All Chapters of ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 1: Chapter 71 - Chapter 80

ยามโหย่ว[1]ท้องของเฉิงเยว่ก็ร้องประท้วงบอกโมงยามอย่างซื่อสัตย์ ถึงเวลาที่เขาต้องทานมื้อเย็นเขาวางตำราพยัคฆ์เร้นกายที่อ่านจบไปแล้วหนึ่งรอบลง เดินออกจากหมู่ตึกไปห้องโถงเลิศรส บรรยากาศยามเย็นทำให้เขาอารมณ์ดีไม่หงุดหงิด จึงเดินเอ้อระเหยไม่รีบร้อน“นั่น! มันอยู่นั่น” เสียงที่เปร่งร้องเสียงดัง ขัดการท่องทิวทัศน์ยามเย็นของเฉิงเยว่จนคิ้วกระตุก ต่อมอารมณ์ถูกก่อกวนจนลุกฮือใครมันก่อกวนข้ากลุ่มคนหลายสิบล้อมเฉิงเยว่ไม่ให้ก้าวต่ออย่างมีจุดประสงค์มุ่งร้าย เขาเห็นบางคนที่ยืนหลังหลี่เจิ้นสุ่ยเมื่อช่วงบ่ายในกลุ่มตรงหน้า แสดงว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับไอ้บ้านั่นอย่างไม่ต้องสงสัย“ถอยออกไป ไม่เช่นนั้น ท่านพ่อของข้าต้องรู้เรื่องนี้” เฉิงเยว่ขู่ออกไป“น้ำหน้าอย่างแกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งพวกเรา” ผู้ต้องการก่อเรื่อง ยืนยันหนักแน่นในสงครามวิวาทครั้งนี้ต้องเกิดขึ้นแน่นอนโอ๊ะโอดีจัง...มีข้ออ้างให้ท่านแม่มาหาได้แล้วเฉิงเยว่ยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ในใจ เขาต้องทำให้การทะเลาะเล็ก ๆ นี้ใหญ่โต จนรู้ถึงท่านแม่เขา

วันนี้เรียนวิชาสรรพาวุธ พวกเขาจะได้เลือกอาวุธวิญญาณของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากเรียนทฤษฎีจนน่าเบื่อหน่ายมาเต็มสำหรับบางคนที่มีอาวุธเป็นของตัวแล้วก็ไม่จำเป็น แต่อาวุธวิญญาณเป็นสิ่งที่หาไม่ได้ทั่วไปได้ง่ายตามท้องตลาด และถึงมีอาวุธวิญญาณมากมายกองอยู่ตรงหน้าใช่ว่าจะเป็นเจ้าของได้ ได้ชื่อว่าเป็นอาวุธที่มีวิญญาณเป็นของตัวเอง มันจึงเลือกเจ้านายด้วยตัวเอง ไม่ใช่ศิษย์ทุกคนของเทียนถูหวู่จะมีอาวุธวิญญาณ ศิษย์ที่ไม่ถูกอาวุธเลือกจึงได้แต่ใช้อาวุธธรรมดาอาวุธวิญญาณมีมากมายอยู่ในตำหนักสรรพาวุธที่เปิดเพียงครั้งเดียวต่อปี ซึ่งปีนี้คือวันนี้ ดังนั้นวันนี้จึงมีศิษย์ใหม่ที่อยู่ครบทุกคนและศิษย์เก่าบางคนที่ยังไม่มีอาวุธวิญญาณของตัวเองไม่มีผู้ใดรู้ว่ามีอาวุธมากมายเท่าใดอยู่ในนั้น อาวุธวิญญาณบางชิ้นมีจิตวิญญาณที่สูงส่ง บางชิ้นมีจิตเบาบางศิษย์ทั้งหมดที่ยืนรอออกันอยู่หน้าตำหนักที่รอเวลาที่บานประตูเปิด ก็กรู่เข้าไปอย่างกับว่า ได้เข้าไปก่อนของดีจะตกเป็นของตนด้านในเต็มไปด้วยสุสานอาวุธ ที่ส่วนใหญ่เป็นกระบี่ปักทิ่มเกลื่อนกลาดให้เลือกเหมือนของแจกฟรี แต่พวกมันไม่ได้อยู่ในสายตา

ศิษย์ที่อยู่ในตำหนักสรรพาวุธต่างได้ยินเสียงระเบิดรุนแรงก็มารวมตัวกันดูว่าเกิดเหตุอันใดขึ้น เพราะพวกเขาไม่เคยได้ยินว่าจะเกิดเหตุการณ์ลักษณะนี้จากศิษย์พี่ ก็เจอผู้บุกรุกที่ตรงเข้ามาทำร้ายทันทีที่เห็นพวกเขามู่หรงลู่เฉินรับคมกระบี่ที่เข้ามาฟาดฟันด้วยกระบี่ไท่เวย ท่วงท่าได้เปรียบกว่ามาก แต่ศิษย์คนอื่นส่วนใหญ่มีลมปราณระดับผู้เชี่ยวชาญยุทธเท่านั้น ไม่อาจรับมือยอดฝีมือที่ระดับอาจารย์ยุทธและระดับปรมาจารย์ยุทธที่ระดับสูงกว่าที่บุกเข้ามาได้อาวุธวิญญาณที่มู่หรงลู่เฉินได้รับมาไม่ใช่กระบี่ แต่เป็นฉินเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งมาเป็นอาวุธวิญญาณพันห่อผ้าสะพายอยู่ที่หลังอาวุธวิญญาณในตำหนักสรรพาวุธไม่ได้มีแต่กระบี่หรือดาบ แต่มีอาวุธทุกรูปแบบทุกประเภทตามความเหมาะสมของผู้ถูกเลือกตามแต่วาสนา นิสัยใจคอ และปราณยุทธของคนผู้นั้น มีตั้งแต่อาวุธมีคม เครื่องดนตรีต่าง ๆ ค้อน ขวาน แส้ พัด จนถึงเครื่องครัวเครื่องใช้ในครัวเรือนมู่หรงลู่เฉินได้ฉินเป็นอาวุธวิญญาณ เพราะปราณยุทธของเขา คือ มังกรทองอัสนีฟ้า เป็นปราณยุทธที่เป็นศัตรูกับพวกภูตผีปีศาจมารร้ายโดยเฉพาะ เขามีกระบี่ไท่เวยเป็นอาวุธวิญญาณ

เยี่ยหยางบุกขึ้นไปข้างหน้า เพื่อให้ศิษย์คนอื่นได้ถอยไปอยู่ในอาณาเขตที่ปลอดภัย เส้นผมที่เด่นสง่าดึงดูดสายตาทุกคน กวาดตาดูสถานการณ์ประเมินความได้เปรียบเสียเปรียบตรงหน้าพวกมันเจาะจงเข้าบุกที่ตำหนักสรรพาวุธเพียงแห่งเดียวอย่างโง่ ๆ ไม่แม้แต่เบี่ยงเบนความสนใจทุ่มกำลังมาที่นี่เต็มกำลัง แสดงว่าจำนวนคนของพวกมันอาจมีไม่มากพอที่จะแบ่งกำลังเบี่ยงไปที่อื่น และรู้ว่าการเข้าออกที่นี่มีเงื่อนไข อย่างงั้นหมายความว่าพวกมันต้องการอาวุธวิญญาณในตำหนักแห่งนี้แต่ไม่รู้ว่าชิ้นไหน นี่สิปัญหา?เยี่ยหยางเป็นคนเดียวที่รั้งอยู่ ศิษย์ที่มีระดับปราณยุทธต่ำตามหลังฉีเจิ้งไปยังเขตแดนที่กางไว้ ตามมาด้วยศิษย์ที่มีระดับปราณยุทธที่พอรับมือได้อยู่รั้งท้ายคาถาสกัดกั้นพวกมันได้รวดเร็วกว่าปราณยุทธระดับปรมาจารย์ยุทธ แต่ก็กินแรงไม่น้อย คนเพียงคนเดียวแต่ต้องรั้งคนร่วมร้อยไม่ให้ทำร้ายศิษย์คนอื่น ๆ ที่ต่างอ่อนแรงการปะทะระหว่างเวทมนตร์กับปราณยุทธความแข็งแกร่งแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด ปราณยุทธจะมีพลังด้านใดด้านหนึ่งที่ทรงพลัง แต่เวทมนตร์มีพลังต่อสู้ที่หลากหลายมากกว่าคำสาปอ่อน ๆ พุ่งเข้าส

“การหลอมมนุษย์”การหลอมมนุษย์เป็นหนึ่งในวิชาเล่นแร่แปรธาตุ ศาสตร์ที่เก่าแก่พอกับเวทมนตร์ โดยอาศัยกฎการณ์แลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม ที่คฤหาสน์ของวินเซอร์เก็บหนังสือเกี่ยวกับศาสตร์ประเภทนี้มีไม่น้อย บรรพบุรุษเขาบางคนเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีชื่อเสียง และเยี่ยหยางอ่านมันมาพอสมควรเขาเอาต้นแมนเดรกหรือแมนดราโกร่าเต็มวัยจากสวนส่วนตัวออกมา มันส่งเสียงร้องอย่างกับหมูถูกเชือดจนน่ารำคาญ ก็เจอฝ่าเท้าท่านอ๋องเข้าไปจนอ่วมกระอักน้ำยางสีเขียวครักออกมา...เตรียมเสร็จไปหนึ่ง…จากนั้นเยี่ยหยางก็ใช้เวทขุดดินเหล่านั้นโปรยทับต้นแมนเดรกที่ถูกซ้อมพร้อมกับหยดเลือดเขาเล็กน้อยที่ไหลซึมเข้าไปผสมกับผงคาร์บอนจำนวนหนึ่งเฮ้อ...เปลืองวัตถุดิบชะมัด…  เยี่ยหยางบ่นงึมงำวงแหวนเวทสำหรับแปรธาตุถูกร่างทับกลางอากาศใช้เวลาครึ่งเค่อ เขาไม่ได้ชำนาญศาสตร์นี้มากจนขั้นไม่ต้องวาดวงแหวน เหมือนอลิซที่เป็นตระกูลนักเล่นแร่แปรธาตุที่เป็นสายเลือดพ่อมดจากนั้นแสงสีแดงก็สว่างเจิดจร้าค่อย ๆ จางลง เปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้าที่ล้อมรอบร่างมนุษย์เปลือยเป