Se connecterShare
ไม่เคยว่างเปล่า
Dernière mise à jour:
2024-11-15 12:37:53
Related chapter
ปลดรัก บัญชีใจ ลิ้นกับฟัน
ปรายฟ้ารู้ว่าเอลิสไม่ชอบขี้หน้า แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแม้อีกฝ่ายจะหน้าตึงใส่ทุกครั้งที่เผชิญด้วยกันก็ตาม“ค่ะ แต่อย่าลืมเอกสารและข้อมูลที่คุณเอลิสต้องพูดตามที่ท่านเทวันสั่งไว้... นี่ค่ะ” แล้วยกแท็บเล็ตให้อีกฝ่ายดู ยิ่งทำให้เอลิสหัวเสีย แล้วเดินเข้ามากระชากแท็บเล็ตในมือของปรายฟ้า จากนั้นก็เดินหน้าตึงออกไป จนพนักงานคนอื่น ๆ รีบหลบสายตาก้มหน้าต่ำกันเป็นแถว ๆแสงเทียนเดินผ่านเข้ามาหน้าประตู โดยมีพนักงานยืนรอบริการเหมือนเคย เธอเพียงพยักหน้ารับคำทักทาย จากนั้นก็เดินไปตรงหน้าเคาน์เตอร์ พนักงานสาวสวยคุ้นหน้าและจำเธอได้“สวัสดีค่ะ ได้นัดคุณธัญกรไว้ไหมคะ...”“อ้อ...” เธอยังไม่ทันตอบรับหรือปฏิเสธ ก็มีเสียงสนทนาของผู้หญิงเล็ดลอดผ่านเข้ามาเหมือนระฆังดังหมดยก ทุกอย่างหยุดนิ่ง หากประโยคคำพูดของสองสาวที่ดังมาตามเส้นทางอย่างต่อเนื่อง ทำให้บุคคลที่ยืนอยู่อีกมุมได้ยินชัดเจน“ตกลงสรุปว่าไง”“จะว่าไงล่ะ รอบนี้ท่านเทวันโกธรเอาเรื่องเลยนะ เห็นว่าจะไม่ยุ่งปล่อยให้เด็ก ๆ จัดการกันเอง”“แล้วเรื่องค่าปรับล่ะ...”“แกรู้ไหม คุณเอลิสยืดอกรับผิดชอบเองเลย...”“เฮ้ยจริงเหรอ ยอดเ
Dernière mise à jour : 2024-11-15ปลดรัก บัญชีใจ วนมาที่เดิม
มุมปากบางกระตุกยิ้มอย่างเป็นต่อ “คนเดือดร้อนไม่ใช่ฉัน ฉะนั้น สิทธิ์ที่จะเลือกและเรียกร้องมีมากกว่า คุณเทียนว่าไหม” สายตาและน้ำเสียงเยาะเย้ย เพราะเห็นทางชนะของตัวเอง แม้ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง... เพราะคนอย่างเธอไม่เคยง้อใคร ยกเว้นผู้หญิงตรงหน้า!“นั้นแหละเขาเรียกว่าเห็นแก่ตัว!” แสงเทียนต่อว่าซ้ำจากที่คิดว่าอีกฝ่ายจะตีหน้ายักษ์ชักสีหน้าใส่ กลับกันธัญกรกลับยกยิ้มแล้วยกมือขึ้นประสาน สายตามองมาที่เธอ“หรือว่าคุณเห็นแก่ได้...” เสียงนั้นหนักแน่นยามที่พูดประโยคนี้ออกมาแสงเทียนหน้าชา “คุณนั่นแหละเห็นแก่ได้ คิดว่าตัวเองแน่ ถึงได้ตั้งข้อเสนอบ้า ๆ แบบนี้ขึ้นมา” แล้วแสงเทียนก็สะบัดแผ่นกระดาษให้รู้ว่าเธอไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอ แต่ก็ขัดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว“แล้วคิดหรือว่าที่ผ่านมาพ่อของคุณจะไปวิ่งเต้นหาทุนจากที่อื่น แล้วเป็นไง ได้ไหมล่ะ”ธัญกรเอ่ยอย่างรู้ดี เกือบปีแล้วที่นักธุรกิจที่เคยรุ่งเรืองอย่าง ปิยะต้องประคองตัวและแอบวิ่งเต้นหาเงินทุนอยู่เงียบ ๆ ซึ่งคนในวงการเดียวกันต่างรู้ดีและรู้ลึก แค่ไม่ซ้ำเติมและเอาชื่อเสียงเข้ามาพัวพัน อีกทั้งคงกลัวเหตุการณ์จะซ้ำรอยเดิมเหมือนสิบกว่าปีก่อนแสงเทียนคิดตามและคิ
Dernière mise à jour : 2024-11-15ปลดรัก บัญชีใจ คนเคยรู้จัก
เมื่อได้ฟังคำหนักแน่น ใบหน้าสวยคมของธัญกรก็ยิ้มบาง ๆ ในหน้า หากไม่ปล่อยให้คนตรงหน้าได้ปรับตัว คงโหดร้ายเกินไปล่ะ...“ได้ อย่างนั้นจะโทรหาอีกครั้ง ...หวังว่าสัญญาเป็นสัญญานะ แต่ตอนนี้ขอมัดจำก่อน...” จบประโยคคำพูดร่างบางก็ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วโนมตัวมาด้านหน้า ด้วยความรวดเร็วก็ใช้จมูกโด่งฝังลงไปตรงแก้มสีนวลพร้อมเสียงดังฟอด โดยที่เจ้าของแก้มสุกปลั่งยังไม่ทันตั้งรับ“คุณ!” แสงเทียนร้องเรียกเสียงหลงเมื่อตั้งสติได้ แต่อีกฝ่ายดึงตัวเองกลับไปนั่งบนเก้าอี้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อย่าลืมที่สั่งล่ะ ถึงแล้วโทรมารายงานด้วย” ธัญกรย้ำแสงเทียนทั้งโกรธทั้งอายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองจิกให้เขารู้ตัว แล้วถามกลับน้ำเสียงติดประชด“นี่เป็นคำสั่งใช่ไหมคะ”ธัญกรยักไหล่ จากนั้นแสงเทียนก็เดินปึงปังออกไปโดยมีสายตากรุ่มกริ่มมองตามแผ่นหลัง ธัญกรยอมรับว่าแสงเทียนทำให้หัวใจของเธอเต้นแปลก ๆ ไปตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก และยิ่งได้สัมผัสแนบชิดยิ่งทำให้หัวใจเกือบไม่อยู่กับร่องกับรอย ‘เป็นอะไรมากไปหรือเปล่าธัญกร... ’ใบสวยที่เต็มไปด้วยความมั่นใจสะบัดหน้าค้านแรง ๆ และหันกลับไปสนใจกระดาษสีขาวที่อีกฝ่ายเซ็นทิ้งไว้และเ
Dernière mise à jour : 2024-11-15ปลดรัก บัญชีใจ การกลับมาของคนคุ้นเคย
ถึงอีกฝ่ายไม่เคยบอกใคร ๆ ว่าเป็นแฟน แต่เธอก็หวังไว้ว่าอีกไม่ช้าคนในห้องก็ต้องยกตำแหน่งนี้ให้เธออย่าง แน่นอน...“หรือคะ”คนทำตามหน้าที่ถามกลับสีหน้าไม่มั่นใจนัก เพราะเพิ่งได้ทำงานร่วมกับเจ้านายคนใหม่ เธอจึงไม่มั่นใจเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายมากนัก“ค่ะ คุณไม่ต้องกลัว หากเกิดอะไรขึ้นใบข้าวจะรับผิดชอบเอง” น้ำเสียงจริงจังเอ่ยอย่างมั่นใจอย่างผู้หญิงก๋ากั่น“เอ่อ... จะดีหรือคะ ขอโทรเรียนคุณธัญกรก่อนนะคะ”เลขาหน้าหวานร้องขอทั้งที่รู้ว่าคงไม่ได้ตามที่ขอแน่“อุ๊ย! หากเป็นแบบนั้น ก็ไม่เรียกว่าเซอร์ไพรส์สิคะ” น้ำเสียงเง้างอด ส่งสายตาออดอ้อนขอความเห็นใจ เผื่อผู้หญิงด้วยกันจะเข้าใจความรู้สึกผู้หญิงด้วยกันใบหน้าตกแต่งไว้อย่างดีตีหน้าเศร้า ริมฝีปากยู่ คิ้วขมวด สีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าน้อย ๆ อย่างจำยอมให้สาวสวยทำตามต้องการ “ขอบคุณนะคะ” ว่าแล้วเธอก็ยิ้มร่า แทรกกายเข้าไปในห้องทันที โดยมีสายตาละห้อยของเลขาสาวมองตามด้วยใจตุ้บ ๆ ต่อม ๆ“ใครอ่ะพี่แคท สวยเชียว” ใบหน้าอวบ ๆ โผล่ขึ้นถามอย่างอยากรู้มาแต่ไกล คนถูกถามค้อนขวับถลึงตาตอบ “ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหม ไป ๆ ทำงาน” ว่าแล้วเธอก็กลับไปนั
Dernière mise à jour : 2024-11-15ปลดรัก บัญชีใจ ไม่ใช่สิ่งของ
แสงเทียนรีบเดินเลี่ยงออกไปชิดริมฟุตปาธ เมื่อคิดว่าตนเองอาจเดินไปขวางทางรถ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่ที่เธอเดินอยู่ไม่น่าจะใช่ จึงหันกลับไปมองและได้เห็นใบหน้าสวยคมที่กำลังชะลอรถและเลื่อนกระจกลง โดยมีผู้หญิงนั่งคู่กันมา“จะไปไหน ขึ้นรถสิ เดี๋ยวจะไปส่ง” เมื่อได้จังหวะ สายตาประสบกันพอเหมาะพอเจาะ ธัญกรเจ้าของรถคันหรูก็ถามทันที“...” คำพูดถูกกลืนหาย แสงเทียนรู้สึกความร้อนพาดผ่านบนใบหน้า เมื่อนึกถึงการกระทำที่ผ่านมาก่อนหน้าของผู้หญิงที่กำลังควงสาวอื่นต่อหน้าต่อตาเธอใบข้าวได้แต่จิกมองซีกหน้าคนบนทางเท้า เมื่อได้ยินคำถามของผู้หญิงที่คิดว่าไม่กล้ามองสาวคนไหนนอกจากเธอ “ใครคะพี่ธัญ” เสียงเคยหวานหยดขุ่นขึ้น แต่ธัญกรไม่สน“หุ้นส่วน” เธอตอบได้เต็มปากเต็มคำ แสงเทียนได้ยินทุกถ้อยคำ ได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไว้ ‘หุ้นส่วนงั้นเหรอ’คำตอบนั้นทำให้ใบหน้าที่แต่งไว้จัดจ้านคลายลงไปเล็กน้อย แต่ก็ใช่จะไว้วางใจ เพราะเจ้าของรูปร่างสมส่วน แม้จะเดินอยู่บนถนน ท่าทางรีบร้อนแต่ก็สง่างามจนน่าอิจฉาแสงเทียนเพ่งมองให้แน่ใจ กับคำถามที่ได้ยินจากอีกฝ่าย แต่สะดุดกับใบหน้าที่แต่งไว้จัดจ้าน โดยกรีดอายไลเนอร์ในโทนสีที่สาวๆ เกาหลีนิ
Dernière mise à jour : 2024-11-15ปลดรัก บัญชีใจ ทวงคืน
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงใส ๆ ของใบข้าวที่คอยถามไถ่ความเป็นไปของแสงเทียนตั้งแต่แยกกัน จนมาเจอกันอีกครั้งตอนนี้ไม่ขาดปาก โดยมีผู้ร่วมฟังที่ดีคอยปรับสีหน้าใคร่รู้ตาม แม้อาหารจะมีอยู่เต็มปาก หากแต่เป็นภาพที่มองดูเป็นธรรมชาติไม่ไว้ตัวเหมือนผู้หญิงบางคนที่ชอบทำตัวเหนียม ชี้นิ้วกรีดกราย ยามอยู่ต่อหน้าคนที่ชอบ “แล้วนี่ไปเป็นหุ้นส่วนกันตอนไหน... แล้วทำเกี่ยวกับอะไรคะ” เมื่อหมดคำถามจากเพื่อนสาวที่แก่กว่า ก็หันมาถามหญิงสาวที่นั่งคู่กัน โดยเธอตกลงใจจะจับให้อยู่หมัด แม้ว่าเคยตกลงกันไว้ว่าระยะที่มีความสัมพันธ์กัน ไม่มีการผูกมัดใด ๆ เพราะที่คบกันก็ด้วยความพึงพอใจทั้งสองฝ่ายและข้อตกลงทั้งหมดนั้นใบข้าวเป็นคนตั้งขึ้นเอง โดยที่ธัญกรเองก็ไม่ขัดข้อง“...”ธัญกรอึ้งไป หากแต่ใบข้าวยิ้มหน้าระรื่นรอฟัง แม้รู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่ควรถาม แต่สิทธิ์ของความคุ้นเคยและได้ใกล้ชิดมากกว่าสาวคนไหน ๆ เธอจึงมั่นใจว่าคำนี้ ไม่เป็นที่น่าเกลียดหากเธอจะถาม “อืม ก็ไม่นานนะ...ส่วนทำอะไรก็ต้องดูเอา” “ตอบแบบนี้ต้องมีโครงการใหม่มาอีกแน่ใช่ไหมคะ” ใบข้าวคาดเดาด้วยความมั่นใจ “ก็คงงั้นแหละ”ส่ว
Dernière mise à jour : 2024-11-15ปลดรัก บัญชีใจ ความรู้สึกที่แยกไม่ออก
“พูดผิดแล้ว ใบข้าวไม่ได้เบี่ยงแบน แต่มันคือความชอบที่ใบข้าวคิดว่ามั่นใจแล้ว” สายตาไม่อนาทรคู่ขาที่บังเอิญเกิดความสัมพันธ์ทางร่างกายกันขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ หากแต่ฝ่ายชายกลับยึดติดความสัมพันธ์ฉาบฉวยเอาไว้ไม่ยอมปล่อย “โกหก ใบข้าวไม่ได้ชอบแบบนี้” “จริง แค่ตอนนั้นใบข้าวยังไม่รู้ใจตัวเอง” ใบบ้าวเถียงกลับ ธามไทกระตุกยิ้ม “จะให้ทำอีกครั้งไหม จะได้รู้ว่าใบข้าวชอบแบบไหนกันแน่” “ไม่” แล้วเธอก็สะบัดตัวออกห่าง“อย่ามาทำเป็นรังเกียจ หรือจะให้ผมแสดงตัว” ธามไทไม่ได้ขู่ เพราะแม้ใบบัวจะอยู่ใกล้ผู้หญิงเหมือนกันตัวเองก็หวง “แสดงบ้าอะไร” เธอถามเสียงตื่น “ก็แสดงตัวว่า ใบข้าวเป็นของใคร!” ริมฝีปากบางยกยิ้ม พร้อมทำเสียงอย่างหยัน ๆ ในความคิดอีกฝ่าย“หึ... คิดว่าคนอื่นเขาไม่รู้หรือไง ทำซะออกนอกหน้าขนาดนี้” “รู้แล้วยังเล่นตัว ไม่รู้ใจตัวเองอยู่อีก” “ใบข้าวไม่ได้เล่นตัว แต่แค่เลือกแล้ว” “ที่ว่าเลือกแล้ว เลือกผู้หญิงน่ะเหรอ” “ใช่!” “เพราะ?” “เพราะ... พี่ธามก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ ระหว่างนักธุรกิจพันล้านกั
Dernière mise à jour : 2024-11-15ปลดรัก บัญชีใจ ยังไงก็คือคนที่ใช่
ธามไทกระหยิ่มอกพองโต เธอร้อนถูกใจเขาทุกอย่าง โดยไม่รอให้ผู้หญิงเป็นรุก จึงใช้ลิ้นร้อนชื้นสอดเข้าในโพรงปากอุ่นร้อน ดูดดุนดันควานหาความหอมหวานและร้อนแรงจากริมฝีปากตรงหน้าอย่างโหยหาและพึงพอใจ “พี่ธาม ...อืมม” เสียงครางต่ำจากคนใต้ร่าง ทำให้ชายชาตรีอย่างธามไทรู้เลยว่าคนที่เขาต้องการคือเธอตลอดไปนั้นพอใจแค่ไหนเอวเล็กเริ่มยกสูง ตอบโต้เป็นจังหวะแล้วส่ายไปมา สิ่งที่ต่อเชื่อมกันกดลึกแล้วดึงออก เรียกความกระสันเสียวได้ทุกจังหวะ มือหนาทำหน้าที่บดคลึงสองเต้ากลมที่ชูชันสู้ ก่อนจะเปลี่ยนจากมือเป็นปลายลิ้นของเขา มือหนาเปลี่ยนหน้าที่ใหม่ลากไล้วนเวียนที่ใต้สะดือและสะโพกมน บีบเคล้นอย่างเมามันจนเกิดรอยแดงทิ้งไว้ทุกที่ หากแต่ไม่เจ็บใจกลางตอดรัดแก่นกาย ธามไทเริ่มเร่งมือ กดย้ำจังหวะเอวให้เร็วขึ้น ขยับถี่ขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้ขาเรียวต้องยกขึ้นรัดเอวสอบไว้ เป็นจังหวะดีสะโพกเนียนยกสูงขยับเข้าหาตามจังหวะตอบรับอย่างลงตัว“บะ ใบข้าว ไม่ไหวแล้วนะ...” ริมฝีปากเรียวบางครางบอกเสียงพร่าแล้วถูกกลืนหาย เมื่อริมฝีปากหนาไม่ปล่อยให้เรียวปากบางเป็นอิสระได้นานก็ก้มจูบดูดกลืนเสียงหวานหายลงลำคอทุกส่วนในร่างกายทำหน้าที่
Dernière mise à jour : 2024-11-15
Latest chapter
ปลดรัก บัญชีใจ รักที่ควรคู่
สุดท้ายแสงเทียนไม่อาจปฏิเสธความต้องการที่รุ่มเร้าเข้ามาในกายได้ โดยที่ธัญกรเป็นคนจัดมันก่อน จุดมาก็ตอบสนองให้... เธอก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาว ในขณะที่มือถูกดึงให้หยุดอยู่ที่หน้าอกตูมเมื่อเจ้าของเปิดทางแสงเทียนจึงตอบสนองกลับอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลไป เธอออกแรงบีบหน้าอกล้นมือนั้นด้วยความกลัดมัน“อ่าส์...”เจ้าของอกตูมครางออกมาแสงเทียนได้ใจจากนั้นเธอก็ดึงผ้าขนหนูออกจากกายงามเช่นเดียวกับธัญกรเองก็ดึงผ้าขนหนูออกจากตัวของแสงเทียนต่างฝ่ายต่างไร้สิ่งปกปิด จากนั้นต่างก็ประคองกันไปยังเตียงนุ่มที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงละลานตาจัดแต่งเป็นรูปหัวใจ“อืม อืมส์...” ต่างคนต่างพรมจูบอีกฝ่าย แล้วส่งเสียงหวานตอบรับกัน จากนั้นัญกรก็ดันร่างบางให้นอนราบไปบนเตียงตัวเองขยับขึ้นค่อม แล้วใช้แขนเกี่ยวขางามให้ยกสูง ส่วนตัวเองก็ก้มหน้าลงไปยังช่องทางรักสีหวานทันที“อึก!” แสงเทียงส่งเสียงสะท้านไหว เมื่ออีกฝ่ายใช้ปลายจมูกโด่งกดลงไปตรงจุดอ่อนไว สลับกับริมฝีปากอุ่นฝากฝังตรงจุดนั้น ในขณะที่มือข้างหนึ่งขยำอยู่ตรงสองเต้ากลมสลับกันไปมาอย่างเป็นจังหวะ“อะ อ่าส์” ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายลิ้นพลิ้วแหย่ลึกลงไปในช่องแคบสลับกับ
ปลดรัก บัญชีใจ พร้อมเริ่มต้นคำว่าเรา
“นั้นนะสิ แต่คงไม่เป็นอะไรหรอกมั่ง ไม่งั้นคงนั่งพิมพ์มือถือไม่ได้” แสงเทียนปลอบใจตัวเอง แต่สีหน้าก็ยังไม่คลายความกังวลธัญกรจึงยื่นมือไปกุมไหล่มนแล้วบีบเบา ๆ เพื่อให้กำลังใจ แล้วเอ่ยขึ้น“คงไม่เป็นไรหรอก หากมีอะไรร้ายแรงกว่านี้ คงมีข่าวจากใครบ้างแหละ อย่างเช่นจากคุณปรายฟ้า แต่นี่เงียบกันอยู่” แสงเทียนโล่งใจมากขึ้นเมื่อฟังเหตุผลของธัญกร“แล้วพี่ได้คุยกับใบข้าวอีกหรือเปล่า”“ไม่นะ หลังจากที่ทักทายเธอพร้อมกับเทียน พี่ก็ยุ่งต้อนรับแขกผู้หลักผู้ใหญ่ ก็ไม่ได้ตามไปคุยที่โต๊ะอีก”“ค่ะ ช่วงที่เธอกลับก็เห็นพี่ต้อนรับแขกผู้ใหญ่อยู่...”“เทียนไม่คิดอะไรมากแล้วใช่ไหม” ด้วยแคร์ความรู้สึก จึงอดถามไม่ได้“ไม่ค่ะ เพราะหลังจากนั้นเทียนก็เห็นเธอไปนั่งกับแขกผู้ชายที่เราเคยเจอในร้ายอาหารวันนั้น แล้วกลับออกไปด้วยกัน”“อ้อนั่นน้องชายเอลิสนะ”“อ้าว แล้วทำไม่เทียนไม่รู้”“น้องชายต่างแม่ พี่เองก็เพิ่งรู้ ตอนที่คุณเทวันเอามาแนะนำให้รู้จักนะ”เธอตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง สื่อให้เห็นถึงความคิดที่ไร้ข้อกังขาใด ๆแสงเทียนยิ้มตอบตาเป็นประกายมองใบหน้างามตรงหน้าเนิ่นนาน ...ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตของธัญกร
ปลดรัก บัญชีใจ ปลายทาง
แม้มีบางคนได้พูดไว้ว่า...ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย หรือ ผู้หญิง การพึ่งตัวเองได้เป็นสิ่งที่ดีที่สุด ‘อัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนนั้นแลคือที่พึ่งแห่งตน’ ...หากแต่ช่วงชีวิตหนึ่งเธอก็อยากให้ใครดูแลเช่นกัน“โอเค ผมขอเวลา เพื่อพิสูจน์ตัวเองในเรื่องหน้าที่การงานและการเปลี่ยนแปลง... ในช่วงนี้ผมขอให้ข้าวเป็นกำลังใจให้ผมนะครับ” น้ำเสียงจริงจังเอ่ยออกมา ไม่มีแววล้อเล่น ใบข้าวสบตาพร้อมยิ้มรับ เธอควรให้โอกาสเขาและเพื่อให้โอกาสตัวเธอเพื่อเอาความรู้สึกใหม่ ๆ เข้ามาแทนที่“ค่ะ ถึงตอนนั้น ข้าวคงพร้อมให้คุณเข้ามาพบพ่อแม่”ธามไทถึงกับโผเข้าสวมกอดร่างเปล่าเปลือย กดจมูกโด่งไปบนแก้มเนียนหลายครั้งติดต่อกันจนชุ่มปอด“ขอบคุณ ขอบคุณที่ข้าวให้โอกาสและเปลี่ยนแปลงชีวิตใหม่ให้ผม” คนเคยเสเพลกล่าวน้ำเสียงตื้นตัน ใบข้าวสวมกอดเอวสอบด้วยความตื้นตันเป็นครั้งแรกเนิ่นนาน ก่อนบทรักครั้งใหม่จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้แถมความรู้สึกใหม่เข้ามาเติมเต็มจนห้องนอนเกือบกลายเป็นบ่อน้ำตาลดี ๆ นี่เอง... หนึ่งเดือนต่อมา บ้านเตชะรัฐซึ่งถูกเปลี่ยนให้เป็นสถานที่จัดงานแต่ง เลี้ยงแขกแบบปุบเฟ่ โดยในงานประดับประดาด้วยดอกกุหลาบสีหวาน จัดเป็
ปลดรัก บัญชีใจ อยากปิดจบ
บรรยากาศโดยรอบดูหดหู่ตาม มินตราและธานินมองหน้ากัน เพราะเขาทั้งสองไม่เคยใส่ใจเรื่องนี้นานแล้ว แต่เพื่อความสะดวกใจของอีกฝ่าย จึงคิดว่าวันนี้จะปรับความเข้าใจกันใหม่ ก่อนจะหันมายิ้มให้กำลังใจอีกฝ่าย“เอาเป็นว่า อะไรที่ยังค้างคาใจ ขอให้ทิ้งไปได้เลย เพราะฉันทั้งสองไม่เคยเก็บสิ่งพวกนั้นมาบั่นทอนความมุ่งหวังที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า เพราะพวกฉันถือว่า ความก้าวหน้ามีให้คว้าอยู่ตลอดเวลา และ ‘หากไม่มีวันนั้น พวกฉันก็คงไม่มีวันนี้’ หวังว่าเราเข้าใจตรงกันแล้วนะ”น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยเด็ดขาดของมินตรา ไม่มีใครไม่กล้ายอมรับความจริง โดยเฉพาะลินดาใบหน้าบิดเบี้ยวเมื่ออีกฝ่ายพูดจบนิ้วเรียวยกขึ้นกรีดน้ำตาที่ร่วงลงมาหยดแล้วหยดเล่า ด้วยความซาบซึ้งใจที่อีกฝ่ายไม่คิดหาความกับเรื่องที่ผ่านมาอีก“โอเค ทีนี้ก็มาว่ากันเรื่องอื่นนะ”ครานี้ธานิน คนอารมณ์ดีเป็นนิจเอ่ยขึ้น ธัญกรใจเต้นหวั่น ๆ ไม่อยากให้พ่อพูด จนอีกฝ่ายน้ำตาตกอย่างแม่อีก หากแต่นั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อ“บริษัทรับเหมาที่คุณปิยะดูแลอยู่ ผมได้พูดกับลูกธัญแล้วว่า หุ้นครึ่งหนึ่งยังเป็นของคุณเหมือนเดิม หากแต่เปลี่ยนคนบริหาร ไม่ใช่อะไรหรอกลูกธัญบอกว่า คุณปิยะควรวางม
ปลดรัก บัญชีใจ ปรับตัวกลับใจ
“ขอบคุณค่ะแม่...” น้ำเสียงสั่นเครือพยายามเปล่งออกมาเมื่อผู้เป็นแม่ยืนยันความตั้งใจอีกครั้ง ก่อนจะก้มมองของขวัญบนคอตนเองผ่านกระจกเงา หากแต่ความสวยงามของเพชรนั้นกลับไม่เรียกความสดชื่นจากใบหน้าเธอได้ ก่อนจะหันมาโอบเอวผู้เป็นแม่แล้วซบใบหน้าลงเพื่อซึมซับความอบอุ่นที่นานมากแล้วเธอไม่เคยแสดงกิริยาแบบนี้เนิ่นนานกว่าร่างบางจะผละห่าง“กลัวหรือลูก” นางเอ่ยถามเมื่อพิศมองใบหน้าที่แต้มสีสันไว้เพียงบาง ๆ หากสวยน่ามอง แต่ตัดกับสีหน้าหม่นหมอง จนนางรู้สึกใจคอไม่ดีตามแต่ก็นั้นละ นางเองก็หวั่นอยู่ไม่น้อย แต่พยายามปิดความรู้สึกเอาไว้ ...เมื่ออีกฝ่ายให้โอกาสก็อยากทำในสิ่งที่สมควรที่สุด“...ค่ะแม่” เธอตอบกลับไปเสียงแผ่ว มือเรียวยื่นไปจับไหล่ลูกแล้วบีบเบา ๆ ให้กำลังใจ“เราออกกันไปกันเถอะ” นางเอ่ยชวนพร้อมดันร่างบางให้เดินนางรู้ว่าลูกสาวเครียดด้วยเรื่องใด หากไม่ใช่คำพูดของผู้เป็นพ่อในวันนั้น...‘อย่าให้พ่อรู้นะว่าลูกยังติดต่อกับฝ่ายนั้นอีก’ ทันทีที่ถูกซักถามจนได้ความผู้เป็นพ่อก็ออกคำสั่งห้ามทันที‘แล้วเรื่องที่เขาจะมาบ้านล่ะทำไง’ น้ำเสียงกริ่งเกรงเอ่ยถามสามี ที่บัดนี้หน้าบูดบึ้ง จนนางไม่อยากสู้หน้า‘จะมาทำไ
ปลดรัก บัญชีใจ ไปได้ดี
แม่บ้านคนสนิทส่ายหน้ารัว เธอจึงหันมองชายหนุ่มอีกครั้ง“คุณทำอะไรกับคนในบ้านข้าวคะ”“ก็ไม่ได้ทำอะไร แค่บอกและแนะนำตัวก็เท่านั้น”“เท่านั้นของคุณ มันเท่าไหน”“ไม่เอานาที่รัก ผมแค่ให้ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นเมีย และเท่ากับผมก็เป็นเจ้านายของเขา”“นี่จะบ้าหรือเปล่า คุณบอกคนของข้าวแบบนี้ได้ไง” เธอเอ่ยด้วยความผิดหวัง “บ้าที่ไหน” ธามไทเสียงอ่อนลง ไม่อยากทะเลาะกับหญิงสาวขึ้นมาดื้อๆ“บ้า ทำอะไรไม่บอกกล่าว น่าเกลียดที่สุด” เธอยังด่าไม่เลิก หากแต่แปลกใจไม่น้อยที่ดูอีกฝ่ายใจเย็นลง“อย่าด่าผมอีกเลยนะ” ประกายตาเว้าวอนหากแต่ใบข้าวจิกค้อนอย่างหมั่นไส้“ทำเกินไป ก็ต้องด่าสิ คุณพูดดีรู้เรื่องซะที่ไหน” “โธ่ ผมทำแค่นั้นเอง” เขาอุทธรณ์ เสียงแผ่ว ผิดจากก่อนหน้านั้น ป้าพาซ่อนยิ้มความรักหนุ่มสาวช่างร้อนแรงไม่ว่าสมัยไหน เฮ้อ...คนสูงวัยได้แต่ถอนหายใจใบข้าวหน้าแดงก่ำทั้งอายทั้งโกรธ อาการเหมือนเสือสิ้นลาย ผิดจากก่อนหน้า ที่สำคัญเขาแสดงอาการนั้นต่อหน้าคนในบ้านอีก ไม่อายก็ด้านแล้ว! “แค่ไหนของคุณ ต่อไปห้ามไปแสดงตัวแบบนี้กับใครอีกเข้าใจไหมคะ”“ครับ แต่...” เขารับคำแต่มีประโยคทิ้งท้ายสายตาพราว ใ
ปลดรัก บัญชีใจ ทบทวนตัวเอง
ใบข้าวเดินกลับเข้าบ้านด้วยสีหน้าหม่นหมองเมื่อการถูกรักแต่เธอไม่ได้รู้สึกรักตอบ กับการรักเขาแต่เขาไม่รักตอบ คนที่อยู่ตรงจุดนั้น คงเจ็บไม่ต่างกับเธอตอนนี้สินะ...“กลับมาแล้วเหรอ” เท้าบางที่พาตัวเหม่อลอยเดินเข้าบ้านหยุดชะงัก ก่อนจะมองต้นเสียงที่คุ้นเคย“ธามไท...” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาคล้ายกระซิบ คาดไม่ถึงก่อนจะหันมองไปอีกทางและเห็นว่ารถคันหรูที่ธามไทใช้อยู่เป็นประจำจอดอยู่ บ้าจริง! เธอก่นด่าตัวเอง เพราะมัวแต่เหม่อลอยจึงไม่ทันได้สังเกต กว่าจะไหวตัว ก็ไม่ทันแล้ว“มาเมื่อไหร่แล้วคะ” แม้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่กล้ารุนแรงที่เธอขัดคำสั่ง แต่ก็หวั่นใจไม่ได้ เมื่อบ้านหลังใหญ่หลังนี้ มีแค่เธอกับคนใช้อีกสองคนเท่านั้น ที่สำคัญเธอไม่อยากให้เรื่องถึงหูพ่อแม่ ที่กำลังเดินทางเที่ยวรอบโลกอยู่ในขณะนี้ใบหน้าที่รอคอยอย่างมีความหวัง เจือแววผิดหวัง เมื่อผู้หญิงที่ตนเองตั้งหน้าตามหา ไม่ได้แสดงอาการดีใจแม้แต่น้อย“มานานแล้ว ตั้งแต่รู้ว่าใบข้าวหนีผมมาจากห้อง...” น้ำเสียงเจือแววน้อยใจ มองหญิงสาวด้วยสายตาผิดหวัง “ร้ายนักนะ ผมแค่เผลอหลับไปหน่อยเดียวก็หนีผมทันที รอจังหวะอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ” น้ำเสียงขุ่นข้นตามอารมณ์ที่หลั่
ปลดรัก บัญชีใจ ยกให้หมดทั้งใจ
“แม่ จะบ่นอะไรธัญอีกคะ”เธอโอดครวญ เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังนั่งกวักมือเรียกอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม โดยมีผู้เป็นพ่อนั่งอยู่ที่เดิม“อย่าบ่นอะไรธัญเลยนะคะ นี่ก็หาลูกสะใภ้เก่ง ๆ มาให้พ่อกับแม่แล้วไง” นั่งลงแล้วซุกใบหน้าลงบนไหล่ผู้เป็นแม่ “โอ๊ย แม่เจ็บ ๆ”ออดอ้อนได้ไม่ทันไรก็ต้องร้องเสียงหลง เมื่อนิ้วเรียวงามหนีบลงบนสีข้างแรงจนเธอสะดุ้งโหยง แต่ก็ไม่ได้คิดปัดป้องหรือเอี้ยวตัวหนีแต่อย่างใด“แม่นี่ปวดหัวกับลูกจริง ๆ เลยนะ คราก่อนแม่เตือน เรื่องหนูใบข้าว ไม่ทันไรก็เรื่องหนูเทียนอีก”“ตอนไหนแม่”“ก็ครั้งก่อนโน่นไง ที่แม่รู้มาว่าลูกกำลังหลอกให้หนูใบข้าวทำอะไร แล้วให้ความหวังอะไรกับเธอไว้ล่ะ แม่กลัวจะเป็นเรื่องจะแย่ แล้วนี่อะไร...เฮ้อ ไม่ไหวจริง ๆ เลย” คำพูดเท้าความทำให้ธัญกรคิดได้...งั้นโธ่...ไอ้เราก็เข้าใจว่าแม่เอ่ยถึงเรื่องที่จะจัดการกับคู่อริเสียอีก ดันมาเป็นห่วงเรื่องใบข้าวซะงั้น“แม่ไม่ต้องห่วงเรื่องธัญกับใบข้าวหรอกค่ะ เธอมีคนอื่นมานานแล้ว ที่ยังไม่รู้ใจตัวเอง”คำพูดและสีหน้ายืนยันหนักแน่น ระหว่างเธอกับใบข้าวเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน“ให้มันจริงเถอะ แม่กลัวว่าเธอจะมาทลายความฝันให้ล้มไม่เป็นท่าเ
ปลดรัก บัญชีใจ ในความสัมพันธ์ยังมีความจริงเหลืออยู่
หลังจากที่ป้าจันเดินออกไปแล้วบรรยากาศในห้องโถงก็เงียบไป ด้วยความประหม่าด้วยกันหรือไรก็ไม่อาจทราบได้ และเมื่อบรรยากาศชวนอึดอัดมากขึ้น เจ้าของบ้านที่เพิ่งมาถึงจึงตัดสินใจเอ่ยขึ้น“ปิยะสบายดีอยู่ไหม” ธานินเอ่ยถามถึงเพื่อนรักลินดาเหลือบตามองชายร่วมหุ้นสามีเมื่อครั้งอดีต กึ่ง ๆ ละอายแก่ใจ ก่อนจะเอ่ยตอบไม่เต็มเสียงนัก“ก็...สบายดี” ตอบไปฝ่ามือก็ถูกันไปมาจนชื่นเหงื่อ“ผมขอโทษด้วยนะ ที่ลูกผมทำเรื่องยุ่งยากให้ เดี๋ยวผมจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้ถูกต้องโดยเฉพาะเรื่องหนูแสงเทียน”คำพูดจริงจังและหนักแน่นไหลเข้ามากระทบโสตประสาท ทำให้หลายคนในที่นั้นเงียบงันคำว่า เรื่องทุกอย่างสะดุดหู ก่อนจะค่อย ๆ หายใจไม่ออก เมื่อก้อนแข็ง ๆ อัดแน่นขึ้นมาจุกอยู่ในอก โดยเฉพาะลินดาหน้าซีดเผือด คิดไม่ถึงว่าคู่ผัวเมียจะยอมพูดแค่เรื่องที่กำลังเกิดขึ้น โดยไม่กล่าวถึงเรื่องในอดีตที่ครอบครัวนางได้ทำเอาไว้...น่าละอายใจจริง!“พ่อจะการเรื่องอะไรอีกคะ ก็ธัญจัดการไปหมดแล้ว” ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและจริงจังไหวระริก คาดหวัง หากพ่อจะตำหนิเรื่องที่เธอก่อขึ้นก็พร้อมยอมรับฟัง หากแต่ประโยคท้ายชัดเจนจนไม่ต้องค้นหาคำตอบอีกต
