All Chapters of มิตรรักลวงใจ X เรือนใจนายอคิน: Chapter 1 - Chapter 10

“… ก็จับมันแต่ง ๆ ไป คุณจะมามากความมากเรื่องทำไม” คำพูดจาขอไปทีของนายธวัชชัย ฟังยังไงก็ไม่เป็นมิตร ไม่อ่อนโยนกับแขกเอาเสียเลย‘ใบหม่อน’ นั่งอยู่ระหว่างกลางผู้ใหญ่ ฟังพวกเขาสนทนากัน ฝั่งหนึ่งยอมโอนอ่อนตามทุกอย่าง ต่างจากคุณพ่อคุณแม่ ใช่คนยอมเสียหน้าใครที่ไหนอดีตคุณนายกินทรัพย์สมบัติมาตั้งแต่รุ่นทวด ดันทำธุรกิจเครื่องสำอางเจ๊งไม่เป็นท่า ยังดีที่มีบารมีของสามีเป็นทหารระดับนายพัน มีเงินเก็บ ทรัพย์สินมากพอกู้บ้านสักหลัง เลยได้ย้ายมาอาศัยอยู่ทาวเฮ้าส์เล็ก ๆ ริมชานเมืองถึงจะดีกว่าตอนอาศัยอยู่บ้านหลังเก่า เป็นแฟลตทรุดโทรม ไม่เหมือนกับเฟอร์นิเจอร์ของบ้านหลังนี้ดูมีราคาสักหน่อย มีโทรทัศน์หกสิบนิ้วตั้งอยู่กลางบ้าน ของสะสมเป็นเครื่องจานชามสังคโลกของคุณพ่อ ของกระจุกกระจิกของคุณแม่ ห้องครัวและพื้นที่ใช้สอยเหมาะสมสำหรับครอบครัวที่มีลูกชายสองคน ลูกสาวหนึ่งคน ด้านหน้าบ้านจอดรถยนต์ได้สองคันดวงตาคู่สวยกลอกมองคนในฝั่งตรงข้าม คุณพ่อคุณแม่ของฝ่ายชายแต่งตัวดี มีสกุลรุนชาติ หิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมสวมเสื้อผ้าไหมสีขาวสวย คุณพ่อสวมเสื้อเชิ้ตสีครีม ใบหน้าหล่อเหลาคมคายใต้แว่นกรอบหนา ละม้ายคล้ายลูกชายซึ่งยังคงไม่ม

เห็นใครเขามีหลาน ก็อยากมีบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาของคนแก่ ถึงวัยหนึ่งคงอยากอุ้มหลาน แถมทั้งคุณพ่อคุณแม่อายุห้าสิบห้าปีแล้ว ตกเย็นออกไปเดินเล่นในสวนหย่อมของโครงการหมู่บ้านจัดสรร ได้แต่มองหลานบ้านอื่นตาละห้อย“กะยึดหลานไว้เลี้ยงกันสองคนน่ะสิ...” ปากงึมงำ พอคุณแม่ออกจากบ้านไปแล้ว ร่างสูงชะลูดโน้มตัวลงตวัดข้อพับเนียนขึ้นอุ้ม พาคนที่หลับสนิทเข้ามานอนในห้องนอนของเขา บนชั้นสองของบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่า โดยไม่ทำให้เธอตื่นหญิงสาวหลับสนิท ศีรษะซบพิงอยู่บนอกกว้าง ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่ามีคนกำลังนั่งจ้องมอง ดวงตาคู่คมปลาบแอบแฝงประกายปรารถนา‘แอบลักขโมยหน่อย... ดีไหมนะ คงไม่ตื่นมั้ง?’ ถามในใจ ปลายจมูกโด่งเป็นสันคมซุกลงบนแก้มใสที่หยาดน้ำแห้งเหือดไปได้สักพัก ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวแรง หัวสมองคิดถึงค่ำคืนแสนหวาน----------------------------------สองเดือนที่แล้ว...“หม่อน... มึงขยับนิดนึงดิ” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกคนใต้ร่างที่เอาแต่หนีบขาเข้าหากัน ใบหน้าแดงซ่านส่ายไปมา เมื่อผู้ชายตัวโตเริ่มกระหน่ำจังหวะสวาทเข้าหาเธออย่างไม่ลดละ ไม่ถอยสักอึดใจ ท่อนอุ่นร้อนที่ผลุบเข้าออกทำให้เธอส่งเสียงประหลาด หัวสมองขาวโพลน ไ

แปลก... ประหลาด...ตะวันเอาอกเอาใจผิดปกติ!ในสีหน้าสงสัยระคนค้างคาใจว่าอีกคนเป็นอะไร เขาไม่เหมือนหนุ่มห้าวหาญที่เคยรู้จัก ยังสบตาเธออย่างจริงจังจริงใจ ผิดจากตะวันคนเดิม“เมื่อยใช่ไหม? รองเท้าน่ะ” พูดพลางก้มตัวลงนั่งถอดรองเท้าให้ สองเท้าเปลือยเปล่าสัมผัสพรมเย็นเฉียบ เย็น... ยิ่งขึ้นไปอีกพอชายหนุ่มไปคว้าเก้าอี้มาให้เธอนั่งดวงตาคู่สวยคอยมองตามทุกกิริยา มือหนาจับข้อเท้าขาวสวยอย่างอ่อนโยน หมุนไปมาเบา ๆ ไม่ให้เธอรู้สึกเจ็บแม้สักน้อย ค่อนข้างสบาย...“ทำอะไรน่ะ?”“นวดให้ไง...”“เอ้อ... ทำตัวแปลก จังเลยนะ”“หม่อน... เป็นเมียตะวัน เป็นแม่ของลูกตะวัน ก็ต้องดูแลดี ๆ”‘แล้วจะให้ทำหน้ายังไงดีล่ะ ทำตัวยังไงดี’ใบหม่อนไม่ได้พูดออกไป เมื่อรอยยิ้มจริงใจบนใบหน้าหล่อเหลาทำใบหม่อนรู้สึกขนลุกขึ้นมา พอเขายิ้ม นวดข้อเท้าให้เธอ เลยเลือกที่จะเบือนหน้าหนีพ่อของลูกไปอีกทาง----------------------------------เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อก่อนเธอเป็นเด็กสาวที่โดนบูลลี่เป็นประจำน่ะสิ พอได้มาเป็นเพื่อนกับตะวัน อย่าว่าแต่รอยขีดเขียนบนโต๊ะว่า ‘อีแรด’ สารพัดเรื่องราวที่พวกขี้อิจฉาสามารถจะสรรหามาแกล้งเธอได้ ไม่มีให้เห็นอีก บรรดา

ร่างสูงในเชิ้ตหล่อเหลาสีครีมอ่อนเปียกชื้นเหงื่อ ชักชวนภรรยาให้นั่งลงบนโซฟาเพื่อที่เขาจะไปชงชามาให้เธอดื่มใบหม่อนหย่อนนั่งรอบนโซฟาในห้องรับแขกได้สักพัก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความหาเพื่อนสาว แต่พอเห็นว่าอีกคนก็ยังไม่ออกมา เธอจึงชะโงกคอมองหา ลุกขึ้นไปเปิดลูกบิดประตูห้องครัวหาคนที่เพิ่งจะถอดเสื้อโยนทิ้งลงพื้นมัดกล้ามที่ไล่เรียงกันอย่างสวยงามลงตัวถึงหน้าอกแน่นขนัดทำเอาเธอจ้องเขม็ง หากพอมุมปากหนาหยักได้รูปฉีกยิ้มออกมา จึงรีบส่ายแก้มแดง ๆ หนี“ถอดเสื้อทำไมเล่า”“ร้อน...” พูดพลางส่งแก้วชาอุ่นร้อนให้พร้อมจานรองถ้วยลายน่ารัก ปลายนิ้วเรียวยาวยังเชยคางมนขึ้นให้เธอมองหน้าเขา เพราะกลัวว่าจะทำแก้วน้ำร้อนหกท่าทีเขินอายนั้นทำให้ตะวันได้ใจใหญ่ ถึงเมียไม่ยอมเข้าใกล้ แม้แต่จะพูดจากันยังเว้นระยะห่าง เขายืนมองเธอจิบชาได้ไม่กี่คำ รับถ้วยไปวางบนเคาน์เตอร์ครัวค่อยหันกลับไปคว้าเอวบางเข้าหมับ คนในอ้อมแขนสะดุ้งตกใจ“ผัวทำหน้าที่ทุกอย่างแล้ว เมียไม่ทำหน้าที่...?” เลิกคิ้วถามคนที่เงยหน้าขึ้นมองตามรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตรงมุมปาก ใบหม่อนไม่ทันตั้งรับการรุกของสามี“พูดอะไรของมึง เป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว จะได้ไม่ต้องทะ

ใบหม่อนคงต้องยอมรับว่ามันดี ดีไปหมดทุกท่าที่เขาขยับ มือที่จับ ริมฝีปากที่บรรจงจูบ อ้อมแขนที่ตระกองกอดเธออย่างแสนรัก ถึงแม้ว่าเขายังไม่ได้สานสัมพันธ์กับเธอ เมื่อโทรศัพท์เจ้ากรรมดันส่งเสียงดังซะก่อน แต่นั่นคงไม่ขัดจังหวะมากมายนักในเมื่อเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอกับสามีไม่มี Plan จะออกไปไหน โทรสั่งอาหารมาทานกันที่บ้านหญิงสาวยังคงไม่หิวเพราะเพิ่งทานข้าวเช้าไป เธอเห็นตะวันคุยโทรศัพท์กับลูกน้อง เหมือนกับว่าอีกฝ่ายไม่อยากจะวางสาย แต่สามีเธออยากวาง“สงสัยอะไรโทรไปถามพี่ปิ๋วก่อนนะครับ วันนี้วันหยุดพี่ อยู่บ้านกับเมีย” น้ำเสียงห้วน ๆ บอกว่าเขาไม่อยากทำงานล่วงเวลา อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง แม้นั่นจะเป็นไปได้ยากในความเป็นจริง ตะวันทำงานจันทร์ถึงศุกร์ กลับถึงบ้านก็เกือบสองทุ่มแล้วใบหม่อนไม่คิดก้าวก่ายเรื่องในที่ทำงานของสามี แต่พอเขาวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะกระจกใส หน้าโซฟาที่นั่งอยู่ด้วยกัน เธอตัดสินใจถาม“น้องที่ทำงานเหรอ?”“อืม... เด็กจบใหม่ ไม่ค่อยรู้เรื่องน่ะ” ตอบแล้วตะวันท่าทางดีใจขึ้นมา “หวงเหรอ?”“หวงทำไมล่ะ”“หวงสิ ต้องหวง มีผัวหน้าตาดี ควรจะต้องหวง”ดูพูดเข้าสิ ยกหางตัวเองอีกต่างหาก! ใบหม่อน