บททั้งหมดของ ลูกหนี้มาเฟีย : บทที่ 31 - บทที่ 40

โครงการอสังหาริมทรัพย์ค่อนข้างไปได้สวย หลังจากที่ได้สถาปนิกคนใหม่ออกแบบแปลนโครงการบ้านในแต่ละเฟต ที่เหลือคือรอฤกษ์พิธีลงเสาเข็มตามความเชื่อของคนไทยเหมราชกลับจากประชุมงานเสร็จในตอนบ่ายสาม เพราะความเหนื่อยและความเครียดสะสมเป็นเหตุให้ชิ่งกลับมาคฤหาสน์ พื้นที่ส่วนตัวที่เขาอยู่แล้วรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจมากกว่าอยู่ข้างนอกรถยนต์หรูคันคู่ใจเคลื่อนเข้ามา มะลิและอ้อยควั่นที่กำลังนั่งกินของเคี้ยวเล่นก็ชะเง้อมองพร้อมกัน ต่างก็ทำหน้าสงสัยที่เห็นเหมราชกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน“คุณเหมมาจ้ะ”“สงสัยคงเหนื่อย ช่วงนี้คุณเหมทำงานหนักมาก”สภาพของเหมราชในแต่ละวันดูอิดโรยไม่น้อย เพราะตั้งแต่มีโครงการอสังหาริมทรัพย์เฟตใหม่เกิดขึ้นมา ก็เหมือนว่าเวลาพักผ่อนของมาเฟียหนุ่มจะหายไปมากกว่าเดิม จากที่เคยมีเวลาว่างพอได้ยินลูกสนุ๊กเล่น ตอนนี้ก็เข้าห้องประชุมเป็นหลักดวงตาหวานมองตามร่างสูงที่ลงจากรถ ก็เห็นว่าเหมราชเดินสะบัดคอเข้าไปด้านใน เสื้อสูทถอดออกให้ลมเหนือเป็นคนถือตามเข้ามา ส่วนเชิ้ตบนกายก็ยับยู่ยี่ราวกับว่ามันไม่ได้ถูกรีดเลย จากนั้นชายหนุ่มก็หายเข้าไปในห้องทำงาน มะลิพอเดาได้ว่าเหมราชคงจะต้องสะสางงานต่อ เห็นแบบน

วันถัดมาเหมราชรู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักที่สะสม จึงตัดสินใจใช้วันนี้หยุดงานเพื่อการพักผ่อน เพราะในวันพรุ่งเขาต้องเดินทางไปนครราชสีมาพร้อมลูกน้องคนสนิท นั่งอยู่ในห้องเล่นสนุกเกอร์ ผ่อนคลายจากความเคร่งเครียดและภาระหน้าที่ในชีวิตประจำวัน ยิ่งประสบความสำเร็จมากเท่าไหร่ เหมราชยิ่งเหนื่อยมากขึ้นเป็นกอง หยิบบุหรี่ยี่ห้อโปรดออกมาดูดครั้นรู้สึกอยาก ควันขาวลอยคลุ้งภายในห้องส่วนตัว พร้อมกับท่าทางเอื่อยๆแค่ได้สูดสารนิโคตินเข้าปอดก็ดูมีแรงขึ้น แม้จะไม่มากแต่มันก็ดีกว่าเมื่อวาน ชายหนุ่มหยิบลูกสนุ๊กขึ้นมา สำรวจดูว่ามันมีตรงไหนเสียหายจากการใช้งานมานานหรือไม่ หากมีเขาจะได้ทำการซื้อลูกใหม่มาเปลี่ยน ดวงตาคมไล่เช็กทีละลูกทีละสี กระทั่งเห็นว่ามันยังใช้งานได้ตามปกติ วางเรียงรายลงโต๊ะเหมือนเดิม กิจกรรมอันผ่อนคลายกำลังจะเริ่มขึ้น เหมราชยังคงยืนสูบบุหรี่จนกระทั่งเหลือแต่ก้น เขาโยนทิ้งลงโถแก้วตามด้วยถ่มน้ำลายเหนียวรดไฟที่แดงเป็นประกายให้มอดลง จากนั้นหยิบไม้สนุ๊กอันเดิมที่ใช้เป็นประจำ หามุมและจดจ่อเพื่อจะยิงให้ลูกตรงหน้ากระแทกกันแล้วไหลลงตามรูปั๊ก!!ไม้สนุ๊กโดนเพียงแฉลบ ลูกกลมๆ กลิ้งได้เพียงน้อยนิดก็หย

มะลิอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้างไม่นึกว่ามาเฟียหนุ่มจะพูดคำนี้ ดวงหน้าเริ่มแดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ อายหนักจนเกร็งทำตัวไม่ถูก ก่อนจะรู้สึกว่าตัวลอยขึ้น เหมราชยกเธอขึ้นนั่งบนโต๊ะสนุ๊กตัวสูง มือหยาบสองข้างลูบพวงแก้มอย่างนิ่มนวล ประคองยัยแก้มกลมตุ่ยและใช้ปลายนิ้วโป้งคลึงนวดที่มุมปากหยัก สายตาละเลียดมองที่คางสั้นๆ ขยับมองปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ จมูกรั้นๆ แม้มันจะไม่ได้โด่งเหมือนพวกดารานางแบบแต่ก็สวยเข้ากับรูปหน้ากลมๆ ไม่น้อย มองดวงตาหวานมันหยาดเยิ้มไปด้วยอารมณ์ของความน่าหลงใหลที่อยากจะเข้าไปค้นหามะลิยังนั่งเงยหน้ากลมขึ้นมองใบหน้าคมและหล่อเหลาของเหมราช ริมฝีปากหนาร้อนผ่าวคู่นั้นประกบลงมาบนกลีบปากเธอ เชยชิมรสชาติหอมหวานกรุ่นไม่ต่างจากการจับจ้องมานาน มือที่ละจากดวงหน้ากลมแดงซ่าน ลูบไล้เอวหญิงสาวอย่างเกเร มะลิแทบจะแนบชิดไปกับแผ่นอกกว้าง นั่งเชิดหน้ายืดตัวตรงตอบสนองปลายลิ้นหยอกเย้าที่ส่งเข้ามาในโพรงปากอุณหภูมิของห้องที่ว่าเย็นเฉียบในตอนนี้กับร้อนระอุแทบทำคนสองคนหลอมละลายเป็นคนเดียวกัน“อึ่มมม”เหมราชครางเสียงทุ้มออกมา ยืนหลับตาป้อนความหวานให้คนตรงหน้าอย่างละเมียดละไม เขาใช้ลิ้นสากตวัดเลียทั่วกระพุ้งแ

วันต่อมาเมื่อวานมะลิออกจากห้องสนุ๊กของมาเฟียหนุ่มในตอนเที่ยงคืน หลังจากเสร็จกิจกรรมความเสียวก็เผลอหลับบนโซฟาสีดำ ส่วนเหมราชก็สันทนาการตัวเองด้วยการยิงสนุ๊กต่อและดื่มแอลกอฮอล์รอคนหลับตื่น แม้จะหลอกล่อให้มะลิกลับไปนอนต่อที่ห้องด้วยกัน ก็ถูกปฏิเสธเสียงแข็งยิ่งใกล้ชิด ก็ยิ่งถลำลึก มะลิรู้สึกเจ็บแปลบที่ก้อนเนื้อด้านในอก...หลังจากเข้าครัวทำอาหารเช้าและตั้งโต๊ะไว้รอเหมราชเสร็จเรียบร้อย ก็ถอดผ้ากันเปื้อนเรียกวินมอเตอร์ไซค์ในช่วงแปดโมงเช้า แล้วรีบออกไปทำธุระส่วนตัวทันที“พี่จอดตรงนี้เลยจ้ะ”“มาตลาดเหรอ”“จ๊ะ...มาตลาด”มะลิตอบไปแบบนั้นเพราะธุระที่หมายจะมาทำก็อยู่ไม่ไกลจากแถวนี้พอดี“วันหลังมาเช้ากว่านี้นะ หลังแปดโมงตลาดวายหมดแล้ว”ชายหนุ่มบอก ครั้งเห็นว่าอีกฝ่ายน่าจะมาจับจ่ายซื้อของ แต่ทว่าในช่วงนี้ พ่อค้าแม่ค้าเริ่มทยอยเก็บแผงของขายและจะกลับใหม่อีกครั้งในช่วงบ่ายสอง“จ้ะ...นี่ค่าวิน”มะลิยื่นเงินสี่สิบบาทเป็นค่าโดยสาร แต่กระนั้นเจ้าตัวไม่ได้เข้ามาซื้อของในตลาดสดอย่างที่พูด ลงจากรถได้ก็เดินเลี้ยวซ้ายและตรงดิ่งไปยังร้านขายยาทันทีเปิดประตูเข้าไปเสียงกระดิ่งก็ดังขึ้น มะลิตรงไปยังเคาน์เตอร์ที่ม

เหมราชไม่เข้าใจ มีแต่ดวงตากลมจ้องเขม่นราวกับว่าโกรธกันอย่างเหลืออด หากให้นึกเขาได้ไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่อีกฝ่ายที่กำลังตั้งแง่โดยไม่ทราบสาเหตุ“หุบปาก”“ใจร้าย มาเฟียกระจอก มาเฟียใจ อึก”พูดยังไม่จบประโยค ก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนา เหมราชกระโจนครอบงับครั้นรู้สึกหงุดหงิดกับความเพ้อเจ้อของยัยตัวแคระ นิสัยความน่ารำคาญก็ยังมีอยู่ โดนใส่ความซ้ำซาก แล้วพูดในสิ่งที่ไม่เป็นจริงก็ไม่อาจอดทน สั่งให้เงียบดีๆ ไม่เงียบ ก็ต้องจูบปิดปากไปซะเลยลมเหนือที่มองเห็นการทะเลาะไม่ต่างจากผัวเมียแง่งอน ก็อ้าปากค้าง ไม่นึกว่าการเป็นพลขับในครั้งนี้จะได้มาเห็นบทเลิฟซีนอยู่หลังรถ เหมราชล็อคคอคนที่นั่งบนตัก บดริมฝีปากเข้าหาอย่างแนบแน่น ขนาดที่มะลิก็ยกมือกำเป็นปั้นตีตุบๆ ลงหัวไหล่หนาของชายหนุ่ม ก็เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่สะทกสะท้านกับความเจ็บนั้นเสียเลย“อื้อ…”จะร้องท้วง น้ำเสียงนั้นก็กลืนหายไปในลำคอ เหมราชบดจูบอย่างหนักหน่วงจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบก้องขึ้นภายในรถ ไม่เกรงใจสายตาของมือขวาเลยสักนิด ลมเหนือแทบไม่มีสติในการขับ ไม่มองกระจกหลังครั้นภาพตรงหน้ามันชวนสติเตลิด เขาผ่อนความเร็วของคันเร่งลงอีกครั้ง หายใจเข้าลึกๆ แล้วเพ่