All Chapters of ​​The pain of yesterday : ขอแค่ได้รัก: Chapter 31 - Chapter 37

บัวฉันมองพี่น็อตที่เดินโมโหออกไป ฉันเคยเจอพี่น็อตโมโหนะมันอาจจะน่ากลัวกว่านี้ แต่ครั้งนี้มันต่างจากทุกครั้งเพราะพี่น็อตนิ่งจนฉันรู้สึกกลัว ที่จริงฉันไม่ได้ตั้งใจโกหกพี่เขาหรอกก็จะไปร้านเค้กนั่นแหละ แต่พอเดินผ่านสนามฟุตบอลวันนี้มันมีแข่งฉันกับนับก็เลยนั่งดูก่อนแต่ไม่คิดว่าพี่น็อตจะมาเจอเพราะนั่งดูแป๊บเดียวไง“ให้นับช่วยคุยมั้ยบัว” นับตังค์ถามฉัน“ไม่เป็นเป็นไรหรอกนับ” ฉันยิ้มตอบเพื่อให้เพื่อนสบายใจฉันรู้ว่าพี่น็อตเกลียดคนโกหกที่สุดและครั้งนี้พี่เขาคงจะโกรธฉันมากแน่ๆ นับตังค์มาส่งฉันที่คอนโดฉันรีบเข้าคอนโดทันทีเพราะไม่รู้ว่าพี่น็อตจะอยู่ที่คอนโดหรือเปล่าฉันเปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอแต่ความเงียบพี่น็อตยังไม่กลับ ฉันไม่แม้จะกล้าโทรหาพี่น็อตด้วยซ้ำเพราะกลัวว่าพี่เขาจะโกรธไปมากกว่านี้ ฉันเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำทันทีก่อนจะออกมานั่งรอพี่น็อตที่โซฟาด้านนอก“เที่ยงคืนแล้วนะ” ฉันพูดกับตัวเองพรางมองนาฬิกาไปด้วย เที่ยงคืนแล้วพี่น็อตก็ยังไม่กลับไม่รู้ว่าไปไหน เฮ้อ ไม่น่าเลยบัวไม่น่าไปดูเลยน็อตหลังจากที่ผมบอกเมียตัวเองผมก็เดินออกมากับเพื่อนผมทันที ผมโมโหมากที่โดนเมียโกหกถึงมันจะแค่เรื่องเล็กน้อย แต

น็อต 'เราเลิกกันมั้ยคะ' ถ้าเป็นหลายวันที่ผ่านมาเมียผมมาพูดแบบนี้ป่านนี้เราคงเลิกกันจริงๆ ไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมว่าถึงเวลาที่ผมต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อรักษาคนที่ผมรักและรักผม ผมไม่สนใจคำพูดของเมียตัวเองหรอกผมรีบเดินเข้าห้องนอนก่อนจะทิ้งตัวลงที่เตียงนุ่มๆ "เลิกไปคนเดียวเถอะ พี่ไม่เลิกด้วยหรอกนะ"ผมบอกก่อนที่เมียผมจะเดินตามเข้ามาแล้วมองหน้าอย่างหาเรื่อง "มันอาจจะดีกับเราทั้งสองฝ่าย" “พี่ไม่ได้ต้องการแบบนี้” ผมบอก “บัวเหนื่อยบัวไม่อยากเจ็บ บัวไม่อยากโดนเปรียบเทียบกับใคร พี่น็อตเข้าใจมั้ยคะ” เมียผมบอกเสียงสั่น ผมดีดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปอุ้มเมียมานอนที่เตียงก่อนจะดึงเข้ามากอดไว้ "ที่มาเนี่ยมาง้อ ไม่ได้มาฟังคำบอกเลิกป่ะวะ"ผมพูดข้างหูของคนที่ดิ้นดุ๊กดิ๊ก "............" "เดี๋ยวนี้เก่งขนาดกล้าบอกเลิกผัวตัวเอง"ผมถามอย่างเอาเรื่อง แต่ดูเหมือนว่าเมียผมจะไม่กลัวผมเลยสักนิด “พี่ไม่เหนื่อยบ้างหรอที่ต้องทำแบบนี้” “พี่ขอโทษเรื่องวันนั้นพี่อารมณ์ร้อนไปหน่อย แต่พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเอาบัวไปเปรียบกับใคร” ผมบอกก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น “แต่พี่ก็พูดแล้ว บัวรู้ว่าบัวผิดที่โกหกแต่จะให้บัวทำยังไงคะในเมื่อเรื่อ

หลายสิบปีผ่านไปบัวหลังจากที่ฉันเรียนจบพี่น็อตก็ขอฉันแต่งงานทันที จนตอนนี้เราใช้ชีวิตคู่แบบสามีภรรยาอย่างสมบูรณ์แบบ พี่น็อตเองก็ทำธุรกิจของครอบครัวส่วนฉันพี่น็อตไม่ให้ทำอะไรเลย“คุณแม่ขา วันนี้น่าขอไปเที่ยวกับเพื่อนนะคะ”หลังแต่งงานพี่น็อตก็ตั้งใจปั๊มลูกและไม่นานฉันก็ตั้งท้องจนมีเด็กแฝดชายหญิง ตอนแรกที่พี่น็อตรู้ว่าฉันท้องเขาเป็นลมจนต้องหามเข้าโรงพยาบาลคิดเรื่องนี้ทีไรก็ยังขำอยู่เลย “จะกลับตอนไหนคะ” ฉันถามฮันน่าแฝดน้องซึ่งเป็นผู้หญิง“แม่ครับถ้าน่าไปได้เตอร์ก็ไปได้” ฮันเตอร์ลูกชายคนโตของฉันเองค่ะ ชื่อลูกพี่น็อตเป็นคนตั้งเองและเราสองคนเลี้ยงลูกเองไม่มีพี่เลี้ยง พี่น็อตเปลี่ยนไปมากยิ่งตอนมีลูกความดุนี่เพิ่มทวีคูณเลยค่ะ ถึงจะดุแต่ก็ตามใจ“สองทุ่มกลับค่ะ” ฮันน่าบอกฉันก่อนจะเดินไปชนไหล่พี่ชาย แฝดคู่นี้นิสัยเหมือนกันเลยค่ะดื้อ ไม่ยอมคน แต่เวลานิ่งจะเหมือนพี่น็อตมากเหมือนมากสะจนน่ากลัวเลย ลูกของฉันถึงจะเป็นแฝดแต่หน้าตาไม่ได้เหมือกันสะทีเดียว จนบางคนคิดว่าไม่ได้เป็นพี่น้องกันด้วยซ้ำ“เตอร์ไปนะครับ กลับพร้อมน่า” ฉันมองลูกชายที่วิ่งออกไปเขาสองคนอายุสิบเจ็ดย่างสิบแปดแล้วค่ะ วันเวลาผ่านไปเร็วมา