น็อตผมเดินออกจากห้องพักเพื่อมารอใครบางคนที่โรงแรมฝั่งตรงข้าม ปล่อยให้เพื่อนผมยืนงงกันต่อไป“ไอ้น็อตกูขอนะอย่าสร้างเรื่อง” ไอ้ไทยทีวิ่งมาบอกผม“กูแค่มาตามเมียกลับบ้าน ไม่ได้หาเรื่องใคร”“ทำไมมึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนได้เร็วขนาดนี้วะ” ไอ้เอ็มเจมองหน้าผมอย่างสงสัย“ก็มึงสองตัวเป็นคนบอกกูให้เปิดใจเองไม่ใช่” ผมถามพวกมันกลับ“เออ ถ้ามึงคิดได้กูเองก็ยินดี” ไอ้ไทยทีเดินมาตบไหล่ผมตอนนี้ผมกับไอ้ไทยทีนั่งรออยู่ด้านล่างของอาคา รส่วนไอ้เอ็มเจพาเมียไปเที่ยว ที่จริงผมขอคีย์การ์ดห้องเมียผมแต่ไอ้ห่านี่แม่งไม่ให้ผมและมันก็มานั่งคุมผมอย่างกับนักโทษ“เมีย คำนี้ใบบัวยังไม่เคยได้ยินจากปากมึงเลยนะน็อต” ไอ้ไทยทียิ้มเยาะผม“พูดมากไอ้สัส” ผมด่ามันบัวตอนนี้ฉันอยู่ที่อเมริกากับเพื่อนค่ะ ฉันบินมาพร้อมเหนืออ ยู่ที่นี่ได้ปลดปล่อยแถมได้ทำในสิ่งที่ยังไม่เคยทำด้วย ฉันมีความสุขมาก“บัวครับ” ฉันหันตามเสียงทันทีแชะเหนือกดชัตเตอร์ทันทีเมื่อฉันหันมา ฉันเองก็พึ่งรู้ว่าเหนือชอบถ่ายรูปมาก ตั้งแต่มานี่เหนือเป็นตากล้องให้กับทุกคนเลยและเหนือยังถ่ายรูปสวยมาก“เหนือ บัวยังไม่ทันตั้งตัวเลยนะ” ฉันพูดติดงอนทำไมต้องชอบถ่าย
น็อตผมยืนมองเมียตัวเองเดินไปกับผู้ชายคนอื่น ถามมาได้ผัวใครก็ผัวเธอมั้ยล่ะไม่งั้นจะมาตามทำไมวะ แม่ง“ไอ้น็อตกูว่าไม่ใช่แล้วว่ะ” ไอ้ไทยทีเดินมาหาผมก่อนจะมองหน้าเอาคำตอบ“อะไร”“มึงอ่ะเป็นอะไร” มันถามผม“เป็นคน ไอ้สัสพูดมาก” ผมเดินออกจากตรงนั้นทันที ในเมื่อคุยดีไม่ได้ผมก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจถูกมั้ย“กูถามจริง ที่มึงทำทั้งหมดเนี่ยเพื่ออยากเอาชนะไอ้เหนือ” ไอ้ไทยทีถามผม“เออ กูอยากเอาชนะพอใจมึงหรือยัง และกูต้องชนะด้วย” ผมบอก“กูนึกว่ามึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่นี่มึงเปลี่ยนหน้ามือเป็นส้นตีนเลยว่ะ บัวคิดถูกแล้วแหละที่เลิกยุ่งกับมึง”“มึงเป็นเพื่อนกูมั้ย”“เพราะเป็นเพื่อนไงกูเลยไม่อยากเห็นมึงทำแบบนี้ ใจจริงมึงกำลังหึงบัวอยู่ใช่มั้ยล่ะ มึงแค่หาข้ออ้างแค่นั้น”หึงหรอ ผมจะหึงคนที่ผมไม่ได้รักไปทำไมกันผมก็แค่อยากเอาชนะไอ้เหนือก็แค่นั้น“ไม่ช่วยก็ไม่ต้องมาห้ามกูนะ ยังไงยัยนั่นก็ต้องกลับเมืองไทยกับกู” ผมบอกอย่างมั่นใจบัวที่ฉันถามออกไปไม่ใช่ไม่อายนะแต่ถ้าพี่น็อตยังเล่นกับความรู้สึกฉันแบบนี้มันก็ไม่ไหวเหมือนกัน คำว่าเมียที่เขาใช้เรียกฉันถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะดีใจ แต่ตอนนี้แม้แต่หน้าฉันก็ยั
น็อตเมืองไทยหลังจากที่ผมคุยกับเมียตัวเองไม่รู้เรื่องผมก็กลับมาเมืองไทยทันที ไม่ใช่ว่าผมจะยอมแพ้หรอกนะ ผมแค่อยากให้เวลาเมียตัวเองได้มีความสุข เพราะถ้ากลับมาเมื่อไหร่จะเอาให้เดินไม่ได้เลยคอยดู ผมกลับมาพร้อมไอ้ไทยทีเพื่อนผม ส่วนไอ้เอ็มเจอยู่เที่ยวกับมะลิต่อ“กูว่ารักหมาก็เข้าท่าดีนะมึง” ไอ้ไทยทีเอ่ยแซวผม“ไอ้เชี้ยนี่แม่ง เดี๋ยวรอให้กลับมาก่อนเถอะ กูจัดการแน่” ผมบอก“ไอ้น็อตมึงรักน้องมันเข้าแล้วไอ้ห่า” ผมชะงักกับคำพูดของเพื่อนทันที ผมรักเธอหรอ“ไม่ใช่”“ใช่ มึงรักบัวและมึงกำลังคลั่งเพราะบัวเลิกสนใจมึงไง ไม่งั้นมึงไม่ดิ้นเป็นหมาโดนน้ำร้อนแบบนี้” ผมนิ่งฟังเพื่อนตัวเองพูด ไม่ใช่ผมไม่ได้รักเธอผมแค่อยากเอาชนะก็แค่นั้น“.........”“ไง ที่เงียบนี่คือกูพูดถูกใช่มั้ยล่ะ มึงแค่หาข้ออ้างไอ้น็อต”“กูรักใบบัว” ผมบอกไอ้ไทยที“รักใบบัว ไอ้น็อตมึงรู้ตัวมั้ยว่าตอนนี้มึงพูดคำว่ารักใบบัวได้ไม่เต็มปากเลยว่ะ” ไอ้ไทยทียิ้มอ่อนก่อนจะมองหน้าผม“กูรักใครไม่ได้แล้วว่ะ รักไม่ได้จริงๆ”“น็อต มึงยังจะคิดว่าใบบัวจะกลับมาหามึงอยู่หรอ กูว่าใบบัวตอนนี้แม่งโคตรจะมีความสุขเลยนะ พี่เขารักใบบัวและใบบัวก็รักพี่เขามากเช่นกัน
น็อตในชีวิตพวกคุณเคยตกหลุมรักใครตั้งแต่แรกเจอมั้ยครับ ผมไม่รู้ว่ามันพรหมลิขิตหรือเรื่องบังเอิญที่ผมได้เจอรุ่นน้องคนหนึ่งที่มหาลัย ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัว ผมชื่อน็อตครับ เรียนวิศวะโยธา ปีสาม“กูได้ยินข่าวว่ามึงเรียนวิศวะป่ะ” ไอ้เอ็มเจเดินมาชนไหล่ผมพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม“แล้วมึงมาทำไม” ผมย้อนถามเพื่อน“ใครน้อ!! กล้าทำเสือจำศีลตื่นได้ขนาดนี้” ไอ้ไทยทีก็อีกคน“น้องคนนั้นน่ารักว่ะ” ไอ้เอ็มเจชี้ไปทางเด็กผู้หญิงผมสีแดงที่กำลังเดินมา นี่แหละครับพรหมลิขิตของผม ผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร อาทิตย์ที่แล้วเธอเดินผ่านผมที่คณะและที่ผมมาคณะบิรหารก็เพราะเธอนี่แหละ“อ้าวหนุ่มวิศวะมาทำอะไรที่คณะบริหารไม่ทราบคะ” แพมเป็นเพื่อนของพวกผมครับและเป็นแฟนรุ่นพี่ของพวกผมด้วย“ถามคุณน็อตเลยครับ” ไอ้เอ็มเจรีบโยนให้ผม“แหม ยิ้มขนาดนี้เล็งคนไหนหรอน็อต” แพมเอ่ยแซวผม“น้องคนนั้น” ผมบอกไปตามตรงเพราะผมไม่มีอะไรต้องปิดบังเพื่อนอยู่แล้ว“ชัดเจนดีกูชอบ” ไอ้ไทยทีชูสองนิ้วให้ผม“อ๋อ น้องใบบัวน่ะหรอ”ใบบัวอย่างนั้นหรอชื่อน่ารักแฮะ ผมนั่งมองน้องที่เดินผ่านโต๊ะพวกผมไปก่อนที่เธอจะนั่งลงโต๊ะด้านหลังของผม“ใบบัวเลิกเรียนแล้ว” แพมเดินเ
น็อตปกติผมจะอยู่คอนโดสะส่วนใหญ่แต่วันนี้แม่ผมโทรตามให้กลับบ้าน ที่บ้านผมทำธุรกิจเครื่องเพชรครับ ผมไม่ชอบก็เลยเรียนตามที่ตัวเองอยากจะเรียน แต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องมาสานต่องานของที่บ้านอยู่ดี“สวัสดีครับแม่” ผมกล่าวทักทายแม่ตัวเองแล้วเดินเข้าไปกอดท่าน“หล่อขึ้นนะเรา มีความรักใช่มั้ยเนี่ย” แม่ถามพร้องจ้องหน้าผมเพื่อจับผิด“ก็ไม่เชิงครับ”“ใครกันน้อที่ทำให้ลูกแม่ยิ้มได้ แม่ชักอยากจะเห็นหน้าสะแล้วสิ” แม่ผมยิ้มกริ่มก่อนจะหรี่ตามองผม“คุณพ่อล่ะครับ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที“ประชุมครับ เรียนเป็นยังไงบ้าง”“ก็ดีครับ แล้วแม่จะไปเที่ยวไหนอีกล่ะคราวนี้” ผมถามเพราะพ่อกับแม่ผมชอบทิ้งลูกชายไปเที่ยวกันสองคน“ฮ่องกงแค่นี้เองลูก ไปด้วยมั้ยล่ะ”“ผมมีเรียนครับ”“ติดเรียนหรือติดสาว” แม่ผมถาม“เธอมีแฟนแล้วครับแม่ ผมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบเลย” ผมบอกแม่ไปตามตรง“เรื่องของวัยรุ่นแม่ไม่ยุ่งดีกว่า ไปกินข้าวกัน”ผมเดินตามแม่มาที่โต๊ะอาหารนานๆ จะได้กินข้าวกับแม่สักที เพราะปกติผมไม่ค่อยกลับบ้าน และพ่อกับแม่ผมก็ไม่ค่อยอยู่ผมนั่งกินข้าวกับแม่จนพ่อผมกลับมาก็ไม่วายโดนแซวเรื่องสาวๆ อีก ผมเองก็ไม่ได้มีอะไรต้องปิดบังท
บัวคำก็รำคาญสองคำก็รำคาญ คอยดูเถอะถ้าตกหลุมรักฉันเมื่อไหร่จะเอาให้หาทางออกไม่เจอเลย ทุกคนรู้มั้ยคะว่าคติของฉันคืออะไร ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกแต่ฉันไม่อยากครองโลกฉันอยากครองพี่น็อตคนเดียว ฉันยืนมองรถคันหรูที่ขับออกไปด้วยความเร็ว"ถ้ากลับมาอีกที จะปล่อยลมยางเลยคอยดู"ฉันยืนขึ้นปัดกระโปรงตัวเอง เพราะไอ้พี่น็อตบ้า ผลักมาได้คนนะเว้ยไม่ใช่ลูกบาส"หนูบัวยืนทำอะไรตรงนั้นคะ เข้าบ้านได้แล้ว"เสียงของคุณแม่ฉันเองค่ะ"พอดีหมาวิ่งชนหนูค่ะ"ฉันบอกก่อนจะเดินเข้าบ้าน หึ หยิ่งแบบนี้หนูชอบค่ะ ไม่อยากจะบอกว่าฉันเข้าเรียนที่มหาลัยเดียวกับพี่น็อตด้วยนะแต่ฉันเรียนบริหาร ไว้เจอกันค่ะแล้วพี่จะตกใจเพราะหนูทำอะไรได้มากกว่าที่พี่คิดค่ะน็อตผมขับรถออกมาอย่างหัวเสีย นี่คือเหตุผลนึงที่ผมไม่ค่อยกลับบ้านเพราะผมต้องมาเจอยัยเด็กแก่แดดนี่ไง ผมรู้สึกรำคาญและไม่อยากคุยกับเธอ แต่แม่ผมเอ็นดูเธอมาก ผมไม่ชอบเด็กแต่ยกเว้น ใบบัว ถึงผมจะรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว มีแล้วก็เลิกได้ป่ะอีกอย่างผู้หญิงไม่ชอบคนเจ้าชู้และข้อนี้ผมชนะครับผมขับรถออกมานอกตัวเมือง ผมเบื่อยิ่งมาเจอยัยเด็กนั่นผมยิ่งเบื่อเข้าไปใหญ่"มานั่งอะไรแถวนี้คะ"ผมหันมองตามเสียง
น็อตในเมื่อผู้ชายคนนั้นจ้างใบบัวเป็นแฟน ผมก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกตัวเอง ผมกับใบบัวนั่งมองพระอาทิตย์ตกด้วยกัน เธอมาคนเดียวแน่นอนผมไม่ยอมให้เธอกลับบ้านคนเดียวเหมือนตอนมาหรอกนะ“จะไปไหนต่อมั้ย” ผมถามคนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ จนผมอดยิ้มตามไม่ได้“กลับบ้านค่ะ แล้วพี่น็อตล่ะจะไปไหนต่อ”“พี่ขอไปส่งได้มั้ย ค่ำแล้วมันอันตราย” ผมบอกความต้องการออกไป“โอเค ประหยัดตังค์ค่ารถด้วย” ใบบัวพูดพร้อมหัวเราะออกมา“ให้พี่ส่งทั้งชีวิตยังได้” ผมพูดใบบัวถึงกับนิ่งไป ผมรุกแรงไปหรอ“หนุ่มวิศวะปากหวานก็เป็น” ใบบัวเอ่ยแซวผม“เฉพาะคนที่ชอบแหละครับ” ที่จริงผมไม่ค่อยพูดหรอกกับคนที่ไม่สนิทแต่ยกเว้นใบบัว ผมอยากคุยด้วย“อ่ะ อ่ะ บัวว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะ” ใบบัวรีบเปลี่ยนเรื่องทันที“ไปครับ รถพี่จอดฝั่งนู้น” ผมกับใบบัวเดินมาที่รถ ก่อนที่ผมจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ โลกแม่งกลมหรืออะไรวะเนี่ย“มาทำอะไรที่นี่อ่ะ” ผมมองหน้าใบบัวก่อนจะมองหน้าคนที่ยืนยิ้มอยู่“ใบบัวไปรอพี่ที่รถก่อน นี่กุญแจครับ” ผมยื่นกุญแจให้ก่อนที่บัวจะรับแล้วเดินไป"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"เธอถามผม"ไม่เสือกสักเรื่องจะได้มั้ย จะไปไหนก็ไป"ผมตอบอย่างหัวเสีย แค่ห
น็อตผมกับใบบัวเราสนิทกันมากขึ้น ส่วนใบบัวก็ยังรับจ้างเป็นแฟนคนนั้นอยู่ แต่เหมือนว่าช่วงนี้ใบบัวจะมีเรื่องเครียดเพราะสีหน้าเธอไม่ค่อยดีเลยแต่ผมไม่อยากยุ่ง“โอเคมั้ย เล่าพี่ฟังได้นะ” ผมนั่งลงข้างใบบัว“บัวจะเลิกแล้วพี่น็อต บัวเหนื่อย” ผมรู้ว่าใบบัวหมายถึงอะไร“พี่ว่าเรามีอะไรมากกว่านั้น” ผมถาม“บัวรักเขา” ผมจุกกับคำที่ได้ยินใบบัวรักเขางั้นหรอ“ระ..รักหรอ”“ค่ะแค่รักไม่ได้อยากมาเป็นแฟน บัวไม่อยากเจ็บ”“แล้วบัวจะทำยังไงต่อไป” ผมถามอย่างน้อยใบบัวก็ยังไม่ได้ตกลงกับใครเป็นแฟน“ต่างคนต่างอยู่ค่ะ” ใบบัวตอบผมและผมรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำตอบจากเธอ“พี่ยังมีสิทธิ์อยู่มั้ย” ผมถามออกไปตามตรง“พี่น็อตชอบบัวจริงหรอ” ใบบัวถามกลับผม“ครับ ชอบมาตลอดแต่พี่เคารพในการตัดสินใจพี่จะไม่บังคับอะไรทั้งนั้น แต่พี่ขอแค่อย่าให้พี่เลิกชอบบัวเลยนะพี่ทำไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้ใจพี่อยู่กับบัวแล้ว ไม่สิมันอยู่กับบัวตั้งแต่วันแรกแล้ว”“ขอบคุณนะคะสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้บัว”ผมนั่งคุยกับใบบัวอยู่นานก่อนผมจะพาใบบัวมาส่งบ้าน แต่ยังไม่ถึงเลยผมก็ต้องเจอบุคคลที่ผมเบื่อขี้หน้ามากที่สุด“พี่น็อตไปไหนคะ” ผมอุตส่าห์หลีกแล้วแ