All Chapters of นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป: Chapter 1 - Chapter 10

ร่างอวบลืมตาขึ้นมาอย่างตระหนก กวาดตามองไปรอบๆเห็นห้องที่ไม่คุ้นตา เตียงโบราณ ของตกแต่งโบราณเหมือนในซีรีย์ที่เคยดู ยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองหนึ่งฉาด "โอ้ยเจ็บชะมัด" คงไม่ใช่ความฝันแล้วล่ะ เสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับร่างเล็กวิ่งเข้ามาหา"คุณหนูฟื้นแล้ว นายท่านเป็นห่วงมากเลยค่ะ" ร่างอวบหันไปมองเห็นผู้หญิงแต่งตัวโบราณหน้าตื่นตระหนก แววตาเป็นห่วงเป็นใย"ท่านอ๋องจะมาเยี่ยมเจ้าค่ะ นายท่านส่งคนไปแจ้งท่านอ๋องแล้ว คุณหนูรีบแต่งตัวเถิดนะเจ้าคะ" ร่างอวบกระพริบตาอย่างงงงวย "ท่านอ๋องคือใคร และข้าเป็นใคร" ร่างเล็กมีสีหน้าตระหนกตกใจ "คุณหนูท่านจำอะไรไม่ได้เหรอเจ้าคะ สงสัยที่ตกน้ำเมื่อวานได้รับความกระทบกระเทือนอะไรหรือเปล่าเจ้าค่ะ" นางอวบชะงักไป"เอาเป็นว่าข้าชื่ออะไร ที่นี่ที่ไหน"ร่างเล็กมีสีหน้าตระหนก "คุณหนูชื่อหลี่ม่านอี้เจ้าคะ ที่นี่คือจวนท่านเสนาบดีหลี่ คุณหนูเป็นบุตรสาวคนโตของท่านเสนาบดีหลี่เจ้าคะ" ร่างอวบทบทวนความทรงจำ ตายแล้วข้าลื่นเปลือกกล้วยเมื่อวานตอนออกไปเซเว่นปากซอย จนวิญญาณหลุดเข้ามาในร่างนางร้ายหลี่ม่านอี้ในนิยายที่เคยอ่าน โถ่ถัง จะข้ามภพทั้งทีทำไมไม่ได้เป็นนางเอก ต้องมารับบทนางร้ายที่ใคร

เสียงไก่ขันปลุกร่างอวบให้ลุกขึ้นมา หลังจากลงจากเตียงก็สะบัดแข้งขา ยืดเส้นสายเตรียมออกกำลังกาย “คุณหนูตื่นแล้วเหรอเจ้าคะ บ่าวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ จะรับข้าวเช้าที่นี่หรือไปที่เรือนใหญ่เจ้าคะ” นางร้ายบิดตัวไปมาทำท่าโยคะเพื่อยืดเส้นสายไปพลาง “ไปกินข้าวกับท่านพ่อดีกว่า ข้าต้องการทบทวนความทรงจำเพิ่มเติม และไปเดินดูรอบๆจวนด้วย” หลังออกกำลังกายและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว คนงามก็เดินตรงไปเรือนใหญ่เพื่อพบบิดา “ม่านเอ๋อของพ่อ เจ้าหายดีแล้วเหรอลูก” เสนาบดีหลี่เดินตรงเข้ามาโอบกอดบุตรสาว“เจ้าค่ะท่านพ่อ ลูกหายดีแล้วเลยมารับอาการเช้าเป็นเพื่อนท่านพ่อ ก่อนที่ท่านจะเข้าวังเจ้าค่ะ” เสนาบดีหลี่สีหน้าสดชื่นขึ้นมาทันทีที่ลูกสาวหายดี พลางประคองลูกสาวเดินไปนั่งโต๊ะเพื่อรับอาหารเช้าด้วยกัน ระหว่างรับประทานอาหารก็คุยกันไปพลางอย่างมีความสุข ”ท่านพ่อเจ้าคะ ลูกมีเรื่องจะขอร้องท่านพ่อ “มีเรื่องอะไรพูดกับพ่อได้ทุกเรื่อง” เสนาบดีหลี่พูดพลางมองใบหน้าที่สดชื่นขึ้นของบุตรสาว “ลูกไม่ต้องการแต่งงานกับท่านอ๋องหยางเล่อแล้วเจ้าคะ” เสนาบดีหลี่ มีท่าทางตกใจกับคำพูดของบุตรสาว “เกิดอะไรขึ้น เจ้ามีเรื่องขัดใจอะไรกับท่านอ๋องหรือเปล่า ”

ร่างสูงเฝ้าแอบมองคนสวยโต๊ะข้างๆ ครุ่นคิดหาทางทำความรู้จัก จนคนสวยหันมาสบตาจึงยิ้มให้ คนสวยส่งยิ้มน่ารักตอบกลับมา จึงลุกขึ้นเดินไปแนะนำตัว “ข้าหนิงเฉินคุน ยินดีที่ได้รู้จักแม่นางคนสวย” นางร้ายร่างอวบส่งยิ้มตอบ “ข้าชื่อ หลี่ม่านอี้เจ้าคะ ” คนหล่อทำท่าคิดและยิ้ม “ข้าขอเป็นสหายสักคนแม่นางจะรังเกียจหรือไม่”คนสวยส่งยิ้มเป็นมิตร“หากท่านไม่รักเกียจที่จะคบกับข้าหลี่ม่านอี้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหลวงข้าก็ยินดีเป็นสหายท่าน” หนุ่มหน้าขาวยิ้มถูกใจพลางยื่นมือมาจับกับนางร้ายคนสวย “มื้อนี้ข้่าขอเป็นเจ้ามือ และหากทานมื้อนี้เสร็จแล้วอยากชวนแม่นางไปเดินย่อยอาหารกันจะให้เกียรติข้าคนนี้หรือไม่ ม่านอี้ยิ้มรับพลางตอบตกลงหลังอาหารทั้งสามคนพากันมาเดินเล่นชมข้าวของตามรายทาง มีหลายอย่างน่าสนใจ เป็นสิ่งของแปลกใหม่ที่ม่านอี้ไม่เคยพบมาก่อนอยู่ในโลกปัจจุบัน ขณะเดินผ่านภัตตาคารหงส์เหินที่เป็นภัตตาคารชื่อดังในเมือง พลางชี้ชวนกันดูสิ่งของที่วางขาย ตาคมกริบคู่หนึ่งมองลงมาจากบนชั้นสองของภัตตาคาร สีหน้าบึ้งตึงอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นมาทันที เพราะอย่างนี้สินะ ถึงได้หายไปจากชีวิตเขาหลายวัน คงได้ที่หมายใหม่น่าสนใจ เพราะคิดว่

หลังอาหารเช้า ม่านอี้ออดอ้อนท่านพ่อขอไปทำการค้าหลังจากคิดทบทวนมาหลายวันว่าจะเปิดร้านขายเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรีในตลาด ตอนแรกท่านเสนาบดีไม่ต้องการให้บุตรสาวไปเหน็ดเหนื่อยตรากตรำทำงานอะไรอีก เพราะลำพังสมบัติพัสถานที่มีมากมายจนกินใช้ในชาตินี้ก็ไม่หมด แต่เห็นความตั้งใจและแววตาที่มุ่งมั่นของบุตรสาวเลยจำต้องยอมให้พ่อบ้านไปจัดการเรื่องห้องแถวในตลาดเพื่อใ้ห้บุตรสาวทำการค้า หลังที่เตรียมการอยู่หลายวัน ร้านก็เสร็จสมบูรณ์ จากประสบการณ์ที่มีในอดีตจากการทำร้านเสื้อผ้าและเป็นดีไซเนอร์ทำให้การทำงานรวดเร็วจนเปิดร้านเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรีได้อย่างสมบูรณ์สวยงามตรง ตามความต้องการของหลี่ม่านอี้หลังจากเปิดร้านได้หลายวันก็เป็นที่ตอบรับของผู้คนหลากหลายคุณหนูตามจวนต่างๆก็มาอุดหนุนกันอย่างคับคั่ง ทำให้ต้องรับ คนงานเพิ่มอีกหลายหลายคน อยู่มาวันหนึ่งก็มีลูกค้าใบหน้าคุ้นเคยเข้ามาอุดหนุน “ ไม่ได้พบกันเสียหลายวัน มื้อกลางวันนี้ข้าขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารเจ้าได้หรือไม่” หลี่ม่านอี้ตอบรับคำชวน ของหนิงเชิงคุน ด้วยความเต็มใจ ทั้งสองเดินออกไปหาร้านอาหาร ที่น่าสนใจ จนเจอร้านหนึ่งที่เปิดใหม่เลยชักชวนกันเข้าไปลิ้มลอง

คล้อยหลังร่างสูงที่ผลุนผลันออกไป ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ ชิงเอ๋อวิ่งเข้ามาสีหน้าแตกตื่น "คุณหนูเจ้าคะ เป็นอย่างไรบ้าง ท่านอ๋องทำอะไรคุณหนูหรือไม่เจ้าคะ" ม่านอี้ส่ายหน้า"ไม่มีอะไรหรอกชิงเอ๋อ อากาศมันร้อนกระมัง คนเลยบ้าๆบอๆ อย่าใส่ใจเลย" ตาอ๋องนี่ท่าจะบ้า ตัวเองวิ่งเข้ามาเสนอตัวแท้ๆเชอะ คิดว่าหญิงยุคใหม่อย่าข้าจะแคร์รึ ผัวที่ดีคือผัวใหม่จ้า หลังจากวันนั้นหลี่ม่านเอ๋อก็ไม่ได้สนใจในความเป็นไปของท่านอ๋องหยางเล่อ หากรู้ข่าวว่าเขาอยู่ที่ไหน หรือจะไปที่ไหน หลี่ม่านเอ๋อจะหลักเลี่ยงที่จะไม่ไปที่นั่น พยายามไม่พบเจอหรือพูดถึงคนร่างสูงอีก ทำงานทั้งวัน เนื่องด้วยกิจการกำลังไปได้ด้วยดี มีคุณหนูหลายคนให้ความสนใจเสื้อผ้าแบบใหม่ จึงมีคนมาสั่งตัดเป็นจำนวนมาก งานล้นมือทำให้ไม่ว่างคิดถึงใครวันหนึ่งท่านพ่อแจ้งว่าพระสนมต้องการให้หลานสาวคนโปรดไปออกงานชมดอกไม้ที่วังหลวงที่จะจัดขึ้นในปีนี้ให้ได้ จึงทำให้จำเป็นต้องไปงานนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องเตรียมเสื้อผ้าไปงานนี้ อย่างพิถีพิถัน เนื่องจากต้องโปรโมทร้านเสื้อผ้าของตนเอง ชุดที่ไปงานต้องสวยงามเลอค่าเป็นพิเศษ ไม่อย่างนั้นจะเสียชื่อร้านเสื้อผ้าที่กำลังมาแรง เช