All Chapters of ปลดรัก บัญชีใจ: Chapter 51 - Chapter 60

เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอหยุดแผ่วลง ก่อนจะขยับตัวพลิกไปอีกด้าน ธัญกรที่นอนมองใบหน้างาม รีบหลับตาลง ทั้งที่ใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ‘คุณสวยและฉลาด...แต่คุณก็คือลูกสาวของ ‘ปิยะ เตชะรัฐ’ แล้วคุณก็เลือกเกิดไม่ได้...’ เปลือกตาที่เคยปิดสนิทปรือขึ้นพร้อมคำถามอยู่ในใจ แสงเทียนอยากเขย่าร่างบางที่นอนเคียงข้างอยู่ให้ลุกขึ้นมาตอบคำถามเธอเหลือเกิน หากติดที่ว่าเธอกลัว ว่ามันจะจบลงแบบก่อนหน้าอีก...ก็ผู้หญิงตรงหน้าหาเรื่องเอาเปรียบเธออยู่ร่ำไป!เมื่อต่างคนต่างเงียบบวกกับอากาศเย็นสบายต่างก็กลับสู่ห้วงนิทราพร้อม ๆ กับความอ่อนล้าของทั้งคู่รุ่งเช้าของวันใหม่ร่างบางที่เคยเว้นระยะห่าง หากเมื่อเวลาผ่านไป กลับอยู่ในสภาพก่ายกอดกัน ประหนึ่งต่างฝ่ายต่างต้องการความอบอุ่นของกันและกัน และถูกปลุกด้วยแสงสว่างยามเช้าที่ส่องผ่านช่องว่างของม่านหน้าต่าง ทำให้นัยน์ตาที่หลับพริ้มอยู่เริ่มขยับปรือน้อย ๆ หากแต่ประสาทรับรู้ยังคงหนักอึ้ง ค่อย ๆ รู้สึกถึงความสว่างและเสียงนกน้อยร้องประสานก้องไปทั่วบ้านพัก“อื้อ...” เสียงแผ่วดังขึ้นแล้วบิดตัวเพื่อลดความเมื่อยขบ ก่อนจะขยับตัวแล้วนอนหงาย “เช้าแล้วหรือนี้...” แสงเทียนลืมตาอย่างยากล

“คุ คุณ!” เธอต่อว่าเขาทางสายตา เหมือนจะบอกว่า ไม่มีมารยาท!“เออรับไปสิ เดี๋ยวพ่อคุณก็รอนานหรอก”“หา...” เสียงแหลมแผดดัง พร้อมกับตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะรีบหุบปากฉับ และค่อย ๆ ถามเสียงแผ่วเบา “คุ คุณว่าไงนะคะ”“พ่อคุณโทรมา” เธอตอบสวนกลับไปน้ำเสียงคงเดิม โดยไม่กลัวว่าคนรอสายจะได้ยินหรือไม่เมื่อได้ยินคำตอบชัดเจนมือเรียวรีบคว้ามือถือของตัวเองทันที ก่อนจะกำเครื่องมือสื่อสารไว้แน่น เหมือนต้องการย้ำเตือนว่าตอนนี้ เธอกำลังเจอเรื่องหนักอกอีกเรื่องเข้าแล้วแสงเทียนสูดอากาศเข้าปอดแรง ๆ แล้วผ่อนออกมาช้า ๆ ย่างทำใจ แล้วค่อย ๆ ยกมือถือขึ้นแนบข้างหูและกรอกน้ำเสียงแผ่วเข้าไป“สวัสดีค่ะคุณพ่อ...” เธอทักทายเพื่อหยั่งเชิง“ใช่ลูกพ่อเอง ลูกอยู่ไหนและอยู่กับใคร...”“คือ...” คำถามที่ไม่ได้เตรียมคำตอบไว้ ทำเอาสมองตื้อปากหนักขึ้นฉับพลัน ยิ่งเห็นสีหน้าที่เธอเผอิญผันไปเห็น เหมือนกำลังเย้ยหยัน ทำให้ปากของเธอขยับลำบากขึ้นอีก“ว่าไงลูก ใช่เจ้านายที่ลูกไปทำงานด้วยเปล่า” ชายสูงวัยคาดเดาลงน้ำหนักเสียง แสงเทียนรู้สึกผิดขึ้นมาทันที เธอไม่เคยทำให้พ่อหนักใจเลยสักครั้ง“ค่ะพ่อ เจ้านายเทียนเอง”คำตอบที่ได้เรียกเสียงถอนหาย

แสงเทียนอ้าปากค้าง จะร้องห้ามก็ไม่ทันการ เมื่อรถคันหรูจอดอยู่หน้ามุขเรียบร้อยแล้วลินดาที่เพิ่งกลับจากด้านนอกโดยที่ยังไม่ทันก้าวผ่านประตูก็หยุดชะงัก หันมองกลับไปทางด้านหลัง ครั้นรถจอดสนิทนิ่ง นางถึงกับมองตาค้างลูกเทียน แล้วมากับใคร... นางจึงตัดสินใจยืนคอยแทนที่จะรีบเข้าบ้าน ที่สำคัญนางอยากรู้ว่าเจ้าของรถคันราคาหลายล้านคนนั้นเป็นใคร...ภายในรถเกือบเกิดศึกขนาดย่อย เมื่อแสงเทียนเอ่ยขึ้นอย่างโมโหว่า“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเข้ามา หรือคุณอยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่”ธัญกรไหวไหล่ ก็นั้นละที่เธออยากให้เป็น...“นั่นมันเรื่องของคุณ” เธอตอบอย่างไม่สนใจแสงเทียนหน้าตึงอย่างแค้นเคือง ก่อนจะเปิดประตูลงไปพร้อมกระแทกประตูกลับเสียงดัง จนเจ้าของต้องสูดปากแกล้งทำเป็นหวาดเสียว แล้วเปิดประตูรถเดินตามลงตามไปแสงเทียนเห็นผู้เป็นแม่ยืนอยู่ จากที่อารมณ์ขุ่นมัว ก็รีบปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติ แล้วยกมือไหว้กล่าวทักทายมารดา“สวัสดีค่ะแม่”“กลับมาแล้วหรือ แล้วงานเป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีไหม”น้ำเสียงเจือแววปลื้มปริ่ม มองสำรวจใบหน้าหวานของลูกสาวเพียงครู่ก็ผันมองดูเจ้าของรถด้วยแววตาหลากหลาย “คุณธัญกร เจ้านายเทียนเองค

ลินดาก้าวเท้าไปตามทางเดินอย่างรีบเร่ง เพราะไม่อยากให้สามีและแขกของลูกสาวอยู่ด้วยกันนานเกินไป เพราะครั้งนี้เธอเห็นถึงอาการดื้อดึงและจริงจังของสามีอย่างเห็นได้ชัด แต่ใจหนึ่งเธออยากให้เรื่องทุกอย่างจบ โดยคิดว่าหากลบเรื่องบาดหมางในอดีตของสองตระกูลออกไป ความสัมพันธ์ของเด็กรุ่นใหม่คงไม่สะดุด... ลินดาคิดเข้าข้างแสงเทียน เพราะเชื่อว่าความสวยและความเก่ง คงทำให้อีกฝ่ายตกหลุมรักได้ไม่ยาก และอยากรู้ว่าต่อนี้ไป สามีนางจะเดินเกมไปทิศทางใด รึไม่เช่นนั้น นางนี่แหละจะเป็นตัวเชื่อม ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นตัวแปลสำคัญที่อยู่เบื้องหลัง... ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เทียนทำอะไรอยู่ลูก เปิดประตูให้แม่เข้าไปหน่อย” นางเคาะประตู แล้วส่งเสียงเรียกผ่านไม้เนื้อดีเข้าไป“แม่หรือคะ เทียนปวดหัว... คุณแม่ช่วยส่งแขกให้หนูด้วยนะคะ”เธอที่เพิ่งที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดอยู่กับบ้านเรียบร้อย นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงนอน ผงกศีรษะตะโกนตอบ“ส่งอะไรกันล่ะ ลุกขึ้นมาเปิดประตูให้แม่ก่อน แล้วช่วยลงไปคุยกับพ่อ ก่อนที่จะเล่นงานคุณธัญกร” นางตอบเสียงร้อนรนกลับไปแม้มีประตูบานหนากั้นเพื่อกรองเสียง หากแต่คนด้านในได้ยินชัดเจนร่างบางผุดลุกขึ้นต

“นี่คุณจะดูถูกพวกเราเกินไปแล้วนะ” จากที่รู้สึกดี ตอนนี้ติดลบ“ไม่ได้ดูถูกนะคะ ทุกอย่างมันอยู่ที่การกระทำมากกว่าแค่ดู ‘เตชะรัฐ’ ก็รู้ดี ว่าเคยทำอะไรเอาไว้กับ ‘เนตรศิริ’” เธอย้อนกลับ ทุกอย่างเธอดูที่เหตุผล เมื่อมีโอกาสก็ต้องทำในสิ่งที่คิดว่าสมควรที่สุดแสงเทียนสะดุดคำว่า ‘‘เตชะรัฐ’ ก็รู้ดี ว่าเคยทำอะไรเอาไว้กับ ‘เนตรศิริ’ แต่ก็เก็บความอยากรู้เอาไว้ โดยสีหน้าของแม่เธอดูเปลี่ยนไปทันที“นี่คุณ มะ หมายความว่าไง” ความร้อนตัว ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะรู้ถึงรุ่นลูก ทำให้ลินดาเกือบตั้งสติไม่อยู่ธัญกรบิดยิ้มมุมปาก ...เธอจะทำให้คนพวกนี้หัวหมุน“ธัญจะไม่ขอพูดอะไรมาก หากไม่อยากให้ทุกอย่างพังก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนธัญกับลูกสาวคุณเราตกลงกันเองได้” เธอสรุป โดยไม่ถามความคิดเห็นผู้หญิงที่ตัวเองเอ่ยถึงแม้แต่น้อย คิดแค่ว่าตอนนี้ เธอไม่อยากให้แสงเทียนไกลตา...“หมายความว่าไง” สามคนพ่อแม่ลูกออกเสียงประโยคพร้อมกัน แต่ไม่มีใครเรียกความสนใจเธอได้นอกจากแสงเทียน“ให้เวลาสิบห้านาที ไปเก็บเสื้อผ้าของคุณซะ” น้ำเสียงเฉียบขาดหันไปสั่งแสงเทียนแสงเทียนส่ายหน้า ยังไงเธอไม่ยอมไปอยู่ด้วยตอนนี้แน่เมื่อโดนอีกฝ่ายเล่น