Keilani's POV Masyado nang tumatagak, gusto ko nang makuha ang condo at kotse na hinihiling ko kay Sylas. Ngayon, nakipagkita na ako kay Sylas. Alam ko namang may kapalit ang gusto ko, pero handa ako. Wala namang libre sa mundo, at kung ito ang paraan para maabot ko ang mga plano ko, bakit hindi? Habang nag-aayos ako sa salamin, napangiti ako. Minsan, naiisip ko kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Dati, kontento na ako sa simpleng buhay, pero ngayon, handa akong gamitin ang lahat ng meron ako para sa ambisyon ko. Lalo na ngayong alam kong hawak ko si Sylas sa mga daliri ko. Pagdating ko sa lugar ng usapan namin, naroon na siya. Isang mamahaling coffee shop ang pinili niya, at hindi ko na ikinagulat iyon. Typical Sylas—sosyal, malakas ang dating at laging may estilo. Nakaupo siya sa isang table sa dulo, suot ang paborito niyang navy blue na polo shirt na tila nagpapatingkad pa sa mapupungay niyang mata. Paglapit ko, ngumiti siya, ang klase ng ngiti na alam mong maraming i
Keilani's POVPagmulat pa lang ng mata ko kinabukasan, ang condo na agad ang naisip ko. Hindi ko maitago ang excitement ko, kahit pa pilit kong sinasabi sa sarili kong huwag masyadong magpadala at baka tuluyan ko na talagang iwanan si Braxton dito sa bahay namin. Pero sino ba naman ang hindi mae-excite sa ganitong pagkakataon? Mamahaling condo, fully furnished, at bigay pa ng isang billionaire na tulad ni Sylas.Agad akong nagbihis at nag-ayos. Gusto kong makita iyon nang maaga para masigurong maayos ang lahat. Isa pa, gusto kong maglaan ng oras para mag-enjoy sa bagong espasyo ko. Malapit lang naman ang condo mula sa coffee shop ko, kalahating oras lang ang biyahe. Sakto, makakapag-relax ako bago bumalik sa usual na routine ko.Mabuti na lang at umalis na si Braxton para pumasok sa trabaho. Back to normal life kami, parang walang nangyari, pero iyon ang akala ni Braxton.Pagkaligo at paggayak ko, sa coffee shop muna aki tumuloy. Ginawa ko muna ang mga dapat gawin sa office para puwed
Keilani’s POVKahit maaga ang imbitasyon para sa anniversary ng Merrit Wine Company, hindi ako nagmadaling mag-ayos. Wala rin akong balak na mag-effort tulad ng ibang asawang babae na tiyak kong a-attend. Ano ba ang halaga ng pagpapaganda sa isang event kung saan halos lahat ng tao ay makakasalanan na gaya nila Braxton at Davina.Simpleng dress lang ang sinuot ko, isang plain black midi dress na may conservative neckline. Walang alahas, walang make-up at ang buhok ko ay pinabayaan ko lang na bagsak na bagsak sa balikat ko. Sa ganitong klase ng event, alam kong magiging kakaiba ang presensiya ko, pero wala akong pakialam.Si Braxton, tahimik lang habang nagbibihis sa kuwarto namin. Hindi niya ako pinigilan sa mga desisyon ko mula noong nalaman kong kabit niya si Davina, ang asawa ni Sylas. Sa totoo lang, parang alipin ko na si Braxton ngayon. Lahat ng gusto ko, sinusunod niya. Marahil ay takot siyang masira ang image niya bilang isa sa mga promising executives sa Merrit Wine Company.A
Keilani's POVHindi ko inasahan na magiging ganoon ka-dramatiko ang gabi ko. Matapos ang sagupaan namin ni Davina sa terrace, akala ko ay tapos na ang laban namin. Pero tila hindi pa nauubos ang mga bala niya. Nang gabing iyon, napilitan akong magtungo sa banyo matapos makaramdam ng pag-ihi.Naglakad ako papunta sa isang restroom sa gilid ng main hall. Ang lugar ay tila mas tahimik kaysa sa mga paligid. Sa pagpasok ko sa banyo, bigla akong napatigil.Naroon si Davina kasama ang tatlong kaibigan niya. Naka-sandal siya sa counter, may hawak na baso ng alak. Ang mga kaibigan niya naman ay abala sa pag-aayos ng kanilang make-up. Sa kanilang presensya, agad kong naramdaman na mali ang desisyong pumasok pa ako sa banyo nang oras na iyon.Habang tahimik akong papunta sa isa sa mga cubicle, narinig ko ang mahinang pagtawa ni Davina.“Oh look, the plain wife is here,” sabi niya.Napalingon ako, kahit alam kong mas mabuti pang magpatuloy na lang ako sa ginagawa ko. Nang tiningnan ko siya, nakit
Keilani's POVPagkatapos ng gabing iyon, wala akong ibang naramdaman kundi matinding inis. Hindi ko matanggap ang ginawa ni Davina sa akin at sa halip na gumaan ang pakiramdam ko matapos siyang harapin, mas lalo akong nagngitngit. Kaya kinabukasan, si Braxton ang napagbuntunan ko ng galit.Maaga siyang nagising, tulad ng nakagawian niya tuwing weekdays. Paglabas niya sa kuwarto, nakita kong tumingin siya sa direksyon ko.“Keilani, bakit wala pang almusal?” tanong niya habang bahagyang naguguluhan. Nakatitig siya sa akin habang nagsusuklay ng basa niyang buhok. Kakaligo lang nito.At dahil masama pa rin ang timpla ng mood ko. Wala akong sinabi. Nakatayo lang ako sa harap ng bintana, iniisip kung paano ko sisimulan ang usapan namin. Ayaw ko na sanang makipag-away, kaya lang sa tuwing maaalala ko si Davina at ang mga kaibigan niya na nilait ako, umiinit talaga ang ulo ko.Makalipas ang ilang minuto, lumapit siya sa akin. Hinawakan niya ang balikat ko at tumingin sa mukha ko.“Is there so
Keilani's POVPag-uwi ko sa condo, ang tanging nais ko lang ay makapagpahinga matapos ang nakakainis na araw. Pero mabuti na lang at maayos na ulit ang coffee shop ko, gawa na ang lahat at nagpadagdag na ako ng CCTV sa harap, gilid at likod ng shop ko.Pagbukas ko ng pinto, hindi ko inaasahang may ibang tao sa loob. Natigilan ako nang makita si Sylas, nakaupo sa sofa at nakangiti sa akin na parang matagal niya na akong hinihintay. “What are you doing here?” tanong ko agad habang hindi maitago ang gulat sa boses ko. Unang kita ko palang sa kaniya ay naisip ko na baka mawawarak na naman ang pukë ko. Naisip ko na baka naglilibög na naman siya kaya naririto.Ngumisi lang siya at tumayo mula sa pagkakaupo. “I brought what you asked for,” sagot niya sabay turo sa mga susi sa lamesa. “The car you wanted. It’s nothing too fancy, just like you requested.”Napatingin ako sa susi at halos hindi ako makapaniwala. “You’re serious?”Tumango siya. “Of course. I promised you, didn’t I?”Halos mapawi
Keilani’s POVIsang malamig na simoy ng hangin ang nagpagising sa akin sa kalagitnaan ng gabi. Napabalikwas ako sa kama at sa gulat ko, naramdaman kong may mabigat na bisig na nakayakap sa akin.Dahan-dahan akong lumingon, at doon ko nakita si Sylas. Nakapikit siya, mukhang mahimbing na natutulog. Pero napansin ko ang kakaiba sa kaniya—nakataas ang mga balahibo niya sa braso, halatang nilalamig. Kagabi lang ay magkalayo kaming natutulog, pagkagising ay ganito.Napatigil ako. Gusto kong alisin ang mga braso niyang nakapulupot sa katawan ko, pero may kung anong bahagi sa akin na nagsasabi na okay lang. Masarap sa pakiramdam ang yakap niya, kahit pa hindi ko dapat iniisip ito.“Keilani, get a grip,” sabi ko sa sarili ko habang pilit na pinapakalma ang tibok ng puso ko.Napasulyap ako ulit kay Sylas. Halos magkasalubong ang mga kilay niya, tila hindi komportable sa lamig ng gabi dahil sa aircon. Hindi ko na kayang makita siyang ganoon, kaya kinuha ko ang kumot sa gilid at ibinalot iyon sa
Keilani’s POV Tahimik ang ospital, tanging tunog ng monitor at mahina kong paghinga ang maririnig sa kwarto ni Braxton. Nakatulog na siya sa kama habang ako naman ay nakaupo sa isang maliit na sofa sa gilid. Tapos na kaming kumain, tapos na rin uminom ng gamot si Braxton. Habang tahimik at walang ginagawa, kausap ko ang mga staff ko sa coffee shop para alamin ang update doon kung may problema ba. Mabuti na lang at wala kaya maaari akong mag-stay nang matagal dito. Nang maalala ko ang isang milyong piso na bigay ni Sylas, parang naisip ko naman magpatayo ng another branch ng coffee shop ko. Nang sa ganoon, mapalago ko pa ang perang ‘yon. Pangit kasi kung itatabi ko lang sa bangko. Mainam na mapalago ko pa lalo. Maya maya, ay bigla na lang bumukas ang pinto. “Keilani!” sigaw ng isang pamilyar na boses. Hindi ko pa man sila nakikita, alam ko na kung sino ang dumating—ang mama ni Braxton at ang kapatid niya Braxton na si Beatrice. Bago pa man ako makapagsalita, agad na akong sinugod
Keilani POVNasa kusina ako ngayon, naghahanda ng hapunan. Tahimik ang paligid ng bahay, pero ang isip ko ay abala sa mga plano namin ni Sylas. Naririnig ko ang mahinang tunog ng telebisyon mula sa sala kung nasaan si Braxton. Palagi siyang ganito, komportable sa sofa habang ako naman ang gumagawa ng lahat.Akala niya ay okay ako, pero ang totoo ay hindi pa. Pero pinipilit kong maging malakas, nakainom naman na kasi ako ng gamot kaya medyo kinakaya ko nang kumilos.Habang hinihiwa ko ang mga gulay, tumunog ang telepono ko na nakapatong sa lamesa. Tumigil ako sa ginagawa ko, kinuha ito at nakita ang pangalan ni Sylas na nagpa-flash sa screen.Dahan-dahan akong naglakad papunta sa banyo, ini-lock ang pinto at sinagot ang tawag."Hello," mahinang sabi ko."Keilani," bulong ni Sylas mula sa kabilang linya. "Did you finish the documents I asked you to prepare?""Not yet," sagot ko habang bumubulong din. "I can’t let Braxton see them. He might get suspicious.""He won’t," sagot ni Sylas nan
Sylas POVNakatayo ako sa harap ng malawak na bintana ng aking opisina, tanaw ang abalang lungsod sa ibaba. Gabi na, pero maliwanag pa rin ang paligid dahil sa mga ilaw ng mga gusali. Isang basong whiskey ang hawak ko at tahimik akong nag-iisip habang hinihintay si Braxton na dumating. Ang tahimik na paligid ng opisina ay nagbigay-daan sa mga plano ko na unti-unting nabubuo sa isip ko.Hindi ko kailanman inakala na mapupunta ako sa ganitong sitwasyon—na gagawin ko ang lahat para protektahan si Keilani at ang anak namin, habang sinisiguro na mabibigyan ng leksyon ang mga taong nanloko at nagkasala sa kanya, pati na rin sa akin.Pagkatapos ng ilang minuto, may kumatok sa pintuan."Come in," malamig kong sabi.Pumasok si Braxton, nakasuot ng kanyang usual na corporate attire. Mukha siyang kampante, walang kaalam-alam sa mga plano ko."You called for me, sir?" tanong niya habang umupo sa upuang nasa harap ng aking desk."Yes," sagot ko habang inilalapag ang baso ko sa mesa at tumingin nan
Keilani’s POVNung hapon ay umalis na ako sa coffee shop kasi nag-message si Sylas na sasamahan na ulit niya ako sa clinic. Sa park na ulit kami nagkita. Doon ako nag-park ng sasakyan ko para lumipat sa magara niyang kotse.Hindi na rin kasi maitatanggi ang nararamdaman ko—ang pagsusuka, ang pagkahilo at ang pagod na tila hindi matapos-tapos. Ayoko sanang sumama kay Sylas noong una, pero pinilit niya ako. At sa totoo lang, mas okay din na may kasama ako. Natatakot kasi ako na baka mahimatay ako.Pagpasok namin sa clinic ng private doctor ni Sylas, ramdam ko agad ang pagiging eksklusibo ng lugar gaya nung unang punta namin dito. Napaka-elegante at tila wala kang makikitang ibang pasyente. Pumasok kami sa consultation room ng ob-gyne, isang babaeng nasa edad singkwenta na may mahinahong boses. Iba iba pala ang naka-assign na doctor dito."Good morning, Miss Keilani. I’ve reviewed your previous test results," sabi niya habang binubuksan ang folder na hawak. "You’re about five to six week
Keilani’s POV Pagod man ang katawan, mas magaan na ang pakiramdam ko habang hinahanda ang hapunan sa kusina. Alam ko na ang dapat kong gawin. Kahit nakakalokang tanggapin na kailangan kong lumayo para itago ang pagbubuntis ko, hindi ko na puwedeng balewalain ang sitwasyon ko ngayon. Iniisip ko si Braxton, ang mga tanong niya kung sakaling malaman niya ang totoo. Pero hindi puwedeng mangyari iyon. Hindi siya puwedeng mapunta sa iba dahil paninindigan ko ang karma na gusto kong mangyari sa kaniya. Tatlong taon akong naging tanga, ginawa niyang tanga, pinaniwala na wagas ang pagmamahal niya sa akin bilang asawa niya pero may mga baho talaga na kusang aalingasaw. Dahil sa mga kasalanang ginawa niya, hindi ko siya hahayaang makawala. Ako, gagalingan ko ang pagtatago ng baho ko, at sa tulong ni Sylas, sure akong magagawa ko ‘yun nang maayos. "Keilani, kaya mo ‘to," bulong ko sa sarili habang hinahalo ang sabaw sa kawali. Hindi ko alintana ang latang nararamdaman ko. Kailangan kong magpakat
Keilani’s POVTahimik kaming dalawa ni Sylas sa loob ng kotse. Nasa passenger seat ako, nakatingin sa labas ng bintana habang unti-unting umiikot ang mundo ko. Para akong lumulutang sa hangin, hindi ko alam kung saan pupunta o kung anong mangyayari sa mga susunod na oras.Nasa dibdib ko pa rin ang bigat ng sinabi ng doktor kanina. Isang buwan akong buntis. Ang dami kong tanong sa isip na hindi ko alam kung paano sisimulan. Naririnig ko ang malalim na buntong-hininga ni Sylas habang nagmamaneho. Halata sa kilos niya na iniisip niya rin ang mga nangyari.Nagbunga na ang mga kabayuhang ginagawa namin ni Sylas. Ito ‘yung pangarap namin noon ni Braxton, pero hindi natupad kasi talagang baog siya. Ngayon, natupad na ang parehong pangarap namin pero hindi na siya kasama. Dahil si Sylas ang nakabuntis sa akin. Nabuntis ako ng mayamang lalaki na ‘to na kung single lang ako, tiyak na sobrang saya ko na. Kaya lang, ngayong buntis na ako, parang naduwag ako bigla. Parang natatakot ako na mabalikt
Keilani’s POVMadaling-araw nun nang magising akong bigla, pinagpapawisan kahit malamig ang gabi. Ilang segundo pa lang akong nakaupo sa gilid ng kama, ramdam ko na agad ang kiliti sa lalamunan na parang may gustong kumawala. Tumakbo ako papunta sa banyo, halos hindi ko na magawang isara ang pinto sa sobrang pagmamadali.Pagkadikit ng tuhod ko sa tiles, nauna nang sumuka ang lahat ng laman ng sikmura ko. Ang bigat sa dibdib, ang init sa loob ng katawan ko, lahat iyon parang gustong sabay-sabay lumabas. Humawak ako sa gilid ng toilet bowl, hinihingal at halos hindi na alam kung paano ko pa kakayanin."Keilani?" boses ni Braxton mula sa pinto. Mukhang nagising siya dahil sa mga tunog na ginagawa ko. Maya maya, naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko, marahang tinatapik-tapik habang patuloy akong sumusuka."Are you okay? What’s happening?" nag-aalala niyang tanong habang nakaluhod sa tabi ko.Hindi agad ako nakasagot. Pinilit kong huminga nang malalim matapos ang ilang minuto ng pagsusu
Keilani’s POVPagkaupo ko sa sofa, parang lalo pang bumigat ang pakiramdam ko. Nakatingin lang ako sa kisame habang iniisip kung paano ko haharapin ang susunod na araw sa dami ng kailangang gawin. Pero kahit pilit kong pakalmahin ang sarili, napansin kong parang mas mabilis ang tibok ng puso ko kaysa dati.Pumikit ako at huminga nang malalim. Baka dahil lang sa pagod. Kailangan ko sigurong magpahinga nang maaga.Narinig kong umupo si Braxton sa kabilang dulo ng sofa matapos niyang tumawag para mag-order ng pagkain. "Dinner will be here in thirty minutes. Are you sure you’re okay, Keilani?" tanong niya habang nakatingin sa akin.Tumango ako, pero hindi na ako nagsalita pa.Habang naghihintay kami ng pagkain, bigla akong nakaramdam ng init sa loob ng katawan ko. Parang ang bigat-bigat ng hangin sa paligid. Tumayo ako at tinungo ang bintana para magbukas ng sariwang hangin, pero kahit na malamig ang simoy ng gabi, parang hindi pa rin ito sapat para maibsan ang init na nararamdaman ko."K
Keilani’s POVPagkatapos ng mahabang trip namin, bumalik na rin ang lahat sa normal. Si Braxton, maaga pang pumasok sa trabaho. Nagpaalam siya sa akin kaninang umaga habang inaayos ko pa lang ang unan sa kama. Mabuti nga at namamansin na siya, kinabukasan kasi matapos ang pagsapak sa kaniya ni Sylas dahil sa kakulitan niya, nagtanong siya kung anong nangyari at sa ibaba siya ng kama nakatulog. Wala siyang kaalam-alam na pagkatapos siyang makatulog dahil sa sapak ni Sylas sa mukha niya ay nag-sëx pa kami ni Sylas. Tuwang-tuwa ako ng gabing ‘yun kasi hindi lang isa, kundi two round ang nangyari sa amin. Lahat ng round sa loob niya pinutok ang tamöd. Hindi na talaga ako magtataka kung isang araw ay mabuntis na ako ni Sylas."I’ll see you later, Keilani. Don’t overwork yourself, okay?" sabi niya habang hinahalikan ang noo ko. Ngumiti ako nang tipid at tumango. Nasa mood siya kasi nangako ako sa kaniya na hindi na aalis ng gabi at doon na matutulog palagi sa bahay namin. "Take care," sago
Keilani POVPagpasok ni Braxton sa kuwarto namin, agad akong nakaramdam ng pagod na hindi lang pisikal kundi emosyonal din. Amoy na amoy ko ang alak sa kaniya kahit nasa may pintuan pa lang siya. Pasuray-suray siyang lumapit habang hawak ang isang baso ng kung anuman ang iniinom niya sa dagat kanina."Keilani, love," tawag niya habang pilit na inaabot ang aking kamay. "You’re still awake! That’s good. Come on... let’s spend some time together. Nasa mood akong makipag-iyutän ngayon sa ‘yo. Nami-miss na kitang bayuhïn."Napatingin lang ako sa kaniya, pilit na iniintindi ang sitwasyon. Alam kong lasing na siya, kitang-kita sa mga mata niyang namumula at sa ngiting tila walang problema sa mundo. Pero ako? Pagod na pagod na ako sa buong araw na ito. Kailangan ko ng pahinga. Isa pa, kakabayö lang sa akin kanina ni Sylas, kaya wala talaga ako sa mood ngayon, lalo na’t paumaga na."Braxton, lasing ka na. Please, matulog ka na lang. I need to rest," sabi ko nang mahina habang pilit na pinakalm