All Chapters of ล่ามรักเมียลับมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 22 พราวมุกเธอแทบที่จะไม่กล้ามองหน้าพี่ชายของเพื่อนสนิทด้วยซ้ำ หลังจากที่แยกย้ายกันมาเธอนั้นไม่มีกระจิตกระใจเรียน นั่งเหม่อลอยเหมือนคนที่กำลังเครียด แววตาของเธอดูหมองเศร้าตลอดเวลาถึงแม้จะพยายามฝืนยิ้มตอบคนที่เข้ามาทักทาย "เป็นอะไรหรือเปล่าพราว ทำไมหน้าซีดขนาดนี้" เธอทั้งสองคนหลังจากเรียนเสร็จลงมานั่งเล่นเพื่อรออีกสักพักก็ต้องกลับขึ้นไปเรียนเหมือนเดิม เพลงมีนาเดินมาใกล้ๆเพื่อนใช้มือขวากุมเข้าที่มือซ้ายของพราวบนโต๊ะที่กั้นกลางเธอนั่งฝั่งตรงข้ามกัน"ไม่มีอะไรหรอกเพลง" "ไม่จริง พราวไม่ใช่เป็นคนแบบนี้ปกติแล้วพราวจะสดใส แต่นี่แค่ดูจากการแต่งตัวของพราวมาเรียนวันนี้ก็รู้แล้ว ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ มีอะไรหรือเปล่าทำไมถึงไม่บอกเรา" วันนี้เธอไม่ได้แต่งหน้าจัด แต่ก็ไม่มาเรียนหน้าสดอย่างแน่นอน พราวเป็นคนที่ชอบแต่งตัว วันนี้กลับใส่กระโปรงยาวแต่งหน้าอ่อนๆ "ไม่มีอะไรหรอก อืมเดี๋ยวพราวจะไปซื้อน้ำเดี๋ยวซื้อมาให้นะ" พราวมุกบ่ายเบี่ยงคำถามเพลงมีนาจึงเลือกที่จะ้ดินออกมาร้านค้าเพื่อซื้อน้ำ ปึก!! เพราะความเหม่อลอยของพราวมุก มุ่งหน้าเดินตรงไปร้านสะดวกซื้อ ทำให้เธอนั้นเดิ

บทที่ 24 เพลงมีนาน้องสาวของเขาพูดยังไม่ทันจบ เรื่องที่พราวมุกมีแฟนไปหาถึงมหาลัย เสียงแจ้งเตือนไลน์ของเขานั้นเด้งเข้ามา ห้องแชทจากลูกน้องคนที่เขาสั่งให้ตามดูพราวมุก ได้ส่งลูกพราวมุกยืนกอดกับผู้ชายกลางมหาลัยมาให้"ไอ้ธาราม" มือหนาข้างขวาสัมผัสนิ้วชี้และหัวแม่มือซูมเข้าที่หน้าจอ จึงรู้ว่าผู้ชายที่ยืนกอดกับพราวมุกคนที่ตัวเองนั้นรักคือธารามเพื่อนในแก๊ง และเป็นเพื่อนสนิทที่เพิ่งกลับมาถึงไทยวันนี้ ความรู้สึกของเขานั้นเริ่มพังทลายทั้งเสียใจทั้งโกรธพราวมุกที่ทำแบบนี้กับเขา"ไม่จริงพราว" เขาขับรถออกจากบ้านด้วยความเร็ว หลังจากที่ส่งน้องสาวเข้าบ้าน มุ่งหน้าสู่ผับตามที่นัดหมายกับเพื่อนพ้องไว้ อีกกลุ่ม แต่ไม่ใช่เพื่อนสนิท"นายครับ" ลูกน้องคนสนิทเห็นเจ้านายเขานั้นกำลังเมาจึงพุ่งเข้ามาพยุง กลัวว่าเจ้านายจะล้มลงกับพื้น ส่วนเพื่อนพ้องต่างพากันแยกย้ายกลับคุณเพลิงดื่มหนักไปหน่อยจึงเมา เขาเครียดเรื่องพราวมุกกับธาราม"ไม่ต้อง!กูไหวกูเก่ง มึงคอยดูนะว่ากูจะเอาคนที่กูรักกลับมาให้ได้ คนแบบกูไม่มีวันยอมให้มันเอาของๆกูไปหรอก ต่อให้มันเป็นเพื่อนรักกูก็ตาม" คำพูดพร่ำเพ้อของคุณเพลิงนั้นจ้องมองหน้าลูกน้อง ทั้ง

บทที่ 25 ในความโกรธในความโมโห ซ่อนไปด้วยความคิดถึง เขาได้เพียงแต่นั่งอยู่ในห้องทำงานมองดูรูปของพราวมุกในมือถือตัวเอง นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากคนๆหนึ่งที่ร้ายและเลวไม่เคยยอมใคร ล้วนมีผู้หญิงมากมายที่เข้าหา แต่กลับสนใจคนที่เคยด่าเขาไม่ชอบเขาจนมานั่งหงอยอยู่คนเดียวคุณเพลิงเขาเป็นคนจัดเลี้ยงต้อนรับเพื่อนสนิท คือธารามที่กลับมาจากต่างประเทศเพื่อนทั้งหมดมีอยู่ 4 คน หนึ่งในนั้นคือคุณเพลิงสองคือธารามสามพยัคฆ์สี่อลันหนึ่งในสี่คน มีเพียงธารามที่เป็นลูกครึ่งไทย- เยอรมัน แม่ของธารามนั้นเป็นคนไทยส่วนพ่อเป็นคนเยอรมัน ส่วนพยัคฆ์และอลันรูปร่างลักษณะคล้ายกับคุณเพลิงทั้งพ่อและแม่เป็นคนไทยอย่างเต็มสายเลือด แต่หุ่นและหน้าตาของเขา เหมือนดั่งลูกครึ่งไทย- อังกฤษทั้งสี่คนนี้ล้วนมีแต่น่ากลัว พวกเขาคือตัวร้ายในดงพญามาเฟียกลุ่มใหญ่ที่ไม่มีใครกล้ากับพวกเขา "ไงเพื่อนสบายดีไหม" พยัคฆ์กับอลันนั้นมาถึงที่บ้านของคุณเพลิง เข้ามาทักทายเพื่อนนั่งดื่มรอ และไม่นานมากนักเพียงแค่ไม่กี่นาที ธารา ขับรถเข้ามาที่บ้านของคุณเพลิงแต่เขาไม่ได้มาคนเดียวทารามพาพราวมุกมาด้วย "โอเคไหม" เขาหันกลับไปมองหน้าน้องสาวที่ตอนนี้

บทที่ 27 "พราว อะอื้อวะวันนี้นอนกับเพลงได้ไหม เพลงรู้สึกเมาแค่แอบชิมไวน์ในแก้วเฮียเพียงแค่จิบเดียวเองนอนกับเพลงได้ไหม" เพลงมีนาแอบชิมไวน์ในแก้วของพี่ชายไปเพียงแค่จิบเดียว ทำให้เมาจนเธอเริ่มไม่มีสติ ลุกขึ้นเดินมานั่งข้างพราวมุกกอดแขนของเพื่อนอ้อนให้นอนด้วย "ไปแอบจิบไวน์ตอนไหนเนี่ยเพลง" พราวมุกลูบใบหน้าของเพื่อนที่เต็มไปด้วยเหงื่อเป็นเม็ดๆที่พุดออกมาบนใบหน้า และทันใดนั้น ธารามเดินกลับเข้ามาพอดีส่วนอรัญและพยัคฆ์กำลังเตรียมที่จะกลับบ้าน"เพลงทำไมถึงเมาแบบนี้" คุณเพลิงรีบเดินเข้ามาหาน้องสาว เตรียมที่จะประคองออกจากพราวมุก แต่เพลงมีนานั้นกอดพราวมุกไว้แน่น พราวมุกเงยมองหน้าคุณเพลิง"เพลงแอบจิบไวน์ในแก้วของคุณไปค่ะคุณเพลิง"ไม่เอาค่ะ เฮียปล่อยเพลงเดี๋ยวนี้นะเพลงจะให้พราวอยู่ด้วย" เพลงมีนาเธอนั้นไม่ได้เมาจนสติหลุด แต่เธอพยายามกอดเพื่อนเอาไว้และอ้อนให้เพื่อนนอนด้วยในคืนนี้ "ดูเหมือนจะไม่ได้นะ พราวมุกจะต้องกลับบ้านกับฉัน เธอเมาก็ขึ้นไปนอนซะ" น้ำเสียงเข้มของธาราม จ้องมองเพลงมีนาอย่างไม่พอใจและไม่ชอบเธอย่างแน่นอน"อย่ามายุ่ง คิดว่าตัวเองนั้นหล่อหรอทำท่าทีเก๊กขนาดนี้ หึ! เพลงชอบทุกคน

บทที่ 29 "ปล่อยนะอื้ม" เรือนร่างบางถูกดึงเข้าใกล้ มือหนาทั้งสองนั้นปล่อยออกจากแขนของเธอโอบเข้าที่เอวลัดกระชับแน่น ปากสัมผัสจูบดูดดื่มปากบางอย่างหื่นกระหายเขายังคงทำแบบนั้นไม่หยุด จนกลายเป็นความเคลิบเคลิ้ม เธอผัสตอบตามอารมณ์ที่คล้อยตามเขา มือทั้งสองข้างจากที่ผลักหน้าอ กลายเป็นลูบคลำและเรื่องสัมผัสภายใต้ในเสื้อหนา"อะอื้มส์คุณ" เปลือกตาบางหลับตาพริ้ม เมื่อได้สัมผัสรถจูบรุนแรงทำให้เธอเริ่มเสียวซ่านทั่วเรือนร่าง จากที่ปฏิเสธเขาอยู่ เธอกลายเป็นตอบรับสนองความต้องการของคนตรงหน้า มือหนาด้านขวาลูบไล้เข้ายังเนินนมที่อวบอูมเด้งขึ้นบนขอบยกทรงชุดสายเดี่ยวเดรสรัด ใบหน้าหนาซุกไซร้เข้าซอกคอด้านขวาของเธอ สัมผัสปากลงเบาๆผิวขาวอมชมพู ใบหน้าของเขากดลงเพื่อใช้ปากประทับรอยดูดไว้ที่คอขวาของเธอนั้นจนเห็นชัด"คุณเพลิง" เธอมองหน้าเขาก่อนที่จะเอ่ยเรียกด้ง หลังจากที่เธอนั้นรู้สติว่าถูกเขาประทับรอยไว้ที่คอ"ทำไมกลัวมันรู้ใช่ไหม ไม่ต้องกลัวหรอกเพราะว่ามันต้องรู้ว่าเธอเป็นคนยังไง เธอไม่ได้รักใครจริง และผู้หญิงแบบนี้มันต้องโดนกู เ-็ด ให้ - ี พัง มานี่ร่านนักใช่ไหมพราวและก็จำไว้ว่ากูคือผัวมึง" เธ