All Chapters of ล่ามรักเมียลับมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31 "ปลดออกก่อนนะพราวทำไม่ถนัด" เธอยื่นข้อมือให้กับคนด้านล่าง ให้ปลดกุญแจมือออก"ยัง" พรึ่บ เธอถูกพลิกให้นอนหงายลงไปกับเตียง มือของเขานั้นจับเข้าต้นขาของเธอดันขึ้น ชันเป็นลูกตัวเอ็มเสียบเอ็นร้อนเข้ายังรูสวาททันที ด้วยความที่รูสวาทนั้นมีน้ำหล่อลื่นอยาดเยิ้มเต็มอยู่แล้ว จึงทำให้เข้าง่าย เขากระแทกสวนเอ็นร้อนเข้าอย่างเต็มแรง ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนสีเพราะว่าจุกในท้อง เธอได้เพียงแต่กัดปากไว้ "อื้อจุก" ยิ่งเธอควรคางออกมาไม่เป็นเสียง เขานั้นยิ่งชอบและเร่งการกระทำของตัวเอง กระแทกเป็นร้อนเขารู้สวาทอยู่ซ้ำๆจนเขาเริ่มไม่ไหวพร้อมกับปลดปล่อยน้ำตามเข้ายังช่องสวาทอีกครั้ง ในรอบนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่เขาแตกใน "มึงท้องแน่พราว ดูซิถ้าท้องแล้วจะกล้าหนีกูไหม" เขาตั้งใจที่จะปล่อยในเพื่อที่จะให้เธอท้องกับเขา แท่งเอ็นร้อนถูกดึงออกมาจากช่องสวาทและเต็มไปด้วยน้ำกรามขาวขุ่นปนไปด้วยเลือดสีแดงติดออกมา "ไงแม่คนเก่งนอนนิ่งเลย" เขาขึ้นคร่อมแล้วทับร่างบางขยับไว้ ใบหน้าไปหอมแก้มซ้ายของเธอ มือขวาจับลูบไล้ผมเธอทัดหูให้กับใบหน้าน้อย ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงสีหน้าของเธอซีดกว่าเดิม"จุกค่ะลงก่

"แล้วทำไมพราวถึงเป็นพี่สะใภ้ของเพลงไม่ได้ ทำไมถึงห่วงพี่ชายขนาดนั้นเราสงสัยมาโดยตลอดนะว่าทำไมเพลงถึงหวงพี่มากเกินกว่าพี่ชาย" "อย่ามาคิดอัปมงคลกับเพลงแบบนั้นนะพราว เพลงกับเฮียเป็นพี่น้องกันแต่เพลงไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่ไหนมาแทนที่เพลง โดยเฉพาะพราวคนที่เพลงรักและไว้ใจมากที่สุดเพลงไม่อยากให้พราวมาเป็นพี่สะใภ้เพลงไม่อยากให้ใครแย่งความรักจากพี่ชายของเพลงไปทั้งนั้น ฮื่อๆ ออกไปจากบ้านของเพลงเดี๋ยวนี้เพลงเกลียดพราว" มือขวาชี้นิ้วไปที่หน้าประตูเอ่ยไล่เพื่อนตะคอกเสียงดังโวยวาย "พราวขอโทษนะเพลง""ไม่ต้องมาขอโทษ ออกไปซะบอกให้ออกไปไงยืนอยู่ทำไม" พรึ่บ! เพลงมีนาใช้มือทั้งสองข้างผลักเข้าช่วงไหล่ของพราวมุกด้วยความแรงจนทำให้พราวมุกนั้นเสียหลักล้มลงกับพื้น เขาเห็นท่าทีน้องสาวกระทำคนที่รักจึงคว้ากอดน้องสาวไว้เพลงมีนาเหมือนคนที่ไม่มีสติโวยวายร้องไห้ฟูมฟายจนพูดไม่รู้เรื่องเขาจับแขนน้องสาวทั้งสองข้าง"หยุดนะเพลง! เฮียบอกให้หยุด" น้ำเสียงตะคอกจ้องหน้าน้องสาวพูดออกมาเสียงดังทำให้เพลงมีนานั้นเงียบเหลือเพียงแต่เสียงสะอื้น "ฮื่อๆไหนบอกว่าจะรักแค่น้องแล้วเอาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาทำไมมาแย่งความรักของน้องไปทำไม ฮ

บทที่ 34 "เทวดาที่ถวายนางฟ้ามาให้พวกเราในท่ามกลางสายฝนเลยเว้ยเฮ้ยดูสินั่งอยู่ตรงนั้นยังส่องแสงสว่างขาวโบ๊ะ หื้ม ให้กูก่อนแล้วกัน" เขาเดินนำพวกมาทั้ง 3 คนทั้งเมาและตาลายเดินโซซัดโซเซจนถึงพราวมุกที่กำลังนั่งร้องไห้เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อเธอหันไปเห็นเขาทั้งสามคนยืนเปียกฝนไม่แตกต่างจากเธอเลยเซเข้ามาหาเธอพยายามขยับร่างกายแต่ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นยืนหนี"ฮื่อพวกคุณเป็นใครออกไปเดี๋ยวนี้นะ" ทั้งมือและขาพยายามถีบ ปัดฟาดฝ่ามือไม่ให้ทั้ง 3 คนนั้นจับตัวเองได้แต่ด้วยแรงที่ผู้ชายทั้ง 3 คนมีมากกว่าตัวเองนั้นเป็นร้อยเท่าเธอจึงถูกคว้าแขนทั้งสองข้างกระชากให้ลุกขึ้น "กรี๊ด!!ปล่อยใครก็ได้ช่วยพราวด้วย" เสียงของเธอที่ตะโกนลั่นนั้นสู้สายฝนและเสียงฟ้าร้องดังไม่ได้เลย เนื้อตัวเปียกตอนสภาพร่างกายและชุดแทบจะหลุดออกจากเรือนร่างของเธอยิ่งสร้างความน่าตื่นเต้นให้กับผู้ชายทั้ง 3 ที่เมาและฉุดรั้งเธอจะเอาเข้าป่าข้างทาง "กูว่าไม่ต้องเอาเข้าข้างทางหรอกตรงนี้แหละไม่มีใครผ่านมาหรอกฝนมันตกแรง มันจะตื่นเต้นขนาดไหนวะถ้าเอากลางฝนฮ่าๆ" เธอถูกจับให้นอนหงายราบไปกับพื้นฟุตบาทผู้ชาย 2 คนจับแขนกางออกทั้งสองข้างส่

บทที่ 36 "ถ้าเข้าใจแล้วก็ออกไปจากบ้านกูซะกูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกนี้อีกแล้วกูจะไม่มีวันให้ลูกสาวของกูที่กูรักมากที่สุดไปพัวพันกับพวกมันแน่นอน ต่อให้กูต้องแลกด้วยอะไรก็ตามกูจะไม่มีวันให้พราวมุกรักกับไอ้เพลิง" เขาชี้นิ้วไล่หลานชายออกจากบ้านตัวเองอีกครั้งธารามลุกขึ้นและพยักหน้าให้กับคุณอาก่อนที่จะยกมือไหว้ด้วยความเคารพ 2 ขาแทบจะไม่มีแรงเดินออกเมื่อรู้ความจริง"คุณแม่ ทำไมคุณแม่ไม่บอกความจริงกับผมว่าคุณตากับคุณยายถูกฆาตกรรมจากไอ้พวกนั้น" เขานั่งอยู่บนรถใช้มือถือโทรหาแม่ของเขาเอ่ยถามเป็นประโยคแรกหลังจากรับสาย"แม่ไม่อยากให้ธารามแค้นพวกมันและกลับไปแก้แค้นพวกมันไงแม่อยากให้ทุกอย่างจบไม่อยากให้มีเวรกรรมต่อกันฆ่ากันไปฆ่ากันมาเหมือนกับ...."เหมือนกับอะไรครับ""คงจะเป็นเหมือนกับเวรกรรม ช่างเถอะในเมื่อเรื่องมันผ่านไปแล้วเขาตายไปกันหมดแล้วอย่าไปยุ่งอีก แค่ธารามวนเวียนกลับไปเป็นแบบนั้นคุณอาของธารามก็เกลียดกันเข้าไส้แล้วอย่าให้เขาต้องเกลียดแม่ไปมากกว่านี้""ผมรู้ว่าคุณอาไม่เกลียดคุณแม่จริงหรอกถ้าเขาเกลียดคุณแม่เขาไม่คอยโทรหาคุณแม่อยู่ตลอด""พี่กับน้องอากับหลานมันไม่สามารถตัดกันได้อยู่แล้วธาราม ถ้าค

บทที่ 38 "อย่าพูดแบบนั้นสิเฮียอยู่ไม่ได้หรอกนะถ้าไม่มีเพลงเพลงคือทุกอย่างและคือหัวใจของเฮียเหมือนเดิมเฮียขอโทษ" เขาเดินขยับเข้าไปใกล้น้องสาวโอบแขนกอดคนตัวเล็กนอนขดอยู่บนเตียงเอ่ยคำขอโทษจึงทำให้เพลงมีนาหันกลับมามองหน้าพี่ชายทั้งน้ำตา"เพลงรักเฮียนะคะและเพลงก็เสียใจมากที่เฮียทำแบบนี้กับเพลง เฮียโกหก""เพลง.."ถ้าเฮียจะพูดเรื่องนั้น เพลงไม่รับฟังในตอนนี้""โอเคเฮียจะไม่พูด เพลงยกโทษให้เฮียนะ""เพลงโกรธเฮียไม่ลงหรอกค่ะ เพลงรักเฮียมากนะคะเพลงไม่อยากให้ใครมาแย่งความรักของเฮียไปจากเพลง เพลงกลัวว่าวันหนึ่งที่เฮียไม่สนใจเพลงแล้วเพลงจะอยู่ยังไง" เธอเหมือนดังเด็กน้อยพี่กลัวพ่อแม่ทิ้งสองแขนโอบกอดพี่ชายไว้แน่น และพลอยหลับไปด้วยฤทธิ์ยาที่ให้ด้วย มือขวาลูบเข้าที่หน้าผากของน้องสาวเบาๆก่อนที่จะก้มใบหน้าหอมหน้าผากเธอ เพลงมีนาไม่ยอมฟังในสิ่งที่เขากำลังจะอธิบายให้กับเธอฟังว่าความรักนั้นแตกต่างกัน ด้านนอก!! เขาจ้างพยาบาลพิเศษดูแลน้องสาวเพราะว่าต้องกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเนื้อตัวเปียกปอนและมอมแมมอีกทั้งหนาวสั่นเมื่อโดนแอร์ในโรงพยาบาล ลูกน้องคนสนิทรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับมือถือที่มีเบอร์โทรของธารามขึ้นโทร