บททั้งหมดของ ​​The pain of yesterday : ขอแค่ได้รัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

น็อตในชีวิตพวกคุณเคยตกหลุมรักใครตั้งแต่แรกเจอมั้ยครับ ผมไม่รู้ว่ามันพรหมลิขิตหรือเรื่องบังเอิญที่ผมได้เจอรุ่นน้องคนหนึ่งที่มหาลัย ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัว ผมชื่อน็อตครับ เรียนวิศวะโยธา ปีสาม“กูได้ยินข่าวว่ามึงเรียนวิศวะป่ะ” ไอ้เอ็มเจเดินมาชนไหล่ผมพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม“แล้วมึงมาทำไม” ผมย้อนถามเพื่อน“ใครน้อ!! กล้าทำเสือจำศีลตื่นได้ขนาดนี้” ไอ้ไทยทีก็อีกคน“น้องคนนั้นน่ารักว่ะ” ไอ้เอ็มเจชี้ไปทางเด็กผู้หญิงผมสีแดงที่กำลังเดินมา นี่แหละครับพรหมลิขิตของผม ผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร อาทิตย์ที่แล้วเธอเดินผ่านผมที่คณะและที่ผมมาคณะบิรหารก็เพราะเธอนี่แหละ“อ้าวหนุ่มวิศวะมาทำอะไรที่คณะบริหารไม่ทราบคะ” แพมเป็นเพื่อนของพวกผมครับและเป็นแฟนรุ่นพี่ของพวกผมด้วย“ถามคุณน็อตเลยครับ” ไอ้เอ็มเจรีบโยนให้ผม“แหม ยิ้มขนาดนี้เล็งคนไหนหรอน็อต” แพมเอ่ยแซวผม“น้องคนนั้น” ผมบอกไปตามตรงเพราะผมไม่มีอะไรต้องปิดบังเพื่อนอยู่แล้ว“ชัดเจนดีกูชอบ” ไอ้ไทยทีชูสองนิ้วให้ผม“อ๋อ น้องใบบัวน่ะหรอ”ใบบัวอย่างนั้นหรอชื่อน่ารักแฮะ ผมนั่งมองน้องที่เดินผ่านโต๊ะพวกผมไปก่อนที่เธอจะนั่งลงโต๊ะด้านหลังของผม“ใบบัวเลิกเรียนแล้ว” แพมเดินเ

บัวคำก็รำคาญสองคำก็รำคาญ คอยดูเถอะถ้าตกหลุมรักฉันเมื่อไหร่จะเอาให้หาทางออกไม่เจอเลย ทุกคนรู้มั้ยคะว่าคติของฉันคืออะไร ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกแต่ฉันไม่อยากครองโลกฉันอยากครองพี่น็อตคนเดียว ฉันยืนมองรถคันหรูที่ขับออกไปด้วยความเร็ว"ถ้ากลับมาอีกที จะปล่อยลมยางเลยคอยดู"ฉันยืนขึ้นปัดกระโปรงตัวเอง เพราะไอ้พี่น็อตบ้า ผลักมาได้คนนะเว้ยไม่ใช่ลูกบาส"หนูบัวยืนทำอะไรตรงนั้นคะ เข้าบ้านได้แล้ว"เสียงของคุณแม่ฉันเองค่ะ"พอดีหมาวิ่งชนหนูค่ะ"ฉันบอกก่อนจะเดินเข้าบ้าน หึ หยิ่งแบบนี้หนูชอบค่ะ ไม่อยากจะบอกว่าฉันเข้าเรียนที่มหาลัยเดียวกับพี่น็อตด้วยนะแต่ฉันเรียนบริหาร ไว้เจอกันค่ะแล้วพี่จะตกใจเพราะหนูทำอะไรได้มากกว่าที่พี่คิดค่ะน็อตผมขับรถออกมาอย่างหัวเสีย นี่คือเหตุผลนึงที่ผมไม่ค่อยกลับบ้านเพราะผมต้องมาเจอยัยเด็กแก่แดดนี่ไง ผมรู้สึกรำคาญและไม่อยากคุยกับเธอ แต่แม่ผมเอ็นดูเธอมาก ผมไม่ชอบเด็กแต่ยกเว้น ใบบัว ถึงผมจะรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว มีแล้วก็เลิกได้ป่ะอีกอย่างผู้หญิงไม่ชอบคนเจ้าชู้และข้อนี้ผมชนะครับผมขับรถออกมานอกตัวเมือง ผมเบื่อยิ่งมาเจอยัยเด็กนั่นผมยิ่งเบื่อเข้าไปใหญ่"มานั่งอะไรแถวนี้คะ"ผมหันมองตามเสียง

น็อตผมกับใบบัวเราสนิทกันมากขึ้น ส่วนใบบัวก็ยังรับจ้างเป็นแฟนคนนั้นอยู่ แต่เหมือนว่าช่วงนี้ใบบัวจะมีเรื่องเครียดเพราะสีหน้าเธอไม่ค่อยดีเลยแต่ผมไม่อยากยุ่ง“โอเคมั้ย เล่าพี่ฟังได้นะ” ผมนั่งลงข้างใบบัว“บัวจะเลิกแล้วพี่น็อต บัวเหนื่อย” ผมรู้ว่าใบบัวหมายถึงอะไร“พี่ว่าเรามีอะไรมากกว่านั้น” ผมถาม“บัวรักเขา” ผมจุกกับคำที่ได้ยินใบบัวรักเขางั้นหรอ“ระ..รักหรอ”“ค่ะแค่รักไม่ได้อยากมาเป็นแฟน บัวไม่อยากเจ็บ”“แล้วบัวจะทำยังไงต่อไป” ผมถามอย่างน้อยใบบัวก็ยังไม่ได้ตกลงกับใครเป็นแฟน“ต่างคนต่างอยู่ค่ะ” ใบบัวตอบผมและผมรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำตอบจากเธอ“พี่ยังมีสิทธิ์อยู่มั้ย” ผมถามออกไปตามตรง“พี่น็อตชอบบัวจริงหรอ” ใบบัวถามกลับผม“ครับ ชอบมาตลอดแต่พี่เคารพในการตัดสินใจพี่จะไม่บังคับอะไรทั้งนั้น แต่พี่ขอแค่อย่าให้พี่เลิกชอบบัวเลยนะพี่ทำไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้ใจพี่อยู่กับบัวแล้ว ไม่สิมันอยู่กับบัวตั้งแต่วันแรกแล้ว”“ขอบคุณนะคะสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้บัว”ผมนั่งคุยกับใบบัวอยู่นานก่อนผมจะพาใบบัวมาส่งบ้าน แต่ยังไม่ถึงเลยผมก็ต้องเจอบุคคลที่ผมเบื่อขี้หน้ามากที่สุด“พี่น็อตไปไหนคะ” ผมอุตส่าห์หลีกแล้วแ

น็อตความสุขของผมมันสุขจนล้นใจ แต่เหมือนความสุขของผมมันใกล้จะหมดเวลาแล้วผมยืนฟังแฟนผมคุยกับเพื่อนของผู้ชายคนนั้น เขารักใบบัวมากสินะถึงได้ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยวิธีที่สิ้นคิดแบบนั้น ผมควรจะดีใจใช่มั้ยที่ได้ยินเรื่องที่คนที่ชื่อพายุมาบอกกับแฟนของผม“กลับคอนโดกันครับ” ผมเดินเข้ามาหาแต่ดูเหมือนใบบัวจะยืนเหม่อลอยไม่ได้สนใจคำพูดของผมเลย“ไม่จริง” ถึงคำพูดของใบบัวมันจะเบาแต่ผมได้ยินเต็มสองหู“ใบบัวครับกลับคอนโด” ผมสะกิดแขนจนใบบัวสะดุ้ง“คะ....ค่ะกลับค่ะ”ตามจริงผมกับใบบัวคบกันมาพักใหญ่แล้วครับ ผมเองรักใบบัวตั้งแต่แรกเจอเลยแต่เพราะตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วจนเธอเลิกกับแฟนผมก็เริ่มเข้าหาเธอใหม่ผมขับรถกลับคอนโดระหว่างทางใบบัวเหม่อลอยนั่งมองนอกกระจกรถไม่พูดไม่จา“โอเคมั้ย” ผมถามออกไปจนใบบัวหันมามองผมพร้อมยิ้มให้“ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย” ใบบัวตอบผมก่อนจะหันมองไปที่นอกกระจกรถอีกครั้งไม่ใช่ว่าผมไม่รู้อะไรเลยนะ ผมรู้ว่าใบบัวกำลังเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะต้นเหตุมันมาจากเธอ แต่ผมก็ไม่อยากถามอะไรตอนนี้ ใบบัวเองพยายามจะกลั้นน้ำตาและทำเสียงให้เป็นปกติเพื่อให้ผมสบายใจ“บัวรักพี่น๊อตนะ” ผมอึ้งกับคำพ

น็อตผมไม่ได้เมาขนาดที่ไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปหรอกนะ แต่ที่ผมทำลงไปเมื่อกี้ผมตั้งใจทำในเมื่ออยากได้ผมมากนักผมก็จัดให้ ส่วนเรื่องที่ผมนั่งหาของหน้าห้องน่ะหรอผมทำแหวนที่ใบบัวเคยใส่ล่วง ผมไม่รู้ว่ามันหายไปไหน“คิดถึงหนูจัง” ผมเดินเข้ามาในห้องนอนก็เจอรูปของผมกับใบบัวถ่ายด้วยกันมันยิ่งทำให้ผมคิดถึง ผมไม่รู้ว่าผมจะลืมใบบัวได้มั้ยเพราะใบบัวเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมรักและรักมาก แต่ผมอยากเห็นคนที่ผมรักมีความสุขแค่เห็นเธอยิ้มผมก็ดีใจแล้ว แต่ถ้าวันไหนใบบัวไม่มีใครผมก็พร้อมที่จะเข้าไปในชีวิตของใบบัวอีกครั้ง แต่ส่วนคนที่ผมไล่ออกจากห้องไปต่อให้เธอจะตายอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่มีวันได้เข้ามาอยู่ในใจผมหรอกครืด ครืดผมมองมือถือตัวเองไม่ใช่ใครหรอกครับนอกจากไอ้เอ็มเจโทรมาเช็คแค่นั้นแหละ(มึงโอเค ให้กูไปนอนเป็นเพื่อนมั้ย)“กูไม่โอเค แต่กูอยู่ได้ ขอบใจที่เป็นห่วง”(เอาดีๆ ไอ้น็อต พวกกูเป็นห่วงมึง)“เออ กูไม่ฆ่าตัวตายหรอก”(ไอ้สัสพูดเป็นลาง)“มีอะไรอีกมั้ยกูจะนอนกูเหนื่อย”(มึงไปทำอะไรมาถึงเหนื่อย)“กูออกกำลังกาย แค่นี้”ผมกดตัดสายเพราะถ้าไม่ทำพวกมันจะถามจนผมจนมุม ผมไม่ชอบโกหกด้วยและพวกมันก็รู้ว่ายัยเด็กนั่นตามผมอยู่ไ