Semua Bab พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี: Bab 351 - Bab 360

สามวันต่อมา ตระกูลเซียวก็ได้ส่งสารสมรสมาให้สิ่งที่มาพร้อมกับสารสมรส ยังมีขุนนางสู่ขอหกนาย หีบเงินทอง เครื่องประดับ ผ้าไหมกว่าสิบหีบ รวมถึงสัตว์ใช้งานเฉียวเนี่ยนไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน เมื่อเห็นว่าเรือนเล็กๆ ของนางถูกผู้คนเบียดเสียดจนแน่นขนัด นางก็พลันรู้สึกไม่รู้จะทำเช่นไรดีโชคดีที่ซูมามายังคงจัดการทุกอย่างได้อย่างคล่องแคล่ว นางสั่งการให้บ่าวไพร่นำของเข้าคลังไปพลาง สอนเฉียวเนี่ยนถึงพิธีสู่ขอไปพลางกว่าทุกอย่างจะเสร็จสิ้น เวลาก็ล่วงเลยไปถึงสองชั่วยามแล้วเฉียวเนี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ อย่างอ่อนล้า หนิงซวงรีบเข้ามายืนด้านหลังนาง พลางนวดบ่าให้อย่างเบามือจี้เยว่เห็นดังนั้นจึงก้าวเข้ามาแล้วคารวะเฉียวเนี่ยน "คุณชายใหญ่ไม่สะดวกออกมา ต้องลำบากแม่นางเฉียวแล้ว"เฉียวเนี่ยนเพียงยิ้มเล็กน้อยและส่ายศีรษะซูมามาและหนิงซวงต่างก็รู้ดีว่าครั้งนี้เซียวเหอช่วยเฉียวเนี่ยนไว้มาก จึงไม่ได้ถือสาที่เขาไม่ได้มาปรากฏตัวเพียงแต่เมื่อมองไปยังเหล่าบ่าวไพร่ที่กำลังขนของหมั้นอยู่ไม่ไกล ซูมามาก็อดไม่ได้ที่จะก้าวเข้าไปกระซิบถามจี้เยว่เสียงเบา "ตระกูลเซียวของพวกเจ้าหมั้นหมายสองบ้านในวันเดียวกันห

ฮูหยินหลินตกตะลึงนางคาดคิดไว้ว่าการมาครั้งนี้คงไม่ราบรื่นนัก แต่ไม่คิดเลยว่าเฉียวเนี่ยนจะมีบารมีแก่กล้าเช่นนี้นางคิดว่าเฉียวเนี่ยนอาจจะมีความคับแค้นในใจ อาจจะตำหนินาง หรือแม้กระทั่งพูดคำพูดที่บาดใจเช่นเคยหากเป็นเช่นนั้น นางก็จะทำเช่นเคย น้ำตาสักสองสามหยดคงทำให้เฉียวเนี่ยนใจอ่อน แล้วอาจจะได้พระพุทธรูปหยกมาแต่บัดนี้ เฉียวเนี่ยนที่นั่งเผชิญหน้ากับนางผู้เป็นฮูหยินแห่งจวนโหวอยู่ตรงนั้น กลับมีท่าทีสง่าราวกับผู้เหนือกว่าในช่วงเวลาที่หลุดพ้นจากความคิดนั้น นางกลับรู้สึกเหมือนกับว่าตำแหน่งและสถานะของตนเองยังไม่เทียบเท่าเฉียวเนี่ยนเลย!แต่จะเป็นไปได้เช่นไร?ในเมื่อนางเป็นถึงมารดาของเฉียวเนี่ยน!ฮูหยินหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะแสดงท่าทีแบบผู้ใหญ่ กล่าวขึ้นว่า "แน่นอนว่านั้นเป็นสินเดิมที่ท่านย่าให้แก่เจ้า แต่ยวนเอ๋อร์ก็คือน้องสาวของเจ้าด้วย เจ้าจะใจร้ายมองดูนางสียหน้ากลางงานแต่งงานได้อย่างไร?""ข้าไม่เคยยอมรับนางว่าเป็นน้องสาวข้า" เฉียวเนี่ยนขัดคำพูดของฮูหยินหลินด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดวงตาของนางแฝงความเย้ยหยันไว้ "ยิ่งไปกว่านั้น ข้าได้ตัดสายสัมพันธ์กับจวนโหวแล้ว เรื่องของจวนโหวนั้นไม่เก

เวลาผ่านไปไม่นาน ครึ่งเดือนที่ยุ่งเหยิงก็ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วเช้าวันนี้ ฟ้ายังไม่สาง ซูมามาก็ลากเฉียวเนี่ยนออกจากเตียง "คุณหนูของข้า ฟ้าจะสางแล้วนะเจ้าคะ ถ้าไม่ลุกตอนนี้คงจะไม่ทันแล้ว!"จากนั้นจึงเริ่มการล้างหน้าแต่งตัว เมื่อฟ้าสางแล้ว เฉียวเนี่ยนก็แต่งตัวเสร็จและนั่งอยู่หน้ากระจกทองเหลืองแล้วใบหน้าถูกแต่งแต้มโดยช่างแต่งหน้าที่เซียวเหอส่งมา ลวดลายดอกไม้ที่หว่างคิ้วดูราวฝีมือจากสวรรค์ เพิ่มความงดงามและความเป็นสิริมงคลให้กับใบหน้าของเฉียวเนี่ยนได้อย่างลงตัวทรงผมถูกทำโดยท่านยายผู้จัดการพิธีมงคลที่เซียวเหอหามาให้ ปีนี้ท่านยายผู้จัดการพิธีมงคลหกสิบแปดแล้ว แต่ยังคงหูตาสว่าง ใจดี มีครอบครัวที่อบอุ่น ถือเป็นท่านยายผู้จัดการพิธีมงคลที่มีความสุขที่สุดในเมืองหลวงซูมามามองใบหน้าเฉียวเนี่ยนที่สะท้อนในกระจกทองเหลืองอย่างพอใจ กล่าวชมออกมาอย่างไม่อาจหยุดได้ "คุณชายเซียวให้ความสำคัญกับคุณหนูจริงๆ วันนี้ ท่านฮูหยินเฒ่าคงจะสบายใจแล้ว"เมื่อได้ยินน้ำเสียงของซูมามาที่มีความเศร้าปะปนอยู่ เฉียวเนี่ยนก็รีบหันไปจับมือซูมามา ดวงตาของนางเริ่มร้อนผ่าว "มามา ร้องไห้ทำไม? วันนี้เป็นวันดีของข้านะ ควรจะดีใ

เบื้องหน้าจวนเซียว บรรยากาศคึกคักดั่งคลื่นคลั่งวันนี้ ตระกูลเซียวมีคุณชายสองคนเข้าพิธีสมรส หนึ่งนั้นเป็นที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิ อีกหนึ่งเคยรุ่งเรืองในวังหลวง แม้ปัจจุบันจะมิได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนัก แต่ก็ยังคงถูกฝ่าบาทเอ่ยถึงอยู่เนืองๆด้วยเหตุนี้ เหล่าขุนนางและผู้มีอำนาจทั่วเมืองหลวง ล้วนส่งของขวัญมาแสดงความยินดีกันถ้วนหน้า แม้บางคนจะมีเพียงสัมพันธ์อันเลือนรางกับตระกูลเซียว เช่นเคยพบหน้ากันเพียงครั้งในงานเลี้ยงของผู้อื่น ก็มิอาจพลาดโอกาสนี้ได้ท่ามกลางเสียงพูดคุยอื้ออึง จู่ๆ ก็มีผู้หนึ่งตะโกนขึ้นมา "เจ้าสาวมาแล้ว!"ทันใดนั้น ทุกสายตาก็พลันจับจ้องไปยังทิศที่เฉียวเนี่ยนมาถึงสายตาทุกคู่สะท้อนภาพของขบวนเจ้าสาวที่ทอดยาวดั่งมังกรสีชาดเลื้อยผ่านถนนหนทาง ส่วนเฉียวเนี่ยนนั้น นางมิได้นั่งเกี้ยวเช่นสตรีทั่วไป กลับควบอาชาศึกมาด้วยท่วงท่าองอาจ ผึ่งผาย และสง่างามเหนือผู้คน ภาพตรงหน้าทำให้ผู้คนอดมิได้ที่จะอุทานออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างแรก พวกเขาต่างตื่นตะลึงกับสินเดิมที่มากมายมหาศาล จนมองไม่เห็นปลายทางอย่างที่สอง พวกเขาต่างตกตะลึงกับรัศมีอันโดดเด่นของเจ้าสาวเดิมที ทุกคนล้วนเ

หลังคำนับเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาส่งตัวเข้าเรือนหอเซียวชิงหน่วนเดินถือแพรแดงนำหน้าไปข้างหน้า นำทางเฉียวเนี่ยนไปยังเรือนหอบางทีอาจจะเพราะรู้ว่าเซียวเหอไม่อยากเจอใคร หรืออาจจะคิดว่าเซียวเหิงคือตัวเลือกที่ดีกว่าในการพึ่งพา ดังนั้นนอกจากหนิงซวงแล้ว ก็ไม่มีใครตามหลังนางเฉียวเนี่ยนไม่นาน เซียวชิงหน่วนก็นำแพรแดงมาสอดเข้าไปในอ้อมแขนของเฉียวเนี่ยน "เจ้าฉลาดจริงๆ คิดได้ยังไงถึงให้ข้าทำพิธีแทน!"ขณะที่พูด เซียวชิงหน่วนมีท่าทางที่ดูไม่ธรรมชาติเนื่องจากทั้งสองโตมาด้วยกัน ตั้งแต่ตอนที่เฉียวเนี่ยนถูกลงโทษให้เข้าไปในกรมซักล้าง นางยังยินดีที่ได้เห็นเฉียวเนี่ยนเดือดร้อน หลังจากเฉียวเนี่ยนออกมา นางก็ยังพูดเยาะเย้ยต่อ จนกระทั่งเหตุการณ์ที่เฉียวเนี่ยนช่วยนางขึ้นจากน้ำในครั้งนั้น นางจึงเริ่มไม่ชิงชังเฉียวเนี่ยนเท่าแต่ก่อนแต่ว่าความสัมพันธ์ของพวกนางยังคงไม่ดีเท่าไรเฉียวเนี่ยนได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมา แล้วรวบแพรแดงในมือให้กลายเป็นก้อนแล้วส่งให้หนิงซวงที่ยืนอยู่ข้างหลัง ก่อนที่จะกล่าวว่า "ข้าไม่ใช่คนโง่นี่ แน่นอนว่าต้องเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง!"เทียบกับเซียวเหิงแล้ว เซียวชิงหน่วนถือเป็นตัวเ