บทที่ 13
เขาซื้อของกินมากมายมาให้ ซึ่งมีของโปรดหลายอย่างแต่น่าจะเป็นความบังเอิญมากกว่าที่เขาซื้อมาตรงกับของโปรดที่เธอชอบไม่น่าจะใช่ที่เขารู้เรื่องราวเกี่ยวกับเธอคุณเพลิงนั่งรออยู่ในห้องเธอนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวหลังจากที่อิ่มแล้วล้างจานเสร็จแล้ว ก็เดินกลับเข้าไปในห้อง เปิดประตูเข้าไปเบาๆคนตัวโตๆนอนหลับอยู่ที่เตียง ซึ่งไม่รู้ว่าเขาแกล้งหลับหรือว่าเขาหลับจริงๆ เธอค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆมองจ้องใบหน้าโหดที่หลับตาพริ้บ ทั้งความหล่อความเท่ความเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเขามีครบทุกอย่างจริงๆ
"แกล้งหลับหรอคะ"
"ไม่ได้แกล้งแค่พักสายตา อิ่มแล้วหรอมีอะไรถูกปากบ้างไหม" เธอยิ้มให้กับคุณเพลิงนั่งด้านซ้ายมือของเขาที่เตียง มือขวาเอื้อมไปหยิกแก้มของเขาเบาๆ
"รู้ไหมคะคุณซื้อแต่ของโปรดพราวมา ดูสิท้องป่องเลยพราวกินทุกอย่างที่คุณซื้อมาให้เลยค่ะ" แอ่นพุงน้อยๆให้กับเขาได้มอง สายตาของเขาก็มองเหมือนจะยิ้ม แต่ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใช้นิ่งๆขรึมๆได้เพียงแต่มองเฉยๆ
"ไม่อยากดูท้องอยากดูตรงอื่นมากกว่า" เห็นไหมว่าอยู่ใกล้คุณเพลิงไม่ได้จริงๆ เขาทั้งหื่นแล้วก็เจ้าเล่ห์
"ยังดูไม่พออีกหรอคะ"
"วันนี้เธอจะต้องโดนทำโทษพราวมุก" เธอมองหน้าคุณเพลิง คิ้วขมวดเข้าหากันไปทำอะไรผิดไว้ตั้งแต่ตอนไหนถึงต้องโดนทำโทษอีกเนี่ย
"ทำโทษอะไรหรอคะ ไม่ได้ทำผิดอะไรเลยนะ"
"ทำผิดที่ชอบโชว์ไง วันนี้ใส่ชุดอะไรไปหาเพลงมีนสที่บ้าน แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งเธอโผล่เข้าไปแบบนั้นที่บ้านอีก และเจอแก๊งของฉันที่มาเที่ยวบ้านอยู่กันครบจะทำไง"
"แก๊งอะไรหรอคะ หมายถึงเพื่อนคุณ" เธอนั้นไม่เข้าใจในคำพูดของคุณเพลิง เขาพยักหน้าใช่สิกลุ่มมาเฟียเขาเรียกกันเป็นแก๊ง ซึ่งเธอไม่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับคำพวกนี้เลยไม่รู้จัก
"ใช่ฉันไม่ชอบที่ให้คนอื่นมาเห็นของของฉันหรือว่าเพื่อนของฉันมาเห็นเมียตัวเองแต่งตัวแบบนี้"
"เมียหรอคะ" เมื่อเราเอ่ยพูดและยิ้มให้กับคุณเพลิง หูของเขานั้นแดงขึ้นเหมือนกับคนที่กำลังเขิน
"ก็เมียในความลับอย่างที่เป็นอยู่ไง" คำพูดติดๆขัดๆที่บอกเรานั้นเป็นเมียในความลับ ซึ่งอาการของเขาเริ่มแสดงทีท่าออกมาเหมือนกับคนที่กำลังคิดจริงจังกับเธอ แต่แค่ยังไม่กล้าเปิดเผย
"ปากแข็งนะคะคุณเพลิง"
"ไม่ได้แข่งแต่ปาก -วย ก็แข็ง" มือซ้ายของเธอที่วางอยู่บนตักของตัวเอง แต่ถูกมือขวาของคุณเพลิงจับเข้าที่ข้อมือเธอยกไปวางที่เป้าของตัวเองซึ่งมันก็แข็งจริงๆอย่างที่เขาบอก
"คนบ้าทะลึ่ง"
"ป่าว" หน้าตาทะเล้นก็เป็นนะคะคุณเพลิงทำท่าทียัดคิ้วให้และลอยหน้าลอยตา
"แล้ววันนี้จะนอนที่นี่หรือว่ากลับบ้านคะ"
"แล้วถ้านอนด้วย จะให้อะไร"
"อันนี้ข้อตกลงหรือว่าเป็นคำถาม"
"เป็นข้อตกลง ถ้าผัวนอนที่นี่คืนนี้หลังจากทำรายงานเสร็จต้องให้ผัว เ- ็ด โอเคไหม"
"แต่ต้องรอให้รายงานเสร็จก่อนนะ"
"คงไม่ทำจนสว่างหรอกมั้งรายงาน" มีความถอนหายใจพูดออกมาเหมือนรู้สึกท้อที่ต้องรอซึ่งเห็นเขาทำแบบนี้มันน่ารักจนเธอต้องขำมากๆ
"ค่ะ ไปอาบน้ำนอนพักผ่อนก่อนนะขอเวลาให้พราวทำรายงานก่อน"
หลังจากที่เราคุยกันเสร็จ คุณเพลิงเข้าไปอาบน้ำส่วนเธอก็นั่งทำรายงาน เขาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูพันเอว 1 ผืน เธอเงยหน้ามองพอดีอะอื้มโอ้ยใจมันเต้นตุ๊บๆเมื่อเห็นซิกแพคและกล้ามเป็นมัดๆ หัวนมสีชมพูอ่อนจนเห็นเด่นชัด มีหยดน้ำไหลเป็นเม็ดๆมาตั้งแต่บนหัวถึงหน้าอก
"มองอะไรทำรายงานไปเลย"
"รายงานเสร็จแล้วค่ะไม่อยากทำรายงานแล้ว" จะให้อดใจไหวได้ยังไง เหมือนกับเขาตั้งใจออกมาให้เธอได้เห็นแล้วก็อดใจไม่ไหวจริงๆ
" เ- ี่ยน หรอ" คนตัวใหญ่เดินขยับเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้านั้นกระซิบเข้ามาที่ข้างหูด้านขวาเธอเบาๆ
"ก็ดูคุณออมาสิคะ"
"ไปทำรายงานให้เสร็จไป้ จะนอน" นี่เขาแกล้งเธออย่างนั้นหรอ ตั้งใจเดินออกมาให้เราเห็นและทำให้เราอดใจไม่ไหว
"ผัวขา เมียทำรายงานไม่ไหวหรอกนะคะ ถ้าคุณยังอยู่แบบนี้" ไม่รู้แหละเราจะไม่ทำรายงานต่อแล้ว เอาไว้ค่อยแก้ทีหลังแล้วกัน ขอเล่นกับคนตัวใหญ่ก่อน
"อยากเล่นอะไรสนุกๆกว่านี้ไหมล่ะ"
"อะไรหรอคะ" ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เขาเดินออกมาจากหน้าประตูเดินตรงไปที่หน้าคอนโด เปิดประตูคอนโดแง้มออกเล็กน้อย ยื่นมือออกจากประตูและสิ่งที่ได้กลับเข้ามาคือเชือกสีน้ำตาล
"อะไรหรอคะ"
"เชือกแก้ เ- ี่ยน" ใบหน้ายิ้มกริ่มเผยความเจ้าเล่ห์ออกมาทางสายตาพร้อมกับจ้องมองมาหาเธอ อยากรู้เหมือนกันว่าคือเชือกอะไรกล้าๆกลัวๆแต่อยากลอง
"ถอดชุดออกให้เหลือแต่ชั้นในนะเมียแล้วเดินมาหาผัวที่เตียง"
#กรี๊ด!!!! เตรียมเลือดพุ่งเหมือนไรท์สนองนีสตัวเอง
บทที่ 14"ชุดชั้นในสวยมากเมีย" เมื่อเสื้อผ้าด้านนอกถูกปลดด้วยมือของเธอออกหมด เผยให้เห็นเพียงชุดด้านในที่ใส่เป็นลูกไม้สีดำทั้งโนราและกางเกง เดินเข้าไปด้านข้างของเตียงที่คุณเพลิงนอนอยู่เหยียดยาวและเอาหัวพิงเตียง มองมาที่เธอเอ่ยชมชุดชั้นใน เมื่อเธอเดินขยับไปใกล้ๆเขา เชือกในมือของคุณเพลิงเหมือนกับเชือกที่มัดของใหญ่ แต่เมื่อสัมผัสเข้าที่ข้อมือแล้วมันไม่ได้อยาบขนาดนั้นถึงแม้ว่าจะเป็นเชือกเส้นใหญ่ เขาลุกขึ้นจากเตียง มัดมือเธอไขว่ไปทางด้านหลังด้วยเชือกเส้นนั้น ก่อนที่จะปลดชุดของตัวเองออกจนหมด "เล่นอะไรคะเนี่ย" "ดื้อไม่ใช่หรอ คนดื้อต้องโดนทำโทษ" เขานั่งลงที่เตียง เงยหน้ามองเราหลังจากที่มัดมือเธอไว้แล้วด้วยเชือกของเขา มือหยาบทั้งสองข้างของคุณเพลิงลูบคลำเลื่อนจับเข้ามาที่เอวเราไว้ "ขึ้นมาเอา - ี มาให้ผัวเลีย" เขานอนหงายลาบไปกับเตียงอีกครั้ง หลังจากที่เอ่ยบอกเธอซึ่งในตอนนี้ถูกมัดมืออยู่ค่อนข้างที่จะขยับยากเล็กน้อย ก้าวขาขึ้นบนเตียงค่อมร่างใหญ่ที่นอนหงายแผ่หลา สายตาจ้องมองตัวเธอทั่วเรือนร่าง ด้วยที่เขาอยู่ต่ำนั้นด้วย "โคตรสวยเลยว่ะ" ขาด้านซ้ายคุกเข่าลงด้านข้างระหว่างศีรษะ หรือว
บทที่ 15 มือทั้งสองถูกมัดค่อยไปทางด้านหลัง ติดอยู่กับระเบียงขอบเหล็กด้านบน ส่วนลำตัวถูกยกลอยขึ้น ถูกขาอ้าออกขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มแท่งเอ็นร้อนอันใหญ่เสียบเข้าโดยที่ไม่ต้องใช้มือจับมาจ่อหน้ากลับบาย ทั้งจุกและเสียวเอวสวนกระแทกเข้ามาแรงๆหลายครั้ง ใบหน้าก้มต่ำลงมาจูบปากและแรกลิ้นหวาน "อ๊ะๆเสียว" เอ็นร้อนแท่งใหญ่ยักถูกระแทกเข้ามาที่รูสวาทของเธอจนเริ่มรู้สึกจุก ด้วยความที่เปลี่ยนท่าและไม่สามารถขยับหนีเขาได้ ต้องปล่อยลำตัวได้แตเกรง"นมกระเพื่อมอะฮื้มม สวยมากเมียร้องดังๆ" สายตาจ้องมองที่หน้าอกของเธอ นมทั้งสองข้างกระเพื่อมเข้าหากันที่เหมือนกับลูกโป่งทั้ง 2 ลูกที่ใส่น้ำแล้วโอนเองยิ่งเขากระแทกสวนเอ็นร้อนเข้ามาในช่องสวาทแรงๆ นมทั้งสองข้างก็ยิ่งกับเพื่อนตบเข้าหากันจนเสียงดังพรึ่บๆ"พะผัว เสียวจะไม่ไหว" อารมณ์ปลดปล่อยที่เริ่มเกิดขึ้นกับเธอร้อนวูบวาบทั่วผิวหนังจรดใบหน้า เขายิ้มกริ่มก้มต่ำลงมาจูบปากของเธอกระแทกเอ็นร้อนเข้ามารัวๆ รู้ว่าเธอจะถึงฝั่งเขายิ่งทำให้ไม่ขาดตอนเพื่อให้เราเสร็จ"อู๊ยส์ผัว" มือทั้งสองข้างยังจับขาของเธอไว้เพื่อที่ไม่ให้ร่วงหลุด แต่หยุดการกระทำเมื่อเธอเสร็จในครั้งนี
บทที่ 16 ยอมรับว่ากลัวเขาจนนั่งมือสั่น น้ำตาคลอไม่ถึงนาที คุณเพลิงก้มมองหน้าเธอและรีบคว้าเรากอดด้วยแขนขวา"ฮื่อๆ" สะอื้นร้องไห้เมื่อถูกกอดไว้ในอ้อมกอด น้ำตาไหลหนักเหมือนเด็กที่ยิ่งถูกโอ๋และยิ่งร้อง "ขอโทษนะ ที่ทำให้ตกใจไม่ร้องนะ" ทั้งๆที่เธอผิด แต่เขายอมขอโทษเธอทำเขาโกรธแต่เขาทำร้ายตัวเอง พอร้องไห้เขาโอบกอดไว้ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้มันมากกว่าคำว่ารักไปแล้ว แขนทั้งสองข้างโอบกอดเอวคนตัวโตไว้แน่น ใบหน้าแนบชิดท้องเขาเพราะเธอนั่งที่เตียงเขายืนอยู่ มือหนาลูบหัวเธอเบาๆ เอาคางมาวางบนหัวพร้อมกระชับกอดเธอแนบแน่นกว่าเดิม"พราวขอนโทษนะ พราวกับเฮียธารามไม่ได้คุยกันแบบนั้นเลยพราว...."ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ขอแค่อย่าคุยอย่าติดต่ออีกก็พอพราวมุก จำไว้นะคนๆหนึ่งมีหัวใจแค่ดวงเดียว รักได้แค่ครั้งละคนพวกที่มันนอกกายนอกใจนั้นหัวใจมันคือสัตว์ ตอนนี้กูยังเปิดตัวไม่ได้ว่ามีเมียแต่อีกไม่นานหรอกพราว" เธอกำลังจะบอกความจริงว่าเฮียธารามคือลูกพี่ลูกน้องเธอ แต่คุณเพลิงเขาไม่ฟัง รีบพูดแทรกขึ้นก่อนเขาเป็นผู้ใหญ่มากจริงๆ และเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เกลียดการนอกใจ ถ้าได้แต่งงานกับเขา เธอคงไม่ต
บทที่ 17 "เอามือสกปรกออกจากตัวของเมียกูเดี๋ยวนี้ถ้ามึงยังไม่อยากตาย" น้ำเสียงที่พูดขึ้นซึ่งไม่ต้องเดาและหันกลับไปมอง ก็รู้ว่าเป็นคุณเพลิง แต่เธอไม่รู้ว่าเขามาที่นี่ตั้งแต่ตอนไหน เธอรีบเพราะว่าจะไปเข้าเรียนแต่ดันมาเจอพี่ต่อขวางไว้ คุณเพลิงเดินตรงเข้ามาหาเธอกับพี่ต่อ พี่ต่อยังไม่ปล่อยแถมยังดึงเธอไว้แน่น พยายามผลักเขาก็ไม่ออกคุณเพลิงยกมือขวาชี้หน้าพี่ต่อ สีหน้าของคุณเพลิงบ่งบอกถึงความโกรธ "แล้วถ้าผมไม่ปล่อยคุณจะทำไมหรอครับ" เธอไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ต่อเขาเป็นใครแต่ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาจริงๆ เขาเผชิญหน้ากับคุณเพลิงโดยที่ไม่เกรงกลัว ทำหน้าตาใส่ในทำนองกวนๆ แถมยังทำท่าทียักคิวให้กับคุณเพลิง "มึงคิดว่ามึงเป็นใคร มึงคิดว่ามึงเป็นใครกูถามมึงอีกครั้ง มึงพร้อมแล้วใช่ไหมมึงเตรียมตัวแล้วใช่ไหมที่คิดจะเข้ามายุ่งกับเมียกู" "ถ้าไม่คิดถ้าไม่พร้อมก็คงไม่ทำแบบนี้หรอก อยากรู้ใช่ไหมว่ากูเป็นใคร นั่นไงพ่อกูเดินมานู่น" เขาใช้สายตามองไปทางด้านหน้าของมหาลัยคนที่เดินเข้ามา นั่นเป็นชายวัยกลางคนซึ่งเธอรู้จักเขาคือผอ.ที่นี่ พี่ต่อคือลูกชายของผอ. ที่มหาวิทยาลัยหรอ "ผอ." พูดขึ้นและผอโดยตรงมาที่
บทที่ 18 "คุณท่านสวัสดีค่ะ" จู่ๆพี่พนักงานพูดสวัสดีและยกมือไหว้ไปทางด้านหลังเอ่ยเรียกว่าคุณท่านหรือว่าเป็นคุณพ่อคุณแม่จึงทำให้ รีบหันกลับไปมองใจหายแว๊บถ้าคุณพ่อเจอเราอยู่กับคุณเพลิงจะเกิดอะไรขึ้นคุณพ่อขอร้องเอาไว้ท่านจะต้องโกรธเธอหรือไม่ก็มีเรื่องกันตรงนี้ "อ้าวสวัสดีครับคุณเพลิง มาดูเครื่องประดับหรอครับว่าแต่มากับใครครับเนี่ยทั้งสวยทั้งน่ารัก" คนที่คิดว่าเป็นคุณพ่อคุณแม่ซึ่งจริงๆแล้วไม่ใช่เขาอายุน่าจะประมาณรุ่นราวคราวเดียวกับคุณพ่อ แต่ยกมือไหว้สวัสดีคุณเพลิงส่วนคุณเพลิงยกมือไหว้รับตอบเช่นกัน "เปล่าครับผมพาเมียมารับเครื่องประดับที่สั่งจองไว้" คำพูดทั้งหมดที่พนักงานก็ได้ยินและถ้าเขาไปบอกกับคุณพ่อหรือคุณแม่ว่าคุณเพลิงเรียกเธอว่าเมีย ตายแน่ถ้าเป็นแบบนั้นคุณพ่อต้องโกรธเธออย่างแน่นอน"คุณเพลินคะ เดี๋ยวพราวขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ คุณรออยู่ที่นี่สักครู่นะคะ" เธอเดินเข้าไปในร้านทันที คนที่เดินมาทักคุณเพลิงมองเธอแล้วดูท่าทีตกใจ คงจะงงว่าทำไมเธอถึงเข้าไปในร้านเพชรได้"พี่คะพาไปเข้าห้องน้ำหน่อย" มองหน้าพี่พนักงานคนที่รู้จัก เธอต้องการที่จะคุยกับพี่พนักงานไม่ให้บอกกับคุณพ่อคุณแม่
บทที่ 19 หลังจากที่โทรหาเพลงมีนาแล้ว เราได้ซื้อของอร่อยๆและของโปรดเพลงไปฝากที่บ้านเพลงปวดท้องเพราะว่าเป็นประจำเดือนหนัก ที่บ้านคุณเพลิงไม่อยู่หรอกเขาก็ไม่ได้บอกว่าเขาจะไปไหน ในตอนแรกบอกว่าจะกลับบ้าน แต่เราไม่ได้ถามหาคุณเพลิงกับเพลงเดี๋ยวเพลงจะสงสัยเอา หลังจากนั้นเราก็ขับรถกลับมาที่บ้านของเราเอง คุณพ่อบอกให้กลับบ้านให้ไปกินของโปรดที่ท่านมาให้เรา"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" เมื่อเราเดินเข้ามาในบ้าน สายตาของท่านทั้งที่มองเรามันดูแปลกๆ เหมือนกับว่าเราทำอะไรผิด"มานั่งนี่สิพราวมุก" เรายิ้มให้กับคุณแม่ที่ท่านเดินมา พร้อมกับจานขนุนวางไว้ที่โต๊ะด้านหน้าโซฟา ส่วนคุณพ่อนั้นยังคงมองเราแล้วก็มองหน้าจอมือถือ"คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าคะทำไมคุณพ่อถึงมองพราวแปลกๆ" ในความรู้สึกของเรานั้นเริ่มระแวง หรือว่าคุณพ่อรู้ความจริงที่เราไปร้านกับคุณเพลิง "พ่อขอถามอะไรหน่อยได้ไหม รักพ่อกับแม่หรือเปล่า" เราเริ่มมั่นใจแล้วว่าท่านทั้งสองคนรู้เรื่องที่เรายังคบกับคุณเพลิงอยู่แน่นอนคุณพ่อมองหน้าเราและน้ำตาคลอ มือทั้งสองข้างกุมเข้าหากัน ในขณะที่นั่งอยู่โซฟาด้านข้างซ้าย"รักสิคะ พราวรักคุณพ่อกับคุณแม่มาก
บทที่ 20 "นี่ครับนายเอกสารสำคัญทำให้พวกมันผิด และถูกปลดจากการเป็นผอ.โมหาลัย และมันจะไม่มีทางกลับไปเป็นได้เหมือนเดิมครับนายเพราะประวัติมันจะถูกตราแดงประทับไว้ ไม่ว่าจะไปทำงานที่ไหนจะไม่มีใครรับทั้งลูกและพ่อ" เขาใช้เพียงสายตามองซองเอกสารแต่ไม่เปิดดูเพราะว่าไว้ใจลูกน้องคนสนิท ที่ไม่ว่าจะใช้ทำงานอะไรเขาทำให้เจ้านายได้หมดทุกอย่างและสำเร็จทุกครั้ง อย่างในครั้งนี้ที่คุณเพลิงให้ไปเก็บกวาด ผอ.กับลูก "ดีมาก แต่มันยังไม่พอมันไม่มีใครกล้าต่อยหน้ากูมันไม่มีใครกล้าทำให้กูเจ็บ พวกมึงไปเอามันมาทั้งสองพ่อลูก และไปเจอกูที่โกดังใหม่ที่พึ่งสร้าง คืนนี้เที่ยงคืนกูจะออกไป""ครับนาย" "กล้าดีมากที่ยุ่งกับเมียกูไอ้ต่อ" มือหนาบีบแก้วไวน์ที่ตัวเองนั้นถือจนแตกคามือแต่มือเขากลับไม่มีเลือดออกแม้แต่นิดเดียว สายตาร้ายกาจมองจ้องหน้าลูกน้องคนสนิทบ่งบอกถึงความร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น คุณเพลิงกลับขึ้นมาดูน้องสาวที่นอนอยู่ในห้อง เขาบอกกับน้องสาว่าตัวเองว่าต้องไปประชุม "นอนไปแล้วมั้งเด็กอ้วน" ผมนั่งอยู่บนรถ ให้ลูกน้องขับให้ และมีลูกน้องตามมาอีกนับสิบคน จะต้องไปจัดการไอ้ต่อกับพ่อของมัน การที่พ่อมันได้
บทที่ 21 เกือบจะตี 3 ที่คุณเพลิงเขามาคอนโดของพราวมุก เขาใช้คีย์การ์ดสำรองขึ้นมาเปิดห้องโดยที่ไม่ได้ถามพนักงานเคาน์เตอร์ด้านล่างว่าพราวมุกกลับมาหรือยัง และต้องผิดหวัง เพราะว่าที่คอนโดไม่มีใครอยู่ เขาเริ่มหงุดหงิดกับการตามหาเธอ มือขวาหยิบมือถือขึ้นมา และโทรกดย้ำไปที่เบอร์ของเธออีกครั้ง แต่ทางปลายสายยังไม่ปลดบล็อกเบอร์ของเขา"มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงบล็อกฉันพราว" ใจจดใจจ่ออยากคุยและอยากถามเหตุผลคนที่หายไป เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับเข้าคอนโดของตัวเอง และนอนพักผ่อนเพื่อรอให้สว่างอีกเพียงไม่กี่ชั่วโมงวันใหม่ เข็มนาฬิกาหมุนเวียนดั่งคนที่เดินหน้าและไม่มีวันเดินกลับถอยหลัง ในเช้าวันใหม่คุณเพลิงรีบลุกออกจากที่นอนล้างหน้าและออกมาด้านนอกห้อง เมื่อคืนนี้เขาเฝ้ารอเธออยู่ที่นี่ "เกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ" คนตัวโตก็มองหน้าจอมือถือเขาทั้ง LINE หา โทรหาไม่สามารถติดต่อพราวมุกได้เลย ออกมาจากคอนโดตรงมาที่บ้านเจอน้องสาวของตนเองนั้นกำลังจะออกไปมหาลัย"สวัสดีค่ะเฮีย ไหนบอกว่าจะกลับบ้านคะเมื่อคืน" เพลงมีนาเป็นผู้หญิงที่น่ารักและอ่อนน้อม รอยยิ้มของเธอช่างแสนหวานมอบให้กับพี่ชายและเอ่ยถาม "พ
บทที่ 59 "ฮื่อๆ เพลงจะบอกกับเฮียว่าเพื่อนรักของเขาทำร้ายเพลง" เนื้อตัวของเพลงมีนานั้นเต็มไปด้วยรอยช้ำเขียวเป็นจ้ำหลังจากที่ถูกธารามข่มขืนเสียงร้องไห้ปนเสียงสะอื้นดังกล้องทั่วห้องนอน"อยากให้พี่ชายของเธอไม่มีความสุขก็เอาสิ มันเพิ่งจะกลับมาดีกันกับน้องสาวของกู ถ้าอยากมีเรื่องอีกอยากให้ทุกคนต้องแตกแยกกันอีก ก็เชิญไปฟ้องเลยนะ ไปบอกกับมันเลยว่ากูข่มขืนน้องมัน กูได้ความบริสุทธิ์จากน้องสาวของมันไปบอกเลยเพลง" แววตาคู่น้อยมองคนตัวโตนั่งถอดเสื้ออยู่ปลายเตียงของตนเอง หลังจากที่พี่ชายของเขาได้ออกไปกับพราวมุก ธารามเขาเข้ามาที่บ้านเหมือนกับว่าเป็นบ้านของตนเอง เมื่อรู้ว่าเพื่อนกับน้องสาวนั้นออกไปข้างนอก มามีปากเสียงกับเพลงมีนาน้องสาวของเพื่อนสนิท จนกระทั่งเขาทำร้ายเธอพากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ ทิ้งเหลือแต่เพียงร่องรอยความบอบช้ำทั้งเนื้อตัว เพราะการกระทำของธารามนั้นแรงและซาดิส จนเพลงมีนาแทบจะไม่เหลือสภาพความเป็นคน มือขวาโอบดึงผ้าห่มกุมหน้าอกไว้เพลงมีนาเธอเพิ่งจะหายจากอาการป่วยไม่นาน สภาพจิตใจของเธอนั้นยังไม่ดีเพราะว่ารู้ตัวว่าทำผิดกับเพื่อนมากถึงแม้ว่าพราวมุกเพื่อนของเธอ จะให้อภัยแต่ความรู้สึกผิดที่ท
บทที่ 58 เอ็นร้อนคาอยู่ในรูสวาทของเธอจนพอใจ แต่คนตัวโตนั้นยังไม่เสร็จ เขาพลิกให้เธอนอนคว่ำลงที่เตียง สอดมือด้านขวาเข้ายังใต้ท้องของเธอ จับชันให้เธอนั้นอยู่ในท่าโกงโค้งหรือกวางเหลียวหลัง เสียบแท่งเอ็นร้อนเสียบถูเขายังรู้สว่างดันเข้าจนเม็ดอีกครั้ง มือหนาทั้งสองข้างจับเข้าที่แก้มก้นขยำดึงเข้าหาตนเองตามจังหวะกระแทกเอวสูงแท่งเอ็นล้นเข้ารูสวาทจนเสียงดังสนั่น ฝ่ามือด้านขวาฟาดลงที่แก้มก้นจนเด้งขึ้นเป็นรอยเล็กน้อยยิ่งเห็นเขายิ่งขยันยิ่งสีปากด้วยความสะใจ "อู๊ยพะผัวเมียเสียว" มือซ้ายของเธอค้ำลงที่นอน ส่วนมือขวานั้นเอื้อมลงไปที่ด้านล่างใช้นิ้วชี้เขี่ยเข้ายังจุดเสียวของตนเองในตอนที่ถูกเขาเอาเอ็นร้อนกระแทกด้วยมือหนาทั้งสองเลือดออกจากก้นขาวรวบผมของเธอดึงให้เงยขึ้นกระแทกแรงๆ"โอ้ย~ซี๊ดส์~เมียเสียวไหม" เขาเงยหน้ามองขึ้นบนเพดานกัดปากด้วยความเสียวซ่าน เอ่ยถามร่างบางที่โดนกระแทกแรง เธอนั้นครางออกมาแทบไม่เป็นเสียงถึงแม้ว่าห้องจะเก็บเสียง แต่ในตอนนี้ถ้าใครยืนอยู่หน้าประตู คงจะได้ยิน"เมียอื้มผัวขอแตกปากเมียได้ไหม" เขาทำท่าทีเหมือนตัวเองนั้นจะเสร็จและถึงฝั่ง จึงเอ่ยขอเธอด้วยคำพูดตะกุกตะกักเพราะว่ากำลังเส
บทที่ 57 "เมียจ๋าผัวจะแตกอีกแล้ว แอ่น -ีอีกอื้ม" ปรับเปลี่ยนท่ามาอยู่ในท่าโก้งโค้งหรือว่าท่ากวางเหลียวหลังเขาบอกให้เธอนั้นแอ่นก้นเด้งเข้าหาเอ็นร้อนของตนเองที่จะปลดปล่อยมือหนาทั้งสองกำขยำเข้าที่แก้มก้นบีบกระแทกเอวเข้าเน้นๆ 3 ดอกจากนั้นปลดปล่อยน้ำกรมทะลักเข้ายังช่องแคบจนเอ่อล้นไหลตามแท่งเอ็นร้อนนั้นออกมาติดๆ มือหน้าทั้งสองข้างแหกแก้มก้นออกจากกันมองช่องสวาทที่มีน้ำเปรอะเปื้อนไหลออกมามากมาย"โคตรสวยเลยเมีย" เขานั้นกัดปากเข้าหากันบ่งบอกถึงความสะใจในความหื่นกระหายของตนเองได้สำเร็จ มือขวาหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดให้เช่นเคยแต่ใช่ว่าเขาจะหยุดการกระทำเพียงเท่านี้ "คุณรู้ไหมคะถ้าเราเลิกกันพราวไม่สามารถมีผัวใหม่ได้เลยนะ" พราวมุกพูดกับหัวเราะนั่งมองหน้าของคนตัวโตที่คิ้วขมวดหมดเข้าหากันเมื่อเธอพูดถึงผัวใหม่"ทำไมจะมีผัวใหม่หรอข้ามศพกูไปก่อนเถอะ" หน้าตาจริงจังไม่ฟังอะไรเลยความหึงหวงเมียจนใบหน้าเริ่มแดงขึ้นแววตาร้ายส่อมองจ้องหน้าของเธอทันที"ฟังก่อนสิ เมียหมายถึงว่าถ้าเราทั้งสองคนเลิกกันเมียมีผัวใหม่ไม่ได้เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่ามันบานหมดแล้วเนี้ย โดนของคุณทั้งใหญ่ทั้งยาวเอาทุกวันบางวันถึง 3 รอบ"
บทที่ 56 เรื่องราวผ่านไปวันเวลาผ่านไป ทุกอย่างดีขึ้นคุณเพลิงตามเฝ้าพราวมุกตลอดเวลาไม่ว่าจะไปเรียนหรือว่าไปไหนทั้งหวงและหึงกลัวจะมีคนอื่นมาจีบเมียตัวเองในบางครั้งก็งอนมีท่าทีเหมือนเด็กน้อยที่กลัวคนอื่นแย่งของเล่น"เป็นอะไรคะเนี่ยหน้างอเชียว" หลังจากที่กลับมาจากห้างคุณเพลิงนั่งหน้างออยู่ที่โซฟาและพาพราวมุกมาที่บ้านด้วยยังไม่ยอมไปส่งพราวมุกที่บ้านของตัวเอง "ใครล่ะทำให้หน้างอ บอกว่าไม่ชอบให้มองผู้ชายคนอื่นก็มองอยู่นั่นแหละอยากได้มันรึไง" พราวมุกยิ้มและส่ายหัวให้กับแฟนตัวเองเดินไปนั่งด้านข้างและล้มตัวนอนลงหัวหนุนตักคุณเพลิงมือซ้ายเอื้อมจับเข้าที่ปลายคางของคุณเพลิงเขายังไม่ก้มมองหน้าพราวมุกยังคงงอนและทำท่าทีเก๊กหล่อ"ฮ่าๆ ที่รักงอนหนูหรอหนูยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะแค่มองเอง" เสียงหวานของพราวมุกนั้นทำให้คุณเพลิงก้มมองหน้าเธอและหอมหน้าผากคนที่นอนอยู่บนตักตัวเองเบาๆ"ก็บอกแล้วว่าไม่ชอบไม่อยากให้มองคนอื่นทำไมไม่มองแต่ผัวทำไมต้องไปมองผู้ชายคนอื่นด้วยมันหล่อกว่าผัวอย่างนั้นหรอ" ยังคงใช้คำพูดเหมือนเด็กที่กำลังงอน "ไม่ใช่นะคะไม่มีใครหล่อเท่ากับแฟนของพราวแล้ว คุณหล่อที่สุดแล้วรู้ไหมทั้งหล่อและก็หน้
บทที่ 55"พอ" พ่อของพราวมุกนั้นเอ่ยพูดขึ้นให้คุณเพลิงหยุดการกระทำไม่ให้เขากราบลงที่เท้าของตัวเอง"ที่ฉันกีดกันไม่ให้นายรักกับลูกสาวของฉันเพราะว่าฉันเองก็รู้สึกผิดในสิ่งที่ทำแบบนั้น เรื่องราวในอดีตฉันกลัวว่านายจะทำร้ายลูกสาวของฉันหลังจากที่รู้ความจริงแต่ในเมื่อนายยอมละทิ้งทุกอย่างและมาเริ่มต้นใหม่กับลูกสาวของฉันฉันจะไม่ขวาง และคำสุดท้ายที่ฉันจะพูดฉันขอโทษ" คุณเพลิงพยักหน้าให้กับพ่อพราวมุกยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเขาเลือกที่จะละทิ้งอดีตยอมก้มกราบขอโอกาสเพื่อที่ให้เขาได้อยู่กับคนรักและสุดท้ายโชคก็เข้าข้างเขาทั้งคู่ให้ได้รักกัน"ขอบคุณนะครับ ที่ให้ผมได้มีโอกาสดูแลลูกสาวของคุณผมสัญญาและผมสาบานว่าผมจะไม่มีวันทำให้พราวมุกเสียใจและต้องเจ็บผมยอมทุกอย่าง ในสิ่งที่พราวมุกขอผมยอมทุกอย่างเพื่อให้มีเธออยู่ในชีวิต" คุณเพลิงพูดออกมาด้วยความมั่นใจเขาทั้งสัญญาและสาบานต่อหน้าพ่อและแม่ของพราวมุกต่อหน้าคนที่เขารักมือขวาเอื้อมจับมือของพราวมุกมากุมไว้ "พราวขอบคุณคุณพ่อนะคะ พราวขอบคุณที่เปิดทางให้พราวได้รักกับเขาและเดินเคียงข้างเขาจากที่เป็นเส้นขนานกลายเป็นเส้นเดียวกันแล้วค่ะ พราวไม่คิดว่าจะมีวันนี้" พราวมุกพูดทั้
บทที่ 54 "เรื่องของเฮียกับพราวมุกมันเหมือนเส้นขนานไปแล้วมันไม่สามารถเดินด้วยกันได้แล้วเพลง รู้ไหมว่าตอนนี้เฮียโคตรเจ็บ" เขาร้องไห้โฮออกมาต่อหน้าน้องสาว ทั้งสองพี่น้องต่างพากันร้องไห้เสียงดังเพลงมีนาเธอมองพี่ชายที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร"เส้นขนานยังไงหรอคะเพลงก็เปิดทางให้กับเฮียแล้วเปิดทางให้กับพราวมุกได้มาเป็นพี่สะใภ้ทำไมยังเหมือนเส้นขนานอยู่ล่ะ"เขาเลยมองหน้าน้องสาวตัวเองตัดสินใจเล่าความจริงให้กับน้องสาวฟังทั้งหมดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพลงมีนาร้องไห้หนักเมื่อรู้ความจริงเธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆและจับมือของพี่ชายตัวเองอีกครั้ง"เฮียคะ คุณพ่อคุณแม่ตายไป 10 กว่าปีแล้วถ้าเฮียยังโกรธยังเกลียดยังมีอคติชีวิตของเฮียจะมีความสุขไหม และเฮียก็ไม่มีวันสมหวังได้รักกับพราวมุกถ้าเฮียโกรธและเกลียดและยังคิดจะแก้แค้นแก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมามันไม่มีวันจบสิ้น ฮึ๊ก! เพลงไม่ใช่ว่าไม่โกรธพ่อของพราวมุกที่ฆ่าพ่อและแม่ของเรานะคะ แต่คุณพ่อคุณแม่ของเราก็ไปทำพ่อแม่ของเขาก่อนถ้าเฮียคิดว่ามันเป็นเวรกรรมเฮียจะผ่านพ้นตรงนี้ไปได้นะ" เธอเอ่ยพูดดังผู้ใหญ่ที่กำลังสอนแง่คิดให้กับเด็กทั้งๆที่ตัวเองนั้นเป็นน้องพี่ชายของเธอมองจ้อง
บทที่ 53"หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เอ้ย! ขอโทษครับหมอต้องพูดว่าขอแสดงความยินดีด้วยนะครับที่คนไข้ด้านในไม่เป็นอะไรเธอเพียงแค่หมดสติเชยๆ ขออภัยจริงๆครับพอดีว่าหมอเข้าเคสผ่าตัดหลายเคสช่วยเหลือคนหลายคนแล้วยังไม่ได้นอนมา 2 วันแล้วพูดผิดเพี้ยนมั่งต้องขออภัยนะครับ" หมอรีบยกมือไหว้พ่อของพราวมุกและธารามที่ยืนจ้องด้วยความโกรธถ้ายังขืนยืนอยู่ตรงนี้มีหวังถูกยิงตายอย่างแน่นอนที่ทำให้พวกเขาตกใจ "มันน่าฆ่าทิ้งจริงๆ" ธารามยกมือปาดน้ำตาของตนเองเตรียมที่จะเดินตามหมอไปแต่ถูกพ่อของพราวมุกนั้นจับแขนเอาไว้"อย่า เขาช่วยเหลือคนมาเยอะไม่ผิดหรอกที่เขาจะเบลอ น้องปลอดภัยก็ดีแล้วเดี๋ยวอาจะไปรับแม่ของพราวมุกมาที่นี่ดูแลน้องก่อนนะเวลาผ่านไป ในเช้าวันใหม่ของคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งถูกให้น้ำเกลือ เปลือกตาบางของเธอค่อยๆลืมขึ้นสายตาพร่ามัวหลังจากที่หลับไปนาน"อื้อ" มือด้านขวาของเธอนั้นยกขึ้นมากุมเข้าที่เข้ามาตาตัวเองเบิกตาขึ้นมามองเห็นเพดานสีขาวด้านข้างเป็นกระจกมีผ้าม่านปกคลุมแต่ก็ยังเห็นแสงสว่างสอดส่องเข้ามายังเตียง หันเหลือบมองเห็นสายน้ำเกลือและกระปุกน้ำเกลืออยู่บนหัวเตียงสายตานั้นต่ำ
บทที่ 52 "ฮื่อๆเฮียปล่อย" ธารามพาน้องสาวมาขึ้นรถรอคุณอา เธอนั้นพยายามที่จะให้พี่ชายปล่อยเพื่อที่จะไปหาคุณเพลิงทั้งร้องไห้แล้วอ้อนวอนให้พี่ชายช่วยแต่ธารามไม่สามารถทำอะไรได้ ได้เพียงแต่จับน้องสาวไว้ "พราวฟังเฮียให้ดีนะเฮียปล่อยพราวไม่ได้คุณอากำลังโกรธด้วยอย่าให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้อยู่เฉยๆเดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง" ธารามจับแขนน้องสาวของเขาทั้งสองข้างเรียกสติให้กับน้องสาวนั้นได้หยุดไม่ให้โวยวายที่จะไปหาคุณเพลิงเพื่อนของตัวเอง"ฮื่อเฮีย" ใบหน้าน้อยเต็มไปด้วยน้ำตาที่เปื้อนเปรอะแววตาแดงก่ำมองหน้าของพี่ชายร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงร้องไห้จนเหนื่อย"เฮียเตือนพราวแล้วทำไมยังไม่ตัดใจจากมันเห็นไหมว่าต้องทรมานขนาดไหนและนี่พ่อของพราวก็รู้ความจริงแล้วว่าพราวคบกับมันมีอะไรกับมัน" ธารามเองก็กลัวหลายๆอย่างกลัวพ่อของพราวมุกจะโกรธพราวมุก และทำร้ายน้องสาวบ้างกลัวว่าพราวมุกจะไม่ยอมฟังพ่อกลัวว่าพราวมุกนั้นจะแอบมาหาคุณเพลิงเพื่อนรักของตัวเองอีกและยิ่งรู้ว่าคุณเพลิงเพื่อนของตนนั้นรู้ความจริงว่าพ่อของพราวมุกฆ่าพ่อและแม่ของตัวเองมันจะเกิดอะไรขึ้นและถ้าจู่ๆเพื่อนของเขาเกิดโกรธและเกล
บทที่ 51"พูดออกมาสิคุณจะยืนเงียบอยู่ทำไม บอกให้พูดออกมาว่าเป็นเพราะอะไร พูดมา!! "ฮื่อๆอย่า" เธอร้องไห้จนสายตัวแทบขาดมองคนที่รักตะเบ็งเสียงใส่พ่อตัวเองพยายามคิดหาความจริงร้องห้ามไม่ให้พ่อตัวเองนั้นบอกกับเขา"เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วยังเงียบอยู่อีกหรอถ้าไม่พูดบอกเหตุผลว่าทำไม...."กูฆ่าพ่อกับแม่ของมึง" พ่อของพราวมุกพูดออกมาเพียงแค่ประโยคสั้นๆ เขาพูดความจริงออกมาให้กับคุณเพลิงได้ยินอย่างชัดเจน ทุกอย่างตอนนี้เงียบแม้กระทั่งเสียงสะอื้นของพราวมุก"มึงได้ยินชัดไหมไอ้เพลิง! กูนี่แหละเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของมึงเหตุผลนี้พอไหมที่มึงกับลูกกูจะคบกันไม่ได้" เสียงดังก้องทั่วชายหาดตะคอกบอกความจริงกับคุณเพลิงที่ยืนขาอ่อนแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงยืนเขาได้เพียงแต่มองหน้าพ่อของพราวมุกนิ่งๆ"กำลังพูดอะไร" เขากำลังจะพยายามบอกว่าตัวเองนั้นไม่เชื่อส่ายหน้าไปมา"มึงได้ยินไม่ผิดกูนี่แหละเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของมึงและนี่ก็เป็นเหตุผลเดียวที่กูไม่ให้ลูกสาวของกูคบกับมึง กูรู้ว่ามึงพยายามตามหาคนที่ฆ่าพ่อกับแม่ของมึงมา 10 กว่าปีแล้วแต่แค่มึงยังตามไม่เจอโลกมันก็บังเอิญเนาะผู้ชายตั้งเยอะตั้งแยะลูกกูกลับไม่ชอบมาชอบมึงมารักมึง""ฮ