ako ng maganda. Gusto ko, kapag nakikita ako ni Sylas, maayos at kaaya-aya akong tignan. Pero bakit? Oh, shït! Natatandaan ko

Keilani’s POV Pagbukas ko ng pinto ng bahay namin ni Braxton, agad akong nagtaka sa nakita ko. Nakabukas ang maleta niya sa sahig at abala siya sa paglalagay ng mga damit at gamit. Napakunot-noo ako habang tinanggal ko ang aking sapatos at inilapag ang dalang bag. “Braxton, anong ginagawa mo?” tanong ko na medyo napataas ang kilay habang pinagmamasdan siya. “Nag-eempake ka? Lalayas ka na ba?” Napatigil siya sa pag-aayos ng gamit at tumingin sa akin habang nakunot din ang noo. “No, I’m not leaving. We have an outing. Company outing ni Sir Sylas.” Napansin ko agad ang tono ng boses niya. May bahid ng pag-iwas, parang ayaw akong bigyan ng masyadong detalye. Tumaas ang kilay ko. “Outing? Kailan mo pa ito sinabi sa akin?” “I mentioned it last week,” sagot niya sabay baling ulit sa kanyang maleta. “It’s not a big deal. Work thing lang naman.” Work thing lang naman? Agad akong nainis. Alam kong kasama doon si Davina, at dahil si Sylas ang boss nila, siguradong nandoon din siya. Parang m