All Chapters of วิวาห์ใหม่ไปเป็นชายาตัวร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

เมื่อหลินจื้อหย่วนพูดจบ แม้แต่นางเวินยังรู้สึกว่าท่านพี่ของนางเปล่งประกายหลินชวนแค่ได้ยินก็ดีใจมากแล้ว “ท่านพ่อ ข้ากลับรู้สึกว่าอย่าทำให้ชุยหลางตาย แต่ทำให้เขากลายเป็นคนโง่หรือคนพิการ แล้วให้ชุยอันหรูดูเสียทั้งวัน เช่นนั้นจะสะใจยิ่งกว่า”แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นชั่วร้ายละโมบ กระทั่งเริ่มถูมือแล้ว“นั่นเป็นเรื่องของอนาคต สิ่งที่พวกเราควรทำตอนนี้ คือต้องซ่องสุมกำลังแล้ว การแต่งงานระหว่างเซียวรั่งกับน้องสาวเจ้ามีอุปสรรคนานัปการ ยามนี้ต้องสาวเจ้ากำลังตั้งท้อง เซียวรั่งเองก็อยู่ในวัยฉกรรจ์ หากเกิดปัญหาใดขึ้น ประโยชน์จะไปตกแก่ผู้อื่น”หลังจากหลินจื้อหย่วนเตือนสติ นางเวินกลับบอกให้เขาวางใจ“เรื่องนี้ข้าเคยบอกจืออินไว้ก่อนแล้ว ถึงเวลานั้นให้เลือกหนึ่งในสาวใช้ของนางไปสักคนก็พอ ไม่ว่าอย่างไรสัญญาขายตัวของนางแพศยาพวกนี้ก็อยู่ในมือเรา คงไม่เกิดเรื่องใดหรอก”เห็นได้ชัดว่านางเวินเตรียมการไว้แต่แรก ดังนั้นจึงไม่กังวลหลินจื้อหย่วนพยักหน้า แล้วเอ่ยกับหลินชวน “ในเมื่อพ่อบ้านคนนั้นรับผิดแทนเจ้า รู้หรือไม่ว่าเจ้าควรทำเช่นไร?”หลินชวนรีบเอ่ย “ย่อมต้องดีกับเขา ให้เงินเขาสักก้อนแล้วให้เขาไปจากที่นี่ซ

หลังจากหลี่ฮองเฮาถูกดักคอ กลับไม่ย่อท้อ“เจ้าไม่กังวลว่าต่อไปพี่สะใภ้เจ้าจะแต่งงานใหม่หรือ? อีกทั้งเจ้าเองก็ต้องออกเรือน”ชุยอันหรูพยายามกดความดูแคลนที่มีต่อหลี่ฮองเฮาไว้ในใจ“หม่อมฉันไม่ได้กังวล ฮองเฮากังวลพระทัยหรือเพคะ?”หลี่ฮองเฮาถอนหายใจเสียงค่อย “ก็ใช่ว่าจะกังวล เพียงแต่ทุกครั้งที่นึกถึงท่านกั๋วกงที่ต่อสู้เสี่ยงตายเพื่อฮ่องเต้มาหลายปี ทว่าสุดท้ายกลับไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตในบั้นปลาย”ชุยอันหรูไม่ได้พูดต่อ ปล่อยให้หลี่ฮองเฮาแสดงต่อไปนางนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างว่าง่าย พร้อมทำท่าปล่อยให้อีกฝ่ายพล่ามต่อไปเดิมทีหลี่ฮองเฮายังคิดจะพูดต่อ ทว่าเมื่อสังเกตเห็นชุยอันหรูที่นิ่งราวกับตกอยู่ในภวังค์ คำพูดของตนยั่วยุนางไม่ได้สักนิดพลังการต่อสู้ในใจนางถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง จึงเอ่ยไปว่า “เจ้ารู้หรือไม่ ราชทูตของแคว้นต้าชิ่งอยู่ระหว่างทางแล้ว ผู้ที่เดินทางมาในครั้งนี้คือองค์ชายท่านหนึ่งที่ยังไม่แต่งงาน”ชุยอันหรูทำท่าตรึกตรองอยู่สักครู่ จากนั้นทำท่าเหมือนรู้เรื่อง เอ่ยกับนางอย่างอ่อนน้อม “ฮองเฮา หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ ถึงเวลานั้นหม่อมฉันกับพี่สะใภ้จะอยู่ที่จวนอย่างโดยดี ไม่ออกมาเพ่นพ่านต่อหน้า

“ช่างเถอะ ให้นางเข้ามา...”ฮ่องเต้จนปัญญา จึงทำได้เพียงโบกมือเขารู้นิสัยชุยอันหรูดี วันนี้หากไม่พบนาง ไม่แน่นางอาจทำให้เรื่องราวใหญ่โตกว่าเดิมก็ได้ไม่สู้อาศัยช่วงเวลานี้ที่นางยินดีเข้าพบเขา อดทนสักครู่“หม่อมฉันรู้ดีว่าตัวเองมีความผิด จึงมาขอรับพระอาญาจากฝ่าบาทเพคะ...”เป็นไปตามคาด เมื่อชุยอันหรูเห็นฮ่องเต้ ท่าทางขึงขังจริงจังนั้นของนางนำความกดดันมาสู่ฮ่องเต้ทันทีฮ่องเต้บีบเนื้อตรงระหว่างคิ้ว น้ำเสียงที่แทบจะนอนราบเอ่ยขึ้น “พูดมาเถอะ คราวนี้ใครเป็นคนหาเรื่องเจ้าอีกแล้ว?”ชุยอันหรูรีบเอ่ยทันที “ฝ่าบาท วันนี้หม่อมฉันมาขอรับพระอาญาจริงๆ เพคะ...”ฮ่องเต้ถอนหายใจ นั่งตัวตรงแล้วเลือกยอมรับชะตากรรม“เอาละ บอกมาว่าเจ้ามีความผิดอันใด?”ชุยอันหรูกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ “หม่อมฉันมีความผิดใหญ่หลวงต่อแผ่นดินเพคะ...”ข้อหานี้ ยิ่งทำให้ฮ่องเต้มั่นใจในความเกินเลยของหลี่ฮองเฮาอู๋กงกงยิ่งอ้าปากตาค้าง ความผิดข้อหานี้ เกรงว่าริบเรือนฆ่าล้างตระกูลก็ยังไม่พอ อีกทั้งยังต้องบันทึกลงในพงศาวดาร หนำซ้ำยังเป็นการบันทึกที่อัปยศ ชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปอีกหมื่นปี“ใครเป็นคนบอกเจ้า?” ฮ่องเต้เริ่มไม่พอใจชุ

“ดังนั้นเมื่อวานข้าจึงถามนาง อยากออกจากเมืองหลวงสักระยะหรือไม่”องค์ไทเฮาหวังดีจริงๆ ตอนนี้ปล่อยให้ชุยอันหรูห่างไกลจากวังวนความวุ่นวาย เก็บตัวสักสองสามปี ไม่แน่สถานการณ์อาจดีขึ้น“จากไปไม่ใช่เรื่องดีสำหรับนาง กลับทำให้เซียวรั่งปักหลักมั่นคง หลินจืออินจะกลายเป็นอันหนานโหวฮูหยินที่ไร้มลทิน จวนเจิ้นกั๋วกงอาศัยแค่นางเหลียงคงยากจะยืนหยัดได้ ถึงตอนนั้นต่อให้ชุยอันหรูกลับมาแล้ว คงไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง หากตอนนั้นยังก่อเรื่องขึ้นมาอีก ฮ่องเต้ก็ใช่ว่าจะปกป้องนางพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อเทียบกับไทเฮา ลู่จิ่งเชินเข้าใจสถานการณ์ของชุยอันหรูมากกว่า“ข้าเข้าใจดี ทว่าตอนนี้นางถูกศัตรูรุมล้อม อย่างไรก็อันตรายเกินไป...ยามนี้จวนเจิ้นกั๋วกงมีกันเพียงไม่กี่คน ผืนป่าคงอยู่ ยังกลัวไม่มีฟืนให้ตัดหรือ...”“เสด็จย่า ด้วยนิสัยลืมบุญคุณของเซียวรั่ง อีกทั้งบุตรสาวตระกูลหลินที่มีตระกูลเวินคอยหนุนหลัง จะปล่อยให้ซื่อจื่อน้อยตระกูลชุยสืบทอดตำแหน่งอย่างราบรื่นหรือ? ไม่แน่ เขาอาจจะรอดไปถึงเวลานั้นอย่างยากลำบาก”ลู่จิ่งเชินไม่ได้ข่มขู่หรือยุยง ไทเฮาเองก็ใช่ว่าไม่เคยพบเจอเรื่องเช่นนี้“หากหม่อมฉันเป็นนาง จะเดินไปข้างหน้าโด

เขาไม่อยากไปสืบค้น เพราะเหตุผลเช่นนี้สามารถทำให้เขาเกลียดตระกูลชุยและชุยอันหรูอย่างเถรตรง“หากเป็นเช่นนั้นจริง พวกเขารังแกกันเกินไปแล้ว...”เมื่อเห็นอารมณ์เซียวรั่งฉุนเฉียว หลินจืออินรีบเอ่ยขึ้น “ท่านโหว โชคดีที่พวกเรารอคอยจนได้เห็นฟ้าหลังฝน ตอนนี้พวกเราได้ครองคู่กันแล้ว อย่าไปคิดถึงเรื่องพวกนั้นเลยเจ้าค่ะ...”หลินจืออินเองก็คาดไม่ถึง ว่ามารดาจะช่วยตัวเองในช่วงเวลาเช่นนี้เพียงแต่นางค่อนข้างจะสำรวม จึงไม่กล้าใส่สีตีไข่ในเรื่องนี้มากนักหากวันหน้าถูกใครเปิดโปง ก็ยังพออธิบายได้“ขณะนี้ชื่อเสียงของตระกูลเซียวและชื่อเสียงของตระกูลหลิน ถูกนางแพศยานั่นทำลาย เรื่องนี้จะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาด”น้ำเสียงของเซียวรั่ง ยืนยันการตัดสินใจของเขาได้มากพอนางเวินเห็นดังนั้นจึงยิ่งพอใจ พวกนางตระกูลหลินและตระกูลเวินสามารถช่วยเล่นงานชุยอันหรูได้ แต่เซียวรั่งต้องเป็นคนเริ่มขณะนี้หลินชวนเอ่ยขึ้น “น้องเขยเป็นคนกล้ารักกล้าชัง มีความกล้าหาญ ตอนนี้นางเป็นท่านหญิง ได้รับความโปรดปรานจากไทเฮา บวกกับบิดาและพี่ชายเสีย จึงได้รับการดูแลจากฮ่องเต้ ขณะนี้พวกเราจึงหมดสิ้นหนทาง ต้องรอคอยเวลาจึงจะทำได้”