น็อต
ในเมื่อผู้ชายคนนั้นจ้างใบบัวเป็นแฟน ผมก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกตัวเอง ผมกับใบบัวนั่งมองพระอาทิตย์ตกด้วยกัน เธอมาคนเดียวแน่นอนผมไม่ยอมให้เธอกลับบ้านคนเดียวเหมือนตอนมาหรอกนะ
“จะไปไหนต่อมั้ย” ผมถามคนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ จนผมอดยิ้มตามไม่ได้
“กลับบ้านค่ะ แล้วพี่น็อตล่ะจะไปไหนต่อ”
“พี่ขอไปส่งได้มั้ย ค่ำแล้วมันอันตราย” ผมบอกความต้องการออกไป
“โอเค ประหยัดตังค์ค่ารถด้วย” ใบบัวพูดพร้อมหัวเราะออกมา
“ให้พี่ส่งทั้งชีวิตยังได้” ผมพูดใบบัวถึงกับนิ่งไป ผมรุกแรงไปหรอ
“หนุ่มวิศวะปากหวานก็เป็น” ใบบัวเอ่ยแซวผม
“เฉพาะคนที่ชอบแหละครับ” ที่จริงผมไม่ค่อยพูดหรอกกับคนที่ไม่สนิทแต่ยกเว้นใบบัว ผมอยากคุยด้วย
“อ่ะ อ่ะ บัวว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะ” ใบบัวรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“ไปครับ รถพี่จอดฝั่งนู้น” ผมกับใบบัวเดินมาที่รถ ก่อนที่ผมจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ โลกแม่งกลมหรืออะไรวะเนี่ย
“มาทำอะไรที่นี่อ่ะ” ผมมองหน้าใบบัวก่อนจะมองหน้าคนที่ยืนยิ้มอยู่
“ใบบัวไปรอพี่ที่รถก่อน นี่กุญแจครับ” ผมยื่นกุญแจให้ก่อนที่บัวจะรับแล้วเดินไป
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"เธอถามผม
"ไม่เสือกสักเรื่องจะได้มั้ย จะไปไหนก็ไป"ผมตอบอย่างหัวเสีย แค่หน้าผมยังไม่อยากเจอเลยแม่ง
"แค่ถามดู เห็นพี่น็อตยิ้มให้เธอไง"
"ทำไมอยากให้ฉันยิ้มให้เธอแบบนั้นบ้าง"ผมถามกลับ
"ค่ะ"
"ไปตายแล้วเกิดใหม่นะ"ผมบอกดูเหมือนเธอจะอึ้งไปแต่แล้วยังไงผมสนหรอ
“ชื่อบัวเหมือนหนูเลยอ่ะ”
“ชื่อเหมือนแต่ที่ไม่เหมือนคือ...”
“คืออะไรคะ”
“ฉันชอบเขาไม่ได้ชอบเธอ และไม่มีวันจะชอบด้วย เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้มั้ยวะ อย่าคิดว่าแม่ฉันเอ็นดูเธอแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอนะ” ผมบอกแล้วเดินออกมาทันที ผมไม่ชอบผู้หญิงที่เสนอตัวเข้าหาผู้ชายก่อนมันดูไม่มีค่า
บัว
แรงมาก แรงมากที่สุดปากคอเราะร้ายมากเลยพี่น็อต ฉันยืนมองคนที่ด่าฉันเมื่อกี้เดินไปหาพี่ผู้หญิงคนนั้น เธอสวยจัง พี่น็อตชอบผู้หญิงแบบนั้นหรอ
“หนูบัวคุยกับใครอยู่ลูก” แม่ฉันถาม
“พี่น็อตค่ะ” ฉันบอก
“ไปลูกเข้าร้านกัน”
“แม่ขาแม่ว่าถ้าหนูจะเปลี่ยนสีผม แม่ว่าสีไหนดี” ฉันถามแม่ตัวเองที่หันหน้ามองฉันอย่างจับผิด
“คิดไงเปลี่ยนหนูบัว”
“หนูว่าสีแดงสวยดีนะคะ” ฉันบอก
“เพราะเธอคนนั้นใช่มั้ยหนูเลยจะเปลี่ยน” แม่ฉันถาม
“หนูแค่อยากให้พี่น็อตมองหนูบ้างค่ะ” ฉันบอก แม่ฉันรู้ว่าฉันชอบพี่น็อต ท่านไม่ได้ว่าอะไรแค่ขอให้มันอยู่ในขอบเขตไม่ล่วงล้ำพื้นที่ของอีกฝ่ายซึ่งฉันก็ไม่เคยล้ำเส้นนะคะ แค่ชอบก็มีความสุขแล้ว
“ถ้าเขาจะรักเขาควรจะรักที่เราเป็นเรา ไม่ใช่คนอื่นจำไว้นะลูก”
น็อตผมกับใบบัวเราสนิทกันมากขึ้น ส่วนใบบัวก็ยังรับจ้างเป็นแฟนคนนั้นอยู่ แต่เหมือนว่าช่วงนี้ใบบัวจะมีเรื่องเครียดเพราะสีหน้าเธอไม่ค่อยดีเลยแต่ผมไม่อยากยุ่ง“โอเคมั้ย เล่าพี่ฟังได้นะ” ผมนั่งลงข้างใบบัว“บัวจะเลิกแล้วพี่น็อต บัวเหนื่อย” ผมรู้ว่าใบบัวหมายถึงอะไร“พี่ว่าเรามีอะไรมากกว่านั้น” ผมถาม“บัวรักเขา” ผมจุกกับคำที่ได้ยินใบบัวรักเขางั้นหรอ“ระ..รักหรอ”“ค่ะแค่รักไม่ได้อยากมาเป็นแฟน บัวไม่อยากเจ็บ”“แล้วบัวจะทำยังไงต่อไป” ผมถามอย่างน้อยใบบัวก็ยังไม่ได้ตกลงกับใครเป็นแฟน“ต่างคนต่างอยู่ค่ะ” ใบบัวตอบผมและผมรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำตอบจากเธอ“พี่ยังมีสิทธิ์อยู่มั้ย” ผมถามออกไปตามตรง“พี่น็อตชอบบัวจริงหรอ” ใบบัวถามกลับผม“ครับ ชอบมาตลอดแต่พี่เคารพในการตัดสินใจพี่จะไม่บังคับอะไรทั้งนั้น แต่พี่ขอแค่อย่าให้พี่เลิกชอบบัวเลยนะพี่ทำไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้ใจพี่อยู่กับบัวแล้ว ไม่สิมันอยู่กับบัวตั้งแต่วันแรกแล้ว”“ขอบคุณนะคะสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้บัว”ผมนั่งคุยกับใบบัวอยู่นานก่อนผมจะพาใบบัวมาส่งบ้าน แต่ยังไม่ถึงเลยผมก็ต้องเจอบุคคลที่ผมเบื่อขี้หน้ามากที่สุด“พี่น็อตไปไหนคะ” ผมอุตส่าห์หลีกแล้วแ
น็อตชีวิตของผมแม่งโคตรจะมีความสุข ผมกับใบบัวเป็นแฟนกันแล้วครับหมายถึงเป็นแฟนกันแบบผู้หญิงผู้ชายทั่วไป มีหลายอย่างเกิดขึ้นแต่ผมไม่อยากพูดถึงมัน ผมอยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่า“คิดถึงจัง ฟอด” ผมหันไปหอมแก้มแฟนตัวเอง“พี่น็อตอายเขา”“พี่ไม่เห็นอายเลย ก็เราเป็นแฟนกัน อีกอย่างอยู่ในรถครับ” ผมบอกก่อนจะฉีกยิ้มให้“ไปได้แล้วค่ะบัวหิวข้าว” ยังจะมาทำหน้างอนใส่อีก ใบบัวไม่ได้ย้ายมาอยู่กับผมที่คอนโดหรอกครับ มีมาค้างบ้าง ใจผมก็อยากให้ย้ายมาอยู่ด้วยเพราะอยู่บ้านคนเดียวเป็นห่วง“กินพี่รองท้องก่อนมั้ย พี่อร่อยนะ” ผมยิ้มกริ่มให้“พี่น็อตเดี๋ยวเถอะ”“วันนี้นอนกับพี่นะครับ” ผมหันมาอ้อน“ก็ได้ค่ะ นอนด้วยก็ได้”ผมขับรถกลับคอนโดทันที ผมกับใบบัวชอบทำกับข้าวกินกันเองครับ ผมว่ามันมีความสุขดีนะได้ทำอะไรกับคนที่เรารักมีเวลาให้กันคอนโด“อ้าวพี่ใบบัวไปไหนมาคะ” และนี่เป็นสิ่งที่ผมเบื่อที่สุด ยัยเด็กแก่แดดย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับผมและที่สำคัญห้องตรงข้ามกับผมด้วย“พี่พึ่งกลับจากมหาลัยจ้ะ” แฟนผมตอบก่อนจะยิ้มให้“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะหนูช่วยถือมั้ย” ผมขยับถุงหนีทำเอาเธอถึงกับชะงัก“เข้าห้องดีกว่าครับที่รัก” ผมบอก“ไว้เจอ
น็อตความสุขของผมมันสุขจนล้นใจ แต่เหมือนความสุขของผมมันใกล้จะหมดเวลาแล้วผมยืนฟังแฟนผมคุยกับเพื่อนของผู้ชายคนนั้น เขารักใบบัวมากสินะถึงได้ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยวิธีที่สิ้นคิดแบบนั้น ผมควรจะดีใจใช่มั้ยที่ได้ยินเรื่องที่คนที่ชื่อพายุมาบอกกับแฟนของผม“กลับคอนโดกันครับ” ผมเดินเข้ามาหาแต่ดูเหมือนใบบัวจะยืนเหม่อลอยไม่ได้สนใจคำพูดของผมเลย“ไม่จริง” ถึงคำพูดของใบบัวมันจะเบาแต่ผมได้ยินเต็มสองหู“ใบบัวครับกลับคอนโด” ผมสะกิดแขนจนใบบัวสะดุ้ง“คะ....ค่ะกลับค่ะ”ตามจริงผมกับใบบัวคบกันมาพักใหญ่แล้วครับ ผมเองรักใบบัวตั้งแต่แรกเจอเลยแต่เพราะตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วจนเธอเลิกกับแฟนผมก็เริ่มเข้าหาเธอใหม่ผมขับรถกลับคอนโดระหว่างทางใบบัวเหม่อลอยนั่งมองนอกกระจกรถไม่พูดไม่จา“โอเคมั้ย” ผมถามออกไปจนใบบัวหันมามองผมพร้อมยิ้มให้“ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย” ใบบัวตอบผมก่อนจะหันมองไปที่นอกกระจกรถอีกครั้งไม่ใช่ว่าผมไม่รู้อะไรเลยนะ ผมรู้ว่าใบบัวกำลังเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะต้นเหตุมันมาจากเธอ แต่ผมก็ไม่อยากถามอะไรตอนนี้ ใบบัวเองพยายามจะกลั้นน้ำตาและทำเสียงให้เป็นปกติเพื่อให้ผมสบายใจ“บัวรักพี่น๊อตนะ” ผมอึ้งกับคำพ
น็อตอึก อึก“ไอ้น็อตเบาๆ” เสียงของไอ้ไทยเอ่ยห้ามผมเมื่อผมกระดกเพียวๆ เข้าปากเหมือนกินน้ำเปล่า“กูพึ่งรู้ว่าการเป็นคนดี ผลตอบแทนของมันแม่งเจ็บดีว่ะ” ผมบอกเพื่อนตัวเองหลังจากที่ผมไปส่งใบบัวมาผมก็มานั่งกินเหล้าที่ห้องไอ้เอ็มเจ“แล้วมึงเป็นทำไม ถ้ามันทำให้เจ็บ” ไอ้เอ็มเจถามผม“ฮึก กูอยากได้ใบบัวทั้งตัวและหัวใจและกูไม่อยากเห็นแก่ตัว” น้ำตาของผมไหลออกมาและนี่เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้“คนดีจ๋า”“กูรักใบบัวมากแค่ไหนพวกมึงก็รู้” ผมยกแก้วเหล้าเข้าปากทันทีที่พูดจบ“กูรู้ แล้วมึงคิดว่าใบบัวจะกลับไปหาคนนั้นจริงหรอ” ใบบัวรักเขามากอันนี้ผมรับรู้มาตลอด“ไม่รู้ พวกมึงเลิกถามกูสักทีได้ป่ะ แค่นี้กูยังเจ็บไม่พอ”ผมนั่งกินเหล้ากับเพื่อนเกือบตีสาม ผมไม่มีวันลืมใบบัวได้ไม่มีวัน แต่ผมก็ไม่คิดจะแย่งเธอมาเพราะผมรักเธอขอแค่ได้เฝ้ามองเห็นรอยยิ้มแค่นี้ ผมไม่รู้ว่าผมจะรักใครได้อีกมั้ยเพราะหัวใจผมยกให้ใบบัวไปแล้ว“ไปส่งกูหน่อย” ผมไอ้ไอ้สองตัวที่นั่งเล่นเกมส์อยู่“นอนห้องกูก่อนก็ได้นะ” ไอ้เอ็มเจบอก“กูคิดถึงใบบัว ไปส่งกูหน่อย”สุดท้ายพวกมันก็มาส่งผมที่คอนโด ผมเมาแต่สติผมยังมีผมให้พวกมันส่งแค่หน้าคอนโดเท่านั้น ผมหวัง
น็อตผมไม่ได้เมาขนาดที่ไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปหรอกนะ แต่ที่ผมทำลงไปเมื่อกี้ผมตั้งใจทำในเมื่ออยากได้ผมมากนักผมก็จัดให้ ส่วนเรื่องที่ผมนั่งหาของหน้าห้องน่ะหรอผมทำแหวนที่ใบบัวเคยใส่ล่วง ผมไม่รู้ว่ามันหายไปไหน“คิดถึงหนูจัง” ผมเดินเข้ามาในห้องนอนก็เจอรูปของผมกับใบบัวถ่ายด้วยกันมันยิ่งทำให้ผมคิดถึง ผมไม่รู้ว่าผมจะลืมใบบัวได้มั้ยเพราะใบบัวเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมรักและรักมาก แต่ผมอยากเห็นคนที่ผมรักมีความสุขแค่เห็นเธอยิ้มผมก็ดีใจแล้ว แต่ถ้าวันไหนใบบัวไม่มีใครผมก็พร้อมที่จะเข้าไปในชีวิตของใบบัวอีกครั้ง แต่ส่วนคนที่ผมไล่ออกจากห้องไปต่อให้เธอจะตายอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่มีวันได้เข้ามาอยู่ในใจผมหรอกครืด ครืดผมมองมือถือตัวเองไม่ใช่ใครหรอกครับนอกจากไอ้เอ็มเจโทรมาเช็คแค่นั้นแหละ(มึงโอเค ให้กูไปนอนเป็นเพื่อนมั้ย)“กูไม่โอเค แต่กูอยู่ได้ ขอบใจที่เป็นห่วง”(เอาดีๆ ไอ้น็อต พวกกูเป็นห่วงมึง)“เออ กูไม่ฆ่าตัวตายหรอก”(ไอ้สัสพูดเป็นลาง)“มีอะไรอีกมั้ยกูจะนอนกูเหนื่อย”(มึงไปทำอะไรมาถึงเหนื่อย)“กูออกกำลังกาย แค่นี้”ผมกดตัดสายเพราะถ้าไม่ทำพวกมันจะถามจนผมจนมุม ผมไม่ชอบโกหกด้วยและพวกมันก็รู้ว่ายัยเด็กนั่นตามผมอยู่ไ
บัว“เป็นยังไงบ้าง ทำไมเป็นลมไปนอนกองกับพื้นแบบนั้นล่ะ”ภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้คือฉันตามพี่น็อตออกมาเพื่ออธิบายเรื่องแหวนวงนั้น แล้วภาพทั้งหมดมันก็ตัดไป“บัวได้ยินเรามั้ย โอเคมั้ย” ฉันมองหน้าคนที่เรียกฉัน“นะ...เหนือ”“ใช่เราเองพอดีเรามาดูความเรียบร้อย เจอเธอเป็นลมอยู่หน้าห้องก็เลยอุ้มเธอเข้ามาน่ะ” เหนือบอกฉันก่อนจะส่งยิ้มให้“ขอบคุณนะ เราโอเค” ฉันยิ้มตอบ“อ้อ เราให้ป้าแม่บ้านไปซื้อข้าวให้อยู่ ไปทำอะไรมาถึงไม่สบาย” เหนือถามฉัน“พอดีเราแพ้อากาศน่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะ”“งั้นเดี๋ยวเราอยู่เป็นเพื่อน ให้ป้าแม่บ้านมาก่อนเราค่อยจะไป” ทำไมคนที่นั่งตรงนี้ไม่ใช่พี่น็อต ฉันจะดีใจกว่านี้ถ้าพี่เขาเป็นห่วงฉันสักนิดเหนือนั่งเป็นเพื่อนและคุยกับฉันจนป้าแม่บ้านมาเหนือจึงกลับ ฉันกับเหนือเราเรียนคณะเดียวกันฉันเองก็พึ่งรู้นี่แหละ พรุ่งนี้ฉันมีเรียนแถมยังต้องทำกิจกรรมอีกตั้งหลายอย่างด้วย เฮ้อ แค่คิดก็เหนื่อย ส่วนเรื่องพี่น็อตอย่าบอกให้ฉันเลิกรักพี่เขาเลยนะคะเพราะฉันทำไม่ได้จริงๆ จะด่าว่าฉันโง่ก็ได้ ไม่เป็นฉันก็คงไม่มีวันเข้าใจหรอกมหาลัย“โอเคนะ บัวไหวนะ” นับตังค์เพื่อนของฉันเองถามขึ้น แถมยังเอามือมาแตะหน้าผาก
น็อตผมเดินออกมาทันทีที่พูดจบ ทำไมชีวิตของผมต้องมาเจอเรื่องหน้าเบื่ออะไรแบบนี้ด้วยวะ คือเข้าใจว่าไม่ชอบมั้ยอ่ะแค่เห็นหน้ามันก็รำคาญแล้วป่ะ“แรงไปหรือเปล่าไอ้น็อต น้องเป็นผู้หญิงนะ” ไอ้เอ็มเจทักผม“กูแรงได้กว่านี้ ถ้าขืนยังแส่เรื่องของกูอีก”“แล้วมึงจะไปไหน” ไอ้ไทยทีถามขึ้น“กินเหล้าห้องมึง” ผมบอก ผมไม่อยากไปกินเหล้าที่ผับเพราะคนแม่งเยอะ“ห้ามเมานะครับ เพราะกูไม่ไปส่งมึงที่คอนโด” ไอ้ไทยทีชี้หน้าผม“ไง สามหนุ่มรู้สึกว่าช่วงนี้มาคณะบริหารบ่อยเหลือเกิน” แพมเดินเข้ามาทักพวกผม“ว่าจะไม่มาแล้วว่ะ คณะแม่งน่าเบื่อ” ผมตอบ“ปากดีไปเถอะ อย่าให้เห็นมานั่งเฝ้ารุ่นน้องเรานะน็อต”“ไร้สาระ ไปล่ะเสียเวลากินเหล้า”บัวฉันยืนมองพี่น็อตที่เดินออกไป ฉันก็แค่อยากให้พี่เขามีความสุขแค่นั้นเอง ทำไมต้องด่าต้องว่ากันแรงขนาดนั้นด้วย จะใจร้ายกับฉันไปถึงไหนกัน“บัว มายืนทำอะไรคนเดียวตรงนี้” เหนือถามฉัน“อ๋อ พอดีเจอพี่ที่รู้จักน่ะเลยยืนคุยกันนิดหน่อย” ฉันยิ้มตอบ“อืม ไปเถอะทุกคนรออยู่”“ไปสิ เราช่วยถือมั้ย” เหนือไหวไหล่ก่อนจะเดินนำฉันไปที่โต๊ะ ซึ่งทุกคนมองฉันอย่างจับผิด“นับบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งเรื่องของเขา ทำไมไม่ฟั
บัวติ๊ด ติ๊ดอืม ฉันค่อยๆ ปรับสายตาพร้อมควานหานาฬิกาปลุก ภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้คือพี่น็อตรังแกฉันจนเกือบตีสามและฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้“อือ กี่โมงแล้วเนี่ย” ฉันกดปิดเสียงนาฬิกาปลุก วันนี้ฉันมีเรียนตอนเก้าโมงเช้าและตอนนี้มันก็เจ็ดโมงแล้ว ส่วนพี่น็อตฉันไม่รู้ว่าเขาออกไปตอนไหนโอ้ย เจ็บ เมื่อฉันก้าวขาลงจากเตียง ร่างกายของฉันเหมือนมันร้าวไปทั้งตัวไ ม่รักแล้วมาทำกับฉันแบบนี้ทำไมกัน ฉันจำได้เมื่อคืนพี่น็อตบอกว่าฉันเป็นของเขาถึงแม้ว่าพี่เขาจะพูดแค่เพราะอยากเอาชนะ แต่ฉันก็ดีใจฉันกลั้นใจเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ วันนี้มีสอบฉันจะขาดไม่ได้และเหนือบอกว่าจะมารับฉัน แต่ฉันก็ต้องตกใจกับสิ่งที่พี่น็อตฝากไว้ นี่พี่เขาเล่นทิ้งลอยบนตัวฉันไว้เต็มไปหมด ใจร้ายเกินไปมั้ย“บัว ขึ้นรถได้แล้ว” ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกลบรอยที่พี่น็อตฝากไว้หวังว่าจะไม่มีคนเห็นนะ“ทำไมมาเร็วจัง” ฉันถามเหนือเพราะอีกเกือบยี่สิบนาทีที่เรานัดกันไว้“ทีบัวยังมารอเราเร็วเลย กินไรหรือยัง” เหนือถามฉัน“ยังเลย เหนือล่ะ” ฉันถามกลับก่อนจะมองไปที่กล่องแซนวิสที่เหนือซื้อมา“เราซื้อมาให้ เรากินแล้ว” เหนือยิ้มตอบฉัน“ขอบคุณนะเหนือ” ฉันหยิบแซน