บทที่ 31 ราชโองการเมื่อโจวอี้เสวียนออกจากจวนไป ฮวาอิงหลงถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกโล่งใจฟางซินเย่เห็นดังนั้นก็ยกมือขึ้นลูบศีรษะอย่างแผ่วเบา “ท่าทางท่านอ๋องเช่นนี้ ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมปล่อยเจ้าไปง่ายๆ เป็นแน่” ฟางซินเย่พูดพลางถึงฮวาอิงหลงเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ท่าทางดั่งคนที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษทำให้ฮวาอิงหลงถึงกับมองค้อนเขาอย่างหมั่นไส้ “ท่านพี่พูดเช่นนี้แล้วยังจะใจเย็นอยู่อีกงั้นหรือ”“ขอเพียงเจ้าเลือดยืนเคียงข้างข้า ทุกสิ่งข้าจะจัดการให้เรียบร้อยเอง” ฟางซินเย่มีท่าทีเปลี่ยนไป เสียงเข้มที่เปล่งออกมาพร้อมคำพูดที่ดูจริงจัง“เช่นนั้นข้าก็ค่อยรู้สึกเบาใจ” ฮวาอิงหลงตอบกลับ ในขณะที่สายตากลับแสดงออกถึงความวิตกกังวลใจฟางซินเย่กอดกระชับร่างบางเอาไว้แนบอก “อย่าวิตกกังวลไปเลย เจ้าเหนื่อยมากแล้วกลับไปพักที่เรือนเถิด”อ้อมกอดอันแสนอบอุ่นทำเอาฮวาอิงหลงถึงกับยิ้มออกมาด้วยความปลื้มใจ แม้ว่านางจะเลือกฟางซินเย่เพราะคิดว่าเป็นเส้นทางที่เสี่ยงน้อยที่สุดสำหรับนาง แต่ทว่าเมื่อได้อยู่กับเขามากขึ้นทุกวัน ฟางซินเย่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยจนทำให้หัวใจของนางสั่นไหวมากขึ้นทุกทีๆหลังจากวันนั้นเป็นต้
Last Updated : 2024-11-28 Read more