บททั้งหมดของ ดาราสาวเช่นข้ากลายมาเป็นสาวใช้อุ่นเตียง: บทที่ 41 - บทที่ 50

72

บทที่ 41 พบโจร

บทที่ 41 พบโจร ทางด้านฮวาอิงหลงยังคงเร่งเดินทางต่อไปโดยแทบไม่หยุดพัก เส้นทางที่ทอดยาวสู่เขาหัวฉู่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ท่ามกลางหมอกบางๆ ช่างสงบเงียบอย่างน่าแปลกประหลาดท่ามกลางเสียงลมที่พัดแผ่วเบาในยามเย็น รถม้าเข้าเทียบยังชานเมืองหัวฉู่เขตแดนที่ติดกับเมืองเป่ยซาง พวกเขาจึงได้ตัดสินใจแวะพักยังโรงเตี๊ยมข้างทางเพื่อวางแผนกันต่อไปฮวาอิงหลงและพวกได้เดินทางมาถึงโรงเตี๊ยมนอกเมืองที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวในป่ารกร้าง เสียงเท้าของม้าที่กระทบพื้นดินหยุดลงที่หน้าโรงเตี๊ยม มีเพียงแสงไฟเล็กน้อยที่ส่องออกมาจากหน้าต่างชั้นล่าง เงามืดของต้นไม้ใหญ่พาดทับอาคารราวกับอ้อมกอดของความลึกลับเมื่อฮวาอิงหลงและพวกเดินเข้าไปภายในโรงเตี๊ยม นางก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาเมื่อคนงานในโรงเตี๊ยมดังกล่าวมีแต่เด็กและผู้หญิงแทบทั้งสิ้น“ดูเหมือนจะเป็นที่พักพิงที่ดีในคืนนี้” ซินหยวนจงเอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆ เขาหันมาสบตากับฮวาอิงหลง ก่อนจะพยักหน้าเชิงขอความเห็นฮวาอิงหลงพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่ หากไม่มีที่อื่น นี่ก็คงเป็นทางเลือกเดียวที่เรามี”เมื่อพวกเขาเปิดประตูเข้าไปในโรงเตี๊ยม กลับพบว่ามีแต่ผู้หญิงและเด็กอยู่ภายใน สายตาของฮวา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 42 วางแผน

บทที่ 42 วางแผนหลังจากที่ฮวาอิงหลงและพวกของนางได้จับกุมกลุ่มโจรหญิงในคราบเถ้าแก่เนี้ยได้สำเร็จ ในที่สุดความเงียบสงบก็เข้ามาปกคลุมห้องพักอันเรียบง่าย หลังจากคืนที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดผ่านพ้นไป ฮวาอิงหลงนั่งอยู่ในห้องที่เงียบสงบ ภายในใจของนางยังคงหนักอึ้งด้วยความวิตกกังวลจางหว่านเหอ เถ้าแก่เนี้ยผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มที่คิดจะปล้นชิงพวกนางกำลังนั่งอยู่ตรงหน้า ฮวาอิงหลงจ้องมองจางหว่านเหอด้วยสายตาที่คมกริบ ใบหน้าของจางหว่านเหอเต็มไปด้วยคำถามและความระแวดระวัง แต่ภายในแววตาของหญิงสาวตรงหน้าคู่นั้นยังมีบางสิ่งที่ทำให้จางหว่านเหอรู้สึกว่านางมิใช่คนที่จิตใจต่ำทรามแต่อย่างใดแต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังดิ้นรนในสถานการณ์ที่ไม่ต่างกันกับนางมากนัก“ข้าน้อยชื่อจางหว่านเหอ พวกข้าไม่มีทางเลือกอื่น...” จางหว่านเหอเอ่ยเบาๆ พลางก้มหน้าลงเหมือนสำนึกผิด “สามีของข้าเป็นหัวหน้าหมู่บ้านแห่งนี้ หลังจากที่สามีของข้าถูกเกณฑ์ไปเป็นทหาร ข้าก็ต้องรับหน้าที่ดูแลผู้หญิงและเด็กที่เหลืออยู่ ข้ามิอาจปล่อยให้พวกเขาต้องอดตายได้ จึงต้องทำเช่นนี้…”เมื่อได้สนทนากับจางหว่านเหอ หัวใจที่เคยเหน็บหนาวกลับอุ่นขึ้นมาบ้าง จางหว่าน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 43 นางระบำคนใหม่

บทที่ 43 นางระบำคนใหม่ควันไฟจากในกองทัพยังคงคุกรุ่น เสียงบรรเลงดนตรีดังกึกก้องสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งเมืองเป่ยซาง ขบวนคณะนางระบำที่เดินทางเข้ามาในเมืองได้รับการต้อนรับอย่างดียิ่งฮวาอิงหลงที่เข้าร่วมกับคณะนางระบำรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้องมาที่นาง ผ้าปิดหน้าเนื้อเบาบางเผยให้เห็นเฉพาะดวงตาคู่หวานยิ่งขับให้เห็นเสน่ห์อันน่าลึกลับและค้นหา ท่วงท่าสวยสง่าของฮวาอิงหลงดูโดดเด่นและสะดุดตากว่านางระบำของคณะอื่นๆ อย่างมาก บวกกับทักษะการร่ายรำที่นางได้เรียนรู้ในช่วงเวลาสั้นๆ จากจางหว่านเหอทำให้ฮวาอิงหลงกลายเป็นจุดสนใจได้โดยไม่ยากนักจางฟู่เหา หัวหน้าคณะนางระบำซึ่งเป็นหญิงวัยกลางคนที่มากประสบการณ์ สังเกตเห็นความพิเศษของฮวาอิงหลงตั้งแต่แรกพบ นางจึงเริ่มจัดวางตำแหน่งให้ฮวาอิงหลงได้ขึ้นแสดงนำ ซึ่งแต่เดิมนางระบำตัวเอกที่เตรียมไว้คือแม่นางเหม่ยกุ้ย หญิงสาวคนหนึ่งที่มีความสวยและฝีมือในการร่ายระบำจนเป็นที่เลื่องลือ ทว่าระหว่างการเดินทางนางกลับพบรักกับบัณฑิตหนุ่มรูปงามในระหว่างที่คณะนางระบำหยุดพักในเมืองแห่งหนี้ เหม่ยกุ้ยจึงได้แอบหลบหนีตามบัณฑิตหนุ่มคนนั้นไปในที่สุดจางฟู่เหารู้สึกร้อนใจอย่างยิ่ง นางพยายา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 44 คนที่ข้าถวิลหา

บทที่ 44 คนที่ข้าถวิลหาในค่ำคืนที่ลมหนาวแผ่วพัดเข้ามาในห้องโถงใหญ่ กลางแสงไฟสลัวภายในห้องจัดเลี้ยง แสงไฟจากคบเพลิงสะท้อนบนพื้นหินเย็นเยียบ เสียงดนตรีเริ่มบรรเลงแผ่วเบาราวกับกระซิบ เรียกให้ทุกคนในงานเลี้ยงคืนนี้จดจ่อที่ลานการแสดงกลางห้อง เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นเบา ๆ ท่ามกลางทหารและขุนนางที่ร่วมโต๊ะเลี้ยงอาหารคืนนั้น เสียงดนตรีเริ่มบรรเลงเป็นจังหวะดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผู้คนต่างชะงักรอคอยการแสดงที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นฮวาอิงหลงก้าวเท้าเข้าสู่ลานการแสดงพร้อมบรรดาเหล่าสาวงาม นางสวมผ้าบางปิดคลุมใบหน้าสีงาช้างของตน มีเพียงดวงตาคู่คมที่เผยออกมาแสดงถึงความลึกลับและเสน่ห์ที่ดึงดูดสายตาทุกคู่ในที่นั้นทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่ฮวาอิงหลง ขณะที่เธอเริ่มการร่ายรำ การเคลื่อนไหวของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนช้อย ลีลาที่สวยสง่าของเธอราวกับลมพัดผ่านผิวน้ำ ผู้คนต่างมองกันนางราวกับกำลังถูกต้องมนต์สะกด“แม่นางคือเหม่ยกุ้ย หญิงงามในคณะนางระบำที่ได้รับความนิยมที่สุดในเมืองหลวง” องค์ชายสามเอ่ยกับฟางซินเย่ที่นั่งอยู่เยื้องเขาด้านข้างด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แต่กลับแฝงความหมายที่ยากจะตีความฟางซินเย่ยังคงนั่งเงียบ สายตาจับ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 45 ข้าคิดถึงเจ้า

บทที่ 45 ข้าคิดถึงเจ้า งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไปจวบจนจะค่อนคืน เหล่าขุนนางยังคงดื่มกินอิ่มหนำสำราญ บรรดานางระบำต่างแยกย้ายกันไปปรนนิบัติพวกเขาอย่างขันแข็ง พวกนางต่างหวังจะได้รับการโปรดปรานและหลุดพ้นจากความลำบากเสียที เสียงดนตรีและเสียงหัวเราะดังกลบกันไปมาจนจับต้นชนปลายไม่ถูก เฉินเม่าและจางหว่านเหออาศัยช่วงจังหวะชุลมุน แอบลอบออกจากห้องโถง พวกนางออกไปสมทบกับซินหยวนจงและจ้าวซือหลงที่อยู่ด้านนอก จากนั้นจึงแอบปลอมตัวเป็นนางกำนัลและทหารเพื่อตามหาเบาะแสเกี่ยวกับคนอื่นๆ ที่เหลือต่อไป ทั้งสี่ต่างแยกย้ายกันไปทำตามแผนการ โดยเฉินเม่ากับจ้าวซือหลงแยกตัวไปสืบเส้นทางสำหรับการหลบหนี ส่วนจางหว่านเหอและซินหยวนจงแยกไปตามหาที่กักขังเชลยศึก โดยทั้งสี่ได้นัดแนะกันกลับมาพบฮวาอิงหลงและฟางซินเย่ในช่วงยามรุ่งของวันถัดไปในขณะที่ฮวาอิงหลงยังคงนั่งอยู่เคียงข้างฟางซินเย่ นางยังคงปรนนิบัติฟางซินเย่เฉกเช่นนางระบำคนอื่นอย่างไม่มีผิดสังเกตใดๆ ถึงอย่างนั้นฟางซินเย่ก็ยังคงเอาแต่นั่งทำหน้าเคร่งเครียดอยู่อย่างนั้น เขาพยายามขบคิดถึงสิ่งที่ฮวาอิงหลงและพวกกำลังทำ ฟางซินเย่ปรายตามองฮวาอิงหลงอย่าง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 46 ถวิลหา

บทที่ 46 ถวิลหา ฟางซินเย่กอดฮวาอิงหลงอยู่สักพัก ก่อนจะขยับร่างบางลงมานั่งที่ตัก สายตาแปรเปลี่ยนเป็นเข้มขรึม พร้อมจ้องมองฮวาอิงหลงอย่างไม่วางตา“อิงเอ๋อร์ เจ้ามีอะไรจะบอกข้าหรือไม่” ฟางซินเย่เอ่ยออกมาน้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยความดุดันฮวาอิงหลงมองค้อนฟางซินเย่อย่างแง่งอน นางอุตส่าห์ดั้นด้นเดินทางไกลมาหา แต่เขากลับทำหน้าตาบึ้งตึงใส่นางอย่างนั้นอีก “อิงเอ๋อร์ เจ้ามิรู้หรือว่ามาที่นี่อันตรายมากเพียงใด” ฟางซินเย่เห็นปฏิกิริยาดังกล่าว ก็เริ่มผ่อนคลายใบหน้าลง เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนลง “เช่นนั้นท่านคงมิรู้ว่าเมืองหลวงเวลานี้อันตรายสำหรับข้ามากเพียงใด” ฮวาอิงหลงกล่าวออกมาอย่างตัดพ้อ ฟางซินเย่ทำสีหน้าสำนึกผิดลง เขาพอจะคาดเดาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว เหตุเพราะเขาติดพันอยู่ที่นี่ ทำให้ไม่อาจปกป้องนางได้อย่างปลอดภัย นางถึงต้องดั้นด้นมาหาเขาถึงที่นี่ “อิงเอ๋อร์ ข้าขอโทษ เจ้าเหนื่อยมากไหม” ฟางซินเย่เปลี่ยนท่าทีเป็นออดอ้อนมากขึ้น เขาเอนศีรษะลงซบไหล่บางอย่างโหยหา ฮวาอิงหลงยกมือขึ้นกอดฟางซินเย่ไว้แน่นด้วยความคิดถึง แต่ก่อนที่นาง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 47 เงื่อนไข

บทที่ 47 เงื่อนไขค่ำคืนอันแสนหวานผ่านพ้นไป พร้อมร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสองที่นอนเกยก่ายกันและกันอย่างแนบแน่น เสียงหัวใจที่เต้นระรัวดังสลับกับเสียงลมหายใจที่หอบถี่ เพียงสักครู่ฮวาอิงหลงก็พลิกกายขึ้นมาอยู่เหนือร่างของฟางซินเย่ นางเท้าคางมองใบหน้าของเขาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความห่วงใย“ท่านพี่” ฮวาอิงหลงเอ่ยออกมาเบาๆ “ท่านคิดจะทำการสิ่งใดต่อไปหรือเจ้าคะ”ฮวาอิงหลงพูดพลางพร้อมยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของฟางซินเย่ไปพลาง นิ้วมือเรียวไล้ไปตามหว่างคิ้วลากยาวลงมาจนถึงปลายจมูกหนาเชิด “ยามรุ่งสาง ข้านัดเฉินเม่าและจางหว่านเหอไว้แล้ว พวกนางแยกย้ายกันตามหาเส้นทางหลบหนีและที่อยู่เชลยเจ้าค่ะ”ฟางซินเย่หัวเราะออกมาเบา พร้อมยกมือขึ้นลูบไล้แผ่นหลังของฮวาอิงหลง “เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าได้วางแผนไว้หมดแล้ว” ฟางซินเย่พูดพร้อมจูบหน้าผากของฮวาอิงหลงอย่างเอ็นดู “เจ้าจงไปบอกให้พวกนางหาทางหลบหนีออกไปก่อน แล้วพวกเราจะไปสมทบกันที่ประตูเมืองซีฉวน”ฮวาอิงหลงเบิกตากว้าง นางมองฟางซินเย่อย่างงุนงง “นี่พวกข้าวางแผนเสียเปล่าหรือนี่” นางเอ่ยออกมาอย่างนึกผิดหวังเล็กๆฟางซินเย่ยิ้มพลางลูบผมของฮวาอิงหลง “อิงเอ๋อร์ เจ้าทำได้ดีมา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 48 สถานการณ์พลิกผัน

บทที่ 48 สถานการณ์พลิกผัน บรรยากาศภายในห้องอักษรเต็มไปด้วยความตึงเครียดจนหายใจแทบไม่ออก ทหารทั้งสองฝ่ายยืนประจันหน้ากันด้วยสายตาแข็งกร้าวและเย็นชา มือของพวกเขาเกาะกุมดาบไว้มั่นเตรียมพร้อมจะฟาดฟันกันได้ทุกเมื่อฟางซินเย่ยืนสงบนิ่งอยู่กลางห้องอย่างองอาจ เขายังคงจับจ้องมองท่าทีขององค์ชายสามอย่างไม่วางตา สองมือกระชับดาบข้างกายเอาไว้เตรียมรับสถานการณ์อย่างเต็มที่องค์ชายสามกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจ ดาบคมกริบที่พาดอยู่บนบ่าของเขา สัมผัสกับผิวเนื้อบริเวณคอจนเกิดเป็นรอยแดง เลือดสีแดงซึมออกมาเป็นริ้วตามรอยฟาดดังกล่าวฟางซินเย่ยิ้มออกมาอย่างเหี้ยม และกล่าวออกมาทำลายความเงียบงันดังกล่าว “องค์ชายสาม เวลานี้ท่านจะเจรจากับข้าได้หรือยังขอรับ”น้ำเสียงที่ดังประหนึ่งท้าทายปนเยาะเย้ย ทำให้องค์ชายสามถึงกับตัวสั่นสะท้านด้วยความโกรธเกรี้ยว เสียงกรอดของฟันที่กัดกระทบกันดังขึ้น เขาที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากฟางซินเย่มากนัก ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น สองมือขององค์ชายกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดขึ้นมาเป็นริ้วขาวบนผิวเนื้อ “หากข้ารู้ว่าเจ้าเลี้ยงไม่เชื่องเช่นนี้ ข้าคงฆ่าเจ้าไปเสียนานแล้ว”ฟางซินเย่ถึงกับหัวเราะเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 49 พลิกสถานการณ์

บทที่ 49 พลิกสถานการณ์ภายหลังจากการต่อสู้อันดุเดือด ฟางซินเย่ก็ได้นำกำลังคนของตนทั้งหมดกลับเข้าสู่ด่านประจำการอย่างปลอดภัย เมื่อขบวนทัพเข้าสู่ภายในด่าน เสียงโห่ร้องดีใจดังกึกก้องไปทั่ว ข่าวเรื่องแม่ทัพใหญ่ฟางซินเย่สามารถบุกทะลวงข้าศึกกลับมาอย่างปลอดภัยเล่าลือไปทั่วทั้งเมือง ชาวบ้านต่างออกมารอรับพวกเขาอย่างยินดี ความหวังเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน ชาวบ้านต่างคาดหวังให้แม่ทัพนำความสงบสุขกลับมายังชายแดนได้อีกครั้งหนึ่งหลังจากเดินทางเข้าไปยังเรือนว่าการประจำเมือง ฟางซินเย่สั่งให้ซินหยวนจงนำพาฮวาอิงหลงและคนอื่นกลับไปยังเรือนพักของเขาเสียก่อน จากนั้นฟางซินเย่จึงประกาศเรียกตัวรองแม่ทัพและกุนซือเข้าประชุมเป็นการด่วน“อิงเอ๋อร์ เจ้ากลับไปรอข้าที่เรือนเสียก่อน หากข้าจัดการธุระเรียบร้อยแล้วจะรีบกลับไปหาเจ้าในทันที” ฟางซินเย่กำชับฮวาอิงหลงอีกครั้งก่อนนางจะรับคำแต่โดยดีหลังจากฮวาอิงหลงกลับถึงเรือนพัก นางหันมาสั่งพ่อบ้านให้จัดห้องพักให้แก่จางหว่านเหอและพรรคพวกให้เป็นที่เรียบร้อย“ขอบคุณฮูหยินยิ่งนัก” จางหว่านเหอย่อกายคำนับฮวาอิงหลงกระแอมออกมาอย่างนึกกระอักกระอ่วนเมื่อได้ยินนางเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 50 เสร็จศึก

บทที่ 50 เสร็จศึกบรรยากาศในยามค่ำคืนอันหนาวเหน็บ ภายหลังจากการรบที่เป่ยซางได้สิ้นสุดลง ฟางซินเย่เดินตามทางเดินไปยังเรือนที่พักอย่างอ่อนล้า แม้ว่าการศึกจะจบลงเป็นที่เรียบร้อย แต่เขากลับรู้สึกสังหรณ์ใจและกังวลใจอย่างบอกไม่ถูก ความวิตกกังวลดังกล่าวทำให้ฟางซินเย่ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง เขาหยุดเดินและเงยหน้าขึ้นมองผืนฟ้าอันกว้างใหญ่ด้วยความคิดเลื่อนลอยไร้จุดหมาย ในเมื่อหนทางข้างหน้ายังมีสิ่งที่เขาต้องเผชิญอย่างไม่มีที่สิ้นสุด หากเป็นไปได้เขานึกอยากจะหยุดทุกสิ่งลงและไปใช้ชีวิตอย่างเรียบสงบกับฮวาอิงหลงเพียงลำพังผ่านทิวเขาและป่าไม้ที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนา ค่ายทหารที่เคยเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องของการเฉลิมฉลองบัดนี้กลับสงบเงียบลง ทุกคนเริ่มตระเตรียมสัมภาระให้พร้อมสำหรับการเดินทางกลับเมืองหลวง ส่วนหนึ่งของกองทัพถูกสั่งให้รักษาการณ์ที่ชายแดน ในขณะที่อีกส่วนหนึ่งได้รับคำสั่งให้เริ่มการโยกย้ายกองทัพกลับสู่บ้านเกิดที่พวกเขาเฝ้ารอคอยฟางซินเย่สลัดความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว ความคะนึงหาทำให้เขาเร่งรุดเดินกลับมาจนถึงเรือนนอน แสงไฟสลัวสาดส่องออกมาจากด้านในทำให้ฟางซินเย่รู้ได้ว่าฮวาอิงหลงยังคงไม่หลับใน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
345678
DMCA.com Protection Status