บททั้งหมดของ ​​The pain of yesterday : ขอแค่ได้รัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

บัวติ๊ด ติ๊ดอืม ฉันค่อยๆ ปรับสายตาพร้อมควานหานาฬิกาปลุก ภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้คือพี่น็อตรังแกฉันจนเกือบตีสามและฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้“อือ กี่โมงแล้วเนี่ย” ฉันกดปิดเสียงนาฬิกาปลุก วันนี้ฉันมีเรียนตอนเก้าโมงเช้าและตอนนี้มันก็เจ็ดโมงแล้ว ส่วนพี่น็อตฉันไม่รู้ว่าเขาออกไปตอนไหนโอ้ย เจ็บ เมื่อฉันก้าวขาลงจากเตียง ร่างกายของฉันเหมือนมันร้าวไปทั้งตัวไ ม่รักแล้วมาทำกับฉันแบบนี้ทำไมกัน ฉันจำได้เมื่อคืนพี่น็อตบอกว่าฉันเป็นของเขาถึงแม้ว่าพี่เขาจะพูดแค่เพราะอยากเอาชนะ แต่ฉันก็ดีใจฉันกลั้นใจเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ วันนี้มีสอบฉันจะขาดไม่ได้และเหนือบอกว่าจะมารับฉัน แต่ฉันก็ต้องตกใจกับสิ่งที่พี่น็อตฝากไว้ นี่พี่เขาเล่นทิ้งลอยบนตัวฉันไว้เต็มไปหมด ใจร้ายเกินไปมั้ย“บัว ขึ้นรถได้แล้ว” ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกลบรอยที่พี่น็อตฝากไว้หวังว่าจะไม่มีคนเห็นนะ“ทำไมมาเร็วจัง” ฉันถามเหนือเพราะอีกเกือบยี่สิบนาทีที่เรานัดกันไว้“ทีบัวยังมารอเราเร็วเลย กินไรหรือยัง” เหนือถามฉัน“ยังเลย เหนือล่ะ” ฉันถามกลับก่อนจะมองไปที่กล่องแซนวิสที่เหนือซื้อมา“เราซื้อมาให้ เรากินแล้ว” เหนือยิ้มตอบฉัน“ขอบคุณนะเหนือ” ฉันหยิบแซน

น็อต“มารอเอาเธอไง”ผมพูดก่อนจะมองคนที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องนอน แถมยังมองผมด้วยสายตาที่สั่นจนผมรู้สึกได้ ที่ผมไม่ทำอะไรเธอที่ผับไม่ใช่ว่าผมกลัวเพื่อนเธอหรอกนะครับ ผมแค่ไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปแลกกับสิ่งที่ผมไม่คู่ควรแค่นั้น ผมกลับมารอจัดการตัวต้นเหตุไม่ดีกว่าหรอ ผมกลับมาได้สักพักแล้วแหละและผมยังไม่ได้เข้าห้องตัวเองเลย“ไปต่อไหนมาล่ะ” ผมถาม“บัวไม่ใช่ผู้หญิงกลางคืน บัวแค่ไปงานวันเกิดเพื่อนบัวแค่ไปสนุกแค่นั้น” สนุกงั้นหรอ“อ้าวหรอ ก็เห็นแต่งตัวเหมือนออกไปหาแขก” ผมพูดก่อนจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้า“แค่นี้ใช่มั้ยคะที่จะพูด ถ้าจบแล้วรบกวนออกไปด้วยค่ะ” ผมเดินลงจากเตียงก่อนจะย่างก้าวเข้าไปหา ถอยเลยหรอครับ“ฉันโตแล้วไม่ต้องไล่”“งั้นก็ไปสิคะ จะอยู่ทำไม” รู้สึกว่าตั้งแต่มีเพื่อนผู้ชายนี่จะปากดีขึ้นทุกวัน“เมื่อกี้ฉันบอกเธอว่าไง” ผมถามเธออีกที“.......”“ฉันบอกเธอที่ผับแล้วนี่จำไม่ได้หรือโง่” ผมถามอีกรอบก่อนที่เธอจะเดินหันหลังเดินออกไป คิดว่าจะหนีผมพ้นหรอ“พี่เกลียดบัวแล้วทำแบบนี้ทำไม” คำถามนี่ผมต้องตอบทุกครั้งเลยมั้ยวะ“เธอเอามันส์ว่ะ จบป่ะ” ผมบอกก่อนจะลากเธอเข้าห้อง“ปล่อยบัวนะ”“จะเล่นตัวทำไมวะ ทำยั

บัวฉันโทรบอกเหนือหลังจากที่เดินออกจากตรงนั้น แค่พี่เขาไม่ชอบฉันก็เจ็บมากพอแล้ว นี่ฉันยังต้องมาทนฟังคำว่ารักของเขาอีก(บัวอยู่ไหน เหนือจะไปรับ)“บัวกำลังเดินไปหน้ามหาลัยน่ะ”(รอเหนืออยู่นั่นนะ เดี๋ยวเหนือไปหา)ฉันมารอเหนือที่หน้ามหาลัยไม่นานเหนือก็มาถึง มันถึงเวลาที่ฉันต้องตัดใจสักทีสินะ ฉันสงสารหัวใจตัวเองมากตอนนี้“บัวขึ้นรถ”ฉันเดินไปที่รถของเหนือก่อนจะเข้าไปนั่ง เหนือขับรถออกไปอย่างรวดเร็วฉันทำได้เพียงส่งยิ้มให้เหนือแค่นั้นเพราะฉันกลัวว่าน้ำตาที่ฉันกลั้นมันไว้จะไหลออกมาเหนือขับรถพาฉันออกมานอกเมือง ฉันไม่รู้ว่าเหนือพาฉันมาที่นี่ทำไม เหนือไม่พูดอะไรสักอย่างก่อนจะพาฉันลงจากรถไปนั่งที่ใต้ต้นไม้“ถ้ากลั้นมันไม่อยู่ก็ร้องมันออกมาเถอะบัว” เหนือพูดหลังจากที่ฉันนั่งมองรอบๆ“นะ...เหนือรู้” ฉันถามเสียงสั่นก่อนที่สิ่งที่ฉันกลั้นมันไว้จ่ค่อยๆ ไหลออกมา“อืม แต่เราจะไม่พูดถึงมันหรอก”“ฮึก เหนือบัวเจ็บ”พรึ่บเหนือคว้าฉันเข้าไปกอดทันทีเมื่อฉันพูดจบ เหนือไม่ได้พูดหรือซ้ำเติมอะไรเขาทำเพียงลูบหัวของฉันเป็นการปลอบ“เหนือไม่ชอบเลยนะน้ำตาบัว” เหนือพูดแกมดุฉัน“ฮึก บัว...”ไม่รู้ว่าฉันร้องไห้ในอ้อมกอดเ

น็อตผมยืนมองเมียตัวเองเดินไปกับผู้ชายคนอื่น ถามมาได้ผัวใครก็ผัวเธอมั้ยล่ะไม่งั้นจะมาตามทำไมวะ แม่ง“ไอ้น็อตกูว่าไม่ใช่แล้วว่ะ” ไอ้ไทยทีเดินมาหาผมก่อนจะมองหน้าเอาคำตอบ“อะไร”“มึงอ่ะเป็นอะไร” มันถามผม“เป็นคน ไอ้สัสพูดมาก” ผมเดินออกจากตรงนั้นทันที ในเมื่อคุยดีไม่ได้ผมก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจถูกมั้ย“กูถามจริง ที่มึงทำทั้งหมดเนี่ยเพื่ออยากเอาชนะไอ้เหนือ” ไอ้ไทยทีถามผม“เออ กูอยากเอาชนะพอใจมึงหรือยัง และกูต้องชนะด้วย” ผมบอก“กูนึกว่ามึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่นี่มึงเปลี่ยนหน้ามือเป็นส้นตีนเลยว่ะ บัวคิดถูกแล้วแหละที่เลิกยุ่งกับมึง”“มึงเป็นเพื่อนกูมั้ย”“เพราะเป็นเพื่อนไงกูเลยไม่อยากเห็นมึงทำแบบนี้ ใจจริงมึงกำลังหึงบัวอยู่ใช่มั้ยล่ะ มึงแค่หาข้ออ้างแค่นั้น”หึงหรอ ผมจะหึงคนที่ผมไม่ได้รักไปทำไมกันผมก็แค่อยากเอาชนะไอ้เหนือก็แค่นั้น“ไม่ช่วยก็ไม่ต้องมาห้ามกูนะ ยังไงยัยนั่นก็ต้องกลับเมืองไทยกับกู” ผมบอกอย่างมั่นใจบัวที่ฉันถามออกไปไม่ใช่ไม่อายนะแต่ถ้าพี่น็อตยังเล่นกับความรู้สึกฉันแบบนี้มันก็ไม่ไหวเหมือนกัน คำว่าเมียที่เขาใช้เรียกฉันถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะดีใจ แต่ตอนนี้แม้แต่หน้าฉันก็ยั

บัวหลังจากวันนั้นที่ฉันทะเลาะกับพี่น็อต นี่ก็ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วที่ฉันไม่เจอหน้าพี่เขา อย่าว่าแต่หน้าเลยแม้แต่เงาฉันก็ยังไม่เจอ เขาบอกขอเวลา ขอเพื่ออะไรกันในเมื่อไม่ได้รักฉัน“บัวเรียนเสร็จพาไปร้านสักหน่อยสิ” ฉันหันมองนับตังค์ที่เอ่ยชวนฉันไปร้านสัก“ไปทำไมนับ”“ไปสักอ่ะ อยากสักแบบนี้สวยดี” นับตังค์เปิดรูปรอยสักมินิมอลให้ฉันดู“อืม ไปสิเบื่อพอดีเลย” ฉันบอกเพื่อน ที่ฉันไม่ห้ามนับตังค์เพราะฉันก็จะสักเหมือนกัน ไม่ได้ประชดใครทั้งนั้นค่ะแค่สักสวยงามแค่นั้นเอง“บัวจะสักหรอ” เหนือถามฉันอย่างจับผิด“นิดเดียวเอง” ฉันบอกเหนือ“งั้นเราไปด้วย เราก็จะสักเหมือนกัน” เหนือบอกฉันก่อนจะยิ้มให้“แล้วนี่ไปไหนมา” ฉันถามเพราะช่วงนี้เหนือทำตัวยุ่งกว่าปกติ“พอดีเราช่วยงานที่บ้านน่ะ”ตอนนี้พวกฉันทุกคนย้ำว่าทุกคนค่ะ เพราะแจมมี่กับเฟรมก็ตามมาด้วย ที่จริงร้านนี้ก็เป็นของพี่ชายเฟรมนั่นแหละ“ใครก่อนดี” นับตังค์ถาม“เธอนั่นแหละนับ อยากสักดีนัก ไปเลยคนแรก” เหนือผลักนับตังค์เข้าร้าน ที่นี่มีช่างสักผู้หญิงด้วยฉันเลยโอเค เพราะที่ฉันจะสักมันอยู่ใต้ร่มผ้า“โอ้ย เจ็บๆ พี่เบาๆ” ไม่นานเสียงโวยวายของนับตังค์ก็ดังขึ้น ท