All Chapters of Imprisoned in love สั่งรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“พี่เรียวเค้าฝังใจเรื่องคุณพ่อมากค่ะเลยเป็นแบบนั้น แล้วคุณพ่อมีเหตุผลอะไรที่ต้องฝากพี่เรียวไว้ที่นี่ตั้งแต่เด็กๆ ล่ะคะ”มินตรานั่งจ้องหน้าซีดเซียวของโทชิโระด้วยสายตาเป็นกังวล อยากจะรู้เหตุผลมากๆ เหมือนกันว่าทำไมโทชิโระถึงได้เลือกที่จะกลับมาหามาเทโอในเวลานี้“ชีวิตของพ่ออยู่ในความเสี่ยง มีธุรกิจใหญ่โตเงินทองล้นมือมากเท่าไรก็ต้องยิ่งระวังตัวมากเท่านั้น ชีวิตพ่อมีคนลอบกัดมาโดยตลอดถึงต้องฝากเรียวไว้กับเหมและขอร้องเหมห้ามบอกความจริงเรื่องพ่อให้เรียวฟัง เพราะกลัวว่าเรียวเลือกที่จะกลับไปหาครอบครัวในขณะที่พ่อยังสะสางอะไรไม่เรียบร้อย ที่พ่อกลับมาก็เพราะมั่นใจแล้วว่าไม่มีศัตรูหน้าไหนกล้ามายุ่มย่ามกับครอบครัวอีก ที่สำคัญก็อยากจะยกกิจการทั้งหมดให้กับเรียวด้วย...”โทชิโระเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้มินตราได้ฟังอยู่พักใหญ่ มินตราคิดว่าหากมาเทโอได้ฟังเหตุผลของโทชิโระ ทิฐิในใจของเขาน่าละลดลงไปได้มาก มินตรารู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของคนที่เป็นพ่ออย่างโทชิโระและมเหศักดิ์มาก เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่ทั้งสองทำไปก็เพื่อรักษาชีวิตของมาเทโอให้ปลอดภัยเท่านั้นไม่มีเจตนาอื่นเลย“อย่างนี้นี่เอง คุณพ่อเสียสละมากๆ เลยนะคะ

“คุณพ่อกับคุณรันต์กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ ถ้าหมอว่ายังไงเดี๋ยวมะลิโทรบอกนะคะ”มินตราเห็นมเหศักดิ์และการันต์มานั่งรอฟังผลการผ่าตัดตั้งแต่เมื่อคืนจวบจนเช้า แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าหมอจะออกมา เธอจึงเอ่ยให้ทั้งสองกลับไปพักเพราะรู้ว่าทั้งมเหศักดิ์และการันต์ก็มีงานการกันทั้งคู่“อืม เดี๋ยวฉันกับการันต์ต้องขอตัวก่อน ยังไงหนูมะลิก็บอกให้เรียวได้พักผ่อนด้วยล่ะ”“ค่ะคุณพ่อ”“ขอตัวนะครับ”มินตราค้อมหัวให้ทั้งสองก่อนจะรีบกลับมานั่งกุมมือมาเทโอเอาไว้ สายตาของชายหนุ่มตอนนี้เอาแต่จับจ้องไปยังหน้าห้องผ่าตัดไม่ยอมละ ในใจของหญิงสาวตอนนี้อยากจะให้หมอออกมาพูดอะไรสักคำก็ยังดีเพราะรู้สึกสงสารมาเทโอเหลือเกิน“หมอยังไม่ออกมาบอกอะไรอีกเหรอ”ไอเซย่าเข้ามาหามาเทโอในช่วงใกล้เที่ยง คราแรกคิดว่าโทชิโระจะได้ออกจากห้องผ่าตัดแล้วเสียอีก“อืม”“ถ้านายอยากฟังข่าวใกล้ชิดฉันว่านายพักที่โรงแรมข้างๆ โรงพยาบาลก็ได้ เดี๋ยวฉันจองห้องให้ คุณมะลิจะได้พักด้วย”ไอเซย่ามองไปยังมินตราที่ยืนดื่มกาแฟร้อนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เขานับถือหัวใจของหญิงสาวเลยทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแท้ๆ แต่กลับมีท่าทีห่วงใยโทชิโระและมาเทโอไม่ต่างจากคนในครอบค

พอใจรีบถือกระเช้าผลไม้เดินปรี่ไปที่ลานจอดรถ เพราะตั้งแต่เดินเข้ามาในห้างสรรพสินค้าเดินเลือกซื้อกระเช้าไปเยี่ยมโทชิโระในช่วงเช้าเธอรู้สึกได้ว่ามีคนตามตลอดเวลา และสังเกตเห็นผู้ชายชุดดำใส่หมวกอยู่ถึงสองสามครั้งเธอจึงค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าไม่ได้กำลังคิดไปเอง“พวกคุณเป็นใคร”ไม่ทันที่สาวเจ้าจะสาวเท้าถึงรถ จู่ๆ ก็มีรถตู้ขับมาเทียบตัวของเธอและมีเหล่าชายฉกรรจ์สามสี่คนกรูกันลงมาจากรถขวางหน้าเธอเอาไว้ คนเหล่านั้นไม่พูดไม่จาลงรถมาได้ก็รีบดึงทึ้งตัวของพอใจให้ขึ้นรถไป“ช่วยด้วยค่ะ อ๊ายยย ช่วยด้วย”กระเช้าของหญิงสาวหลุดจากมือไปกองกับพื้น เธอหลับตาปี๋กรีดร้องลั่นตัวสั่นเทาไม่กี่วินาทีก็รู้สึกได้ว่าตัวของเธอกำลังถูกใครบางคนดึงออกจากรถไป เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ในที่โล่งก็รีบลืมตาภาพตรงหน้าตอนนี้คือไอเซย่าและเคนชิกำลังอัดคนพวกนั้นจนไปนอนกองกับพื้นในเวลาไม่กี่วินาที จากคราแรกที่ตกใจจนตัวสั่น ตอนนี้เริ่มตื่นเต้นกับฝีมือของสองหนุ่มมากกว่า ในใจตอนนี้นึกขอบคุณไปทั่วที่ฟ้านั้นส่งเคนชิและไอเซย่ามาช่วยเธอได้ทันตอนนี้พอใจนั่งอยู่โรงพักมาร่วมชั่วโมงให้ปากคำจนปากเปียกปากแฉะ เพราะไม่ว่าตำรวจจะเค้นถามหาศัต

“พี่คุยกับคุณแม่แล้วก็คุณย่าแล้วนะ ตอนแรกก็เหมือนจะโกรธแต่พวกท่านบอกว่าถ้ารักกันจริงก็ให้ทางคุณเรียวพาผู้ใหญ่ไปบอกกล่าวสู่ขอให้เป็นเรื่องเป็นราว”พอใจรีบเข้ามาหามินตราหลังจากจัดการเจรจาเกริ่นกับทางย่าและแม่ของเธอเรื่องการแต่งงานของมินตรา กว่าจะคุยกันให้เข้าใจได้เล่นเอาสมองของเธอแทบจะไหลออกมาจากหู เพราะต้องสรรหาคำพูดชักแม่น้ำทั้งห้ามาให้แม่และย่าเธอหายเคืองใจมินตรา กว่าจะคุยกันจบปาไปเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงอยู่เหมือนกัน“ขอบคุณพี่พอใจมากๆ เลยนะคะ”มินตราสวมกอดพอใจแน่น น้ำแทบรื้นเพราะความกังวลในใจหายไปก้อนใหญ่หลังจากที่รู้ว่าย่ากับแม่ไม่คิดโกรธเรื่องที่เธอแต่งงานโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวแล้ว“หลังจากนี้จะได้หมดเรื่องอึดอัดใจสักที”พอใจรู้ว่าความฝันของน้องสาวคือการมีครอบครัวที่สมบูรณ์ เพื่อความสุขของมินตราเธอพร้อมจะช่วยเหลืออย่างไม่มีข้อแม้อยู่แล้ว ตอบแทนที่มินตราเลือกที่จะช่วยเหลือเธออย่างไม่มีข้อแม้เหมือนกันและแล้ววันนี้มินตราและมาเทโอก็ได้เดินทางมาที่บ้านสวนของพุดกรองที่จันทบุรี ส่วนไพลินและพอใจเดินทางล่วงหน้ามาตั้งแต่เมื่อวานแล้วเพื่อมาเตรียมตัวรับแขกผู้ใหญ่ฝ่ายมาเทโอกันในวันนี้“ผมต้องขอโท

“ทำไมการันต์ถึงได้ไหวตัวเร็วขนาดนั้น ทั้งที่เราเองก็เพิ่งจะรู้เรื่องไม่ถึงวัน”ขึ้นรถได้ไอเซย่าก็หันมาคุยกับมาเทโอด้วยความฉงนใจ“ภาคภูมิ”เป็นมเหศักดิ์ที่ให้ความกระจ่างกับสองหนุ่ม หากเขาไม่ไว้ใจคนอื่นมากเกินไปคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มาเทโอได้ยินเช่นนั้นก็เอาแต่นั่งเงียบลำดับเหตุการณ์เท่าที่สังเกตมาก็คิดว่ามเหศักดิ์น่าจะเดาอะไรไม่ผิด เพราะครั้งที่มารตีและตฤณภพหายตัวไปเขาก็เห็นการันต์และภาคภูมิสุงสิงกันอยู่บ่อยๆ ทั้งที่งานก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน และหากครั้งนี้ภรรยาของเขาจะต้องเป็นอะไรไปเขาไม่เอาคนพวกนั้นไว้แน่“พาฉันมาทำอะไรที่นี่”มินตราถูกกชกรลากออกมาจากรถตู้มานั่งที่ริมหน้าผาสูง ตอนนี้ฟ้ามืดครึ้มไร้ดวงดาวมีเพียงแสงไฟจากหน้ารถตู้คันที่พาเธอมาเท่านั้น มินตรามองซ้ายมองขวาแอบมีแววตาไหวระริก หัวใจเต้นถี่รัวเพราะความกลัวคืบคลานเข้ามาในใจมากพอสมควร“รอตาแกมาเซ็นยกทุกอย่างให้ฉันไง”“พวกคุณใช่ไหมที่เป็นคนตามฆ่าพ่อกับแม่ฉัน”“ฉลาดนี่ เห็นตรงนั้นไหม พี่ฉันฆ่าพ่อแม่แกแล้วโยนลงน้ำไปตรงนั้น อยากไปอยู่กับพวกมันไหมล่ะ เดี๋ยวถ้าตาแกเซ็นทุกอย่างให้พวกฉันแล้วจะช่วยสงเคราะห์ให้”แม้ตอนนั้นกชกรจะยังเป็นเ