น็อต
ปกติผมจะอยู่คอนโดสะส่วนใหญ่แต่วันนี้แม่ผมโทรตามให้กลับบ้าน ที่บ้านผมทำธุรกิจเครื่องเพชรครับ ผมไม่ชอบก็เลยเรียนตามที่ตัวเองอยากจะเรียน แต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องมาสานต่องานของที่บ้านอยู่ดี
“สวัสดีครับแม่” ผมกล่าวทักทายแม่ตัวเองแล้วเดินเข้าไปกอดท่าน
“หล่อขึ้นนะเรา มีความรักใช่มั้ยเนี่ย” แม่ถามพร้องจ้องหน้าผมเพื่อจับผิด
“ก็ไม่เชิงครับ”
“ใครกันน้อที่ทำให้ลูกแม่ยิ้มได้ แม่ชักอยากจะเห็นหน้าสะแล้วสิ” แม่ผมยิ้มกริ่มก่อนจะหรี่ตามองผม
“คุณพ่อล่ะครับ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“ประชุมครับ เรียนเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีครับ แล้วแม่จะไปเที่ยวไหนอีกล่ะคราวนี้” ผมถามเพราะพ่อกับแม่ผมชอบทิ้งลูกชายไปเที่ยวกันสองคน
“ฮ่องกงแค่นี้เองลูก ไปด้วยมั้ยล่ะ”
“ผมมีเรียนครับ”
“ติดเรียนหรือติดสาว” แม่ผมถาม
“เธอมีแฟนแล้วครับแม่ ผมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบเลย” ผมบอกแม่ไปตามตรง
“เรื่องของวัยรุ่นแม่ไม่ยุ่งดีกว่า ไปกินข้าวกัน”
ผมเดินตามแม่มาที่โต๊ะอาหารนานๆ จะได้กินข้าวกับแม่สักที เพราะปกติผมไม่ค่อยกลับบ้าน และพ่อกับแม่ผมก็ไม่ค่อยอยู่
ผมนั่งกินข้าวกับแม่จนพ่อผมกลับมาก็ไม่วายโดนแซวเรื่องสาวๆ อีก ผมเองก็ไม่ได้มีอะไรต้องปิดบังท่านเพราะผมไม่รู้จะโกหกไปทำกัน
“ผมกลับคอนโดดีกว่า” ผมบอกไป
“ขับรถดีๆ นะลูก”
ผมเดินออกจากบ้านเพราะผมจอดรถข้างนอก ส่วนในบ้านโรงจอดรถเต็มครับ เพื่ออะไรก็ไม่ทราบเหมือนกันแต่พ่อผมท่านเป็นคนรักรถ แต่ก็ช่างเถอะ
จึก จึก
ผมหันกลับมามองคนที่จิ้มหลังผม ผมมองหน้ายัยเด็กที่ใสชุดนักเรียนมอปลายที่ยืนยิ้มให้ผม เธอเป็นเด็กข้างบ้านแต่ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอหรอก
“พี่น็อต”
“อือ ว่า”
บัว
ตอบสั้นจังคนอุตส่าห์ยิ้มทัก สวัสดีค่ะหนูชื่อ บัว ชื่อจริงบัวบูชา ตอนนี้กำลังจะเรียนจบมอปลายแล้ว ฉันกำลังยืนจ้องหน้าพี่น็อตอยู่ ที่จริงเรารู้จักกันค่ะเพราะบ้านติดกัน
“มีอะไรมั้ยจะกลับ หลบ” จะผลักทำไมกัน ใจ้ราย
“ก็อยากคุยด้วยค่ะ สบายดีหรอคะ” ฉันถาม
“ก็ดี แต่จะดีกว่านี้ถ้าคนที่คุยไม่ใช่เธอ”พี่น็อตพูดเสียงดุ
“ไม่อยากคุยกับบัวหรอ” ฉันถามไปตามตรง
“หน้าฉันเหมือนอยากคุยมั้ยล่ะ หลบ” งื้อ ใจร้ายอีกแล้วนะ ยังไงก็ไม่หลบหรอก
“พูดกับหนูเพราะๆ สิแล้วหนูจะหลบ” ฉันกางแขนออกบังประตูรถไว้
“หลบ บอกให้หลบไงวะพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง” พี่น็อตตะคอกใส่ฉันจนฉันสะดุ้ง
“ก็อยากให้คุยกับบัวดีๆ บ้าง”
“ฉันไม่อยากคุยกับเด็กแก่แดดอย่างเธอ”
ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันน่ะชอบพี่น็อตชอบมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ ฉันอยากให้พี่เขามองฉันบ้างอีกอย่างฉันไม่เด็กแล้วนะ
“เด็กแล้วไงคะ รักใครไม่เป็นหรอ” ฉันพูดใส่หน้า
“หลบเกะกะว่ะ อยากหัวแตก” พี่น็อตผลักฉันออกรอบที่สองแล้วนะ
“พี่ไม่รู้หรอกว่าการแอบรักมันเจ็บแค่ไหน” ฉันบอกพี่เขาไป ก่อนที่พี่เขาจะหลักฉันอีกรอบจนฉันไปกองอยู่กับพื้น
“ทำไมฉันจะไม่เข้าใจ เลิกยุ่งกับฉันได้สักทีได้ป่ะ แม่งน่ารำคาญว่ะ”
บัวคำก็รำคาญสองคำก็รำคาญ คอยดูเถอะถ้าตกหลุมรักฉันเมื่อไหร่จะเอาให้หาทางออกไม่เจอเลย ทุกคนรู้มั้ยคะว่าคติของฉันคืออะไร ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกแต่ฉันไม่อยากครองโลกฉันอยากครองพี่น็อตคนเดียว ฉันยืนมองรถคันหรูที่ขับออกไปด้วยความเร็ว"ถ้ากลับมาอีกที จะปล่อยลมยางเลยคอยดู"ฉันยืนขึ้นปัดกระโปรงตัวเอง เพราะไอ้พี่น็อตบ้า ผลักมาได้คนนะเว้ยไม่ใช่ลูกบาส"หนูบัวยืนทำอะไรตรงนั้นคะ เข้าบ้านได้แล้ว"เสียงของคุณแม่ฉันเองค่ะ"พอดีหมาวิ่งชนหนูค่ะ"ฉันบอกก่อนจะเดินเข้าบ้าน หึ หยิ่งแบบนี้หนูชอบค่ะ ไม่อยากจะบอกว่าฉันเข้าเรียนที่มหาลัยเดียวกับพี่น็อตด้วยนะแต่ฉันเรียนบริหาร ไว้เจอกันค่ะแล้วพี่จะตกใจเพราะหนูทำอะไรได้มากกว่าที่พี่คิดค่ะน็อตผมขับรถออกมาอย่างหัวเสีย นี่คือเหตุผลนึงที่ผมไม่ค่อยกลับบ้านเพราะผมต้องมาเจอยัยเด็กแก่แดดนี่ไง ผมรู้สึกรำคาญและไม่อยากคุยกับเธอ แต่แม่ผมเอ็นดูเธอมาก ผมไม่ชอบเด็กแต่ยกเว้น ใบบัว ถึงผมจะรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว มีแล้วก็เลิกได้ป่ะอีกอย่างผู้หญิงไม่ชอบคนเจ้าชู้และข้อนี้ผมชนะครับผมขับรถออกมานอกตัวเมือง ผมเบื่อยิ่งมาเจอยัยเด็กนั่นผมยิ่งเบื่อเข้าไปใหญ่"มานั่งอะไรแถวนี้คะ"ผมหันมองตามเสียง
น็อตในเมื่อผู้ชายคนนั้นจ้างใบบัวเป็นแฟน ผมก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกตัวเอง ผมกับใบบัวนั่งมองพระอาทิตย์ตกด้วยกัน เธอมาคนเดียวแน่นอนผมไม่ยอมให้เธอกลับบ้านคนเดียวเหมือนตอนมาหรอกนะ“จะไปไหนต่อมั้ย” ผมถามคนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ จนผมอดยิ้มตามไม่ได้“กลับบ้านค่ะ แล้วพี่น็อตล่ะจะไปไหนต่อ”“พี่ขอไปส่งได้มั้ย ค่ำแล้วมันอันตราย” ผมบอกความต้องการออกไป“โอเค ประหยัดตังค์ค่ารถด้วย” ใบบัวพูดพร้อมหัวเราะออกมา“ให้พี่ส่งทั้งชีวิตยังได้” ผมพูดใบบัวถึงกับนิ่งไป ผมรุกแรงไปหรอ“หนุ่มวิศวะปากหวานก็เป็น” ใบบัวเอ่ยแซวผม“เฉพาะคนที่ชอบแหละครับ” ที่จริงผมไม่ค่อยพูดหรอกกับคนที่ไม่สนิทแต่ยกเว้นใบบัว ผมอยากคุยด้วย“อ่ะ อ่ะ บัวว่าเรากลับกันดีกว่าค่ะ” ใบบัวรีบเปลี่ยนเรื่องทันที“ไปครับ รถพี่จอดฝั่งนู้น” ผมกับใบบัวเดินมาที่รถ ก่อนที่ผมจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ โลกแม่งกลมหรืออะไรวะเนี่ย“มาทำอะไรที่นี่อ่ะ” ผมมองหน้าใบบัวก่อนจะมองหน้าคนที่ยืนยิ้มอยู่“ใบบัวไปรอพี่ที่รถก่อน นี่กุญแจครับ” ผมยื่นกุญแจให้ก่อนที่บัวจะรับแล้วเดินไป"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"เธอถามผม"ไม่เสือกสักเรื่องจะได้มั้ย จะไปไหนก็ไป"ผมตอบอย่างหัวเสีย แค่ห
น็อตผมกับใบบัวเราสนิทกันมากขึ้น ส่วนใบบัวก็ยังรับจ้างเป็นแฟนคนนั้นอยู่ แต่เหมือนว่าช่วงนี้ใบบัวจะมีเรื่องเครียดเพราะสีหน้าเธอไม่ค่อยดีเลยแต่ผมไม่อยากยุ่ง“โอเคมั้ย เล่าพี่ฟังได้นะ” ผมนั่งลงข้างใบบัว“บัวจะเลิกแล้วพี่น็อต บัวเหนื่อย” ผมรู้ว่าใบบัวหมายถึงอะไร“พี่ว่าเรามีอะไรมากกว่านั้น” ผมถาม“บัวรักเขา” ผมจุกกับคำที่ได้ยินใบบัวรักเขางั้นหรอ“ระ..รักหรอ”“ค่ะแค่รักไม่ได้อยากมาเป็นแฟน บัวไม่อยากเจ็บ”“แล้วบัวจะทำยังไงต่อไป” ผมถามอย่างน้อยใบบัวก็ยังไม่ได้ตกลงกับใครเป็นแฟน“ต่างคนต่างอยู่ค่ะ” ใบบัวตอบผมและผมรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำตอบจากเธอ“พี่ยังมีสิทธิ์อยู่มั้ย” ผมถามออกไปตามตรง“พี่น็อตชอบบัวจริงหรอ” ใบบัวถามกลับผม“ครับ ชอบมาตลอดแต่พี่เคารพในการตัดสินใจพี่จะไม่บังคับอะไรทั้งนั้น แต่พี่ขอแค่อย่าให้พี่เลิกชอบบัวเลยนะพี่ทำไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้ใจพี่อยู่กับบัวแล้ว ไม่สิมันอยู่กับบัวตั้งแต่วันแรกแล้ว”“ขอบคุณนะคะสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้บัว”ผมนั่งคุยกับใบบัวอยู่นานก่อนผมจะพาใบบัวมาส่งบ้าน แต่ยังไม่ถึงเลยผมก็ต้องเจอบุคคลที่ผมเบื่อขี้หน้ามากที่สุด“พี่น็อตไปไหนคะ” ผมอุตส่าห์หลีกแล้วแ
น็อตชีวิตของผมแม่งโคตรจะมีความสุข ผมกับใบบัวเป็นแฟนกันแล้วครับหมายถึงเป็นแฟนกันแบบผู้หญิงผู้ชายทั่วไป มีหลายอย่างเกิดขึ้นแต่ผมไม่อยากพูดถึงมัน ผมอยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่า“คิดถึงจัง ฟอด” ผมหันไปหอมแก้มแฟนตัวเอง“พี่น็อตอายเขา”“พี่ไม่เห็นอายเลย ก็เราเป็นแฟนกัน อีกอย่างอยู่ในรถครับ” ผมบอกก่อนจะฉีกยิ้มให้“ไปได้แล้วค่ะบัวหิวข้าว” ยังจะมาทำหน้างอนใส่อีก ใบบัวไม่ได้ย้ายมาอยู่กับผมที่คอนโดหรอกครับ มีมาค้างบ้าง ใจผมก็อยากให้ย้ายมาอยู่ด้วยเพราะอยู่บ้านคนเดียวเป็นห่วง“กินพี่รองท้องก่อนมั้ย พี่อร่อยนะ” ผมยิ้มกริ่มให้“พี่น็อตเดี๋ยวเถอะ”“วันนี้นอนกับพี่นะครับ” ผมหันมาอ้อน“ก็ได้ค่ะ นอนด้วยก็ได้”ผมขับรถกลับคอนโดทันที ผมกับใบบัวชอบทำกับข้าวกินกันเองครับ ผมว่ามันมีความสุขดีนะได้ทำอะไรกับคนที่เรารักมีเวลาให้กันคอนโด“อ้าวพี่ใบบัวไปไหนมาคะ” และนี่เป็นสิ่งที่ผมเบื่อที่สุด ยัยเด็กแก่แดดย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับผมและที่สำคัญห้องตรงข้ามกับผมด้วย“พี่พึ่งกลับจากมหาลัยจ้ะ” แฟนผมตอบก่อนจะยิ้มให้“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะหนูช่วยถือมั้ย” ผมขยับถุงหนีทำเอาเธอถึงกับชะงัก“เข้าห้องดีกว่าครับที่รัก” ผมบอก“ไว้เจอ
น็อตความสุขของผมมันสุขจนล้นใจ แต่เหมือนความสุขของผมมันใกล้จะหมดเวลาแล้วผมยืนฟังแฟนผมคุยกับเพื่อนของผู้ชายคนนั้น เขารักใบบัวมากสินะถึงได้ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยวิธีที่สิ้นคิดแบบนั้น ผมควรจะดีใจใช่มั้ยที่ได้ยินเรื่องที่คนที่ชื่อพายุมาบอกกับแฟนของผม“กลับคอนโดกันครับ” ผมเดินเข้ามาหาแต่ดูเหมือนใบบัวจะยืนเหม่อลอยไม่ได้สนใจคำพูดของผมเลย“ไม่จริง” ถึงคำพูดของใบบัวมันจะเบาแต่ผมได้ยินเต็มสองหู“ใบบัวครับกลับคอนโด” ผมสะกิดแขนจนใบบัวสะดุ้ง“คะ....ค่ะกลับค่ะ”ตามจริงผมกับใบบัวคบกันมาพักใหญ่แล้วครับ ผมเองรักใบบัวตั้งแต่แรกเจอเลยแต่เพราะตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วจนเธอเลิกกับแฟนผมก็เริ่มเข้าหาเธอใหม่ผมขับรถกลับคอนโดระหว่างทางใบบัวเหม่อลอยนั่งมองนอกกระจกรถไม่พูดไม่จา“โอเคมั้ย” ผมถามออกไปจนใบบัวหันมามองผมพร้อมยิ้มให้“ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย” ใบบัวตอบผมก่อนจะหันมองไปที่นอกกระจกรถอีกครั้งไม่ใช่ว่าผมไม่รู้อะไรเลยนะ ผมรู้ว่าใบบัวกำลังเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะต้นเหตุมันมาจากเธอ แต่ผมก็ไม่อยากถามอะไรตอนนี้ ใบบัวเองพยายามจะกลั้นน้ำตาและทำเสียงให้เป็นปกติเพื่อให้ผมสบายใจ“บัวรักพี่น๊อตนะ” ผมอึ้งกับคำพ
น็อตอึก อึก“ไอ้น็อตเบาๆ” เสียงของไอ้ไทยเอ่ยห้ามผมเมื่อผมกระดกเพียวๆ เข้าปากเหมือนกินน้ำเปล่า“กูพึ่งรู้ว่าการเป็นคนดี ผลตอบแทนของมันแม่งเจ็บดีว่ะ” ผมบอกเพื่อนตัวเองหลังจากที่ผมไปส่งใบบัวมาผมก็มานั่งกินเหล้าที่ห้องไอ้เอ็มเจ“แล้วมึงเป็นทำไม ถ้ามันทำให้เจ็บ” ไอ้เอ็มเจถามผม“ฮึก กูอยากได้ใบบัวทั้งตัวและหัวใจและกูไม่อยากเห็นแก่ตัว” น้ำตาของผมไหลออกมาและนี่เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้“คนดีจ๋า”“กูรักใบบัวมากแค่ไหนพวกมึงก็รู้” ผมยกแก้วเหล้าเข้าปากทันทีที่พูดจบ“กูรู้ แล้วมึงคิดว่าใบบัวจะกลับไปหาคนนั้นจริงหรอ” ใบบัวรักเขามากอันนี้ผมรับรู้มาตลอด“ไม่รู้ พวกมึงเลิกถามกูสักทีได้ป่ะ แค่นี้กูยังเจ็บไม่พอ”ผมนั่งกินเหล้ากับเพื่อนเกือบตีสาม ผมไม่มีวันลืมใบบัวได้ไม่มีวัน แต่ผมก็ไม่คิดจะแย่งเธอมาเพราะผมรักเธอขอแค่ได้เฝ้ามองเห็นรอยยิ้มแค่นี้ ผมไม่รู้ว่าผมจะรักใครได้อีกมั้ยเพราะหัวใจผมยกให้ใบบัวไปแล้ว“ไปส่งกูหน่อย” ผมไอ้ไอ้สองตัวที่นั่งเล่นเกมส์อยู่“นอนห้องกูก่อนก็ได้นะ” ไอ้เอ็มเจบอก“กูคิดถึงใบบัว ไปส่งกูหน่อย”สุดท้ายพวกมันก็มาส่งผมที่คอนโด ผมเมาแต่สติผมยังมีผมให้พวกมันส่งแค่หน้าคอนโดเท่านั้น ผมหวัง
น็อตผมไม่ได้เมาขนาดที่ไม่รู้ว่าผมทำอะไรลงไปหรอกนะ แต่ที่ผมทำลงไปเมื่อกี้ผมตั้งใจทำในเมื่ออยากได้ผมมากนักผมก็จัดให้ ส่วนเรื่องที่ผมนั่งหาของหน้าห้องน่ะหรอผมทำแหวนที่ใบบัวเคยใส่ล่วง ผมไม่รู้ว่ามันหายไปไหน“คิดถึงหนูจัง” ผมเดินเข้ามาในห้องนอนก็เจอรูปของผมกับใบบัวถ่ายด้วยกันมันยิ่งทำให้ผมคิดถึง ผมไม่รู้ว่าผมจะลืมใบบัวได้มั้ยเพราะใบบัวเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมรักและรักมาก แต่ผมอยากเห็นคนที่ผมรักมีความสุขแค่เห็นเธอยิ้มผมก็ดีใจแล้ว แต่ถ้าวันไหนใบบัวไม่มีใครผมก็พร้อมที่จะเข้าไปในชีวิตของใบบัวอีกครั้ง แต่ส่วนคนที่ผมไล่ออกจากห้องไปต่อให้เธอจะตายอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่มีวันได้เข้ามาอยู่ในใจผมหรอกครืด ครืดผมมองมือถือตัวเองไม่ใช่ใครหรอกครับนอกจากไอ้เอ็มเจโทรมาเช็คแค่นั้นแหละ(มึงโอเค ให้กูไปนอนเป็นเพื่อนมั้ย)“กูไม่โอเค แต่กูอยู่ได้ ขอบใจที่เป็นห่วง”(เอาดีๆ ไอ้น็อต พวกกูเป็นห่วงมึง)“เออ กูไม่ฆ่าตัวตายหรอก”(ไอ้สัสพูดเป็นลาง)“มีอะไรอีกมั้ยกูจะนอนกูเหนื่อย”(มึงไปทำอะไรมาถึงเหนื่อย)“กูออกกำลังกาย แค่นี้”ผมกดตัดสายเพราะถ้าไม่ทำพวกมันจะถามจนผมจนมุม ผมไม่ชอบโกหกด้วยและพวกมันก็รู้ว่ายัยเด็กนั่นตามผมอยู่ไ
บัว“เป็นยังไงบ้าง ทำไมเป็นลมไปนอนกองกับพื้นแบบนั้นล่ะ”ภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้คือฉันตามพี่น็อตออกมาเพื่ออธิบายเรื่องแหวนวงนั้น แล้วภาพทั้งหมดมันก็ตัดไป“บัวได้ยินเรามั้ย โอเคมั้ย” ฉันมองหน้าคนที่เรียกฉัน“นะ...เหนือ”“ใช่เราเองพอดีเรามาดูความเรียบร้อย เจอเธอเป็นลมอยู่หน้าห้องก็เลยอุ้มเธอเข้ามาน่ะ” เหนือบอกฉันก่อนจะส่งยิ้มให้“ขอบคุณนะ เราโอเค” ฉันยิ้มตอบ“อ้อ เราให้ป้าแม่บ้านไปซื้อข้าวให้อยู่ ไปทำอะไรมาถึงไม่สบาย” เหนือถามฉัน“พอดีเราแพ้อากาศน่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะ”“งั้นเดี๋ยวเราอยู่เป็นเพื่อน ให้ป้าแม่บ้านมาก่อนเราค่อยจะไป” ทำไมคนที่นั่งตรงนี้ไม่ใช่พี่น็อต ฉันจะดีใจกว่านี้ถ้าพี่เขาเป็นห่วงฉันสักนิดเหนือนั่งเป็นเพื่อนและคุยกับฉันจนป้าแม่บ้านมาเหนือจึงกลับ ฉันกับเหนือเราเรียนคณะเดียวกันฉันเองก็พึ่งรู้นี่แหละ พรุ่งนี้ฉันมีเรียนแถมยังต้องทำกิจกรรมอีกตั้งหลายอย่างด้วย เฮ้อ แค่คิดก็เหนื่อย ส่วนเรื่องพี่น็อตอย่าบอกให้ฉันเลิกรักพี่เขาเลยนะคะเพราะฉันทำไม่ได้จริงๆ จะด่าว่าฉันโง่ก็ได้ ไม่เป็นฉันก็คงไม่มีวันเข้าใจหรอกมหาลัย“โอเคนะ บัวไหวนะ” นับตังค์เพื่อนของฉันเองถามขึ้น แถมยังเอามือมาแตะหน้าผาก