All Chapters of วิวาห์ใหม่ไปเป็นชายาตัวร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

ดวงตะวันถูกเงามืดใต้เส้นขอบฟ้าดึงหายลับไปอีกครา ม่านราตรีเวียนมาปกคลุมผืนฟ้าในจวนเจิ้นกั๋วกงอันเงียบสงัด ห้องของชุยอันหรูยังคงสว่างไสว“ท่านหญิง พวกเขาจะมาจริงหรือเจ้าคะ?”ตันชิงถามเสียงเบา กังวลว่าจะดังเกินไปจนผู้มาเยือนยามราตรีที่ชุยอันหรูกล่าวถึงหนีเตลิด“วันนี้เกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ ดูจากนิสัยของคนตระกูลเซียวและวิธีการลงมือของตระกูลหลิน หากว่าไม่ตอบโต้ข้า นั่นต่างหากที่เรียกว่าแปลก”ตันจูเติมชาร้อนให้นาง “ท่านหญิงเจ้าคะ รอต่อไปเช่นนี้หาใช่ทางออกไม่ พวกบ่าวจะคอยอยู่ตรงนี้เอง ท่านไปพักผ่อนก่อนเถิดเจ้าค่ะ”แต่ชุยอันหรูตอบว่า “รออีกสักประเดี๋ยวเถิด”ทุกคนต่างสงบปากคำ ไม่มีใครยืนยันอะไรอีกต่อไป ขณะที่เวลาค่อย ๆ ล่วงเลยไปอย่างเชื่องช้าแม้พวกตันชิงจะยังมีความคลางแคลงใจ แต่ก็ยังรออยู่เป็นเพื่อนชุยอันหรูเวลาล่วงเลยไปถึงครึ่งคืนหลัง กระทั่งชุยอันหรูเองก็เริ่มสงสัยว่าตนคาดการณ์ผิดไป ในที่สุด เสียงเคลื่อนไหวภายนอกก็ดังขึ้น“ท่านหญิง มีคนเข้ามาแล้วขอรับ...”คนที่ชุยอันหรูจัดให้ซุ่มซ่อนตัวไว้รีบเข้ามารายงาน“ในที่สุดก็มาได้เสียที...” ชุยอันหรูเอ่ยด้วยสติที่ยังเต็มร้อยตันชิงและคนอ

ในหัวของเซียวรั่งราวกับถูกระเบิดเสียงดังสนั่น เรื่องราวมันคลาดเคลื่อนเกินกว่าที่เขาคิดไว้มากนักเขาสั่งคนของตนให้ไปจับตัวชุยอันหรู หวังจะทำลายชื่อเสียงของนางจนย่อยยับ แต่เหตุใดจึงกลับกลายเป็นเรื่องบุกโจมตีค่ายทหารรักษาการณ์กลางดึกไปได้?“ทูลฝ่าบาท งานสมรสเมื่อวานนี้วุ่นวายมากนักพ่ะย่ะค่ะ ท่านย่าและมารดาของกระหม่อมต่างก็เป็นลมหมดสติในงาน กระหม่อมแทบไม่มีเวลาไปจัดการเรื่องอื่นใด... อีกทั้งกระหม่อมเพิ่งได้รับตำแหน่งผู้บัญชาการกองทหารรักษาการณ์มาไม่นาน จะกล้าทำเรื่องที่ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ...”เหตุผลนี้ของเขาฟังดูสมเหตุสมผลพอควร ทว่าเหล่าขุนนางในท้องพระโรงกลับพากันหันไปสนใจเรื่องความวุ่นวายในงานสมรสของเขาเมื่อวานมากกว่าขุนนางหลายคนที่ไปร่วมงานเมื่อวานนี้ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ตอนนั้นก็รู้สึกว่าช่างเป็นเรื่องแปลกใหม่โดยแท้เวินจี้หลี่ซึ่งได้ยินเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตระกูลเซียวเมื่อวันก่อน ก็อดรู้สึกอายแทนไม่ได้ถึงอย่างไร เขาก็ยังไม่เชื่อว่าเซียวรั่งจะมีความกล้าถึงเพียงนี้“ดังนั้น พวกทหารคนสนิทที่ติดตามเจ้าเข้าสนามรบ สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันมา พอเจ้าได้รับต

หน้าร้านยาซิ่งหลินถังบนถนนสายหลักร้านถูกล้อมรอบจนแทบไม่มีช่องว่างแม้แต่ให้ลมพัดผ่านอีกครั้งลูกจ้างในร้านได้แต่ยืนมองไปยังหญิงชราที่นอนอยู่หน้าร้านอย่างจนปัญญา และยังมีครอบครัวของนางที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายเสียงดังเรียกร้องให้ร้านยาซิ่งหลินถังออกมาแสดงความรับผิดชอบ“เมื่อวานนี้เราซื้อบัวหิมะจากที่นี่ ราคาถูกไม่มีของดีโดยแท้ แม่ของข้ากินเข้าไปแล้วรู้สึกเวียนหัว ไม่สบาย เข้านอนเร็วตั้งแต่เมื่อคืน แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย พวกเจ้าเห็นชีวิตคนเป็นผักปลาจริง ๆ”“ถูกต้อง พวกเราเห็นแก่เจิ้นกั๋วกงและบุตรชายที่เสียชีวิตในสนามรบ นี่เป็นร้านที่คุณหนูตระกูลชุยเปิดขึ้น พวกเราไม่มีความสามารถอะไร จึงช่วยอุดหนุนกิจการของนางก็ถือเป็นการตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่นึกไม่ถึงว่าจะเจอคนใจดำอำมหิตเช่นพวกเจ้า...”“เรื่องในวันนี้ ต้องมีคำอธิบาย มิฉะนั้นต่อให้ต้องไปโขกหัวตายหน้าจวนว่าการก็ต้องทวงความยุติธรรมมาให้ได้”คนเหล่านั้นผลัดกันพูดไป แต่กลับดูสอดประสานกันอย่างน่าประหลาดผู้ดูแลร้านปวดหัวเช่นกัน เขาไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนเลยผ่านมาหลายปีเช่นนี้แล้ว ร้านค้าทุกแห่งที่อยู่ภายใต้ชื่อของชุยอ

เจ้าหน้าที่ลงมือทันที หลังจากที่นักชันสูตรที่พามาตรวจดูแล้วก็กล่าวขึ้นว่า “คนยังมีชีวิตอยู่ ที่นี้หมดหน้าที่ของข้าแล้ว...”เขาคารวะชุยอันหรู จากนั้นก็ถอยไปยืนอยู่ด้านข้าง ไม่พูดอะไรอีกส่วนหมอที่เจ้าหน้าที่พามาด้วยนั้นกำลังเริ่มตรวจชีพจรอย่างตั้งอกตั้งใจ เปิดดูเปลือกตา และตรวจดูสีลิ้นของหญิงชราอย่างละเอียดหลังจากนั้น เขาสอบถามครอบครัวของหญิงชราว่า ก่อนที่นางจะหมดสติ นางกินอะไรบ้างคนพวกนั้นต่างมองหน้ากันไปมา ก่อนที่จะตอบอย่างเป็นเสียงเดียวกันว่ากินยาบัวหิมะ“ข้าขอดูยาบัวหิมะที่หญิงชราผู้นี้กินไปหน่อยได้หรือไม่ว่าเป็นเช่นไร?”บุตรชายดูเหมือนจะเห็นโอกาสทันที จึงรีบหยิบกล่องออกมาจากอกเสื้อของตนเอง“ยังเหลือยาอีกเม็ดอยู่ในนี้ ของสิ่งนี้ค่อนข้างแพง ปกติพวกเราก็ไม่มีปัญญาซื้อกิน หากไม่ใช่เพราะมาทันตอนที่ร้านนี้ลดราคาเหลือหนึ่งในสิบ พวกเราคงไม่กล้าคิดจะซื้อมันกินแน่... สุดท้ายซื้อมาได้สองเม็ด แม่ของข้ากินไปแค่เม็ดเดียวก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว”ขณะพูด เขาก็ส่งกล่องนั้นไปให้หมอเมื่อหมอเปิดกล่องออก ก็หยิบเม็ดยาขึ้นมาอย่างระมัดระวังเขาเริ่มจากการดมกลิ่น จากนั้นก็ใช้เล็บขูดออกมาเล็กน้อยเพ

“ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่เกี่ยวกับร้านยาซิ่งหลินถังของพวกข้าแล้ว หากยังมีใครไม่สบายใจและต้องการคืนยาบัวหิมะที่แย่งซื้อได้เมื่อวาน ผู้ดูแลไปจัดการลงทะเบียนและคืนเงินเลย”ชุยอันหรูกล่าวโดยไม่ลังเลไม่แต่น้อย ที่กระหน่ำลดราคาไปเมื่อวาน เดิมก็เพื่อก่อกวนเซียวรั่ง สละต้นทุนไปไม่น้อยแล้ว“ในเมื่อยาบัวหิมะไม่มีปัญหา ไยเราต้องคืนด้วยเล่า...”“ใช่แล้ว ๆ พวกเราเกือบถูกครอบครัวใจดำพวกนี้หลอกเข้าให้แล้ว...”ผู้คนที่มุงดูเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด ต่างแสดงความชิงชังต่อคนกลุ่มนั้นชุยอันหรูเดินมองสำรวจคนทั้งสี่ที่นั่งอยู่บนพื้น ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจังยิ่งนัก“เมื่อครู่พวกเจ้าบอกว่า เห็นแก่บิดาและพี่ชายของข้า คิดจะช่วยเหลือข้าที่เป็นหญิงกำพร้า พวกเจ้าคู่ควรหรือ? พวกเจ้าก็เป็นราษฎรที่บิดาและพี่ชายของข้าเคยปกป้องเอาไว้ บัดนี้กลับช่วยคนไร้ยางอายพวกนั้นมาใส่ร้ายข้า”“หากวันนี้พวกเจ้าใส่ร้ายข้าสำเร็จ ชื่อเสียงของบิดาและพี่ชายข้าจะต้องมัวหมอง นี่คือสิ่งที่พวกเจ้าตอบแทนผู้ที่พลีชีพในสมรภูมิเพื่อปกป้องพวกเจ้าหรือ?”คนพวกนั้นไม่รู้จะตอบอย่างไร“พี่ชายเจ้าหน้าที่ทุกท่าน พาคนเหล่านี้ไปจวนว่าการเถิด ข