All Chapters of ล่ามรักเมียลับมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 12 > พราวมุก เธอรีบขับรถตรงไปหาเพลงมีนาที่บ้าน มาเจอคุณเพลิงด้วย ได้ปรับความเข้าใจกันแล้วหลังจากนั้นจึงขับรถกลับคอนโดตัวเอง ทำไมดูชีวิตตัวเองยุ่งเหยิงจัง รายงานก็ยังทำไม่เสร็จ ปรับความเข้าใจกับเพื่อนแล้วกลับมาที่คอนโดนั่งทำรายงานได้กินขนมกับเป๊ปซี่ไปด้วย นึกถึงคุณเพลิงที่เขาจะมาส่ง ทำไมต้องนั่งยิ้มกับหน้าจอเนี่ยพราว "คิดอะไรอยู่เนี่ยไม่ได้นะอย่ามัวแต่เล่นเดี๋ยวรายงานไม่เสร็จ" เตือนสติตัวเองส่ายหน้าหน้าเล็กน้อยหันมองหน้าจอคอมต่อ มือซ้ายหยิบขนมใส่ปากด้วย เสียงดังติ๊ดจากสัญญาณประตู ประตูถูกเปิดเข้ามาเพราะว่าสัญญาณร้องเตือน ซึ่งไม่มีใครเข้าคอนโดเธอได้นอกจากคุณเพลิงที่มีคีย์การ์ดสำรองอยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าพนักงานที่เคาน์เตอร์ให้มาได้ยังไง คุณพ่อคุณแม่ยังไม่มีคีย์การ์ดของเธอเลย จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานรีบวิ่งมาที่หน้าประตูกดล็อคที่ลูกบิดประตูทันที ยังไม่ทันจะกลับไปนั่งที่เดิมเลยลูกบิดประตูนั้นถูกปิดจากด้านนอกแต่ล็อคเอาไว้ไง "พราวมุก"!! เสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่นานเสียงเขาเอ่ยเรียกเราให้เปิดประตู เธอนั่งทำรายงานยังไม่ถึง 3 ชั่วโมงนะ หลังจากที่กลับมาจากบ้านเขา

บทที่ 14"ชุดชั้นในสวยมากเมีย" เมื่อเสื้อผ้าด้านนอกถูกปลดด้วยมือของเธอออกหมด เผยให้เห็นเพียงชุดด้านในที่ใส่เป็นลูกไม้สีดำทั้งโนราและกางเกง เดินเข้าไปด้านข้างของเตียงที่คุณเพลิงนอนอยู่เหยียดยาวและเอาหัวพิงเตียง มองมาที่เธอเอ่ยชมชุดชั้นใน เมื่อเธอเดินขยับไปใกล้ๆเขา เชือกในมือของคุณเพลิงเหมือนกับเชือกที่มัดของใหญ่ แต่เมื่อสัมผัสเข้าที่ข้อมือแล้วมันไม่ได้อยาบขนาดนั้นถึงแม้ว่าจะเป็นเชือกเส้นใหญ่ เขาลุกขึ้นจากเตียง มัดมือเธอไขว่ไปทางด้านหลังด้วยเชือกเส้นนั้น ก่อนที่จะปลดชุดของตัวเองออกจนหมด "เล่นอะไรคะเนี่ย" "ดื้อไม่ใช่หรอ คนดื้อต้องโดนทำโทษ" เขานั่งลงที่เตียง เงยหน้ามองเราหลังจากที่มัดมือเธอไว้แล้วด้วยเชือกของเขา มือหยาบทั้งสองข้างของคุณเพลิงลูบคลำเลื่อนจับเข้ามาที่เอวเราไว้ "ขึ้นมาเอา - ี มาให้ผัวเลีย" เขานอนหงายลาบไปกับเตียงอีกครั้ง หลังจากที่เอ่ยบอกเธอซึ่งในตอนนี้ถูกมัดมืออยู่ค่อนข้างที่จะขยับยากเล็กน้อย ก้าวขาขึ้นบนเตียงค่อมร่างใหญ่ที่นอนหงายแผ่หลา สายตาจ้องมองตัวเธอทั่วเรือนร่าง ด้วยที่เขาอยู่ต่ำนั้นด้วย "โคตรสวยเลยว่ะ" ขาด้านซ้ายคุกเข่าลงด้านข้างระหว่างศีรษะ หรือว

บทที่ 16 ยอมรับว่ากลัวเขาจนนั่งมือสั่น น้ำตาคลอไม่ถึงนาที คุณเพลิงก้มมองหน้าเธอและรีบคว้าเรากอดด้วยแขนขวา"ฮื่อๆ" สะอื้นร้องไห้เมื่อถูกกอดไว้ในอ้อมกอด น้ำตาไหลหนักเหมือนเด็กที่ยิ่งถูกโอ๋และยิ่งร้อง "ขอโทษนะ ที่ทำให้ตกใจไม่ร้องนะ" ทั้งๆที่เธอผิด แต่เขายอมขอโทษเธอทำเขาโกรธแต่เขาทำร้ายตัวเอง พอร้องไห้เขาโอบกอดไว้ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้มันมากกว่าคำว่ารักไปแล้ว แขนทั้งสองข้างโอบกอดเอวคนตัวโตไว้แน่น ใบหน้าแนบชิดท้องเขาเพราะเธอนั่งที่เตียงเขายืนอยู่ มือหนาลูบหัวเธอเบาๆ เอาคางมาวางบนหัวพร้อมกระชับกอดเธอแนบแน่นกว่าเดิม"พราวขอนโทษนะ พราวกับเฮียธารามไม่ได้คุยกันแบบนั้นเลยพราว...."ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ขอแค่อย่าคุยอย่าติดต่ออีกก็พอพราวมุก จำไว้นะคนๆหนึ่งมีหัวใจแค่ดวงเดียว รักได้แค่ครั้งละคนพวกที่มันนอกกายนอกใจนั้นหัวใจมันคือสัตว์ ตอนนี้กูยังเปิดตัวไม่ได้ว่ามีเมียแต่อีกไม่นานหรอกพราว" เธอกำลังจะบอกความจริงว่าเฮียธารามคือลูกพี่ลูกน้องเธอ แต่คุณเพลิงเขาไม่ฟัง รีบพูดแทรกขึ้นก่อนเขาเป็นผู้ใหญ่มากจริงๆ และเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เกลียดการนอกใจ ถ้าได้แต่งงานกับเขา เธอคงไม่ต

บทที่ 18 "คุณท่านสวัสดีค่ะ" จู่ๆพี่พนักงานพูดสวัสดีและยกมือไหว้ไปทางด้านหลังเอ่ยเรียกว่าคุณท่านหรือว่าเป็นคุณพ่อคุณแม่จึงทำให้ รีบหันกลับไปมองใจหายแว๊บถ้าคุณพ่อเจอเราอยู่กับคุณเพลิงจะเกิดอะไรขึ้นคุณพ่อขอร้องเอาไว้ท่านจะต้องโกรธเธอหรือไม่ก็มีเรื่องกันตรงนี้ "อ้าวสวัสดีครับคุณเพลิง มาดูเครื่องประดับหรอครับว่าแต่มากับใครครับเนี่ยทั้งสวยทั้งน่ารัก" คนที่คิดว่าเป็นคุณพ่อคุณแม่ซึ่งจริงๆแล้วไม่ใช่เขาอายุน่าจะประมาณรุ่นราวคราวเดียวกับคุณพ่อ แต่ยกมือไหว้สวัสดีคุณเพลิงส่วนคุณเพลิงยกมือไหว้รับตอบเช่นกัน "เปล่าครับผมพาเมียมารับเครื่องประดับที่สั่งจองไว้" คำพูดทั้งหมดที่พนักงานก็ได้ยินและถ้าเขาไปบอกกับคุณพ่อหรือคุณแม่ว่าคุณเพลิงเรียกเธอว่าเมีย ตายแน่ถ้าเป็นแบบนั้นคุณพ่อต้องโกรธเธออย่างแน่นอน"คุณเพลินคะ เดี๋ยวพราวขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ คุณรออยู่ที่นี่สักครู่นะคะ" เธอเดินเข้าไปในร้านทันที คนที่เดินมาทักคุณเพลิงมองเธอแล้วดูท่าทีตกใจ คงจะงงว่าทำไมเธอถึงเข้าไปในร้านเพชรได้"พี่คะพาไปเข้าห้องน้ำหน่อย" มองหน้าพี่พนักงานคนที่รู้จัก เธอต้องการที่จะคุยกับพี่พนักงานไม่ให้บอกกับคุณพ่อคุณแม่

บทที่ 20 "นี่ครับนายเอกสารสำคัญทำให้พวกมันผิด และถูกปลดจากการเป็นผอ.โมหาลัย และมันจะไม่มีทางกลับไปเป็นได้เหมือนเดิมครับนายเพราะประวัติมันจะถูกตราแดงประทับไว้ ไม่ว่าจะไปทำงานที่ไหนจะไม่มีใครรับทั้งลูกและพ่อ" เขาใช้เพียงสายตามองซองเอกสารแต่ไม่เปิดดูเพราะว่าไว้ใจลูกน้องคนสนิท ที่ไม่ว่าจะใช้ทำงานอะไรเขาทำให้เจ้านายได้หมดทุกอย่างและสำเร็จทุกครั้ง อย่างในครั้งนี้ที่คุณเพลิงให้ไปเก็บกวาด ผอ.กับลูก "ดีมาก แต่มันยังไม่พอมันไม่มีใครกล้าต่อยหน้ากูมันไม่มีใครกล้าทำให้กูเจ็บ พวกมึงไปเอามันมาทั้งสองพ่อลูก และไปเจอกูที่โกดังใหม่ที่พึ่งสร้าง คืนนี้เที่ยงคืนกูจะออกไป""ครับนาย" "กล้าดีมากที่ยุ่งกับเมียกูไอ้ต่อ" มือหนาบีบแก้วไวน์ที่ตัวเองนั้นถือจนแตกคามือแต่มือเขากลับไม่มีเลือดออกแม้แต่นิดเดียว สายตาร้ายกาจมองจ้องหน้าลูกน้องคนสนิทบ่งบอกถึงความร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น คุณเพลิงกลับขึ้นมาดูน้องสาวที่นอนอยู่ในห้อง เขาบอกกับน้องสาว่าตัวเองว่าต้องไปประชุม "นอนไปแล้วมั้งเด็กอ้วน" ผมนั่งอยู่บนรถ ให้ลูกน้องขับให้ และมีลูกน้องตามมาอีกนับสิบคน จะต้องไปจัดการไอ้ต่อกับพ่อของมัน การที่พ่อมันได้