น็อต“พะ...พี่น็อต อ๊ะ อืม”พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บผมกระแทกใส่ร่องรักเมียตัวเองไม่ยั้ง ในเมื่อไม่ฟังกันก็ต้องแบบนี้แหละ และนี่ไม่ใช่รอบแรกนะครับเพราะตอนนี้จะสี่โมงเย็นแล้ว“อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ด จุก อ๊ะ อ๊ะ”“เชื่อพี่ได้หรือยังครับ ซี๊ด”พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ“ชะ...อ๊ะ เชื่อ อ๊า พี่น็อตบัว อืม เสียว”“ซี๊ด แน่น”“อะไรนะครับ ยังไม่เชื่อ”ผมเร่งจังหวะแกล้งเมียตัวเอง คนอะไรน่าแกล้งชะมัดผมกระแทกเข้าสุดออกสุด อย่าได้ถามว่าเหนื่อยมั้ย ผมมันเป็นบุคคลจำพวกอึดและทนครับอันนี้เมียผมน่าจะรู้ดี“อ๊ะ อ๊ะ อืม เสียว”พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บจ๊วฟ จ๊วฟผมก้มลงไปดื่มนมที่ขนาดพอดีมือไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไปพร้อมฝากรอยแสดงความเป็นเจ้าของไว้ด้วย"อืม หวาน"พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ“ซี๊ด บัวอย่าตอดพี่ โอ้ว เมียจ๋า”พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ“อ๊ะ อ๊ะ ระ..เร็วอีกได้ อ๊ะ มั้ยคะ ซี๊ด”ผมยิ้มอ่อนแล้วก้มมองคนที่หน้าบึ้งตึงใส่ผม ผมรู้ว่าเมียผมกำลังจะถึงปลายทางแต่ผมยังอยากแกล้งอยู่ไงผมแช่ลูกชายของผมก่อนจะขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบ“ซี๊ด โอ้ว”“แกล้งบัว อ๊ะ” ผมกระแทกสวนทันที“เชื่อพี่หรือยังครับ” ผมถาม“บอกตั้งนานแล้วมั้ยคะ
น็อตในชีวิตพวกคุณเคยตกหลุมรักใครตั้งแต่แรกเจอมั้ยครับ ผมไม่รู้ว่ามันพรหมลิขิตหรือเรื่องบังเอิญที่ผมได้เจอรุ่นน้องคนหนึ่งที่มหาลัย ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัว ผมชื่อน็อตครับ เรียนวิศวะโยธา ปีสาม“กูได้ยินข่าวว่ามึงเรียนวิศวะป่ะ” ไอ้เอ็มเจเดินมาชนไหล่ผมพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม“แล้วมึงมาทำไม” ผมย้อนถามเพื่อน“ใครน้อ!! กล้าทำเสือจำศีลตื่นได้ขนาดนี้” ไอ้ไทยทีก็อีกคน“น้องคนนั้นน่ารักว่ะ” ไอ้เอ็มเจชี้ไปทางเด็กผู้หญิงผมสีแดงที่กำลังเดินมา นี่แหละครับพรหมลิขิตของผม ผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร อาทิตย์ที่แล้วเธอเดินผ่านผมที่คณะและที่ผมมาคณะบิรหารก็เพราะเธอนี่แหละ“อ้าวหนุ่มวิศวะมาทำอะไรที่คณะบริหารไม่ทราบคะ” แพมเป็นเพื่อนของพวกผมครับและเป็นแฟนรุ่นพี่ของพวกผมด้วย“ถามคุณน็อตเลยครับ” ไอ้เอ็มเจรีบโยนให้ผม“แหม ยิ้มขนาดนี้เล็งคนไหนหรอน็อต” แพมเอ่ยแซวผม“น้องคนนั้น” ผมบอกไปตามตรงเพราะผมไม่มีอะไรต้องปิดบังเพื่อนอยู่แล้ว“ชัดเจนดีกูชอบ” ไอ้ไทยทีชูสองนิ้วให้ผม“อ๋อ น้องใบบัวน่ะหรอ”ใบบัวอย่างนั้นหรอชื่อน่ารักแฮะ ผมนั่งมองน้องที่เดินผ่านโต๊ะพวกผมไปก่อนที่เธอจะนั่งลงโต๊ะด้านหลังของผม“ใบบัวเลิกเรียนแล้ว” แพมเดินเ
น็อตปกติผมจะอยู่คอนโดสะส่วนใหญ่แต่วันนี้แม่ผมโทรตามให้กลับบ้าน ที่บ้านผมทำธุรกิจเครื่องเพชรครับ ผมไม่ชอบก็เลยเรียนตามที่ตัวเองอยากจะเรียน แต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องมาสานต่องานของที่บ้านอยู่ดี“สวัสดีครับแม่” ผมกล่าวทักทายแม่ตัวเองแล้วเดินเข้าไปกอดท่าน“หล่อขึ้นนะเรา มีความรักใช่มั้ยเนี่ย” แม่ถามพร้องจ้องหน้าผมเพื่อจับผิด“ก็ไม่เชิงครับ”“ใครกันน้อที่ทำให้ลูกแม่ยิ้มได้ แม่ชักอยากจะเห็นหน้าสะแล้วสิ” แม่ผมยิ้มกริ่มก่อนจะหรี่ตามองผม“คุณพ่อล่ะครับ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที“ประชุมครับ เรียนเป็นยังไงบ้าง”“ก็ดีครับ แล้วแม่จะไปเที่ยวไหนอีกล่ะคราวนี้” ผมถามเพราะพ่อกับแม่ผมชอบทิ้งลูกชายไปเที่ยวกันสองคน“ฮ่องกงแค่นี้เองลูก ไปด้วยมั้ยล่ะ”“ผมมีเรียนครับ”“ติดเรียนหรือติดสาว” แม่ผมถาม“เธอมีแฟนแล้วครับแม่ ผมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบเลย” ผมบอกแม่ไปตามตรง“เรื่องของวัยรุ่นแม่ไม่ยุ่งดีกว่า ไปกินข้าวกัน”ผมเดินตามแม่มาที่โต๊ะอาหารนานๆ จะได้กินข้าวกับแม่สักที เพราะปกติผมไม่ค่อยกลับบ้าน และพ่อกับแม่ผมก็ไม่ค่อยอยู่ผมนั่งกินข้าวกับแม่จนพ่อผมกลับมาก็ไม่วายโดนแซวเรื่องสาวๆ อีก ผมเองก็ไม่ได้มีอะไรต้องปิดบังท
บัวคำก็รำคาญสองคำก็รำคาญ คอยดูเถอะถ้าตกหลุมรักฉันเมื่อไหร่จะเอาให้หาทางออกไม่เจอเลย ทุกคนรู้มั้ยคะว่าคติของฉันคืออะไร ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกแต่ฉันไม่อยากครองโลกฉันอยากครองพี่น็อตคนเดียว ฉันยืนมองรถคันหรูที่ขับออกไปด้วยความเร็ว"ถ้ากลับมาอีกที จะปล่อยลมยางเลยคอยดู"ฉันยืนขึ้นปัดกระโปรงตัวเอง เพราะไอ้พี่น็อตบ้า ผลักมาได้คนนะเว้ยไม่ใช่ลูกบาส"หนูบัวยืนทำอะไรตรงนั้นคะ เข้าบ้านได้แล้ว"เสียงของคุณแม่ฉันเองค่ะ"พอดีหมาวิ่งชนหนูค่ะ"ฉันบอกก่อนจะเดินเข้าบ้าน หึ หยิ่งแบบนี้หนูชอบค่ะ ไม่อยากจะบอกว่าฉันเข้าเรียนที่มหาลัยเดียวกับพี่น็อตด้วยนะแต่ฉันเรียนบริหาร ไว้เจอกันค่ะแล้วพี่จะตกใจเพราะหนูทำอะไรได้มากกว่าที่พี่คิดค่ะน็อตผมขับรถออกมาอย่างหัวเสีย นี่คือเหตุผลนึงที่ผมไม่ค่อยกลับบ้านเพราะผมต้องมาเจอยัยเด็กแก่แดดนี่ไง ผมรู้สึกรำคาญและไม่อยากคุยกับเธอ แต่แม่ผมเอ็นดูเธอมาก ผมไม่ชอบเด็กแต่ยกเว้น ใบบัว ถึงผมจะรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว มีแล้วก็เลิกได้ป่ะอีกอย่างผู้หญิงไม่ชอบคนเจ้าชู้และข้อนี้ผมชนะครับผมขับรถออกมานอกตัวเมือง ผมเบื่อยิ่งมาเจอยัยเด็กนั่นผมยิ่งเบื่อเข้าไปใหญ่"มานั่งอะไรแถวนี้คะ"ผมหันมองตามเสียง
น็อตในเมื่อผู้ชายคนนั้นจ้างใบบัวเป็นแฟน ผมก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกตัวเอง ผมกับใบบัวนั่งมองพระอาทิตย์ตกด้วยกัน เธอมาคนเดียวแน่นอนผมไม่ยอมให้เธอกลับบ้านคนเดียวเหมือนตอนมาหรอกนะ“จะไปไหนต่อมั้ย” ผมถามคนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ จนผมอดยิ้มตามไม่ได้“กลับบ้านค่ะ แล้วพี่น็อตล่ะจะไปไหนต่อ”“พี่ขอไปส่งได้มั้ย ค่ำแล้วมันอันตราย” ผมบอกความต้องการออกไป“โอเค ประหยัดตังค์ค่ารถด้วย” ใบบัวพูดพร้อมหัวเราะออกมา“ให้พี่ส่งทั้งชีวิตยังได้” ผมพูดใบบัวถึงกับนิ่งไป ผมรุกแรงไปหรอ“หนุ่มวิศวะปากหวานก็เป็น” ใบบัวเอ่ยแซวผม“เฉพาะคนที่ชอบแหละครับ” ที่จริงผมไม่ค่อยพูดหรอกกับคนที่ไม่สนิทแต่ยกเว้นใบบัว ผมอยากคุยด้วย“อ่ะ อ่ะ บัวว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะ” ใบบัวรีบเปลี่ยนเรื่องทันที“ไปครับ รถพี่จอดฝั่งนู้น” ผมกับใบบัวเดินมาที่รถ ก่อนที่ผมจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ โลกแม่งกลมหรืออะไรวะเนี่ย“มาทำอะไรที่นี่อ่ะ” ผมมองหน้าใบบัวก่อนจะมองหน้าคนที่ยืนยิ้มอยู่“ใบบัวไปรอพี่ที่รถก่อน นี่กุญแจครับ” ผมยื่นกุญแจให้ก่อนที่บัวจะรับแล้วเดินไป"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"เธอถามผม"ไม่เสือกสักเรื่องจะได้มั้ย จะไปไหนก็ไป"ผมตอบอย่างหัวเสีย แค่ห
น็อตผมกับใบบัวเราสนิทกันมากขึ้น ส่วนใบบัวก็ยังรับจ้างเป็นแฟนคนนั้นอยู่ แต่เหมือนว่าช่วงนี้ใบบัวจะมีเรื่องเครียดเพราะสีหน้าเธอไม่ค่อยดีเลยแต่ผมไม่อยากยุ่ง“โอเคมั้ย เล่าพี่ฟังได้นะ” ผมนั่งลงข้างใบบัว“บัวจะเลิกแล้วพี่น็อต บัวเหนื่อย” ผมรู้ว่าใบบัวหมายถึงอะไร“พี่ว่าเรามีอะไรมากกว่านั้น” ผมถาม“บัวรักเขา” ผมจุกกับคำที่ได้ยินใบบัวรักเขางั้นหรอ“ระ..รักหรอ”“ค่ะแค่รักไม่ได้อยากมาเป็นแฟน บัวไม่อยากเจ็บ”“แล้วบัวจะทำยังไงต่อไป” ผมถามอย่างน้อยใบบัวก็ยังไม่ได้ตกลงกับใครเป็นแฟน“ต่างคนต่างอยู่ค่ะ” ใบบัวตอบผมและผมรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำตอบจากเธอ“พี่ยังมีสิทธิ์อยู่มั้ย” ผมถามออกไปตามตรง“พี่น็อตชอบบัวจริงหรอ” ใบบัวถามกลับผม“ครับ ชอบมาตลอดแต่พี่เคารพในการตัดสินใจพี่จะไม่บังคับอะไรทั้งนั้น แต่พี่ขอแค่อย่าให้พี่เลิกชอบบัวเลยนะพี่ทำไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้ใจพี่อยู่กับบัวแล้ว ไม่สิมันอยู่กับบัวตั้งแต่วันแรกแล้ว”“ขอบคุณนะคะสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้บัว”ผมนั่งคุยกับใบบัวอยู่นานก่อนผมจะพาใบบัวมาส่งบ้าน แต่ยังไม่ถึงเลยผมก็ต้องเจอบุคคลที่ผมเบื่อขี้หน้ามากที่สุด“พี่น็อตไปไหนคะ” ผมอุตส่าห์หลีกแล้วแ
น็อตชีวิตของผมแม่งโคตรจะมีความสุข ผมกับใบบัวเป็นแฟนกันแล้วครับหมายถึงเป็นแฟนกันแบบผู้หญิงผู้ชายทั่วไป มีหลายอย่างเกิดขึ้นแต่ผมไม่อยากพูดถึงมัน ผมอยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่า“คิดถึงจัง ฟอด” ผมหันไปหอมแก้มแฟนตัวเอง“พี่น็อตอายเขา”“พี่ไม่เห็นอายเลย ก็เราเป็นแฟนกัน อีกอย่างอยู่ในรถครับ” ผมบอกก่อนจะฉีกยิ้มให้“ไปได้แล้วค่ะบัวหิวข้าว” ยังจะมาทำหน้างอนใส่อีก ใบบัวไม่ได้ย้ายมาอยู่กับผมที่คอนโดหรอกครับ มีมาค้างบ้าง ใจผมก็อยากให้ย้ายมาอยู่ด้วยเพราะอยู่บ้านคนเดียวเป็นห่วง“กินพี่รองท้องก่อนมั้ย พี่อร่อยนะ” ผมยิ้มกริ่มให้“พี่น็อตเดี๋ยวเถอะ”“วันนี้นอนกับพี่นะครับ” ผมหันมาอ้อน“ก็ได้ค่ะ นอนด้วยก็ได้”ผมขับรถกลับคอนโดทันที ผมกับใบบัวชอบทำกับข้าวกินกันเองครับ ผมว่ามันมีความสุขดีนะได้ทำอะไรกับคนที่เรารักมีเวลาให้กันคอนโด“อ้าวพี่ใบบัวไปไหนมาคะ” และนี่เป็นสิ่งที่ผมเบื่อที่สุด ยัยเด็กแก่แดดย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับผมและที่สำคัญห้องตรงข้ามกับผมด้วย“พี่พึ่งกลับจากมหาลัยจ้ะ” แฟนผมตอบก่อนจะยิ้มให้“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะหนูช่วยถือมั้ย” ผมขยับถุงหนีทำเอาเธอถึงกับชะงัก“เข้าห้องดีกว่าครับที่รัก” ผมบอก“ไว้เจอ
น็อตความสุขของผมมันสุขจนล้นใจ แต่เหมือนความสุขของผมมันใกล้จะหมดเวลาแล้วผมยืนฟังแฟนผมคุยกับเพื่อนของผู้ชายคนนั้น เขารักใบบัวมากสินะถึงได้ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยวิธีที่สิ้นคิดแบบนั้น ผมควรจะดีใจใช่มั้ยที่ได้ยินเรื่องที่คนที่ชื่อพายุมาบอกกับแฟนของผม“กลับคอนโดกันครับ” ผมเดินเข้ามาหาแต่ดูเหมือนใบบัวจะยืนเหม่อลอยไม่ได้สนใจคำพูดของผมเลย“ไม่จริง” ถึงคำพูดของใบบัวมันจะเบาแต่ผมได้ยินเต็มสองหู“ใบบัวครับกลับคอนโด” ผมสะกิดแขนจนใบบัวสะดุ้ง“คะ....ค่ะกลับค่ะ”ตามจริงผมกับใบบัวคบกันมาพักใหญ่แล้วครับ ผมเองรักใบบัวตั้งแต่แรกเจอเลยแต่เพราะตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วจนเธอเลิกกับแฟนผมก็เริ่มเข้าหาเธอใหม่ผมขับรถกลับคอนโดระหว่างทางใบบัวเหม่อลอยนั่งมองนอกกระจกรถไม่พูดไม่จา“โอเคมั้ย” ผมถามออกไปจนใบบัวหันมามองผมพร้อมยิ้มให้“ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย” ใบบัวตอบผมก่อนจะหันมองไปที่นอกกระจกรถอีกครั้งไม่ใช่ว่าผมไม่รู้อะไรเลยนะ ผมรู้ว่าใบบัวกำลังเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะต้นเหตุมันมาจากเธอ แต่ผมก็ไม่อยากถามอะไรตอนนี้ ใบบัวเองพยายามจะกลั้นน้ำตาและทำเสียงให้เป็นปกติเพื่อให้ผมสบายใจ“บัวรักพี่น๊อตนะ” ผมอึ้งกับคำพ