Se connecterShare
บทที่ 3 จะพยายามเป็นคนใหม่
Dernière mise à jour:
2024-11-25 15:05:14เสียงไก่ขันปลุกร่างอวบให้ลุกขึ้นมา หลังจากลงจากเตียงก็สะบัดแข้งขา ยืดเส้นสายเตรียมออกกำลังกาย “คุณหนูตื่นแล้วเหรอเจ้าคะ บ่าวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ จะรับข้าวเช้าที่นี่หรือไปที่เรือนใหญ่เจ้าคะ” นางร้ายบิดตัวไปมาทำท่าโยคะเพื่อยืดเส้นสายไปพลาง “ไปกินข้าวกับท่านพ่อดีกว่า ข้าต้องการทบทวนความทรงจำเพิ่มเติม และไปเดินดูรอบๆจวนด้วย” หลังออกกำลังกายและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว คนงามก็เดินตรงไปเรือนใหญ่เพื่อพบบิดา “ม่านเอ๋อของพ่อ เจ้าหายดีแล้วเหรอลูก” เสนาบดีหลี่เดินตรงเข้ามาโอบกอดบุตรสาว
“เจ้าค่ะท่านพ่อ ลูกหายดีแล้วเลยมารับอาการเช้าเป็นเพื่อนท่านพ่อ ก่อนที่ท่านจะเข้าวังเจ้าค่ะ” เสนาบดีหลี่สีหน้าสดชื่นขึ้นมาทันทีที่ลูกสาวหายดี พลางประคองลูกสาวเดินไปนั่งโต๊ะเพื่อรับอาหารเช้าด้วยกัน ระหว่างรับประทานอาหารก็คุยกันไปพลางอย่างมีความสุข ”ท่านพ่อเจ้าคะ ลูกมีเรื่องจะขอร้องท่านพ่อ “มีเรื่องอะไรพูดกับพ่อได้ทุกเรื่อง” เสนาบดีหลี่พูดพลางมองใบหน้าที่สดชื่นขึ้นของบุตรสาว “ลูกไม่ต้องการแต่งงานกับท่านอ๋องหยางเล่อแล้วเจ้าคะ” เสนาบดีหลี่ มีท่าทางตกใจกับคำพูดของบุตรสาว “เกิดอะไรขึ้น เจ้ามีเรื่องขัดใจอะไรกับท่านอ๋องหรือเปล่า ”
ม่านอี้โบกมือพลางส่ายหน้า“ไม่ได้มีเรื่องอะไรขัดใจกันเจ้าคะ แต่ลูกคิดได้แล้วว่า คนที่ไม่รัก ต่อให้เราพยายามมากแค่ไหนเขาก็ไม่เห็นคุณค่าของเรา สู้หยุดตั้งแต่วันนี้ดีกว่าที่จะเสียเวลาเสียใจไปมากกว่านี้เจ้าคะ“ เสนาบดีมองตาบุตรสาวเพื่อหาร่องรอยความเสียใจแต่ไม่เห็นอะไรในนั้น ”หากลูกตัดใจได้ พ่อก็ดีใจ เพราะไม่อยากเห็นลูกเสียใจเพราะคนที่ไม่เห็นค่าของเรา ถ้าอย่างนั้นพ่อก็ไม่ต้องขอร้องฮ่องเต้ให้พระราชทานสมรสให้เจ้ากับท่านอ๋องอีกแล้ว”เสนาบดีหลี่ยิ้มที่เห็นลูกสาวคิดได้ “เจ้าค่ะท่านพ่อ ต่อไปลูกจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ จะหาอะไรใหม่ๆทำดูบ้าง เสียเวลาทำเรื่องไร้สาระมามากแล้ว” ”หากลูดคิดได้อย่างนี้พ่อก็สบายใจ พ่อจะเข้าวังแล้ว ลูกไปพักผ่อนเถิดนะ ”
พลางหันไปสั่งคนสนิทให้เตรียมตัวเข้าวัง เสนาบดีหลี่พูดจบก็เดินออกจากห้องไปพร้อมคนสนิทใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เห็นลูกสาวมีความสุข หลังทานอาหารเช้าแล้วม่านเอ๋อชวนสาวใช้ออกไปเดินเล่นที่ตลาด อยากเห็นบรรยากาศตลาดจีนโบราณมานานมากแล้ว ครั้งนี้เป็นโอกาสแล้ว จะเที่ยวทุกที่ๆอยากไปให้ชุ่มปอดไปเลย สองนายบ่าวลงจากรถม้าที่หน้าตลาด สั่งให้คนขับนำรถไปจอดแล้วตอนบ่ายค่อยมารับ หลังจากนั้นเดินชมตลาดอย่างมีความสุข มีร้านขายของสองข้างทางตลอดแนว มีร้านเครื่องประดับสวยๆหลายร้าน ร้านเครื่องสำอางค์สตรี ร้านเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรี ร้านขายของเล่น ถ้วยชาม เครื่องครัว ร้านขายยาจีนโบราณ
เดินเข้าออกหลายร้านจนมาถึงร้านเครื่องประดับ เกือบเดินชนคนตัวสูงที่หน้าร้าน เงยหน้าขึ้นมองเพื่อจะขอโทษ พบเจอใบหน้าที่คุ้นเคยมองมาด้วยสายตาเย็นชา หลี่ม่านอี้พลันกลับหลังหันออกไปจากร้านโดยลากชิงเอ๋อไปด้วยกัน ร่างสูงยืนอึ้งงันกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของนางร้ายคนงาม ปกติถ้านางเห็นเขาจะต้องรีบเดินคล้องแขน เกาะแกะ ชวนพูดคุย ส่งสายตาหวานจนเอียนให้เขาทุกครั้ง น่าแปลกที่ครั้งนี้นางหันมาเจอหน้าเขาแล้วเมินหน้าหนี สายตานางที่มองสบตาเขาเปลี่ยนไป เขามองไม่เห็นความรักใคร่ ลุ่มหลงในนั้น ในอกพลันมีความรู้สึกแปลบนิดๆ แต่ก็ดีแล้วนี่ ที่นางไม่มาวุ่นวายเกาะแกะเช่นเคย เขาน่าจะดีใจ เป็นอิสระไม่ต้องมีใครคอยตามหึงหวงจนน่ารำคาญ
Related chapter
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 4 บางอย่างแปลกไป
หลังจากเดินตัวปลิวเพื่อหนีหน้าใครบางคน หลี่ม่านอี้หมดอารมณ์เดินเที่ยวเล่น กลัวจะต้องเผชิญหน้ากับคนที่ไม่อยากเจออีก ชวนชิงเอ๋อกลับจวน ก่อนกลับเจอแม่ค้าขายผักนั่งอยู่ข้างท้ายตลาด ผักเหลือเต็มแผงทั้งที่สายมากแล้ว ก็เลยสั่งชิงเอ๋อเหมาผักแม่ค้าทั้งหมดกลับจวนเพื่อนำไปใช้ที่โรงครัวแม่ค้าต่างพากันตกตะลึง เนื่องจากข่าวลือของลูกสาวเสนาบดีหลี่ ที่ตบตีกับผู้หญิงไปทั่วเพราะหึงหวงท่านอ๋องหยางเล่อ ทั้งเกะกะระรานคุณหนูหลันบุตรสาวเสนาบดีการคลัง เนื่องจากคิดว่าท่านอ๋องมีใจให้คุณหนูหลันดังกระฉ่อนไปทั่วเมือง ไม่คิดว่าสตรีร้ายกาจผู้นั้นจะเป็นคนเดียวกับนางฟ้าที่เหมาผักในวันนี้ ต่างวิจารณ์กันเซ็งแซ่ว่าข่าวลือที่ได้ยินมาเป็นความจริงหรือไม่ หลังจากกลับมาถึงจวน นางร้ายคนงามเข้าครัวแสดงฝีมือทำกับข่าวให้ท่านพ่อชิมหลังจากกลับจากวังหลวง บ่าวไพร่ในครัวพากันตะลึง กับท่าทางคล่องแคล่วในการทำอาหารและสั่งงานบ่าวไพร่ เพราะร้อยวันพันปีคุณหนูไม่เคยย่างกลายเข้ามาในครัว ปกติคุณหนูหลี่ม่านอี้ เอาแต่แต่งตัวสวยงาม เดินฉุยฉายไปมา ไม่สนใจงานบ้านหรือการดูแลจวน วิ่งตามท่านอ๋องหยางเล่อจนคนเล่าลือไปทั้งเมืองว่าไม่มียางอาย ตามเฝ้าแต
Dernière mise à jour : 2024-11-25นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 5 พระรองปรากฏตัว
ร่างสูงเฝ้าแอบมองคนสวยโต๊ะข้างๆ ครุ่นคิดหาทางทำความรู้จัก จนคนสวยหันมาสบตาจึงยิ้มให้ คนสวยส่งยิ้มน่ารักตอบกลับมา จึงลุกขึ้นเดินไปแนะนำตัว “ข้าหนิงเฉินคุน ยินดีที่ได้รู้จักแม่นางคนสวย” นางร้ายร่างอวบส่งยิ้มตอบ “ข้าชื่อ หลี่ม่านอี้เจ้าคะ ” คนหล่อทำท่าคิดและยิ้ม “ข้าขอเป็นสหายสักคนแม่นางจะรังเกียจหรือไม่”คนสวยส่งยิ้มเป็นมิตร“หากท่านไม่รักเกียจที่จะคบกับข้าหลี่ม่านอี้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหลวงข้าก็ยินดีเป็นสหายท่าน” หนุ่มหน้าขาวยิ้มถูกใจพลางยื่นมือมาจับกับนางร้ายคนสวย “มื้อนี้ข้่าขอเป็นเจ้ามือ และหากทานมื้อนี้เสร็จแล้วอยากชวนแม่นางไปเดินย่อยอาหารกันจะให้เกียรติข้าคนนี้หรือไม่ ม่านอี้ยิ้มรับพลางตอบตกลงหลังอาหารทั้งสามคนพากันมาเดินเล่นชมข้าวของตามรายทาง มีหลายอย่างน่าสนใจ เป็นสิ่งของแปลกใหม่ที่ม่านอี้ไม่เคยพบมาก่อนอยู่ในโลกปัจจุบัน ขณะเดินผ่านภัตตาคารหงส์เหินที่เป็นภัตตาคารชื่อดังในเมือง พลางชี้ชวนกันดูสิ่งของที่วางขาย ตาคมกริบคู่หนึ่งมองลงมาจากบนชั้นสองของภัตตาคาร สีหน้าบึ้งตึงอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นมาทันที เพราะอย่างนี้สินะ ถึงได้หายไปจากชีวิตเขาหลายวัน คงได้ที่หมายใหม่น่าสนใจ เพราะคิดว่
Dernière mise à jour : 2024-11-25นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 6 ไม่รักจะหวงทำไม
ร่างอวบผลักหน้าอกคนใจร้ายอย่างแรง จากนั้นสะบัดฝ่ามือตบหน้าดังฉาด ร่างสูงหน้าหันไปตามแรงตบ ชะงักไปชั่วครู่ “ข้าขอโทษ“ ส่งสายตาเว้าวอนให้คนตัวเล็ก ”ข้ารู้ว่าท่านเกลียดข้า ไม่ต้องการเห็นหน้า ข้าก็ทำตามที่ท่านต้องการแล้วไง จะมาตอแยข้าเพื่ออะไร่างร “คนหล่อนิ่งงันไป เพราะแม้แต่ตัวเองก็ตอบคำถามนี้ไม่ได้ ว่าทำไมถึงหงุดหงิดไม่พอใจที่คนตัวเล็กมีท่าทีสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น “คุณหนูหลี่ท่านอยู่ที่นี่เอง ข้าตามหาท่านอยู่ตั้งนาน พระสนมรอนานแล้วรีบไปกันเถอะ “ เสียงขันทีคนสนิทของพระสนมหลี่ดังขึ้นหลี่ม่านอี้หันไปตามเสียงเรียก และรีบสาวเท้าตามไปทันที ทิ้งร่างสูงให้มองตามไปจนสุดสายตา กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น สตรีที่นั่งอยู่เบื้องหน้าทั้งที่น่าจะมีอายุมากแต่ยังมีความสวยงาม อ่อนกว่าวัยอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางสง่างามสมเป็นพระสนมคนโปรดของฮ่องเต้ คุณหนูหลี่ทำความเคารพพระสนมสิขอนับ เสียงขันทีหวางคนสนิทพระสนมร้องเตือนเมื่อเห็นร่างงามมัวแต่ตะลึงมองหน้าพระสนม ”ถวายบังคมพระสนมหลี่เจ้าค่ะ“ทันทีที่พบหน้าหลานสาวที่ไม่ได้เจอกันนาน “เข้ามาสิหลานป้า ไม่ต้องมากพิธี เป็นอย่างไรบ้างไม่มาหาป้าเสียนาน ”พระสนมกวักมือเรียกหลาน
Dernière mise à jour : 2024-11-25นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 7 เริ่มกิจการค้าใหม่
หลังอาหารเช้า ม่านอี้ออดอ้อนท่านพ่อขอไปทำการค้าหลังจากคิดทบทวนมาหลายวันว่าจะเปิดร้านขายเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรีในตลาด ตอนแรกท่านเสนาบดีไม่ต้องการให้บุตรสาวไปเหน็ดเหนื่อยตรากตรำทำงานอะไรอีก เพราะลำพังสมบัติพัสถานที่มีมากมายจนกินใช้ในชาตินี้ก็ไม่หมด แต่เห็นความตั้งใจและแววตาที่มุ่งมั่นของบุตรสาวเลยจำต้องยอมให้พ่อบ้านไปจัดการเรื่องห้องแถวในตลาดเพื่อใ้ห้บุตรสาวทำการค้า หลังที่เตรียมการอยู่หลายวัน ร้านก็เสร็จสมบูรณ์ จากประสบการณ์ที่มีในอดีตจากการทำร้านเสื้อผ้าและเป็นดีไซเนอร์ทำให้การทำงานรวดเร็วจนเปิดร้านเครื่องแต่งกายบุรุษและสตรีได้อย่างสมบูรณ์สวยงามตรง ตามความต้องการของหลี่ม่านอี้หลังจากเปิดร้านได้หลายวันก็เป็นที่ตอบรับของผู้คนหลากหลายคุณหนูตามจวนต่างๆก็มาอุดหนุนกันอย่างคับคั่ง ทำให้ต้องรับ คนงานเพิ่มอีกหลายหลายคน อยู่มาวันหนึ่งก็มีลูกค้าใบหน้าคุ้นเคยเข้ามาอุดหนุน “ ไม่ได้พบกันเสียหลายวัน มื้อกลางวันนี้ข้าขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารเจ้าได้หรือไม่” หลี่ม่านอี้ตอบรับคำชวน ของหนิงเชิงคุน ด้วยความเต็มใจ ทั้งสองเดินออกไปหาร้านอาหาร ที่น่าสนใจ จนเจอร้านหนึ่งที่เปิดใหม่เลยชักชวนกันเข้าไปลิ้มลอง
Dernière mise à jour : 2024-11-25นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 8 ไหน้ำสัมแตกเบาๆ
เมื่อแหวกสาปเสื้อออกกว้าง จนเห็นเอี่ยมตัวในที่ใช้ปิดบังทรวงอกอวบ เห็นผลอิงเถานูนเด่นออกมาทั้งสองลูก ท่านอ๋องหนุ่มก็อดใจไม่ไหวใช้ลิ้นไ้ล้เลีย ชิมผลอิงเถาข้างหนึ่งจนร่างบางสั่นระริก ส่วนมืออีกข้างก็บีบนวดทรวงอกอวบอีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน “อ๊ะ อย่าเพคะ ” ร่างอวบอิ่มพยายามทุบอกร่างหนาให้หยุดการกระทำที่รุกรานนี้ “ไม่ เปิ่นหวางจะไม่หยุดหรอก หากเจ้าร่านนัก ทำไมไม่บอกข้าจะวิ่งไปหาคนอื่นทำไม”ร่างหนาไม่หยุดการทำล่อแหลมนี้ พลางอ้าปากอมอกอวบเข้าไปเต็มปากพลางไล้เลียดูดดึงอย่างเอร็ดอร่อย เหมือนทารกดูดนมมารดาก็มิปาน ร่างอวบสั่นระริก พลางร้องครางกระเส่า เสียวซ่านตรงกลางกลายขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ “อ๊ะ อ๊ะ อย่าเพคะ อูย” น้ำหวานกลางกายไหลซึมออกมาด้วยความเสียวกระสัน ร่างหนายกร่างบางขึ้นวางบนโต๊ะทำงาน กวาดทุกสิ่งบนโต๊ะร่วงกราวลงไปบนพื้นอย่างไม่สนใจสิ่งใด ปลดผ้าคาดเอวนางร้ายออกจนหมด ดึงทึ้งเสื้อผ้าออกจนกายเปลือยเปล่า และตรงเข้าดูดดึงอกอวบอย่างรุนแรงทั้งไล้เลียดูดดึงอกอวบเข้าไปเต็มปาก จนร่างอวบสั่นสะท้าน จากนั้นมือแกร่งตรงเข้าตะปบตรงเนินอวบอิ่มด้านล่างขยำขยี้อย่างเมามัน ใช้นิ้วชี้กรีดกลางร่องไปมา “อ๊ะ อ๊ะ
Dernière mise à jour : 2024-11-26นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 9 ผัวที่ดีคือผัวใหม่
คล้อยหลังร่างสูงที่ผลุนผลันออกไป ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ ชิงเอ๋อวิ่งเข้ามาสีหน้าแตกตื่น "คุณหนูเจ้าคะ เป็นอย่างไรบ้าง ท่านอ๋องทำอะไรคุณหนูหรือไม่เจ้าคะ" ม่านอี้ส่ายหน้า"ไม่มีอะไรหรอกชิงเอ๋อ อากาศมันร้อนกระมัง คนเลยบ้าๆบอๆ อย่าใส่ใจเลย" ตาอ๋องนี่ท่าจะบ้า ตัวเองวิ่งเข้ามาเสนอตัวแท้ๆเชอะ คิดว่าหญิงยุคใหม่อย่าข้าจะแคร์รึ ผัวที่ดีคือผัวใหม่จ้า หลังจากวันนั้นหลี่ม่านเอ๋อก็ไม่ได้สนใจในความเป็นไปของท่านอ๋องหยางเล่อ หากรู้ข่าวว่าเขาอยู่ที่ไหน หรือจะไปที่ไหน หลี่ม่านเอ๋อจะหลักเลี่ยงที่จะไม่ไปที่นั่น พยายามไม่พบเจอหรือพูดถึงคนร่างสูงอีก ทำงานทั้งวัน เนื่องด้วยกิจการกำลังไปได้ด้วยดี มีคุณหนูหลายคนให้ความสนใจเสื้อผ้าแบบใหม่ จึงมีคนมาสั่งตัดเป็นจำนวนมาก งานล้นมือทำให้ไม่ว่างคิดถึงใครวันหนึ่งท่านพ่อแจ้งว่าพระสนมต้องการให้หลานสาวคนโปรดไปออกงานชมดอกไม้ที่วังหลวงที่จะจัดขึ้นในปีนี้ให้ได้ จึงทำให้จำเป็นต้องไปงานนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องเตรียมเสื้อผ้าไปงานนี้ อย่างพิถีพิถัน เนื่องจากต้องโปรโมทร้านเสื้อผ้าของตนเอง ชุดที่ไปงานต้องสวยงามเลอค่าเป็นพิเศษ ไม่อย่างนั้นจะเสียชื่อร้านเสื้อผ้าที่กำลังมาแรง เช
Dernière mise à jour : 2024-12-07นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 10 แต่งงานกันเถอะ
องค์รักษ์หม่า วางร่างบางลงตรงหน้าท่านอ๋องหนุ่ม ท่านอ๋องมองร่างอวบด้วยสายตากราดเกรี้ยว "ข้าเคยบอกเจ้าแล้ว ว่าเจ้าเป็นของข้าจะให้คนอื่นมาแตะต้องเจ้าไม่ได้ " ร่างหนาคาดคั้นร่างอวบขณะที่เอื้อมมือไปรวบเอวบางของนางไว้ " ปล่อยข้านะ ข้าเป็นของท่านเมื่อไหร่กัน อย่ามาขี้ตู่นะ ข้าไม่ใช่ของๆใครทั้งนั้น ข้ายังไม่ได้แต่งงงาน หรือหมั้นหมายกับผู้ใด" ดวงตาคมยิ่งส่งกระแสความเกรี้ยวกราดมากขึ้น"ถ้าอย่างนั้นข้าจะเตือนความจำเจ้าเอง ว่าเจ้าเป็นเมียใคร" สิ้นคำ ปากหนาก็ฉกวูบลงมาดูดดึงริมฝีปากบางอย่างรุนแรง ขบกัดริมฝีปากล่างของนางเบาๆ ร่างอวบเผลออ้าปากร้องประท้วง ปลายลิ้นหนาก็ฉบวูบเข้าไปในปากเล็ก ไล่ต้อนพัวพันลิ้นเล็กอย่าไม่ยอม จนในที่สุดลิ้นเล็กก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ เข้าพัวพันร้อยรัดเกาะเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนร่างบางรู้สึกวูบวาบบริเวณท้องน้อยเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยกระพือปีกอยู่ในท้อง จูบที่เคยรุนแรงค่อยลดลงจนเปลี่ยนเป็นดูดดื่มเรียกร้อง มือหนาสัมผัสไปบนทรวงอกอวบบีบเค้นอย่างมันมือเมื่อปล่อยปากบางเป็นอิสระ ริมฝีปากหนาค่อยไล่จูบเล็มลงมาเรื่อยๆ จากสองแก้มแดงก่ำค่อยๆเลาะเล็มมาตามลำคอ แม้ใบหูก็ไม่เว้นที่จะใช้
Dernière mise à jour : 2024-12-10นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 11 ข้าขอคิดดูก่อนได้หรือไม่
หลังจากนอนกอดกันจนหายเหนื่อย ร่างสูงก็ขยับยกขาของร่างบางขึ้น พลาดสอดตัวตนแข็งแกร่งเข้ามาอีกครั้ง อ๊า ตาอ๋องบ้าตัณหา อีกแล้วหรือ ข้ายังไม่ทันหายเหนื่อยเลย ร่างอวบกำลังจะอ้าปากประท้วง แต่ไม่ทันไรร่างสูงก็ขยับตัวตนเข้าออกอีกครั้ง อ๊ะ อ๊ะ ทำให้ร่างบางเกิดความเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง จนในที่สุดต้องยอมให้ร่างหนากดกระแทกซ้ำๆ กว่าจะได้ปล่อยให้นางร้ายได้พักก็เกือบรุ่งสางของอีกวัน หลังจากลืมตาตื่นอีกครั้ง กระพริบตาอย่างงงวย เห็นสิ่งของภายในห้องที่ไม่คุ้นตา พลันนึกขึ้นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตายแล้ว ท่านพ่อจะตามหาข้าหรือไม่ทันทีมีเสียงเปิดประตูเข้ามา ร่างสูงที่แต่งกายเรียบร้อยเดินเข้ามาในห้อง "ตื่นแล้วหรือ เดี๋ยวแต่งตัวเสร็จแล้ว เปิ่นหวางจะไปส่งเจ้าที่จวน และจะได้พูดคุยกับท่านพ่อของเจ้าเรื่องการหมั้นหมายของเรา " นางร้ายครุ่นคิดว่าจะเอาอย่างไรดีตอนนี้นางยังไม่พร้อมตกแต่งกับใครทั้งนั้นอยากมีอิสระทำงานที่ตัวเองชอบไปอีกสักพัก กำลังขบคิดหาทางออกอยู่นั้น "หม่อมฉันขอคิดเรื่องนี้ดูก่อนได้ไหม ขอเวลาสักพัก แล้วจะให้คำตอบฝ่าบาทอีกครั้งเจ้าค่ะ" คิ้มเข้มขมวดคล้ายไม่สบอารมณ์ "ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวเปิ่นหวางจะไปส่งเจ้
Dernière mise à jour : 2024-12-14
Latest chapter
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 28 แม่ทัพน้อยกำเนิดแล้ว
ร่างหนาเฝ้าขยับโยกเรือนกายในร่องสวยของเมียสาวอย่างรุนแรงทั้งคืน ผ่านไปหลายเดือน เช้าวันหนึ่งชิงเอ๋อตื่นขึ้นมา พลางขยับตัวลุกขึ้น ยกมือหนาออกจากเอว พลันรู้สึกพะอืดพะอม รีบลุกออกไปอาเจียนข้างนอกห้อง กลัวรบกวนการนอนของท่านแม่ทัพ ซื่อหลัน รีบวิ่งเข้ามาดูแล อนุชิง จนอาการดีขึ้นแล้วพยุงอนุชิงเข้ามานั่งในห้อง ท่านแม่ทัพตื่นขึ้นมาลืมตามองเมียรักเห็นนั่งหน้าซีดเผือด ท่าทางอ่อนแรง ก็ผุดลุกขึ้น สั่งให้ซื่อหลัน ไปบอกให้พ่อบ้านไปตามท่านหมอมาดูอาการของอนุชิง ร่างหนาโอบประคองเมียรักไปนอนบนเตียง พลางนั่งอยู่ข้างๆเป็นเพื่อน ครู่ใหญ่ท่านหมอก็กระหืดกระหอบเข้ามาในห้อง เมื่อตรวจอาการอนุชิงแล้ว "ท่านแม่ทัพ จะได้คุณหนูน้อยๆแล้วนะขอรับ " ร่างหนาตะลึงงัน ผุดลุกขึ้นโอบกอดเมียรักแน่น ชิงเอ๋อเจ้าจะมีเจ้าตัวน้อยให้พี่แล้วนะ "ซื่อหลันดูแลนุชิงให้ดีนะ ไม่ให้ทำอะไรหนักๆเด็ดขาด ไปบอกให้พ่อบ้านส่งคนมารับใช้ที่เรือนนี้เพิ่มอีก 2คน ข้าไม่ต้องการให้เมียกับลูกของข้าเป็นอะไรไปเด็ดขาด ท่านแม่ทัพยิ้มสุขใจ หน้าบ้านเป็นจานเชิง ฮูหยินใหญ่เมื่อรู้ข่าวอนุชิงตั้งครรภ์ ดีใจจนเนื้อเต้น เพราะรอคอยหลานคนแรกมานานแล้ว รีบไปหาอนุชิ
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 27 ปัญหาโลกแตกคือแม่สามี
รุ่งสางวันต่อมาชิงเอ๋อตื่นขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เสร็จเรียบร้อย เมื่อท่านแม่ทัพตื่นขึ้น ก็ปรนนิบัติอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย ท่านแม่ทัพดึง ชิงเอ๋อมาโอบกอดแน่น "ไม่ต้องกังวลนะ พี่อยู่ข้างๆจะไปเป็นเพื่อนเจ้าเอง วันข้างหน้าพี่เขื่อว่าท่านแม่จะรักเจ้าเหมือนพี่ "จากนั้นจูงมือกันไปเรือนฮูหยินใหญ่ เพื่อยกน้ำชา ฮูหยินใหญ่นั่งรออยู่ในห้องโถงมองสองผัวเมียจูงมือกันเข้ามาหน้าตาชื่นบาน ก็อดที่จะคิ้วกระตุกน้อยๆไม่ได้ เชอะ !! แต่งอนุเข้ามาวันเเดียว ดูจะหลงไหลมันเต็มที่ ชิงเอ๋อเดินมาถึงก็คุกเข่าลงต่อหน้าแม่สามี ท่านแม่ทัพพยักหน้าให้บ่าวรับใช้นำน้ำชามาส่งให้ชิงเอ๋อ ชิงเอ๋อรับน้ำชามายื่นให้แม่สามี ด้วยกิริยานอบน้อม ฮูหยินใหญ่รับน้ำชาไว้ พลางใช้หางตามองชิงเอ๋อตอนนี้เจ้าเป็นอนุของท่านแม่ทัพแล้ว คงจะวางตัวถูกหรอกนะ เพื่อไม่ให้ท่านแม่ทัพต้องอับอาย เจ้าควรจะรู้ดีว่าต้องทำตัวอย่างไร อย่างว่านะ เป็นบ่าวรับใช้มาทั้งชีวิต เพิ่งจะได้ขยับฐานะมาเป็นอนุ คงจะดีใจจนเนื้อเต้น เพราะชาตินี้คงไม่คิดฝันว่าจะมีโอกาสได้เป็นหรอกนะ " ฟาดแรงๆไปหนึ่ง กรุบ "ท่านแม่ขอรับ ชิงเอ๋อไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอก ขอท่านแม่โปรดให้โอกาสนางด้วย ล
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 26 แต่งงานชิงเอ๋อ
ชิงเอ๋อนั่งน้ำซึมอยู่หน้าคันฉ่อง ร่างเล็กแต่งกายสวยงามเป็นชุดที่ดีที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมา พระชายาหลี่ ยื่นแต่งแต้มใบหน้าชิงเอ๋อจนสวยงามชวนตะลึง เอาให้ท่านแม่ทัพตะลึงงันกันไปเลย "ชิงเอ๋อ เจ้าร้องไห้ทำไม เดี๋ยวเครื่องแต่งหน้าหลุดหมดนะ เดี๋ยวจะไม่งาม วันนี้วันสำคัญของเจ้านะ ต้องงามที่สุดให้เจ้าบ่าวตะลึงไปเลย ""ชิงเอ๋อ ไม่อยากจากพระชายาไปนี่เจ้าคะ คิดถึงพระชายากับท่านชายน้อย ต่อไปคงจะไม่ได้เห็นกันทุกวันแล้ว" ชิงเอ๋อคร่ำครวญ "เด็กน้อยเอ๋อ เจ้าจะร้องไห้ทำไม เจ้าจะได้แต่งงานกับคนที่เจ้าแอบรักมาตั้งนานนะ แล้วเขาก็รักตอบเจ้าด้วย น่าอิจฉาจะตาย ไม่ต้องแห้งเหี่ยวหัวโตอยู่กับข้า สามีเจ้าหรือก็หล่อเหลา หุ่นหรือก็น่าฟัด น่าขย่ำออกปานนั้น นี่ถ้าหากข้าไม่มีท่านอ๋องอยู่แล้วนะ ข้าคงไม่ปล่อยให้หลุดมือไปถึงเจ้าหรอก " (พูดพลางแอบเช็ดน้ำลายนิดๆ )ชิงเอ๋ออ้าปากหวอมองหน้าพระชายาหลี่เขม็ง "ข้าล้อเจ้าเล่นหรอกนะ แหม!! ยังไม่ทันตบแต่งก็ออกอาการหวงผัวขึ้นมาเชียว" ชิงเอ๋อเหวอหนักกว่าเดิม นี่พระชายาท่าน !!!"เอาละ ๆ ซับน้ำตาเดี๋ยวเครื่องแต่งหน้าหลุดหมด ข้าจะเข้าเรื่องสำคัญแล้วนะ เจ้าแต่งเข้าจวนโจวางไปเป็นอนุ เจ
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 25 ท่านชายน้อยกำเนิดแล้ว
เสียงกรีดร้องของม่านอี้ ดังออกมาจากห้องเป็นระยะ ร่างสูงสง่าเดินวนเวียนไปมาจนน่าเวียนหัว ท่านเสนาบดีหลี่ผุดลุกผุดนั่งอยู่หลายครา ด้วยเป็นห่วงบุตร และหลานรักว่าจะเป็นอย่างไร ม่านอี้ ร้องเสียงดังอย่างนี้มาสองชั่วยามแล้ว“อุแว๊ อุแว๊..” เสียงร้องดังของทารกดังขึ้น สองร่างของพ่อตาลูกเขยต่างวิ่งแข่งกันจะเข้าไปในห้อง “ลูกพ่อ เป็นอย่างไรบ้าง ” เสนาบดีหลี่ จ้องมองม่านอี้ที่นอนหน้าซีดเผือดอยู่บนเตียง พลางเหลือบมองห่อผ้าเล็กๆนั่น มีหน้ากระจ่อยร่อยโผล่ออกมา “หลานของตา หน้าตาเหมือนตาไม่มีผิด ” ท่านอ๋องมองแรงไปยังพ่อตา เด็กเพิ่งจะคลอดแท้ๆ ยังมองออกอีกว่าเหมือนตัวเองเขาเองเป็นพ่อแท้ๆ ยังไม่ทันได้ชื่นชมลูกของตัวเองเลย ทำมากับมือแท้ๆ “ได้ท่านชายน้อยเจ้าค่ะ” หมอตำแย อุ้มห่อผ้าน้อยๆ นั่นพลางวางห่อผ้าลงที่อกของม่านอี้ ม่านอี้ยิ้มทั้งน้ำตาลูกของแม่ เราได้พบกันแล้วนะท่านอ๋องหยางเล่อยิ้มไม่หุบ “เชื้อพ่อของเจ้ามันแรงจริงๆ ได้ลูกชายหล่อเหลาสง่างามเหมือนพ่อไม่มีผิด ” พลางยิ้มปลื้มปริ่ม ม่านอี้มองสองพ่อตาลูกเขยคู่นี้ หลงตัวเองทั้งคู่ พลางส่ายหน้าน้อย “พ่อตั้งชื่อให้เจ้าเลยดีไหม เอาเป็นชื่อ หยางอัน ก็แล้วกัน
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 24 ชิงเอ๋อเด็กปั้นของข้าเอง
บ่ายวันนั้น ชิงเอ๋อกลับมายังจวนหลี่ ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงระเรื่อ หลี่ม่านเอ๋อพินิจใบหน้านั้นด้วยความแปลกใจ “เจ้าหายไปไหนมาทั้งคืน ข้าให้คนไปตามหาก็ไม่พบ แล้วยังเพิ่งกลับมาเอาป่านนี้ ”ชิงเอ๋อยิ้มขวยเขิน พลางบิดตัวไปมา“ถ้าชิงเอ๋อบอกไป คุณหนูอย่าตำหนิชิงเอ๋อนะเจ้าคะ ” ชิงเอ๋อหน้าแดงก่ำดูมีพิรุธอย่ามาก“บอกว่าเถอะ ข้าสัญญาจะไม่ดุว่าอะไรเจ้าเลย“ ม่านอี้หรี่ตามองดูชิงเอ๋อ รู้สึกอาการแบบนี้คุ้นๆอยู่ ”ชิงเอ๋อ เออ..ไปอยู่ที่โรงเตี้ยมกับท่านแม่ทัพมาทั้งคืนเลยเจ้าค่ะ คือ..จนถึงเข้าเลย..“มิเสียแรง มิเสียแรงจริงๆๆ ที่เป็นศิษย์เอกของข้า เจ้าพิชิตท่านแม่ทัพแล้วแน่นอน ถ้าออกมาอีรูปนี้ คิดพลางหรี่ตามองหน้าจิ้มลิ้มที่แดงระเรื่อ ริมฝีปากบวมเจ่อ ชัดเลย ”เจ้าจะบอกว่าเมื่อคืนเจ้าตกเป็นของท่านแม่ทัพแล้วใช่ไหม“ ชิงเอ๋อก้มหน้าที่แดงก่ำพลางตอบ“เจ้าค่ะ“”แล้วท่านแม่ทัพ เขาบอกเจ้าไหมว่าจะจัดการเรื่องนี้เช่นไร“ ชิงเอ๋อเงยหน้าขึ้น ดวงตากังวลเล็กน้อย ”ชิงเอ๋อ แอบมีใจให้ท่านแม่ทัพมานานแล้วเจ้าค่ะ แต่ไม่กล้าอาจเอื้อม เพียงแค่เฝ้ามองท่านแม่ทัพมาหาคุณหนู ชิงเอ๋อก็สุขใจแล้ว เรื่องเมื่อคืน ท่านแม่ทัพเมามาก เอาแต่พร่
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 23 อยากมีผัว...ไปหาที่ไหนบอกกันบ้าง
สายวันรุ่งขึ้น ท่านแม่ทัพลงจากรถม้าแย้มยิ้มอารมณ์ดี วันนี้สั่งที่จวนทำกับข้าวมื้อกลางวันมาส่ง จะรับประทานที่นี่กับม่านอี้ แล้วจะถือโอกาสคุยเรื่องแต่งงาน ขณะที่เดินวางแผนอย่างอารมณ์ดีนั้น พลันหยุดชะงักฝีเท้า เมื่อเห็นองครักษ์เดินตามท่านอ๋องหยางเล่อเข้าไปในร้าน ท่านแม่ทัพ จึงเลาะเข้าไปทางด้านข้างร้านทันทีเพื่อเฝ้าดูเหตุการณ์ในทันที พลันได้ยินเสียงหนึ่งดังงขึ้น“เมียจ๋า วันนี้กลับตำหนักไปนอนกอดกันดีกว่านะ ” เสียงท่านอ๋องหยางเล่อดังขึ้น “ คนบ้า จะไปได้อย่างไร ท่านพ่อจะได้เอาตาย ท่านพี่ก่อเรื่องไว้ท่านพ่อยังไม่ให้อภัยนะ” เสียงม่านเอ๋อคัดค้าน “ท่านพ่อตาต้องใจอ่อนสักวันแน่ ลูกของเราจะคลอดอยู่แล้ว ลูกต้องได้อยู่พร้อมกันพ่อแม่ลูก”“ว่าแต่วันนี้พี่ขอมัดจำก่อนนะ “ เสียงหยอกเย้าเบาๆดังขึ้น ”อ๊าย!! อย่านะคนบ้าไม่เอา ” เสียงที่จำได้ขึ้นใจว่าเป็นของม่านอี้ดังขึ้น จากนั้นก็เป็นเสียงครวญครางผสานกันของบุรุษและสตรีหัวใจท่านแม่ทัพแตกสลาย ใจที่บานพองฟูเมื่อสักครู่พลันเหี่ยวแฟบลง ม่านอี้ พี่รักเจ้าเหลือเกิน ทำไมเจ้าทำแบบนี้ จะคืนดีกับเขาก็ไม่บอก ไม่ให้เวลาพี่ตั้งตัวบ้างเลย ร่างล่ำสันเดินคอตกออกไปจากหลังร
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 22 เมียข้าใครอย่าแตะ
หลังจากกำจัดนางมารร้ายออกไปจากตำหนักได้แล้ว ท่านอ๋องก็ตรงไปหาชายารักที่ร้านเครื่องแต่งกาย เมื่อไปถึง เห็นชายารักนั่งคุยอยู่กับแม่ทัพโจวท่านอ๋องชะงัก รีบหลบไปข้างร้านเฝ้าแอบมองอดีตเมียรัก นั่งคุยกับชายอื่นอย่างสนิทสนม ดูแล้วมันคิดจะ แย่งเมียและลูกของเขาแน่นอน ตอนนี้ยังคิดหาวิธีจะตามง้อเมียกลับไปอยู่ด้วยกันไม่ออกไหนจะลูกในท้อง ลูกของเขาแท้ๆ ไอ้เจ้านั่นจะมาชุบมือเปิปไปไม่ได้เด็ดขาด เพราะเด็กมีเชื้อสายของราชวงศ์เขาจะไม่ยอมให้เหตการณ์มันเป็นไปอย่างนั้นแน่นอน แต่จะทำอย่างไรดีหลังจากนั้นเห็นเจ้าหมอนั่นเดินออกมาหน้าร้าน รูปร่างหน้าตาของมันก็หล่อเหลา ร่างกายก็แข็งแกร่งผึ่งผายน่าดู หวังว่าเมียรักของเขาคงไม่หลงรักมันจนตกลงปลงใจกับตบแต่งกับมันหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้น ให้มันเอามีดมาเสียบหัวใจเขาเสียเลยจะดีกว่า แล้วมันก็บ้าเอาการ เมียเขาท้องโตขนาดนี้มันก็ยังเทียวไล้เทียวขื่ออยู่ได้พี่น้องเขาอตส่าห์วางแผนการณ์ ให้มันไปแก้ปัญหาที่ชายแดน มันก็เก่ง แก้ปัญหาได้รวดเร็ว แถมรีบกลับมาเสนอหน้ากับเมียเขาทุกวันเลย ยิ่งเห็นก็เหมือนมีหนามมาทิ่มแทงใจ กรามแกร่งบดเข้ากันหลังจากแม่ทัพโจว ขึ้นรถม้า จากไป ท่านอ๋
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 21 นางมารร้ายชอบทำร้าย แถมยังปากคอเราะร้ายใจร้ายอีกต่างหาก
ตัวแม่ของนางร้ายของจริง (หมายถึงพระชายาซ่ง)อดใจไม่ไหว ต้องใช้หญิงรับใช้คนสนิท ไปตามดูท่านอ๋องว่าอยู่ที่ไหน " หลังจากหญิงรับใช้ประจำตัวของพระชายาซ่งออกไปตามหาท่านอ๋อง ได้พักใหญ่ๆ ก็รีบกระหืดกระหอบกลับมาแจ้งพระชายา "ท่านอ๋องอยู่ในห้องหนังสือเจ้าค่ะ สั่งไม่ให้รบกวน " พระชายาซ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางเดินออกไปจากห้องไม่ให้ใครรบกวนยกเว้นข้านะสิ พระชายาซ่งนึกกระหยิ่มในใจ พลางไล่คนรับใช้ที่เฝ้าหน้าประตูออกไป แล้วเปิดประตูเข้าไปในห้อง เมื่อเข้าไปแล้ว เห็นท่านอ๋องนอนอยู่บนเตียงก็เข้าไป ลูบไล้ หน้าอกแกร่งพลางนั่งลงข้างๆกายหนา โน้มตัวลงไปจูบที่แก้มของร่างหนาท่านอ๋องสะดุ้งตื่นขึ้นมา เห็นใบหน้าหวานแย้มยิ้มยั่วยวน ริมฝีปากอวบอ้าเผยอ เหมือนเชิญชวนให้จูบท่านอ๋องผุดลุกขึ้นพลางสะบัดตัวเองจากหญิงแพศยา พระชายาตกตะลึงงัน "ท่านอ๋องเพคะ สะบัดตัวหนีหม่อมฉันทำไมเพคะ " ท่านอ๋องได้สติ พลางยกยิ้ม "ขอโทษเจ้าด้วย เปิ่นหวางฝันร้าย พอเจ้ามาปลุกเลยตกใจนิดหน่อย " ส่งสายตาหวานให้นางร้ายท่านอ๋องพยายามทำตัวปกติ ด้วยกลัวนางมารร้ายไหวตัวทัน จะเสียแผนการณ์ที่วางกันไว้ แต่ก็พยายามไม่ใกล้ชิดนางมารร้าย เรื่องบนเตียงก็พยา
นางร้ายคนนี้จะไม่โง่งมอีกต่อไป บทที่ 20 เจอผู้ใหม่ไฉไลกว่าเดิม
หลังจากนั้น ท่านแม่ทัพโจวก็มาเป็นแขกขาประจำของร้านเครื่องแต่งกาย ทั้งมาซื้อให้ตัวเอง ของท่านแม่ ของท่านพี่ ของน้องสาว ของท่านป้า ท่านน้า และท่านอา จนถึงคนรับใช้ก็ไม่เว้น จนนางร้ายเห็นใจ เอ่ยปากว่าพอเถอะ หากไม่หยุดซื้อข้าเกรงว่า กว่าจะได้ตบแต่งกันท่านอาจต้องถึงกับขายจวน (อันนี้แอบคิดในใจ) หลังจากนั้นท่านแม่ทัพก็มานั่งคุยเล่น มาทานข้าวกลางวันและบางครั้งก็เย็นด้วย นางร้ายมองเห็นความตั้งใจของท่านแม่ทัพ แต่ระหว่างนี้ขอดูใจกันไปก่อน เพราะยังเจ็บกับสามีคนเดิมอยู่บ้าง แต่แกล้งปากแข็งไปอย่างนั้นว่าไม่รู้สึกอะไร เช้าวันหนึ่ง ร่างอวบตื่นขึ้นมารู้สึกวิงเวียน และอยากอาเจียนเป็นอย่างมาก เรียกชิงเอ๋อ ให้พาไปอาบน้ำ แล้วพากลับมานอนบนเตียงอีกครั้งเพราะยังไม่รู้สึกดีขึ้น ชิงเอ๋อให้คนไปตามหมอ หลังจากท่านหมอมาตรวจอาการแล้ว แจ้งด้วยหน้าตาตื่นๆว่า “ตอนนี้คุณหนูท้องอ่อนๆได้ 3เดือนแล้วขอรับ” ม่านอี้ตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนรวบรวมสติคิดหาทางออก แต่จะทำอย่างไรได้ ตอนนี้ลูกก็เกิดมาแล้วแม้จะไม่มีพ่อแต่แม่ก็จะเลี้ยงดูเจ้าคนเดียวเอง หลังจากท่านเสนาบดีทราบเรื่องก็นิ่งงันไปชั่วขณะ “ม่านอี้ แล้วถ้าท่านแม่ทัพโจวทราบเ
