All Chapters of Habol Ang Secretary Wife: Chapter 11 - Chapter 20

“Wala lang. Nakaka-stress lang ang trabaho kamakailan lang at ang pagiging mag-isa sa katahimikan ay nakakatulong sa akin na mag-relax at mag-isip." sagot ko. Ramdam ko ang mainit niyang mga kamay na humawak sa balikat ko habang dahan-dahan niya itong minamasahe. Noon noong girlfriend ko si Beverly, ang bawat hawak niya sa akin ay exciting para sa akin, pero ngayon, wala akong nararamdaman. “Nate-tense ka, Kian. Ramdam ko ang tensyon sa mga kalamnan mo. Hayaan mong tulungan kita.” Ang sabi niya, bumaba ang boses niya habang pumupunta sa likod ko at sinimulang imasahe ang mga balikat ko para mabawasan ang tensyon na sinasabi niya pero wala akong naramdamang pagbabago. Patuloy na minamasahe ni Beverly ang aking mga balikat at sa mga unang segundo, pinananatili niya ang kanyang mga kamay sa parehong lugar hanggang sa bigla na lang itong kumilos sa ibang bahagi ng aking katawan. Ang kanyang mga kamay ay pumapasok sa aking shirt upang kuskusin ang aking dibdib nang mapang-akit at siya

Walang imik si Travis sa mga sumunod na segundo, matalim na nakatitig sa akin habang matindi ang titig niya sa akin at umaasang tatanggapin niya lang ang sinabi ko at hindi ipaalam kay Kian ang lahat ng ito. Pagkatapos ng mahabang sandali ng mahabang katahimikan, tumango si Travis. "Sige, wala akong sasabihin kay Kian." Nakahinga ako ng maluwag.“Salamat, Travis. Hindi talaga magiging sapat ang pasasalamat ko sayo." Inabot niya sa akin ang natitirang tsaa sa mug. Masaya kong inubos ang natitira nito at ibinalik iyon. Sa proseso, ang aking mga daliri ay dumikit ng bahagya sa kanya at siya ay tumahimik, ang mga mata niya ay nakatingin sa akin na may pag-ikot sa mga ito na nagpabighani sa akin sa loob ng ilang segundo hanggang sa kahit papaano ay nagawa niyang humiwalay at tumayo ng tumuwid. Umubo ako, ang mga pisngi ko ay namumula bilang resulta ng awkward na sitwasyon. "Dapat kang magpahinga." Sabi niya at tumalikod, naglakad palabas ng pinto bago pa ako makasagot sa mga sinabi

“Ang iyong ina ay isang mabuting babae...Nainlove ako sa kanya sa kabila ng aming pagkakaiba. Bumisita ako sa club upang makita ko lang siya. Dapat ay kinokontrol ko ang aking sarili na alam kung ano ang mayroon kami ay hindi gusto ng publiko at ng aking pamilya ngunit hindi ko magawa. Minahal ko ng sobra si Chloe para isuko siya." “Ako…kami…” tila nawalan siya ng sasabihin. Ibinaon niya ang kanyang ulo sa kanyang mga palad, tumataas at bumababa ang kanyang likod. Nang iangat niya muli ang kanyang ulo, ang kanyang mga mata ay namumula, malapit na muling umiyak. Puno siya ng pagsisisi at hindi ko gusto itong nararamdaman ko mula sa pagkakakita sa kanya ng ganito. Pinuno ako ng takot at gusto kong tumakbo palabas ng pinto bago ko marinig ang hindi maiiwasang katotohanan. "Patawad, Leslie. Patawad at hindi ko ipinaglaban kayo ng nanay mo. Patawad atbinitawan ko kayong dalawa noong mas kailangan niyo ako. Ikinalulungkot ko sa pagpili ng katanyagan, pera at pamilya ko kaysa sa inyo.

Palaging nagsusuot si Leslie ng dull na kulay, mga kulay na hindi gaanong nakakaakit ng atensyon sa kanya bilang isang sekretarya dahil hindi siya dapat namumukod-tangi. Siya ay hindi kailanman lumalaban upang tumayo at ginagawa ang kanyang trabaho nang epektibo. Binuksan ko ang aking mga mata at nawala ang perpektong imahe niya. Napabuntong-hininga ako, tinatanong ang sarili ko kung unti-unti na ba akong nababaliw. May kumatok sa pintuan ko at napamura ako sa inis. "Hindi ako magbibigay ng interview sa sinuman ngayon, Peter." Si Peter, ang aking assistant, ay nagbukas ng pinto, pumasok at yumuko. “Pinauwi ko na ang ibang mga aplikante sir. Nandito ako para sa ibang dahilan." “Ano yun?” Naglagay siya ng brown envelope sa table ko at binigyan ko ito ng maikling tingin bago tumingin kay Peter para sa mga sagot. “Ito ay ipinadala sa opisina. Galing sa asawa niyo, sir." Nang marinig ko iyon, umupo ako sa aking upuan at kinuha ang sobre, ang pagmamadali ay parang dug

"Magpakasal tayo, Kian." Nabulunan ako sa tubig, bumubulwak ito sa buong damit ko. Paulit-ulit akong umuubo habang si Beverly ay sinusubukang tumulong sa pamamagitan ng pagkuha ng isa sa mga napkin sa aming mesa at pag-abot nito para punasan ang mantsa sa aking shirt, ngunit kinuha ko ito mula sa kanya upang ako mismo ang gumawa nito, lumilingon sa paligid upang tingnan kung may nakakita sa makapangyarihang CEO na ginawang tanga ang sarili. Iyon ay eksakto kapag nakikita ko siya sa isang iglap–si Leslie o isang taong kamukha niya, hindi ako sigurado, hindi ko masabi sa side profile lang ng tao habang dumadaan sila sa isang sulok na inaakala kong papunta sa banyo. Sa una, sa tingin ko ay nawala na ako sa sarili sa punto na ako ngayon ay nagha-hallucinate, napaka-makatotohanan upang maging isa lamang katha ng aking imahinasyon. Tumayo ako, sinasabi kay Beverly na kailangan kong gamitin ang banyo para malinis ang sarili ko at pagkatapos ay umalis ako sa aming mesa, sinusundan ang