Keilani's POV Hindi ko maialis sa isip ko ang mga nagdaang araw. Parang lahat ng nangyayari ay gustong ipamukha sa akin na ako na ang mali, na ako na ang masama. Pero hindi ko rin maiwasan ang magtanong: ano nga ba talaga ang katotohanan? Si Braxton, biglang naging mabait at mapanuyo, parang ibang-iba sa dati niyang ugali. Pero gaano ba iyon katotoo? Hindi ko alam. Kaya kailangan kong alamin. Kasi sa totoo lang, sa tatlong taon na pagsasama namin ni Braxton, pakiramdam ko ay dati na siyang nagloloko. Pakiramdam ko ay hindi siya totoo sa akin. Ngayong araw, sinabi niyang may reunion daw siyang pupuntahan. Walang pasok siya ngayon, kaya raw ito ang tamang pagkakataon na makita ulit ang mga dati niyang kaibigan. Pero parang may kung anong bumubulong sa akin na hindi iyon totoo. Kaya heto ako, nasa loob ng kotse, palihim siyang sinusundan ngayon. Ang kati kasi ng mga paa ko na sundan siya ngayon. Isa pa, kapag ang babae ay naghinala, madalas ay totoo. Malayo pa lang, kita ko na ang dir
Sylas’ POVTahimik na nakaupo ang mga magulang ko sa dining table ng villa ko habang hinihintay ang pagsisimula ng lunch. Sanay na ako sa bawat galaw nila na ay may halong classy at kayabangan, bagay na minana ko na rin sa kanila. Aminado naman ako doon.Nasa pinakamagandang porselana ang mga plato namin, at ang silverware ay kasing kintab ng mga bagong labas na kotse. Ang maaliwalas na tanawin mula sa bintana ng dining area ay parang simbolo ng posisyon ng pamilya namin sa lipunan—mataas, walang kapantay at untouchable.Habang nagsisimula na kaming kumain, sumandig ang mama ko sa upuan niya at napatingin sa akin. “Sylas, how is Davina? We haven’t seen her lately,” tanong niya habang hinihiwa ang steak na tila wala siyang pakialam kung mababasa niya ang reaksyon sa mukha ko.Napakunot ang noo ko, pero pinilit kong pinapanatiling kalmado ang sarili ko. Ayokong makahalata sila na hindi maganda ang takbo ng relasyon namin ni Davina. “She’s busy, Mama. You know how dedicated she is to her
Keilani’s POVWala naman si Braxton sa bahay kaya pumunta ako sa condo ko para dalhin na ang mga iba kong damit. Maingat ako kasi puro marites ang mga kapitbahay ko. May mga spy dito na kaibigan ng mama ni Braxton na nagbibida sa kaniya ng mga ginagawa ko. Nakakainis lang na kahit hindi ko ka-close ang mga kapitbahay ko e, updated sila sa buhay ko.Kaya naisip ko na sa ibang araw ay kunin ang loob nila at baliktarin ang sitwasyon. Mama naman ni Braxton ang sisiraan ko sa kanila.Kanina pa ako abala sa pag-aayos ng mga gamit na dinala ko rito mula sa bahay namin. Halos lahat ng mga importanteng bagay ko, nadala ko na. Sa bahay namin ni Braxton, kaunti na lang ang naiwan—mga damit na hindi ko gaanong ginagamit at ilang gamit na hindi ko ikalulungkot kung hindi ko man maisama.Pinili kong huwag madaliin ang lahat. Sinigurado kong walang makakahalata sa paglipat ko, lalo na si Braxton. Ayoko nang maulit ang mga sigawan at away na parang wala nang katapusan. Gusto ko lang ng tahimik na bu
Keilani’s POVHabang nakaupo ako sa isang mamahaling restaurant, napapangiti ako kasi kaya ko nang makapasok sa mga ganitong luxury restaurant. Pero hindi lang ‘yun ang saya na nararamdaman ko, kundi dahil sa larong aking sisimulan na ngayon. Pinili kong dalhin si Davina rito, sa isang lugar kung saan walang dudang sisipot siya. Alam kong hindi niya kayang tanggihan ang ganitong ambiance at tiyak na mabibighani siya sa karangyaan ng lugar na ito.Pasimple akong tumingin sa paligid. Puno ng elegance ang bawat detalye ng restaurant—mula sa chandelier hanggang sa wine glasses na parang kristal. Ganito dapat ang mga eksenang nangyayari kapag ako ang nagdedesisyon. May class, may drama at higit sa lahat, may intensyon.Maya maya, dumating na si Davina. Nakasuot siya ng simpleng dress, mukhang hindi siya masyadong nag-prepare, pero alam kong napansin niya ang aking perpektong postura.“Keilani, this is unexpected. Why did you want to meet me?” tanong niya habang umuupo sa harap ko.Ngumiti
Keilani’s POV Hindi ko mapigilan ang ngiti ko habang inilalagay ko sa mesa ang mga inihanda kong pagkain. Pagkasabi niya na gusto niya akong makasamang mag-dinner, nagmadali akong mamili kanina sa mall ng mga pagkaing lulutuin ko. Gusto ko sanang mag-order na lang ng food sa labas, kaya lang, mas gusto kong magluto at magpakitang gilas kay Sylas. Bakit nga ba? Ewan, basta gusto kong matikman niya ang mga luto ko. Kailangan perfect ang lahat. Hindi puwedeng basta-basta lang, kaya naman pinag-isipan ko ang menu. May pasta na may creamy sauce, steak na sobrang lambot at syempre, ang paborito ni Sylas—ang chocolate mousse cake na binili ko pa sa mamahaling pastry shop. Simple lang dapat ang gabi namin, pero gusto ko itong gawing espesyal. Pagkatapos kong maghanda, sarili ko naman ang hinanda ko. Naligo ako ulit dahil pinawisan na ako sa mga ginawa ko. Nagdamit ako ng maganda. Gusto ko, kapag nakikita ako ni Sylas, maayos at kaaya-aya akong tignan. Pero bakit? Oh, shït! Natatandaan ko
Keilani POVTahimik ang umaga ko habang inaasikaso ang mga papeles ng coffee shop sa office room ko. Nasa kalagitnaan ako ng pagsusulat nang biglang bumukas ang pinto at bumungad ang namumugto sa iyak na si Celestia. Halos mapuno ng hikbi ang maliit kong opisina, kaya ibinaba ko ang hawak kong ballpen at tiningnan siya.“Keilani, I don’t know what to do anymore!” sigaw niya, sabay bagsak ng bag niya sa sahig.Hindi ko mapigilan ang kunot sa noo ko habang pinagmamasdan siya. Pero syempre, bilang kaibigan, pinilit kong magmukhang nag-aalala.“Celestia, what happened?” tanong ko, kunwari'y seryoso at may halong simpatya. Lumapit ako sa kanya habang kunwari'y handang dumamay sa kaniya.Habang nagkukwento si Celestia, alam ko na agad ang dahilan ng lahat. Lahat ng ito ay dahil kay Davina at siguradong hindi pa ito ang huli.“S-someone broke into my shop,” sabi niya habang pilit pinipigil ang hagulgol. “They destroyed everything. Wala na akong computers, wala na akong negosyo, Keilani!”Niy
Keilani’s POV Pagbukas ko ng pinto ng bahay namin ni Braxton, agad akong nagtaka sa nakita ko. Nakabukas ang maleta niya sa sahig at abala siya sa paglalagay ng mga damit at gamit. Napakunot-noo ako habang tinanggal ko ang aking sapatos at inilapag ang dalang bag. “Braxton, anong ginagawa mo?” tanong ko na medyo napataas ang kilay habang pinagmamasdan siya. “Nag-eempake ka? Lalayas ka na ba?” Napatigil siya sa pag-aayos ng gamit at tumingin sa akin habang nakunot din ang noo. “No, I’m not leaving. We have an outing. Company outing ni Sir Sylas.” Napansin ko agad ang tono ng boses niya. May bahid ng pag-iwas, parang ayaw akong bigyan ng masyadong detalye. Tumaas ang kilay ko. “Outing? Kailan mo pa ito sinabi sa akin?” “I mentioned it last week,” sagot niya sabay baling ulit sa kanyang maleta. “It’s not a big deal. Work thing lang naman.” Work thing lang naman? Agad akong nainis. Alam kong kasama doon si Davina, at dahil si Sylas ang boss nila, siguradong nandoon din siya. Parang m
Keilani POVPagod na pagod ako sa halos ilang oras na pagmamaneho. Ngunit nang makarating kami sa beach resort sa La Union, napalitan ng inis ang pagod ko. Pagtingin ko sa paligid, sosyal ang ambiance ng lugar—maraming mamahaling sasakyan, malinis na tanawin at magarang mga kubo at villas sa tabi ng dagat. Napailing ako nang mapansin ko ang ibang mga empleyado ni Braxton na may kasamang mga asawa.Napairap ako. Talaga lang ha, Braxton? Kaya pala ayaw mo akong isama kasi alam mong lahat ng mga lalaki dito may kasama ring asawa nila. Sino kaya ang niloloko mo? Halatang-halata na may balak silang sumalisi ni Davina. Mabuti na lang at pinagpilitan kong sumama. Habang nakatayo ako malapit sa sasakyan, napatingin ako sa gilid at nakita ko ang isang magarang sasakyan na kararating lang. Kilalang-kilala ko kung sino ang may-ari niyon—si Sylas. Pagkaparada nito, bumaba agad ang mala-modelong si Davina. Taas-noo siyang naglakad papasok sa resort, hindi man lang hinintay si Sylas.Pagkabukas ng
Keilani POVNasa kusina ako ngayon, naghahanda ng hapunan. Tahimik ang paligid ng bahay, pero ang isip ko ay abala sa mga plano namin ni Sylas. Naririnig ko ang mahinang tunog ng telebisyon mula sa sala kung nasaan si Braxton. Palagi siyang ganito, komportable sa sofa habang ako naman ang gumagawa ng lahat.Akala niya ay okay ako, pero ang totoo ay hindi pa. Pero pinipilit kong maging malakas, nakainom naman na kasi ako ng gamot kaya medyo kinakaya ko nang kumilos.Habang hinihiwa ko ang mga gulay, tumunog ang telepono ko na nakapatong sa lamesa. Tumigil ako sa ginagawa ko, kinuha ito at nakita ang pangalan ni Sylas na nagpa-flash sa screen.Dahan-dahan akong naglakad papunta sa banyo, ini-lock ang pinto at sinagot ang tawag."Hello," mahinang sabi ko."Keilani," bulong ni Sylas mula sa kabilang linya. "Did you finish the documents I asked you to prepare?""Not yet," sagot ko habang bumubulong din. "I can’t let Braxton see them. He might get suspicious.""He won’t," sagot ni Sylas nan
Sylas POVNakatayo ako sa harap ng malawak na bintana ng aking opisina, tanaw ang abalang lungsod sa ibaba. Gabi na, pero maliwanag pa rin ang paligid dahil sa mga ilaw ng mga gusali. Isang basong whiskey ang hawak ko at tahimik akong nag-iisip habang hinihintay si Braxton na dumating. Ang tahimik na paligid ng opisina ay nagbigay-daan sa mga plano ko na unti-unting nabubuo sa isip ko.Hindi ko kailanman inakala na mapupunta ako sa ganitong sitwasyon—na gagawin ko ang lahat para protektahan si Keilani at ang anak namin, habang sinisiguro na mabibigyan ng leksyon ang mga taong nanloko at nagkasala sa kanya, pati na rin sa akin.Pagkatapos ng ilang minuto, may kumatok sa pintuan."Come in," malamig kong sabi.Pumasok si Braxton, nakasuot ng kanyang usual na corporate attire. Mukha siyang kampante, walang kaalam-alam sa mga plano ko."You called for me, sir?" tanong niya habang umupo sa upuang nasa harap ng aking desk."Yes," sagot ko habang inilalapag ang baso ko sa mesa at tumingin nan
Keilani’s POVNung hapon ay umalis na ako sa coffee shop kasi nag-message si Sylas na sasamahan na ulit niya ako sa clinic. Sa park na ulit kami nagkita. Doon ako nag-park ng sasakyan ko para lumipat sa magara niyang kotse.Hindi na rin kasi maitatanggi ang nararamdaman ko—ang pagsusuka, ang pagkahilo at ang pagod na tila hindi matapos-tapos. Ayoko sanang sumama kay Sylas noong una, pero pinilit niya ako. At sa totoo lang, mas okay din na may kasama ako. Natatakot kasi ako na baka mahimatay ako.Pagpasok namin sa clinic ng private doctor ni Sylas, ramdam ko agad ang pagiging eksklusibo ng lugar gaya nung unang punta namin dito. Napaka-elegante at tila wala kang makikitang ibang pasyente. Pumasok kami sa consultation room ng ob-gyne, isang babaeng nasa edad singkwenta na may mahinahong boses. Iba iba pala ang naka-assign na doctor dito."Good morning, Miss Keilani. I’ve reviewed your previous test results," sabi niya habang binubuksan ang folder na hawak. "You’re about five to six week
Keilani’s POV Pagod man ang katawan, mas magaan na ang pakiramdam ko habang hinahanda ang hapunan sa kusina. Alam ko na ang dapat kong gawin. Kahit nakakalokang tanggapin na kailangan kong lumayo para itago ang pagbubuntis ko, hindi ko na puwedeng balewalain ang sitwasyon ko ngayon. Iniisip ko si Braxton, ang mga tanong niya kung sakaling malaman niya ang totoo. Pero hindi puwedeng mangyari iyon. Hindi siya puwedeng mapunta sa iba dahil paninindigan ko ang karma na gusto kong mangyari sa kaniya. Tatlong taon akong naging tanga, ginawa niyang tanga, pinaniwala na wagas ang pagmamahal niya sa akin bilang asawa niya pero may mga baho talaga na kusang aalingasaw. Dahil sa mga kasalanang ginawa niya, hindi ko siya hahayaang makawala. Ako, gagalingan ko ang pagtatago ng baho ko, at sa tulong ni Sylas, sure akong magagawa ko ‘yun nang maayos. "Keilani, kaya mo ‘to," bulong ko sa sarili habang hinahalo ang sabaw sa kawali. Hindi ko alintana ang latang nararamdaman ko. Kailangan kong magpakat
Keilani’s POVTahimik kaming dalawa ni Sylas sa loob ng kotse. Nasa passenger seat ako, nakatingin sa labas ng bintana habang unti-unting umiikot ang mundo ko. Para akong lumulutang sa hangin, hindi ko alam kung saan pupunta o kung anong mangyayari sa mga susunod na oras.Nasa dibdib ko pa rin ang bigat ng sinabi ng doktor kanina. Isang buwan akong buntis. Ang dami kong tanong sa isip na hindi ko alam kung paano sisimulan. Naririnig ko ang malalim na buntong-hininga ni Sylas habang nagmamaneho. Halata sa kilos niya na iniisip niya rin ang mga nangyari.Nagbunga na ang mga kabayuhang ginagawa namin ni Sylas. Ito ‘yung pangarap namin noon ni Braxton, pero hindi natupad kasi talagang baog siya. Ngayon, natupad na ang parehong pangarap namin pero hindi na siya kasama. Dahil si Sylas ang nakabuntis sa akin. Nabuntis ako ng mayamang lalaki na ‘to na kung single lang ako, tiyak na sobrang saya ko na. Kaya lang, ngayong buntis na ako, parang naduwag ako bigla. Parang natatakot ako na mabalikt
Keilani’s POVMadaling-araw nun nang magising akong bigla, pinagpapawisan kahit malamig ang gabi. Ilang segundo pa lang akong nakaupo sa gilid ng kama, ramdam ko na agad ang kiliti sa lalamunan na parang may gustong kumawala. Tumakbo ako papunta sa banyo, halos hindi ko na magawang isara ang pinto sa sobrang pagmamadali.Pagkadikit ng tuhod ko sa tiles, nauna nang sumuka ang lahat ng laman ng sikmura ko. Ang bigat sa dibdib, ang init sa loob ng katawan ko, lahat iyon parang gustong sabay-sabay lumabas. Humawak ako sa gilid ng toilet bowl, hinihingal at halos hindi na alam kung paano ko pa kakayanin."Keilani?" boses ni Braxton mula sa pinto. Mukhang nagising siya dahil sa mga tunog na ginagawa ko. Maya maya, naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko, marahang tinatapik-tapik habang patuloy akong sumusuka."Are you okay? What’s happening?" nag-aalala niyang tanong habang nakaluhod sa tabi ko.Hindi agad ako nakasagot. Pinilit kong huminga nang malalim matapos ang ilang minuto ng pagsusu
Keilani’s POVPagkaupo ko sa sofa, parang lalo pang bumigat ang pakiramdam ko. Nakatingin lang ako sa kisame habang iniisip kung paano ko haharapin ang susunod na araw sa dami ng kailangang gawin. Pero kahit pilit kong pakalmahin ang sarili, napansin kong parang mas mabilis ang tibok ng puso ko kaysa dati.Pumikit ako at huminga nang malalim. Baka dahil lang sa pagod. Kailangan ko sigurong magpahinga nang maaga.Narinig kong umupo si Braxton sa kabilang dulo ng sofa matapos niyang tumawag para mag-order ng pagkain. "Dinner will be here in thirty minutes. Are you sure you’re okay, Keilani?" tanong niya habang nakatingin sa akin.Tumango ako, pero hindi na ako nagsalita pa.Habang naghihintay kami ng pagkain, bigla akong nakaramdam ng init sa loob ng katawan ko. Parang ang bigat-bigat ng hangin sa paligid. Tumayo ako at tinungo ang bintana para magbukas ng sariwang hangin, pero kahit na malamig ang simoy ng gabi, parang hindi pa rin ito sapat para maibsan ang init na nararamdaman ko."K
Keilani’s POVPagkatapos ng mahabang trip namin, bumalik na rin ang lahat sa normal. Si Braxton, maaga pang pumasok sa trabaho. Nagpaalam siya sa akin kaninang umaga habang inaayos ko pa lang ang unan sa kama. Mabuti nga at namamansin na siya, kinabukasan kasi matapos ang pagsapak sa kaniya ni Sylas dahil sa kakulitan niya, nagtanong siya kung anong nangyari at sa ibaba siya ng kama nakatulog. Wala siyang kaalam-alam na pagkatapos siyang makatulog dahil sa sapak ni Sylas sa mukha niya ay nag-sëx pa kami ni Sylas. Tuwang-tuwa ako ng gabing ‘yun kasi hindi lang isa, kundi two round ang nangyari sa amin. Lahat ng round sa loob niya pinutok ang tamöd. Hindi na talaga ako magtataka kung isang araw ay mabuntis na ako ni Sylas."I’ll see you later, Keilani. Don’t overwork yourself, okay?" sabi niya habang hinahalikan ang noo ko. Ngumiti ako nang tipid at tumango. Nasa mood siya kasi nangako ako sa kaniya na hindi na aalis ng gabi at doon na matutulog palagi sa bahay namin. "Take care," sago
Keilani POVPagpasok ni Braxton sa kuwarto namin, agad akong nakaramdam ng pagod na hindi lang pisikal kundi emosyonal din. Amoy na amoy ko ang alak sa kaniya kahit nasa may pintuan pa lang siya. Pasuray-suray siyang lumapit habang hawak ang isang baso ng kung anuman ang iniinom niya sa dagat kanina."Keilani, love," tawag niya habang pilit na inaabot ang aking kamay. "You’re still awake! That’s good. Come on... let’s spend some time together. Nasa mood akong makipag-iyutän ngayon sa ‘yo. Nami-miss na kitang bayuhïn."Napatingin lang ako sa kaniya, pilit na iniintindi ang sitwasyon. Alam kong lasing na siya, kitang-kita sa mga mata niyang namumula at sa ngiting tila walang problema sa mundo. Pero ako? Pagod na pagod na ako sa buong araw na ito. Kailangan ko ng pahinga. Isa pa, kakabayö lang sa akin kanina ni Sylas, kaya wala talaga ako sa mood ngayon, lalo na’t paumaga na."Braxton, lasing ka na. Please, matulog ka na lang. I need to rest," sabi ko nang mahina habang pilit na pinakalm