Semua Bab ปลดรัก บัญชีใจ: Bab 21 - Bab 30

แสงเทียนวิ่งออกมายืนคว้างอยู่กลางลานด้านหน้าตึกสูง สายตาสาดมองหารถของลุงเทิด ใจภาวนาขอให้อีกฝ่ายรอเธอที่จุดไหนสักแห่งไม่ไกลจากที่เธอยืนอยู่ “คุณเทียนครับ” แสงเทียนสะดุ้งโหยง แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ยิ้มอย่างโล่งใจ “ลุงเทิด...”“มีอะไรหรือเปล่าครับ” ลุงเทิดถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นแววตาลุกลนเหมือนเด็กน้อยเจอเรื่องตื่นตกใจมา“ไม่มีอะไร เรากลับกันเถอะค่ะ”แสงเทียนบอกปัด ในขณะที่คนอาบน้ำร้อนมาก่อนจับสังเกตได้ แต่เมื่อเจ้าตัวบอกมาแบบนั้น ผู้สูงวัยใหญ่จึงปล่อยผ่าน จากนั้นก็เดินนำไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก“คุณหนูจะกลับเลยไหมครับ”หลังจากที่เคลื่อนรถออกมาแล้วลุงเทิดก็ถามขึ้นแสงเทียนที่ทิ้งแผ่นหลังไปบนเบาะและพักสายตาอยู่ ตอบกลับ “กลับบ้านเลยค่ะ”เสียงนั้นดูอ่อนล้ากว่าขามา ลุงเทิดจึงปล่อยให้คนด้านหลังพักผ่อน ส่วนตัวเองก็ทำหน้าที่ไปบ้าน ‘เตชะรัฐ’หน้าประตูรั้วรีโมทอัลลอยมีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งยืนออกันอยู่ ทำให้ลุงเทิดต้องบีบแตรขอทาง หากคนพวกนั้นที่อายุอยู่ในราวยี่สิบถึงสี่สิบห้าปีหันมามองจากนั้นก็เดินตรงมาหา ซึ่งลุงเทิดรู้ได้ในทันทีว่าคนกลุ่มนั้นคือพวกไหน“มีอะไรหรือคะ...” แ

เมื่อได้คำตอบจากลูกสาวนางก็พูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด“น่าผิดหวังจริง ๆ”“แม่คะ...” เสียงขื่นเรียกผู้เป็นแม่ ทั้งที่อยากเดินหนีเพราะสมองของเธอไม่อยากรับพลังลบเพิ่ม แต่ก็กลัวอีกฝ่ายคิดมาก “แม่หวังในสิ่งที่เป็นไปได้แม่จะไม่ผิดหวังในตัวเทียนแน่นอนเลยค่ะ”“พูดดีไปเถอะ ก็อย่าให้เหมือนพ่อละกัน” นางกระแทกเสียงใส่ แสงเทียนน้ำตาตกใน“หนูลูกพ่อนะคะแล้วก็ลูกแม่ด้วย...” เธอยอมรับด้วยความภาคภูมิใจ และนั่นทำให้ผู้เป็นแม่คิดว่าลูกสาวประชดและไม่เห็นนางอยู่ในสายตา ยิ่งคำพูดนางไร้ค่าในความคิดของลูก จนเกิดเป็นความน้อยใจ“ยัยเทียน!”แสงเทียนถอนหายใจเพื่อคลายความรู้สึกตึงเครียด เธอไม่อยากให้แม่หรือใครต้องมาหงุดหงิดหรือกล่าวโทษใส่กัน “ว่าแต่แม่หวังอะไรจากเทียนหรือคะ”นางมองหน้าลูกสาว ใจคิดว่าลูกประชดนางอยู่ แต่เมื่อลูกเปิดโอกาสนางก็ขอพูดในสิ่งที่อยู่ในใจ“แม่นึกว่าลูกออกไปหาผู้หญิงคนนั้นเสียอีก” คนนั้นของนางแสงเทียนเดาว่าเป็นเอลิส“เอลิสหรือคะ”“ใช่ แม่หวังว่าลูกจะทำตามที่แม่แนะนำ... เขารวยมากไม่ใช่เหรอ”“ค่ะ ยังไงหนูขอขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะ” จากนั้นเธอก็เดินเลี่ยงออกไป“อ้าว ยายเทียน แม่ยังคุยไม่จบเลย โอ้ยลูกค

ในขณะที่เอลิสลุกขึ้นยืนเพื่อให้คนที่เข้ามาใหม่เห็นได้ง่ายขึ้น“ขอโทษที่ให้รอนะคะ” ทันทีที่เดินมาถึงธัญกรก็พูดขึ้นด้วยความเกรงใจ“ไม่เลย...” ปากบอกด้วยความเต็มใจ หากสายตามองสาวด้านข้างที่ดูสวยสง่าใบหน้าสวยราวกับนางฟ้าผิวขาวใส ยิ่งรูปร่างและสัดส่วนไม่ต้องพูดถึง เอลิสกลืนน้ำลายลงคอ...เธอคือคนพิเศษของธัญกรก็ไม่แปลก ทั้งสวยทั้งงดงามหยาดฟ้ามาดินสะขนาดนี้ เหมาะสมกันที่สุด! เอลิสสรุปในขณะที่แสงเทียนนั่งนิ่งเหมือนร่างกายไร้ซึ่งวิญญาณจน ธัญกรกระแอมดัง ทั้งคู่จึงสะดุ้งกลับมามีสติอีกครั้ง“เชิญนั่งก่อนค่ะ”เอลิสผายมือเชิญให้ทั้งคู่นั่ง โดยยังมีอาการเลิ่กลั่กอยู่ในขณะที่ แสงเทียนเก็บไม้เก็บมืออย่างอัตโนมัติสองสาวที่มาทีหลังจึงหย่อนก้นลงนั่ง แล้วยิ้มบาง ๆ ตอบรับ บรรยากาศจึงดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย“คนพิเศษของคุณธัญ...สวยจนทำเอาเกือบลืมหายใจเลยค่ะ”เอลิสพูดจากใจ ประโยคหลังสายตาจับจ้องคนที่ตัวเองกำลังเอ่ยชม โดยไม่กลัวเสียฟอร์มธัญกรยิ้มภูมิใจพร้อมกับคำชมที่ไม่เกินจริง “ทั้งสวยทั้งเก่ง”คนถูกชมหันไปฉีกยิ้มใส่เพื่อน สายตาบอกเป็นนัยน์ ชมกันเองเกินไปแล้ว! ก่อนจะเหลือบตามองสาวอีกคนที่นั่งเงียบ “ไม่คิดแนะ

หลังจากของคาวถูกเก็บออกไป เครื่องดื่มเย็น ๆ ก็ถูกนำมาเสิร์ฟ โดยแสงเทียนมองด้วยความแปลกใจ ซึ่งเอลิสเข้าใจสายตานั้นดีก็ตอบหน้าระรื่น“สักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก...” ปากบอกเพื่อนสายตาก็มองพาดไปยังแขกคนสำคัญที่นั่งอมยิ้มอยู่ แล้วเอ่ยขึ้นต่อ “นานแล้วที่ไม่ได้กิน ตั้งแต่วันนั้นเลยนะคะ” เธอสบตากับธัญกรที่ตอนนี้นั่งควงแก้วก้านยาวในมือด้วยท่าทางผ่อนคลายและเป็นกันเอง ซึ่งภาพนั้นดูมีเสน่ห์น่ามอง จากนั้นก็หันไปมองหน้าเพื่อนรัก ที่มีอาการต่างออกไป“เทียน นี่ที่นัดเธอออกมาเพราะเรื่องนี้เลยนะ” เมื่อนึกขึ้นได้ก็พูดเกริ่นไว้ก่อน“เรื่องอะไร สำคัญจนคุยทางโทรศัพท์ไม่ได้” แกล้งเย้าเพื่อน ทั้งที่เธอเองก็ได้โอกาสเพื่อพูดเรื่องสำคัญเช่นกันเอลิสยิ้มยิงฟันใส่เมื่อโดนย้อน “แหม้ เรื่องนี้มันจะดีกว่า หากได้เจอหน้าและได้ทำความรู้จักกัน...”“เหรอ แล้วเรื่องอะไรว่ามา” แสงเทียนจ้องหน้ารอฟัง ตาจดจ่ออยู่ที่ริมฝีปากเพื่อนรัก“ดื่มก่อน” แทนที่จะตอบเลย กลับต่อรองให้แสงแทนดื่มไวน์ในแก้ว“เอลิส...” น้ำเสียงสิ้นหวัง มองเพื่อนอย่างอ่อนใจ “รู้อยู่ว่าดื่มไม่เก่ง” พูดพร้อมสายตาตัดพ้อ“ดื่มไม่เก่ง ใช่ว่าจะดื่มไม่ได้... นะดื่มด้วยก

แม้จะไม่ปรารถนาจูบนั้น แต่ความรู้สึกยังติดอยู่บนริมฝีปาก!สายตาแข็งกร้าวจ้องนิ่งบนใบหน้าเนียนที่แต่งไว้อย่างสวยงามและลงตัว แล้วค่อย ๆ พูดออกมาทีละคำ พร้อมกับไล่สายตามองไปทั่วใบหน้าและหยุดอยู่ตรงริมฝีปากสีเรื่อได้รูป“ปากไม่เก่งแล้วเหรอ...” จากนั้นสายตาค่อย ๆ เปลี่ยนจนแสงเทียนรู้สึกเย็นยะเยือกเข้าไปในหัวใจ โดยเธอไม่สามารถเดาทางได้เลย ว่าหลังจากนี้คนตรงหน้าต้องการเล่นเกมอารมณ์อะไรกับเธอกันแน่...“หลีก!”เมื่อรู้สึกเสียวสันหลัง แสงเทียนก็พยายามหาทางออกโดยการพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่ธัญกรมีหรือจะยอม เมื่อเจอมวยถูกคู่ เกมนี้มีคนเจ็บต้องเข้ากระดูกดำ!“รู้ดีว่าอะไรบ้า ๆ ก็ทำมาแล้ว แต่ก็ยังกล้าปากดีใส่... เงียบทำไมล่ะพูดออกมาสิ”เสียงนุ่มลึกกระตุ้นท้าทายรั้งให้อีกฝ่ายจำใจยืนฟังแสงเทียนกำหมัด หายใจเข้าออกช้า ๆ แล้วพูดขึ้น“ลองทำอีก ก็จะ...” ว่าแล้วก็ยกมือขึ้น หากแต่ธัญกรก็เร็วพอจึงคว้าข้อมือเรียวไว้พร้อมกับกดแรงบีบ แล้วเค้นคำพูดออกมา“รอบนี้ตบมา มันไม่จบแค่จูบแน่...”น้ำเสียงเน้น อีกทั้งสายตาประกายกร้าว ก่อนจะกดข้อมือเรียวลงช้า ๆ และสะบัดปล่อยออกไปไกลตัว ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงเงีย