ไม่ใช่สิ่งของ

แสงเทียนรีบเดินเลี่ยงออกไปชิดริมฟุตปาธ เมื่อคิดว่าตนเองอาจเดินไปขวางทางรถ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่ที่เธอเดินอยู่ไม่น่าจะใช่ จึงหันกลับไปมองและได้เห็นใบหน้าสวยคมที่กำลังชะลอรถและเลื่อนกระจกลง โดยมีผู้หญิงนั่งคู่กันมา

“จะไปไหน ขึ้นรถสิ เดี๋ยวจะไปส่ง” เมื่อได้จังหวะ สายตาประสบกันพอเหมาะพอเจาะ ธัญกรเจ้าของรถคันหรูก็ถามทันที

“...” คำพูดถูกกลืนหาย แสงเทียนรู้สึกความร้อนพาดผ่านบนใบหน้า เมื่อนึกถึงการกระทำที่ผ่านมาก่อนหน้าของผู้หญิงที่กำลังควงสาวอื่นต่อหน้าต่อตาเธอ

ใบข้าวได้แต่จิกมองซีกหน้าคนบนทางเท้า เมื่อได้ยินคำถามของผู้หญิงที่คิดว่าไม่กล้ามองสาวคนไหนนอกจากเธอ “ใครคะพี่ธัญ” เสียงเคยหวานหยดขุ่นขึ้น แต่ธัญกรไม่สน

“หุ้นส่วน” เธอตอบได้เต็มปากเต็มคำ แสงเทียนได้ยินทุกถ้อยคำ ได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไว้ ‘หุ้นส่วนงั้นเหรอ’

คำตอบนั้นทำให้ใบหน้าที่แต่งไว้จัดจ้านคลายลงไปเล็กน้อย แต่ก็ใช่จะไว้วางใจ เพราะเจ้าของรูปร่างสมส่วน แม้จะเดินอยู่บนถนน ท่าทางรีบร้อนแต่ก็สง่างามจนน่าอิจฉา

แสงเทียนเพ่งมองให้แน่ใจ กับคำถามที่ได้ยินจากอีกฝ่าย แต่สะดุดกับใบหน้าที่แต่งไว้จัดจ้าน โดยกรีดอายไลเนอร์ในโทนสีที่สาวๆ เกาหลีนิ