เข้าสู่ระบบแชร์
ขอตั้งสติ
บทที่เกี่ยวข้อง
ปลดรัก บัญชีใจ หลีกไม่พ้น
แสงเทียนประคองตัวเดินกลับมาที่โต๊ะ ตั้งใจว่ากลับมาแล้วจะขอตัวกลับบ้านเพราะเริ่มไม่ไหว แต่เมื่อมาถึง ก็พบว่าเพื่อนของตัวเองไม่ได้นั่งอยู่ที่เดิมก็ร้อนใจ จะเอ่ยปากถามคนที่นั่งอยู่ก็กระดากใจ จึงสาดสายตามองหาเองเผื่อว่าจะเจอ“กลับไปแล้ว” ธัญกรรับรู้ได้จากอาการจึงตอบให้อีกฝ่ายเลิกมองหาแสงเทียนตกใจคาดไม่ถึง ว่าจะโดนทิ้งจริง ๆ จากนั้นก็นั่งทำหน้าผิดหวัง รีบร้อนอะไรขนาดไม่รอกันเลย! เธอตัดพ้อในช่วงจังหวะนั้นก็มีข้อความแจ้งเตือนเข้ามา ใบหน้าที่ยังหงิกงอ ก็ก้มมองดูหน้าจอจึงพบว่าเป็นข้อความจากเอลิส(เทียนเอลิสขอโทษเทียนด้วยนะ ทางนี้งานมีปัญหานิดหน่อยต้องรีบกลับไปจัดการ ยังไงเทียนก็ให้คุณธัญเขาไปส่งนะ...ทำตัวน่ารักกับเขาด้วยล่ะ) ประโยคหลังเอลิสตั้งใจให้ขำ แต่แสงเทียนขำไม่ออกเมื่ออ่านข้อความจบเธอก็กระแทกมือถือลงบนโต๊ะ บ่งบอกความรู้สึกทางอารมณ์ได้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นใช้นิ้วกดคลึงตรงขมับที่ปวดแปลบขึ้น ซึ่งอาการของเธอนั้น มีสายตาของธัญกรจับจ้องอยู่“รีบกลับไหม จะได้ไปส่ง” ธัญกรถามทั้งที่เธอพอเดาได้แสงเทียนช้อนตาขึ้นมอง “ไม่รบกวนคุณหรอกค่ะ... ยังไงเราก็แยกกันตรงนี้เลยดีกว่า”พูดจบแสงเทียนก็ยันตัวลุก
ปลดรัก บัญชีใจ บทเรียนราคาแพง
แม้จะไม่ปรารถนาจูบนั้น แต่ความรู้สึกยังติดอยู่บนริมฝีปาก!สายตาแข็งกร้าวจ้องนิ่งบนใบหน้าเนียนที่แต่งไว้อย่างสวยงามและลงตัว แล้วค่อย ๆ พูดออกมาทีละคำ พร้อมกับไล่สายตามองไปทั่วใบหน้าและหยุดอยู่ตรงริมฝีปากสีเรื่อได้รูป“ปากไม่เก่งแล้วเหรอ...” จากนั้นสายตาค่อย ๆ เปลี่ยนจนแสงเทียนรู้สึกเย็นยะเยือกเข้าไปในหัวใจ โดยเธอไม่สามารถเดาทางได้เลย ว่าหลังจากนี้คนตรงหน้าต้องการเล่นเกมอารมณ์อะไรกับเธอกันแน่...“หลีก!”เมื่อรู้สึกเสียวสันหลัง แสงเทียนก็พยายามหาทางออกโดยการพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่ธัญกรมีหรือจะยอม เมื่อเจอมวยถูกคู่ เกมนี้มีคนเจ็บต้องเข้ากระดูกดำ!“รู้ดีว่าอะไรบ้า ๆ ก็ทำมาแล้ว แต่ก็ยังกล้าปากดีใส่... เงียบทำไมล่ะพูดออกมาสิ”เสียงนุ่มลึกกระตุ้นท้าทายรั้งให้อีกฝ่ายจำใจยืนฟังแสงเทียนกำหมัด หายใจเข้าออกช้า ๆ แล้วพูดขึ้น“ลองทำอีก ก็จะ...” ว่าแล้วก็ยกมือขึ้น หากแต่ธัญกรก็เร็วพอจึงคว้าข้อมือเรียวไว้พร้อมกับกดแรงบีบ แล้วเค้นคำพูดออกมา“รอบนี้ตบมา มันไม่จบแค่จูบแน่...”น้ำเสียงเน้น อีกทั้งสายตาประกายกร้าว ก่อนจะกดข้อมือเรียวลงช้า ๆ และสะบัดปล่อยออกไปไกลตัว ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงเงีย
ปลดรัก บัญชีใจ ไม่เคยว่างเปล่า
แสงเทียนผู้ไม่ชินระบบนั่งวินที่สำคัญชุดของเธอคงยากที่จะใช้บริการและผู้ชายหน้าตาดุดันดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่นัก เธอจึงยืนเลิ่กลั่กสองจิตสองใจไม่กล้าพูดตอบโต้ ทำให้ผู้ชายรูปร่างสูงล่ำผิวดำแดงเพราะทำงานกลางแดดมานานเดินเข้ามาใกล้เพื่อสอบถามให้ได้ความ หากแต่เมื่อเดินมาใกล้ ก็มองแสงเทียนตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดขึ้น“เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่ให้ดีกว่านะครับ” แสงเทียนอึ้งจนพูดไม่ออก ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากวินที่หน้าตาดูไม่เป็นมิตรหากนี่แหละ มองคนอย่ามองแค่รูปลักษณ์ภายนอก...บ้านเตชะรัฐ“คุณหนูเทียน”“อ้าวลุงเทิด มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ”“ก็ยืนรอคุณหนูนั่นแหละครับ ทีแรกผมนึกว่าคุณหนูจะนั่งมากับรถคันแรกเสียอีก แต่เห็นจอดอยู่นานคุณหนูก็ไม่ลงมาซักที ว่าจะเดินออกไปดู แต่พอดีรถคันนั้นก็ขับออกไป แล้วรถคันที่คุณหนูนั่งมาก็มาจอดให้คุณหนูลงนี่แหละครับ”แสงเทียนคิ้วขมวด “รถ?”“ครับ รถเก๋งสีดำ” ลุงเทิดยืนยัน“รถเก๋งสีดำ... ” เธอคิดตาม แล้วนึกถึงรถเก๋งคันใหม่เอี่ยมของนักธุรกิจดังอย่างธัญกร คงไม่ใช่หรอก... เธอค้านขึ้นมาในความคิด จากนั้นก็รีบปัดทิ้ง “คนขับผ่านไปผ่านมาแถวนี้หรือเปล่าคะ อาจบังเอิญจอดคุยโทรศัพท์” เ
ปลดรัก บัญชีใจ ลิ้นกับฟัน
ปรายฟ้ารู้ว่าเอลิสไม่ชอบขี้หน้า แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแม้อีกฝ่ายจะหน้าตึงใส่ทุกครั้งที่เผชิญด้วยกันก็ตาม“ค่ะ แต่อย่าลืมเอกสารและข้อมูลที่คุณเอลิสต้องพูดตามที่ท่านเทวันสั่งไว้... นี่ค่ะ” แล้วยกแท็บเล็ตให้อีกฝ่ายดู ยิ่งทำให้เอลิสหัวเสีย แล้วเดินเข้ามากระชากแท็บเล็ตในมือของปรายฟ้า จากนั้นก็เดินหน้าตึงออกไป จนพนักงานคนอื่น ๆ รีบหลบสายตาก้มหน้าต่ำกันเป็นแถว ๆแสงเทียนเดินผ่านเข้ามาหน้าประตู โดยมีพนักงานยืนรอบริการเหมือนเคย เธอเพียงพยักหน้ารับคำทักทาย จากนั้นก็เดินไปตรงหน้าเคาน์เตอร์ พนักงานสาวสวยคุ้นหน้าและจำเธอได้“สวัสดีค่ะ ได้นัดคุณธัญกรไว้ไหมคะ...”“อ้อ...” เธอยังไม่ทันตอบรับหรือปฏิเสธ ก็มีเสียงสนทนาของผู้หญิงเล็ดลอดผ่านเข้ามาเหมือนระฆังดังหมดยก ทุกอย่างหยุดนิ่ง หากประโยคคำพูดของสองสาวที่ดังมาตามเส้นทางอย่างต่อเนื่อง ทำให้บุคคลที่ยืนอยู่อีกมุมได้ยินชัดเจน“ตกลงสรุปว่าไง”“จะว่าไงล่ะ รอบนี้ท่านเทวันโกธรเอาเรื่องเลยนะ เห็นว่าจะไม่ยุ่งปล่อยให้เด็ก ๆ จัดการกันเอง”“แล้วเรื่องค่าปรับล่ะ...”“แกรู้ไหม คุณเอลิสยืดอกรับผิดชอบเองเลย...”“เฮ้ยจริงเหรอ ยอดเ
ปลดรัก บัญชีใจ วนมาที่เดิม
มุมปากบางกระตุกยิ้มอย่างเป็นต่อ “คนเดือดร้อนไม่ใช่ฉัน ฉะนั้น สิทธิ์ที่จะเลือกและเรียกร้องมีมากกว่า คุณเทียนว่าไหม” สายตาและน้ำเสียงเยาะเย้ย เพราะเห็นทางชนะของตัวเอง แม้ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง... เพราะคนอย่างเธอไม่เคยง้อใคร ยกเว้นผู้หญิงตรงหน้า!“นั้นแหละเขาเรียกว่าเห็นแก่ตัว!” แสงเทียนต่อว่าซ้ำจากที่คิดว่าอีกฝ่ายจะตีหน้ายักษ์ชักสีหน้าใส่ กลับกันธัญกรกลับยกยิ้มแล้วยกมือขึ้นประสาน สายตามองมาที่เธอ“หรือว่าคุณเห็นแก่ได้...” เสียงนั้นหนักแน่นยามที่พูดประโยคนี้ออกมาแสงเทียนหน้าชา “คุณนั่นแหละเห็นแก่ได้ คิดว่าตัวเองแน่ ถึงได้ตั้งข้อเสนอบ้า ๆ แบบนี้ขึ้นมา” แล้วแสงเทียนก็สะบัดแผ่นกระดาษให้รู้ว่าเธอไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอ แต่ก็ขัดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว“แล้วคิดหรือว่าที่ผ่านมาพ่อของคุณจะไปวิ่งเต้นหาทุนจากที่อื่น แล้วเป็นไง ได้ไหมล่ะ”ธัญกรเอ่ยอย่างรู้ดี เกือบปีแล้วที่นักธุรกิจที่เคยรุ่งเรืองอย่าง ปิยะต้องประคองตัวและแอบวิ่งเต้นหาเงินทุนอยู่เงียบ ๆ ซึ่งคนในวงการเดียวกันต่างรู้ดีและรู้ลึก แค่ไม่ซ้ำเติมและเอาชื่อเสียงเข้ามาพัวพัน อีกทั้งคงกลัวเหตุการณ์จะซ้ำรอยเดิมเหมือนสิบกว่าปีก่อนแสงเทียนคิดตามและคิ
ปลดรัก บัญชีใจ คนเคยรู้จัก
เมื่อได้ฟังคำหนักแน่น ใบหน้าสวยคมของธัญกรก็ยิ้มบาง ๆ ในหน้า หากไม่ปล่อยให้คนตรงหน้าได้ปรับตัว คงโหดร้ายเกินไปล่ะ...“ได้ อย่างนั้นจะโทรหาอีกครั้ง ...หวังว่าสัญญาเป็นสัญญานะ แต่ตอนนี้ขอมัดจำก่อน...” จบประโยคคำพูดร่างบางก็ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วโนมตัวมาด้านหน้า ด้วยความรวดเร็วก็ใช้จมูกโด่งฝังลงไปตรงแก้มสีนวลพร้อมเสียงดังฟอด โดยที่เจ้าของแก้มสุกปลั่งยังไม่ทันตั้งรับ“คุณ!” แสงเทียนร้องเรียกเสียงหลงเมื่อตั้งสติได้ แต่อีกฝ่ายดึงตัวเองกลับไปนั่งบนเก้าอี้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อย่าลืมที่สั่งล่ะ ถึงแล้วโทรมารายงานด้วย” ธัญกรย้ำแสงเทียนทั้งโกรธทั้งอายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองจิกให้เขารู้ตัว แล้วถามกลับน้ำเสียงติดประชด“นี่เป็นคำสั่งใช่ไหมคะ”ธัญกรยักไหล่ จากนั้นแสงเทียนก็เดินปึงปังออกไปโดยมีสายตากรุ่มกริ่มมองตามแผ่นหลัง ธัญกรยอมรับว่าแสงเทียนทำให้หัวใจของเธอเต้นแปลก ๆ ไปตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก และยิ่งได้สัมผัสแนบชิดยิ่งทำให้หัวใจเกือบไม่อยู่กับร่องกับรอย ‘เป็นอะไรมากไปหรือเปล่าธัญกร... ’ใบสวยที่เต็มไปด้วยความมั่นใจสะบัดหน้าค้านแรง ๆ และหันกลับไปสนใจกระดาษสีขาวที่อีกฝ่ายเซ็นทิ้งไว้และเ
ปลดรัก บัญชีใจ การกลับมาของคนคุ้นเคย
ถึงอีกฝ่ายไม่เคยบอกใคร ๆ ว่าเป็นแฟน แต่เธอก็หวังไว้ว่าอีกไม่ช้าคนในห้องก็ต้องยกตำแหน่งนี้ให้เธออย่าง แน่นอน...“หรือคะ”คนทำตามหน้าที่ถามกลับสีหน้าไม่มั่นใจนัก เพราะเพิ่งได้ทำงานร่วมกับเจ้านายคนใหม่ เธอจึงไม่มั่นใจเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายมากนัก“ค่ะ คุณไม่ต้องกลัว หากเกิดอะไรขึ้นใบข้าวจะรับผิดชอบเอง” น้ำเสียงจริงจังเอ่ยอย่างมั่นใจอย่างผู้หญิงก๋ากั่น“เอ่อ... จะดีหรือคะ ขอโทรเรียนคุณธัญกรก่อนนะคะ”เลขาหน้าหวานร้องขอทั้งที่รู้ว่าคงไม่ได้ตามที่ขอแน่“อุ๊ย! หากเป็นแบบนั้น ก็ไม่เรียกว่าเซอร์ไพรส์สิคะ” น้ำเสียงเง้างอด ส่งสายตาออดอ้อนขอความเห็นใจ เผื่อผู้หญิงด้วยกันจะเข้าใจความรู้สึกผู้หญิงด้วยกันใบหน้าตกแต่งไว้อย่างดีตีหน้าเศร้า ริมฝีปากยู่ คิ้วขมวด สีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าน้อย ๆ อย่างจำยอมให้สาวสวยทำตามต้องการ “ขอบคุณนะคะ” ว่าแล้วเธอก็ยิ้มร่า แทรกกายเข้าไปในห้องทันที โดยมีสายตาละห้อยของเลขาสาวมองตามด้วยใจตุ้บ ๆ ต่อม ๆ“ใครอ่ะพี่แคท สวยเชียว” ใบหน้าอวบ ๆ โผล่ขึ้นถามอย่างอยากรู้มาแต่ไกล คนถูกถามค้อนขวับถลึงตาตอบ “ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหม ไป ๆ ทำงาน” ว่าแล้วเธอก็กลับไปนั
ปลดรัก บัญชีใจ ไม่ใช่สิ่งของ
แสงเทียนรีบเดินเลี่ยงออกไปชิดริมฟุตปาธ เมื่อคิดว่าตนเองอาจเดินไปขวางทางรถ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่ที่เธอเดินอยู่ไม่น่าจะใช่ จึงหันกลับไปมองและได้เห็นใบหน้าสวยคมที่กำลังชะลอรถและเลื่อนกระจกลง โดยมีผู้หญิงนั่งคู่กันมา“จะไปไหน ขึ้นรถสิ เดี๋ยวจะไปส่ง” เมื่อได้จังหวะ สายตาประสบกันพอเหมาะพอเจาะ ธัญกรเจ้าของรถคันหรูก็ถามทันที“...” คำพูดถูกกลืนหาย แสงเทียนรู้สึกความร้อนพาดผ่านบนใบหน้า เมื่อนึกถึงการกระทำที่ผ่านมาก่อนหน้าของผู้หญิงที่กำลังควงสาวอื่นต่อหน้าต่อตาเธอใบข้าวได้แต่จิกมองซีกหน้าคนบนทางเท้า เมื่อได้ยินคำถามของผู้หญิงที่คิดว่าไม่กล้ามองสาวคนไหนนอกจากเธอ “ใครคะพี่ธัญ” เสียงเคยหวานหยดขุ่นขึ้น แต่ธัญกรไม่สน“หุ้นส่วน” เธอตอบได้เต็มปากเต็มคำ แสงเทียนได้ยินทุกถ้อยคำ ได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไว้ ‘หุ้นส่วนงั้นเหรอ’คำตอบนั้นทำให้ใบหน้าที่แต่งไว้จัดจ้านคลายลงไปเล็กน้อย แต่ก็ใช่จะไว้วางใจ เพราะเจ้าของรูปร่างสมส่วน แม้จะเดินอยู่บนถนน ท่าทางรีบร้อนแต่ก็สง่างามจนน่าอิจฉาแสงเทียนเพ่งมองให้แน่ใจ กับคำถามที่ได้ยินจากอีกฝ่าย แต่สะดุดกับใบหน้าที่แต่งไว้จัดจ้าน โดยกรีดอายไลเนอร์ในโทนสีที่สาวๆ เกาหลีนิ
บทล่าสุด
