All Chapters of Kakaibang Tikim: Chapter 21 - Chapter 30

Sylas' POVTumatawa ako nang mag-isa habang naka-upo sa swivel chair ng opisina ko. Sa ibabaw ng mesa, may nakabukas na laptop, at sa screen ay ang email na ipinadala ko kaninang umaga. Alam kong nasa inbox na iyon nina Keilani at Braxton—isang video na magko-cause ng away nilang dalawa. Base kasi sa nabalitaan ko, panay ang pigil ni Braxton sa mga gustong gawin ni Keilani sa buhay. Nag-e-enjoy sa buhay pangangabit si Braxton, habang si Keilani na simpleng pagpapatayo lang ng coffee shop ay hindi pa niya mapayagan. Kaya naisip kong ireveal na kay Braxton ang tungkol sa kanila ni Davina, nang sa ganoon, maging matapang si Keilani, ‘yung tipong hindi na niya ito kayang control-in.Habang iniikot-ikot ko ang baso ng whiskey sa kamay ko, iniisip ko kung ano na ang lagay nila ngayon. Naglalandian sina Braxton at Davina sa video na iyon, walang takot at parang mga walang asawa. Pero ngayon, tiyak kong hindi na ganoon ang mga ngiti ni Braxton. At si Keilani? Sigurado akong galit na galit iyo

Keilani’s POVLinggo ng umaga at tahimik ang coffee shop na pinapagawa ko. Wala ang mga tauhan ko dahil day off nila, at iniwan nila ang shop na hindi pa masyadong ayos. Ako na lang mag-isa ang naglilinis sa loob. Sa totoo lang, hindi ko na namalayan ang oras; kahit paano, gusto kong makita ang shop na malapit nang magbukas sa maayos na kalagayan.Bitbit ko ang walis, sinusuyod ang sahig para tanggalin ang alikabok at kalat. Amoy pintura pa ang lugar, halatang bagong gawa. Maya maya, pinunasan ko ang ilang mesa, habang napangiti. Konti na lang at magiging ganap na realidad na ang shop na ito, ang pangarap kong lugar kung saan makakatakas ako kahit papaano sa gulo ng buhay ko.Maya maya ay habang busy na busy ako ay nakatanggap ako ng email sa kalagitnaan ng paglilinis ko. Tumunog ang cellphone ko at nang makita kong si Sylas ang nagpadala, bahagyang lumalim ang hininga ko. Pagbukas ko ng email, litrato agad ang sumalubong sa akin. Nakita ko sina Braxton, Davina, at ang mga kapatid ni

Keilani’s POVTatlong araw akong abala sa pag-aayos ng coffee shop ko. Halos wala akong tulog, pero sulit ang lahat ng hirap. Ngayong araw na ang grand opening, at habang tinitingnan ko ang maayos na dekorasyon, ang malinis na counter, at ang maaliwalas na ambiance ng shop, napangiti ako. Ito ang bunga ng lahat ng pinaghirapan ko.Halos one hundred thousand pesos na lang ang natira sa perang binigay sa akin ni Sylas. Hindi ko inaasahan na ganito na pala kamahal ang magtayo ng business.“Perfect na ‘to, Keilani,” sabi ni Celestia, habang naglalagay ng final touches sa centerpiece. Nilingon ko siya at kahit pagod na rin, kitang-kita sa mukha niya ang excitement.“Thanks, Celestia. Hindi ko ‘to magagawa kung wala ka,” sagot ko habang tinitingnan ang buong paligid.Nakaayos na rin ang stage para sa live band, at ilang minuto na lang, magsisimula na ang programa. Inimbitahan ko ang ilan sa mga sikat na vloggers dito sa town namin. Gusto kong maging memorable at maingay ang pagbubukas ng sh

Keilani’s POVNakangiti ako habang inaabot kay Braxton ang tasa ng kape. “Here you go, love. I made it just the way you like it,” sabi ko habang kunwaring sweet at maasikaso. Mag-uumpisa na ang pag-arte ko.“Thanks, Keilani,” sagot niya habang paniwalang-paniwala na okay na kami ulit.Walang alam si Braxton na bawat kilos ko ngayon ay parte ng plano ko. Kung dati, iniisip kong hiwalayan siya at tuluyan nang iwan ang buhay na ito, ngayon ay ibang-iba na ang layunin ko. Hindi ko hahayaan na matupad ang kagustuhan ng mama niya at ni Beatrice. Kung gusto nila akong mawala sa buhay ni Braxton, lalaban ako. Maninikis ako. At higit sa lahat, sisiguraduhin kong hindi sila magiging masaya.Habang papasok si Braxton sa opisina niya, niligpit ko ang tasa ng kape niya. Pinunasan ko ang mesa habang may ngiti pa rin sa labi, pero sa loob-loob ko, iba ang nararamdaman ko. Wala na akong pagmamahal na nararamdaman para sa kaniya, pero hindi ko ipapakita iyon.Ang bawat halik, yakap at simpleng pag-aal

Keilani's POV Masyado nang tumatagak, gusto ko nang makuha ang condo at kotse na hinihiling ko kay Sylas. Ngayon, nakipagkita na ako kay Sylas. Alam ko namang may kapalit ang gusto ko, pero handa ako. Wala namang libre sa mundo, at kung ito ang paraan para maabot ko ang mga plano ko, bakit hindi? Habang nag-aayos ako sa salamin, napangiti ako. Minsan, naiisip ko kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Dati, kontento na ako sa simpleng buhay, pero ngayon, handa akong gamitin ang lahat ng meron ako para sa ambisyon ko. Lalo na ngayong alam kong hawak ko si Sylas sa mga daliri ko. Pagdating ko sa lugar ng usapan namin, naroon na siya. Isang mamahaling coffee shop ang pinili niya, at hindi ko na ikinagulat iyon. Typical Sylas—sosyal, malakas ang dating at laging may estilo. Nakaupo siya sa isang table sa dulo, suot ang paborito niyang navy blue na polo shirt na tila nagpapatingkad pa sa mapupungay niyang mata. Paglapit ko, ngumiti siya, ang klase ng ngiti na alam mong maraming i