บททั้งหมดของ วิวาห์ใหม่ไปเป็นชายาตัวร้าย: บทที่ 31 - บทที่ 40

“ฮองเฮามิได้มาสักพักแล้ว อยู่คุยเป็นเพื่อนข้าสักครู่เถิด”“…เพคะ”ไทเฮาทรงใส่ใจมาก เตรียมรถม้าแยกไว้ให้เหลียงจื่ออวี้เป็นพิเศษที่หน้าประตูวังอีกคัน เพราะชุยอันหรูยังต้องไปตรวจอาการให้ลู่จิ่งเชินอีก“พี่สะใภ้ ท่านกลับจวนไปก่อน ข้ายังมีเรื่องอื่นต้องทำ”“ได้ เช่นนั้นเจ้าระวังหน่อย”อันที่จริงแล้ว เหลียงจื่ออวี้ก็เป็นห่วงเช่นกันว่า หากพวกนางไม่อยู่ทั้งสองคน แล้วคนตระกูลเหลียงมาก่อปัญหาอีก เหล่าข้ารับใช้จะรับมือไม่ไหวชุยอันหรูนั่งรถม้าไปที่ภัตตาคารที่ไทเฮาบอกนางก่อนหน้า ‘ภัตตาคารหลั่นเพ่ย’สภาพแวดล้อมของที่นี่งามสง่า ดังนั้นการเลือกลูกค้าจึงจุกจิกอยู่บ้างเช่นกัน บรรดาคนหยาบกระด้างเสเพลพวกนั้น ย่อมไม่มีโอกาสจะขึ้นชั้นบนแม้แต่น้อยลู่จิ่งเชินอยู่ในห้องส่วนตัวชั้นบนสุด ทอดตามองทิวทัศน์เบื้องล่างอย่างไม่เร่งร้อนทว่า ใจของซวีหวยกับรั่วกู่กลับไม่สงบอยู่บ้าง เพราะพวกเขาประจักษ์ต่อสายตาตนเองแล้ว หลังจากลู่จิ่งเชินกินยาของชุยอันหรูเข้าไปอาการก็ดีขึ้น วันนี้จึงแทบอดรนทนไม่ไหวอยากให้ชุยอันหรูรักษาขั้นต่อไปให้ท่านอ๋องของพวกเขา“ทำให้ท่านอ๋องรอนานแล้ว”ในยามที่ซวีหวยและรั่วกู่เห็นชุยอันหรู

ชุยอันหรูเดินผ่านกลุ่มคน ตรงไปยืนเคียงข้างเหลียงจื่ออวี้ที่หน้าประตูใหญ่เมื่อนางหยางเห็นนางเดินเข้ามา ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุภาพเหมาะสมอย่างยิ่งว่า “อันหรู ข้ารู้ว่าในใจเจ้ามีความแค้น นี่ก็เป็นเรื่องสมควร ผู้ใดใช้ให้เขาทำเรื่องบัดซบเช่นนั้นออกมาล่ะ แต่ถึงอย่างไรท่านแม่ก็อายุมากแล้ว อาการป่วยของท่าน ยังเป็นเจ้าใช้เวลาดูแลมาสองปีจึงได้ดีขึ้นอีก เจ้าก็คงทำใจดูท่านผู้เฒ่าที่อายุมากขนาดนี้เช่นนางไม่ได้รับการรักษาไม่ได้กระมัง?”คำพูดของนางหยาง ไม่เหมือนกับผู้อื่นในตระกูลเซียว นางถ่อมตัวมาก และยังยอมรับว่าเป็นความผิดของเซียวรั่งทั้งหมดเพียงแต่ท่าทางเช่นนี้ของนาง ไม่ได้ผลกับชุยอันหรูนานแล้ว“ฮูหยินใหญ่กล่าวได้ถูกต้อง เพราะวันนั้นที่ข้าสามารถรวบรวมความกล้าเข้าวังทูลขอพระราชโองการหย่าจากฝ่าบาทได้ ก็เป็นเพราะฮูหยินผู้เฒ่ามอบความกล้าให้ข้า เป็นนางที่เตือนข้าด้วยวาจาเชือดเฉือนว่า หากไม่พอใจการพระราชทานสมรสและมีปัญญา ก็จงเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท นางที่มีพลังมากขนาดนั้นจะล้มป่วยได้อย่างไร?”นางหยางถูกพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็สูญเสียความมั่นใจไปไม่น้อย “อันหรู ข้ารู้ว่าเจ้ายั

“ฮูหยินใหญ่ ท่านมักทำตัวอ่อนแอคล้ายไม่มีพิษภัยต่อผู้ใด จะแกล้งเขลาทำไม่รู้ก็ดี จะล้อเล่นกับหัวใจคนก็ช่าง ท่านเพียงต้องการให้คนรู้สึกว่าข้าใจร้าย เอาความกับบางเรื่องไม่ยอมปล่อย เช่นนี้ก็จะสามารถช่วยกู้ชื่อเสียงตระกูลเซียวของท่านกลับมาได้บ้างมิใช่หรือ?”“เพียงแต่วิธีการเช่นนี้ ไม่ฉลาดเลยจริงๆ บัดนี้ ลูกชายของท่านได้เป็นท่านโหวแล้ว ท่านเป็นถึงฮูหยินใหญ่ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ลูกไม้ที่บรรดาสาวน้อยใช้เพื่อแย่งชิงบุรุษกันแล้วล่ะ”ในที่สุดเกราะป้องกันของนางหยางพังทลาย ตัวตนของนางถูกชุยอันหรูใช้วิธีที่เรียบง่ายโผงผาง ทว่ามีประสิทธิภาพและเป็นความจริงสรุปย่อออกมา นางรู้สึกว่าในเสี้ยววินาทีนั้น การเสแสร้งทั้งหมดของตนได้พังทลายลงอย่างสิ้นเชิงแล้ว“ชุยอันหรู เจ้ากล้ากล่าววาจาเช่นนี้กับท่านแม่ของข้าได้อย่างไร ไม่ว่าอย่างไร นางก็คือผู้อาวุโสของเจ้า!”เซียวเสวี่ยหลิงก็คิดคำตำหนิที่ใช้ได้ไม่ออกเช่นกัน จึงได้แต่ยกความอาวุโสมาข่มคน“แล้วเหตุใดคนอกตัญญู ที่กินใช้ของของข้ามาสองปีแบบเจ้า ถึงได้กล้ากล่าววาจาเช่นนี้กับข้าเล่า?”“ก็อาศัยที่เจ้าเหยียดหยามท่านแม่ข้าเมื่อครู่ ข้าก็ไม่อาจทน”เซียวเสวี่ยหลิงคิดเ

เซียวเสวี่ยหลิงด้านหนึ่งกล่าววาจา อีกด้านก็จินตนาการว่าเมื่อใดหลินชวนจะมาขอตนแต่งงานเพราะตระกูลเซียวตั้งใจหลบเลี่ยง สามวันมานี้จึงสุขสงบอย่างไม่คาดคิด แม้แต่ตระกูลเหลียงก็หยุดก่อเรื่องอย่างผิดปกติกาลเวลามิเคยหยุดยั้งเพราะความอาลัย ยิ่งไม่รอคอยเพราะผู้ใดมิทันเตรียมการในวันมงคล ตระกูลเซียวและตระกูลหลินต่างก็คึกคักเป็นพิเศษไม่ว่าภายนอกจะโพนทะนาจนเซียวรั่งกลายเป็นคนเช่นใด แต่เหล่าทหารคนสนิทในอดีตของเขาย่อมต้องมาร่วมความครึกครื้นด้วยเนื่องจากบารมีของตระกูลเวิน หลังจากขบคิดอย่างหนัก ขุนนางใหญ่บางคนในราชสำนักก็มุ่งหน้ามาร่วมงานด้วยเช่นกันส่วนทางตระกูลหลิน ไม่เพียงเวินจี้หลี่ที่มา แม้แต่ท่านมหาราชครูเวินที่สามารถเข้าร่วมประชุมเช้าตามอารมณ์ได้ก็มาด้วยเช่นกันหลินจื้อหย่วนไม่อาจปิดบังความยินดีของตน ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้วันนี้ชื่อเสียงของบุตรสาวตนจะไม่ดีแต่ในอนาคตก็ยังสามารถใช้ชีวิตอยู่ในบ้านสามีได้อย่างมีความมั่นใจเช่นกัน“ท่านพ่อตา ท่านพี่ เชิญด้านใน หากจืออินรู้ว่าพวกท่านล้วนมาส่งเจ้าสาว ไม่แน่อาจร้องไห้จนเครื่องประทินโฉมเลอะหมดก็ได้…”“เช่นนั้นจะให้ทำอย่างไร ให้พวกเรากลั

นางมองออกว่าอารมณ์ของเซียวรั่งใกล้จะระเบิดแล้วเซียวรั่งได้พยายามควบคุมอารมณ์ของตนอย่างที่สุดแล้ว ท่องอยู่ในใจตลอดว่าวันนี้เป็นวันมงคลของเขา…“นำทาง...”เขาต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีจึงสามารถทำให้ตนสงบลง แล้วกัดฟันกล่าวสองคำนี้ออกมาแม่สื่อไม่กล้าลังเล เวลาล้ำค่าอย่างยิ่ง หากพลาดฤกษ์ดีไป ผู้ที่จะเอาโทษนางก็มิได้มีแค่จวนอันหนานโหวแล้วคิดไม่ถึงว่า เมื่อพวกเขาเดินไปถึงถนนสายหลักอีกสาย ก็ถูกผู้คนที่แน่นขนัดชนิดสายน้ำไม่อาจไหลผ่านได้ขวางไว้แล้ว ทว่าที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นอิสตรีเป็นร้านค้าของชุยอันหรูเช่นกัน เพียงแต่ที่นี่จำหน่ายอาภรณ์ตัดสำเร็จและผ้า มีทั้งที่ลดครึ่งราคา กับสินค้าราคาพิเศษ ที่ประกาศลดราคาลงร้อยละเก้าสิบเป็นช่วงเวลาสั้นๆอารมณ์ที่เซียวรั่งกดลงไป ราวสุราที่ไม่เชื่อฟัง ที่คอยหาโอกาสตีกลับขึ้นมาอีกครั้ง“ดันเข้าไปโดยตรงเลย…” ยามนี้ ในเสียงของทุ้มต่ำของเซียวรั่ง ได้มีเพลิงโทสะค่อยๆ ปะทุขึ้นมาแล้วแม่สื่อรีบเกลี้ยกล่อมว่า “ท่านโหว ผู้ที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นอิสตรี หากขบวนเกี้ยวพุ่งชนเข้าไปเช่นนี้ จะต้องมีคนได้รับบาดเจ็บแน่ หากเกิดเลือดตกยางออกในวันแต่งงานก็คงจะไม่เป็นมงคล…มิสู้