Keilani’s POVPagdating ko sa bahay, alam kong wala si Braxton. Narinig ko pa sa kapitbahay namin kanina na maaga raw itong umalis para pumasok sa trabaho. Sa totoo lang, wala akong balak umuwi dito kung nandito siya. Mas gugustuhin kong tahimik ang paligid kaysa magulo ang utak ko dahil sa presensya niya.Pagpasok ko, dumiretso ako sa kuwarto para kumuha ng malilinis na damit. Ramdam ko ang bigat ng hangin sa loob ng bahay. Sa kabila ng magagarang muwebles at malinis na espasyo, parang nakakulong pa rin ako.Pero tila parang napakabait ni Braxton ngayon kasi malinis ang bahay. Kahit wala ako rito ng madalas ay tila siya ang naglilinis ng lahat.Matapos kong maligo, nagbihis ako at tumuloy sa kusina para kumain ng tanghalian. Simple lang ang inihanda ko—isang sandwich at juice. Habang kumakain, naiisip ko pa rin ang mga nangyari sa shop kahapon. Tahimik na sana ang buhay ko kung hindi lang sumulpot si Braxton kahapon na pilit akong pinapauwi. Ilang beses niya akong pinupuntahan doon.
Keilani’s POVTatlong araw akong abala sa pag-aayos ng coffee shop ko. Halos wala akong tulog, pero sulit ang lahat ng hirap. Ngayong araw na ang grand opening, at habang tinitingnan ko ang maayos na dekorasyon, ang malinis na counter, at ang maaliwalas na ambiance ng shop, napangiti ako. Ito ang bunga ng lahat ng pinaghirapan ko.Halos one hundred thousand pesos na lang ang natira sa perang binigay sa akin ni Sylas. Hindi ko inaasahan na ganito na pala kamahal ang magtayo ng business.“Perfect na ‘to, Keilani,” sabi ni Celestia, habang naglalagay ng final touches sa centerpiece. Nilingon ko siya at kahit pagod na rin, kitang-kita sa mukha niya ang excitement.“Thanks, Celestia. Hindi ko ‘to magagawa kung wala ka,” sagot ko habang tinitingnan ang buong paligid.Nakaayos na rin ang stage para sa live band, at ilang minuto na lang, magsisimula na ang programa. Inimbitahan ko ang ilan sa mga sikat na vloggers dito sa town namin. Gusto kong maging memorable at maingay ang pagbubukas ng sh
Keilani’s POVHindi ko akalain na sa gitna ng abalang araw ko sa coffee shop ay magkakaroon ng eksena na ikakahiya ko. Kanina pa puno ang shop; maraming customers ang nagpapalipas ng oras habang ini-enjoy ang mga drinks at pastries namin. Tahimik ang paligid, hanggang sa biglang bumukas nang malakas ang pinto at bumungad ang galit na galit na mama ni Braxton.Unang tingin ko pa lang sa mukha at tingin niya, alam kong gulo ito. Siya pa naman ‘yung taong parang walang pinag-aralan.“Keilani! Ano bang ginawa mo kay Beatrice?!” Malakas ang boses niya, rinig hanggang sa dulo ng shop kaya nahiya talaga agad ako.Napatingin ang lahat ng customers. Ang ilan, halatang naguguluhan; ang iba naman ay nagbubulungan na. Napansin kong pati ang mga staff ko ay nagkatinginan. Kinailangan kong kumalma kahit ramdam ko ang init ng dugo ko.Lumapit ako sa kaniya habang pilit ang mga ngiti ko. “Ma, puwede po ba tayong mag-usap sa office?”Padabog siyang sumama sa akin, tapos tinitignan pa niya ang mga cus
Keilani’s POVNakangiti ako habang inaabot kay Braxton ang tasa ng kape. “Here you go, love. I made it just the way you like it,” sabi ko habang kunwaring sweet at maasikaso. Mag-uumpisa na ang pag-arte ko.“Thanks, Keilani,” sagot niya habang paniwalang-paniwala na okay na kami ulit.Walang alam si Braxton na bawat kilos ko ngayon ay parte ng plano ko. Kung dati, iniisip kong hiwalayan siya at tuluyan nang iwan ang buhay na ito, ngayon ay ibang-iba na ang layunin ko. Hindi ko hahayaan na matupad ang kagustuhan ng mama niya at ni Beatrice. Kung gusto nila akong mawala sa buhay ni Braxton, lalaban ako. Maninikis ako. At higit sa lahat, sisiguraduhin kong hindi sila magiging masaya.Habang papasok si Braxton sa opisina niya, niligpit ko ang tasa ng kape niya. Pinunasan ko ang mesa habang may ngiti pa rin sa labi, pero sa loob-loob ko, iba ang nararamdaman ko. Wala na akong pagmamahal na nararamdaman para sa kaniya, pero hindi ko ipapakita iyon.Ang bawat halik, yakap at simpleng pag-aal
Keilani’s POVTahimik ang gabi habang naglalakad ako pauwi. Hawak ko ang shoulder bag ko, mahigpit na nakayakap sa katawan ko para siguruhing hindi ito maagaw kung sakaling may masamang loob na dumaan. Walang tricycle na dumadaan sa daan, at mukhang malas ang gabing ito dahil pati streetlights ay tila nagtipid ng liwanag. Ang tanging ilaw ko lang ay ang madilim na liwanag ng buwan na tumagos sa maulap na kalangitan.Ginabi ako sa meeting ng mga staff ko. Pagod na pagod na ako at ramdam ko na ang sakit sa mga paa ko dahil sa buong araw na pagtatrabaho sa coffee shop. Pinaandar ko sa isip ko ang plano ko para bukas. Marami pang kailangang ayusin, pero kahit gaano kahirap, walang makakapigil sa akin. Iyon ang akala ko.Habang palapit ako sa may paradahan ng tricycle, napansin ko ang isang grupo ng mga tao na nakatayo sa gilid ng kalsada. Ang una kong naisip ay baka mga tambay lang, pero nang lumapit pa ako nang kaunti, nakilala ko ang boses na tumawa nang malakas.Buwisit! Si Beatrice.K
Keilani's POV Masyado nang tumatagak, gusto ko nang makuha ang condo at kotse na hinihiling ko kay Sylas. Ngayon, nakipagkita na ako kay Sylas. Alam ko namang may kapalit ang gusto ko, pero handa ako. Wala namang libre sa mundo, at kung ito ang paraan para maabot ko ang mga plano ko, bakit hindi? Habang nag-aayos ako sa salamin, napangiti ako. Minsan, naiisip ko kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Dati, kontento na ako sa simpleng buhay, pero ngayon, handa akong gamitin ang lahat ng meron ako para sa ambisyon ko. Lalo na ngayong alam kong hawak ko si Sylas sa mga daliri ko. Pagdating ko sa lugar ng usapan namin, naroon na siya. Isang mamahaling coffee shop ang pinili niya, at hindi ko na ikinagulat iyon. Typical Sylas—sosyal, malakas ang dating at laging may estilo. Nakaupo siya sa isang table sa dulo, suot ang paborito niyang navy blue na polo shirt na tila nagpapatingkad pa sa mapupungay niyang mata. Paglapit ko, ngumiti siya, ang klase ng ngiti na alam mong maraming i
Keilani's POVPagmulat pa lang ng mata ko kinabukasan, ang condo na agad ang naisip ko. Hindi ko maitago ang excitement ko, kahit pa pilit kong sinasabi sa sarili kong huwag masyadong magpadala at baka tuluyan ko na talagang iwanan si Braxton dito sa bahay namin. Pero sino ba naman ang hindi mae-excite sa ganitong pagkakataon? Mamahaling condo, fully furnished, at bigay pa ng isang billionaire na tulad ni Sylas.Agad akong nagbihis at nag-ayos. Gusto kong makita iyon nang maaga para masigurong maayos ang lahat. Isa pa, gusto kong maglaan ng oras para mag-enjoy sa bagong espasyo ko. Malapit lang naman ang condo mula sa coffee shop ko, kalahating oras lang ang biyahe. Sakto, makakapag-relax ako bago bumalik sa usual na routine ko.Mabuti na lang at umalis na si Braxton para pumasok sa trabaho. Back to normal life kami, parang walang nangyari, pero iyon ang akala ni Braxton.Pagkaligo at paggayak ko, sa coffee shop muna aki tumuloy. Ginawa ko muna ang mga dapat gawin sa office para puwed
Keilani’s POVKahit maaga ang imbitasyon para sa anniversary ng Merrit Wine Company, hindi ako nagmadaling mag-ayos. Wala rin akong balak na mag-effort tulad ng ibang asawang babae na tiyak kong a-attend. Ano ba ang halaga ng pagpapaganda sa isang event kung saan halos lahat ng tao ay makakasalanan na gaya nila Braxton at Davina.Simpleng dress lang ang sinuot ko, isang plain black midi dress na may conservative neckline. Walang alahas, walang make-up at ang buhok ko ay pinabayaan ko lang na bagsak na bagsak sa balikat ko. Sa ganitong klase ng event, alam kong magiging kakaiba ang presensiya ko, pero wala akong pakialam.Si Braxton, tahimik lang habang nagbibihis sa kuwarto namin. Hindi niya ako pinigilan sa mga desisyon ko mula noong nalaman kong kabit niya si Davina, ang asawa ni Sylas. Sa totoo lang, parang alipin ko na si Braxton ngayon. Lahat ng gusto ko, sinusunod niya. Marahil ay takot siyang masira ang image niya bilang isa sa mga promising executives sa Merrit Wine Company.A
Keilani POVNgayon ang unang araw ko bilang opisyal na sa loob ng kumpanya ni Sylas. Hindi lang bilang asawa niya, kundi bilang magiging kanang kamay niya sa negosyo.Isa ito sa pinakamalaking Merritt AeroWorks companies sa Canada—isang industriya na hindi ko akalaing papasukin ko. Pero sa mga nakaraang buwan, natutunan ko na ang negosyo ay hindi lang tungkol sa kung anong linya ng produkto ang hawak mo, kundi kung paano mo ito patatakbuhin. At iyon ang gusto kong matutunan mula kay Sylas.Kaya ngayong araw, habang naglalakad kami sa mahahabang hallways ng kumpanya, pinagmamasdan ko ang lahat ng nangyayari sa paligid ko. Mga empleyadong abala sa pagpasok at paglabas ng meeting rooms, executives na may hawak na makakapal na folders at malalaking screens na nagpapakita ng production status ng iba't ibang aircraft parts.“Handa na ba ako rito?”"Of course, you are.” Napalingon ako kay Sylas nang bigla niyang sagutin ang tanong na nasa isip ko lang pero dahil medyo tensionado ako ay nasab
Keilani POVMabilis akong naka-recover pagkatapos kong manganak. Normal lang naman ang naging panganganak ko, kaya ilang araw lang akong nagpahinga at nagpalakas.Ngayon, mas nagiging conscious na ako sa katawan ko. At dahil doon, nagsimula na akong mag-low-carb diet at hindi na rin ako nagra-rice.Suportado naman ako ni Sylas. Sa totoo lang, siya pa mismo ang nag-encourage sa akin."You know I love you, no matter what," sabi niya habang nakahiga kami sa kama isang gabi, hinihimas ang buhok ko habang mahimbing na natutulog si Keilys sa crib malapit sa amin. "But I won’t deny that I’m excited to see you back in your best shape. Pero, ayos lang din naman kung mataba, kahit ano ka pa, tanggap kita at mahal kita, pero kung ano ang gusto mo, support lang ako, Love.”Napangiti ako at tinapik ang dibdib niya. "So, you mean I’m not in my best shape now?" biro ko, pero kita ko sa mukha niya ang sinseridad."You just had a baby, love. You're beautiful in every way. But I know you—you’ll feel ev
Keilani POVSa kalagitnaan ng mahimbing kong pagtulog, bigla akong nagising. May kakaibang pakiramdam na sa tiyan ko, doon palang ay alam ko nang ito na ang oras. Kaya maya-maya lang din ay isang matinding pagkirot ang naramdaman ko. Napasinghap ako nang may maramdaman akong mainit na likidong dumaloy pababa.OMG! Pumutok na ang panubigan ko.Mabilis kong ginising si Sylas. "Sylas...!" hinawakan ko ang braso niya kasi halos hindi na ako makahinga sa sakit na nagsisimulang kumalat sa katawan ko.Pagdilat ng mga mata niya, agad niyang napansin ang nangyayari sa akin. Nag-panic siya, pero mabilis ding bumangon, parang biglang nawala ang antok niya. "Shit! Wait here, love. I’ll get the doctor!"At bago ko pa siya mapigilan, nagmamadali siyang tumakbo palabas ng kuwarto, tinatawag ang private doctor na nakahanda na sa mansion namin dito sa Canada.Sa sobrang yaman ni Sylas, wala nang kailangang ambulansya o ospital na dapat naming puntahan o sakyan dahil may sarili siyang clinic na pinagaw
Keilani POVIlang buwan na ang lumipas at ngayon, mas lumalaki na ang tiyan ko. Ramdam ko na talaga ang bigat, pero kasabay nito, ang kasabikan na nararamdaman ko kasi ilang linggo na lang, makikita ko na ang anak namin ni Sylas.Hindi ko akalaing darating ako sa puntong ito—hindi lang bilang isang magiging ina, kundi bilang isang babae na lumalawak na rin ang pananaw sa buhay. Kung dati, kontento na ako sa simpleng pangarap, ngayon, unti-unting bumubukas sa akin ang mundo ng negosyo.At lahat ng iyon ay dahil kay Sylas. Pero nakakatuwa kasi napag-aaralan ko kung ano ang mga sikreto sa pagnenegosyo, mukhang madali pero kailangan dapat pag-aralan. At kapag napag-aralan mo na, doon mo masasabi na madali lang pala.**Kada umaga, bago magsimula ang araw ko, nakaugalian ko nang magbasa ng mga business reports at market trends. Noon, hindi ko inakala na magiging interesado ako sa ganitong bagay, pero dahil sa mga itinuturo ni Sylas, natutunan kong unawain ang galaw ng negosyo.Kailangan k
Keilani POVBago ko isubö ang kaniyang titë, ginalit ko muna ito nang ginalit. Nilaro at hinimäs para magalit lalo ang mga ugat. Bukäkang-bukäka si Sylas, tanggal na rin ang lahat ng suot niyang saplot.Nasa mood nga akong gumawa ng eksena kaya kumuha pa ako ng organic na langis at saka ko pinahid sa katawan niya.Tinigilan ko muna ang paglalaro sa pagkalalakë niya. Minassage ko muna ang katawan niya habang nakaibabaw ako sa kaniya. Hinimäs at pinahiran ko ng langis ang balikat niya hanggang pababa sa bycep at mga braso niya. Ang ganda ng muscle niya kaya lalo akong naaakit sa kaniya.Nakita ko pa ang halos pawisan na niyang kilikili na sobrang mabuhok. Lumapit ako roon at saka ko inamoy. Ang bango, hindi ko napigilang ang sarili kong dilaan at himudin iyon.“Love, nakakakiliti ka naman,” sabi niya habang natatawa, pero hindi ako nagpapigil, lumipat pa ako sa kabilang kilikili at iyon naman ang inamoy at hinimod ko.Hindi naman mabaho o maasim, ang sarap nga e.Pagkatapos, tuloy laro
Keilani POV Hindi ako makapaniwala na mangyayari na ito. Tahimik ang paligid, maliban sa mahinang pag-agos ng tubig mula sa fountain sa gitna ng malawak na hardin dito. Ang ginintuang sinag ng papalubog na araw ay nagbigay ng malambot at mainit na liwanag sa paligid, dumadampi sa marmol na flooring at sa eleganteng bulaklak na nakapalibot sa venue. Isang private wedding. Simple, pero hindi matipid. Tahimik, pero hindi kulang. Nakatayo ako sa harap ng isang malaking glass pavilion, ang puting belo ko ay bahagyang nilalaro ng malamig na hangin ng Canada. Sa harapan ko, nandoon si Sylas—nakasuot ng custom-made tuxedo, ang postura niya ay walang bahid ng kaba, pero sa mga mata niya, nababasa ko ang kakaibang sigla kasi siya itong excited na talagang makasal kami. "Are you ready, Keilani?" bulong niya sa akin nang dahan-dahan niyang kunin ang kamay ko. Pinisil ko iyon nang nakangiti. "I wouldn’t be here if I wasn’t." Tumawa siya at lumabas na naman ang nakapogi niyang ng
Sylas POVGrabe, ang malamig na simoy ng hangin mula sa labas ay dumaan sa bahagyang nakabukas na bintana ng opisina ko, pero hindi nito nabawasan ang init ng tensyon sa loob ng silid dahil sa mga ilan sa mga staff ko na absent dahil sa fever. Uso ang sakit ngayon, pero naintindihan ko naman dahil sobrang lamig ngayon dito sa Canada.Nakatutok ako ngayon sa screen ng laptop ko, binabasa ang mga financial reports ng kumpanya, nang biglang tumunog ang cellphone ko.Pagtingin ko, isang tawag mula sa isa sa mga staff ko sa Pilipinas. Kinuha ko agad ang telepono at sinagot ito."Sir Sylas, good afternoon po. May balita ako sa inyo."Tinaas ko ang kilay. "Go on.""Lumabas na po sa media, engage na po sina Braxton at Davina. Magpapakasal na sila soon."Napahinto ako sa pagbabasa at bahagyang umikot sa swivel chair ko. Hindi ako nagulat sa balitang iyon. Wala na akong pake dahil masaya na ako ngayon sa Keilani ko. Isa pa, bagay na bagay naman silang parehong loser."Tanggap na rin daw ng pami
Keilani POVPumasok na ako sa pinto ng grocery store, halos hindi alintana ang lamig ng hangin sa labas. Ang makapal na coat na suot ko ay hindi sapat para protektahan ako sa matinding lamig ng Canada ngayong winter season, pero wala akong pakialam. Mas gusto kong unahin ang paghahanda para sa anniversary surprise ko kay Sylas ngayong dinner namin."Spaghetti, pancit, palabok, at cake," bulong ko sa sarili habang tinitingnan ang listahan ko. Kahit nasa ibang bansa ako, hindi ko hahayaang hindi maging espesyal ang unang buwang selebrasyon namin. Kahit alam kong hindi ito kasing bongga ng mga ginagawa ni Sylas para sa akin, gusto kong iparamdam sa kanya na kaya ko rin siyang surpresahin sa simpleng paraan.Matapos ang halos isang oras ng pamimili, natapos ko rin ang lahat ng kailangan ko. Dumaan na rin ako sa isang bakery supply store para makakuha ng magagandang cake decorations. Pagkauwi ko sa mansiyon, sinalubong ako ng isa sa mga kasambahay namin na agad napansin ang dami ng bitbit
Keilani POVNapangiti ako habang nakatingin sa bintana ng sasakyan. Ang tanawin sa labas ay parang isang perpektong winter wonderland—puno ng malalaking pine trees na nababalot ng niyebe, habang ang sinag ng papalubog na araw ay nagbibigay ng gintong sinag sa buong paligid. Ang Canada sa winter season ay parang isang larawang iginuhit mula sa papel at hindi ko talaga maiwasang humanga sa ganda nito. Kahit ilang linggo na akong nandito, napapa-amaze pa rin ako ng mga tanawin dito.“Are you excited?” tanong ni Sylas mula sa tabi ko habang ang boses niya ay may halong saya. Napansin ko na sobrang good mood niya ngayon. Saka, nag-absent siya sa work ngayong araw. Pero kabit absent, panay naman ay kausap niya sa phone maghapon. Nag-absent nga pero parang busy din. Ewan ko kung bakit.Tiningnan ko siya nang may pagtataka. “Excited for what? Hindi mo naman sinasabi kung saan tayo pupunta.”Ngumisi lang siya at inabot ang kamay ko, hinawakan niya iyon ng mahigpit habang ang hintuturo niya ay