บทที่ 30 เขายืนอยู่บนเตียงมือขวานั้น จับเข้าที่เชือกหนังดึงคอของเธอไว้ไม่ให้หนี สวนเอวกระแทกเอ็นดร้อนเข้ายังโพงปากแคบสายตาของพราวมุกเหลือบมองคนยืนอยู่ตรงหน้า อ้าปากรับเอ็นร้อนที่สวนไม่หยุดหย่อน"อื้มปากเมียกูนี่มันเซ็กซี่สุดๆ และจะไม่ให้กูหลงได้ไงหื้ม" เธอไม่ได้พูดอะไรได้เพียงแต่แอบยิ้มในขณะที่อมแท่งเอ็นร้อนให้เขาอยู่ เขาอยู่ท่าคุกเข่าบนที่นอนหนา ปากหวานรูดเข้าและออกอย่างเร่าร้อนเหมือนกับว่าปากดูดเป็นจังหวะ จนทำให้คนตัวโตนั้นปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นเข้ายังปากของเธอ "อึกๆ" เขากระตุกก้นเพียงไม่กี่ครั้ง ดึงเชือกไม่ให้คนตัวเล็กนั้นเอาปากออกจากแท่งเอ็นร้อนได้ ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นทะลักเขายังคงปากของเธอ"อยู่ท่านี้แหละ" เธออยู่ในท่าโก่งโค้งอยู่แล้ว มือของเธอค้ำเข้าที่นอนเชือกหนังถูกดึงกลับหลังไว้ เขาใช้มือซ้ายจับเข้าที่แท่งเอ็นของตนเอง เสียบเข้าช่องสวาทของเธออย่างรุนแรง จนลำตัวเธอนั้นพุ่งสะเทือนไปด้านหน้าเกือบตกเตียงนอน เขารีบขว้าเชือกหนังดึงเชือกหนังไว้ "โอ้ยพะผัวเมียเจ็บนะ" เธอเอียงไปด้านข้างซ้าย ใช้สายตาหันกลับหลังไปมองสิ่งที่เขากำลังทำ ถึงแม้ว่าจะเสียวแต่แท่งเอ็นร้อนนั้นคร
บทที่ 31 "ปลดออกก่อนนะพราวทำไม่ถนัด" เธอยื่นข้อมือให้กับคนด้านล่าง ให้ปลดกุญแจมือออก"ยัง" พรึ่บ เธอถูกพลิกให้นอนหงายลงไปกับเตียง มือของเขานั้นจับเข้าต้นขาของเธอดันขึ้น ชันเป็นลูกตัวเอ็มเสียบเอ็นร้อนเข้ายังรูสวาททันที ด้วยความที่รูสวาทนั้นมีน้ำหล่อลื่นอยาดเยิ้มเต็มอยู่แล้ว จึงทำให้เข้าง่าย เขากระแทกสวนเอ็นร้อนเข้าอย่างเต็มแรง ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนสีเพราะว่าจุกในท้อง เธอได้เพียงแต่กัดปากไว้ "อื้อจุก" ยิ่งเธอควรคางออกมาไม่เป็นเสียง เขานั้นยิ่งชอบและเร่งการกระทำของตัวเอง กระแทกเป็นร้อนเขารู้สวาทอยู่ซ้ำๆจนเขาเริ่มไม่ไหวพร้อมกับปลดปล่อยน้ำตามเข้ายังช่องสวาทอีกครั้ง ในรอบนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่เขาแตกใน "มึงท้องแน่พราว ดูซิถ้าท้องแล้วจะกล้าหนีกูไหม" เขาตั้งใจที่จะปล่อยในเพื่อที่จะให้เธอท้องกับเขา แท่งเอ็นร้อนถูกดึงออกมาจากช่องสวาทและเต็มไปด้วยน้ำกรามขาวขุ่นปนไปด้วยเลือดสีแดงติดออกมา "ไงแม่คนเก่งนอนนิ่งเลย" เขาขึ้นคร่อมแล้วทับร่างบางขยับไว้ ใบหน้าไปหอมแก้มซ้ายของเธอ มือขวาจับลูบไล้ผมเธอทัดหูให้กับใบหน้าน้อย ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงสีหน้าของเธอซีดกว่าเดิม"จุกค่ะลงก่
บทที่ 32เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องน้ำสายตาของเขานั้นหันมองและยกมือถือบุหรี่ไฟฟ้านั้นขึ้นมาสูบและพ่นควันออกจากปากเหมือนกับระบายความเครียด"ชุดมันขาดยังจะใส่อีกหรอ" เขามองจ้องเธอที่เดินออกมาใส่ชุดตัวเดิมแต่ด้วยความที่เขารุนแรงตั้งแต่แรกและเผลอทำชุดเธอขาดแล้ว"เพราะว่าคุณไม่ใช่หรอคะที่ทำมันขาด" "เดี๋ยวนี้เธอเถียงเก่งจังนะพราวมุก" บุหรี่ไฟฟ้าถูกโยนลงพื้นคนตัวโตลุกขึ้นจากโซฟาเดินตรงมาหาเธอ"ปล่อยนะคะพราวจะกลับบ้าน" เธอปัดมือของเขานั้นออกจากตัวเตรียมที่จะเดินออกแต่ถูกดึงแขนขวานั้นกลับและทำให้เธอเสียหลักด้วยเท้าลื่นน้ำมาตั้งแต่ในห้องน้ำมีท่าทีจะล้ม แขนหนาทั้งสองรีบคว้ากอดดึงเข้าหาตัวเองทันที"เกือบไปแล้วเห็นไหมว่าอย่าดื้อ"แคร๊ก!!! ประตูห้องเปิดเข้ามาทันทีทั้งสองในขณะที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่นั้นรีบหันไปทางประตูเป็นตาเดียวกัน คนที่เปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะคือเพลงมีนาน้องสาวของคุณเพลิงสายตาของเธอที่จ้องมองพี่ชายและเพื่อนสนิทอยู่ในท่าที่ยืนกอดกันนั้นมีน้ำตาคลอ"เพลง" พราวมุกประคองตัวเองให้ยืนขึ้น แขนทั้งสองข้างที่โอบกอดเธออยู่นั้นกลับปล่อยออกทันทีที่น้องสาวเข้ามาเห็น"ฮึ๊ก เป็นอย
"แล้วทำไมพราวถึงเป็นพี่สะใภ้ของเพลงไม่ได้ ทำไมถึงห่วงพี่ชายขนาดนั้นเราสงสัยมาโดยตลอดนะว่าทำไมเพลงถึงหวงพี่มากเกินกว่าพี่ชาย" "อย่ามาคิดอัปมงคลกับเพลงแบบนั้นนะพราว เพลงกับเฮียเป็นพี่น้องกันแต่เพลงไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่ไหนมาแทนที่เพลง โดยเฉพาะพราวคนที่เพลงรักและไว้ใจมากที่สุดเพลงไม่อยากให้พราวมาเป็นพี่สะใภ้เพลงไม่อยากให้ใครแย่งความรักจากพี่ชายของเพลงไปทั้งนั้น ฮื่อๆ ออกไปจากบ้านของเพลงเดี๋ยวนี้เพลงเกลียดพราว" มือขวาชี้นิ้วไปที่หน้าประตูเอ่ยไล่เพื่อนตะคอกเสียงดังโวยวาย "พราวขอโทษนะเพลง""ไม่ต้องมาขอโทษ ออกไปซะบอกให้ออกไปไงยืนอยู่ทำไม" พรึ่บ! เพลงมีนาใช้มือทั้งสองข้างผลักเข้าช่วงไหล่ของพราวมุกด้วยความแรงจนทำให้พราวมุกนั้นเสียหลักล้มลงกับพื้น เขาเห็นท่าทีน้องสาวกระทำคนที่รักจึงคว้ากอดน้องสาวไว้เพลงมีนาเหมือนคนที่ไม่มีสติโวยวายร้องไห้ฟูมฟายจนพูดไม่รู้เรื่องเขาจับแขนน้องสาวทั้งสองข้าง"หยุดนะเพลง! เฮียบอกให้หยุด" น้ำเสียงตะคอกจ้องหน้าน้องสาวพูดออกมาเสียงดังทำให้เพลงมีนานั้นเงียบเหลือเพียงแต่เสียงสะอื้น "ฮื่อๆไหนบอกว่าจะรักแค่น้องแล้วเอาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาทำไมมาแย่งความรักของน้องไปทำไม ฮ
บทที่ 33"พอได้แล้วเลิกทะเลาะกันสักที พราวเป็นคนผิดเองเราเข้าไปยุ่งกับพี่ชายของเธอเอง และเราไม่ได้ต้องการอะไรไม่ได้แย่งความรักไปจากเธอหรอกเพลง" พราวมุกหมดความอดทนเธอลุกขึ้นโต้เถียงเอาความผิดเข้าตัวเองเพราะไม่อยากให้พี่กับน้องทะเลาะกัน"ทำแบบนี้ทำไมอ่ะ ผู้ชายคนอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องมายุ่งกับเฮีย เพลงเคยบอกพราวมาโดยตลอดไม่ใช่หรอว่าเพลงหวงพี่ชายมากแค่ไหน" เพลงมีนาอยากเดินเข้าไปใกล้พราวมุก คุณเพลิงรีบคว้าไว้กลัวว่าน้องสาวน่าจะทำร้ายคนที่ตนเองรัก"ฮึ๊ก!""ไม่ต้องมาร้องไห้ไม่ต้องมาบีบน้ำตานับตั้งแต่นี้ต่อไปเธอไม่ใช่เพื่อนของฉันออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้" มือขวาชี้ไปทางด้านหน้าประตูด้วยนิ้วชี้เอ๋ยไล่พราวมุกออกจากบ้านของเธอด้วยน้ำเสียงตะคอกแววตาแดงก่ำเต็มไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น"เพลง" คุณเพลิงพยายามที่จะเข้ามาห้ามน้องสาวไม่ให้ไล่พราวมุกออกจากบ้าน แต่ถูกน้องสาวนั้นผลักหน้าอกออก"ถ้าเฮียไม่ให้ไล่มันออกจากบ้านเดี๋ยวเพลงไปเองค่ะ""อย่านะเพลง""อย่างนั้นก็ให้มันออกจากบ้านไป" พราวมุกเธอพูดอะไรไม่ออกได้เพียงแต่เอามือปิดปากตัวเองร้องไห้วิ่งผ่ากลางทั้งสองพี่น้องนั้นออกมาจากห้อง ลงมาด้านล่างแล้วว
บทที่ 34 "เทวดาที่ถวายนางฟ้ามาให้พวกเราในท่ามกลางสายฝนเลยเว้ยเฮ้ยดูสินั่งอยู่ตรงนั้นยังส่องแสงสว่างขาวโบ๊ะ หื้ม ให้กูก่อนแล้วกัน" เขาเดินนำพวกมาทั้ง 3 คนทั้งเมาและตาลายเดินโซซัดโซเซจนถึงพราวมุกที่กำลังนั่งร้องไห้เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อเธอหันไปเห็นเขาทั้งสามคนยืนเปียกฝนไม่แตกต่างจากเธอเลยเซเข้ามาหาเธอพยายามขยับร่างกายแต่ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นยืนหนี"ฮื่อพวกคุณเป็นใครออกไปเดี๋ยวนี้นะ" ทั้งมือและขาพยายามถีบ ปัดฟาดฝ่ามือไม่ให้ทั้ง 3 คนนั้นจับตัวเองได้แต่ด้วยแรงที่ผู้ชายทั้ง 3 คนมีมากกว่าตัวเองนั้นเป็นร้อยเท่าเธอจึงถูกคว้าแขนทั้งสองข้างกระชากให้ลุกขึ้น "กรี๊ด!!ปล่อยใครก็ได้ช่วยพราวด้วย" เสียงของเธอที่ตะโกนลั่นนั้นสู้สายฝนและเสียงฟ้าร้องดังไม่ได้เลย เนื้อตัวเปียกตอนสภาพร่างกายและชุดแทบจะหลุดออกจากเรือนร่างของเธอยิ่งสร้างความน่าตื่นเต้นให้กับผู้ชายทั้ง 3 ที่เมาและฉุดรั้งเธอจะเอาเข้าป่าข้างทาง "กูว่าไม่ต้องเอาเข้าข้างทางหรอกตรงนี้แหละไม่มีใครผ่านมาหรอกฝนมันตกแรง มันจะตื่นเต้นขนาดไหนวะถ้าเอากลางฝนฮ่าๆ" เธอถูกจับให้นอนหงายราบไปกับพื้นฟุตบาทผู้ชาย 2 คนจับแขนกางออกทั้งสองข้างส่
บทที่ 35"กูถามไม่ได้ยินหรอว่าน้องสาวกูเป็นโรคอะไร" ถึงแม้ว่าหมอจะเป็นเพื่อนของตน แต่เขานั้นเป็นห่วงน้องสาวมากกว่าและด้วยความที่ใจร้อนมือจึงจับคอเสื้อของหมอกระชากเข้าหาตัวเองจ้องมองหน้าด้วยแววตาขึงขัง"ใจเย็นๆ สิ น้องสาวของนายเคยมีประวัติหลอดเลือดตีบเลือดหมุนเวียนไปเลี้ยงสมองไม่พอเมื่อ13 ปีที่แล้ว แต่ในตอนนี้ยังไม่มีอาการนั้นแต่เสี่ยงที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วยที่เกิดอาการเครียดมาก" ธารามปล่อยมือออกจากหมอ แบมือข้างขวาแล้วยกขึ้นประมาณไหล่ในทำนองขอโทษเพื่อน"ขอโทษ เธอไม่เคยบอกกับกูเลยว่ะเรื่องนี้แล้วกูไม่เคยรู้เลยว่าเธอเคยเป็นหลอดเลือดตีบในตอนเด็กอาจจะเป็นเพราะว่ากูกับเธอไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กอยู่แล้วมั้ง""ไม่เป็นอะไรเข้าใจว่าห่วงน้องสาว หมอให้นอนโรงพยาบาลเพื่อให้เธอฟื้นตัวก่อนนะเธอไข้ขึ้นสูงต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด เธอเป็นอะไรมาหรอ อืมม""มีอะไร" เหมือนกับว่าหมอนั้นอยากจะพูดบอกอะไรกับธารามแต่ติดๆ ขัดๆ ในคำพูดของตัวเอง"คือว่าร่างกายของเธอนั้นเพิ่งจะผ่านการมีเซ็กส์มาแต่ไม่น่าจะใช่การถูกข่มขืนและด้วยความที่เนื้อตัวของเธอ ในตอนที่เข้ามาทั้งเปียกทั้งมีรอยช้ำ""ไม่ใช่หรอกเธอไม่ไ
บทที่ 36 "ถ้าเข้าใจแล้วก็ออกไปจากบ้านกูซะกูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกนี้อีกแล้วกูจะไม่มีวันให้ลูกสาวของกูที่กูรักมากที่สุดไปพัวพันกับพวกมันแน่นอน ต่อให้กูต้องแลกด้วยอะไรก็ตามกูจะไม่มีวันให้พราวมุกรักกับไอ้เพลิง" เขาชี้นิ้วไล่หลานชายออกจากบ้านตัวเองอีกครั้งธารามลุกขึ้นและพยักหน้าให้กับคุณอาก่อนที่จะยกมือไหว้ด้วยความเคารพ 2 ขาแทบจะไม่มีแรงเดินออกเมื่อรู้ความจริง"คุณแม่ ทำไมคุณแม่ไม่บอกความจริงกับผมว่าคุณตากับคุณยายถูกฆาตกรรมจากไอ้พวกนั้น" เขานั่งอยู่บนรถใช้มือถือโทรหาแม่ของเขาเอ่ยถามเป็นประโยคแรกหลังจากรับสาย"แม่ไม่อยากให้ธารามแค้นพวกมันและกลับไปแก้แค้นพวกมันไงแม่อยากให้ทุกอย่างจบไม่อยากให้มีเวรกรรมต่อกันฆ่ากันไปฆ่ากันมาเหมือนกับ...."เหมือนกับอะไรครับ""คงจะเป็นเหมือนกับเวรกรรม ช่างเถอะในเมื่อเรื่องมันผ่านไปแล้วเขาตายไปกันหมดแล้วอย่าไปยุ่งอีก แค่ธารามวนเวียนกลับไปเป็นแบบนั้นคุณอาของธารามก็เกลียดกันเข้าไส้แล้วอย่าให้เขาต้องเกลียดแม่ไปมากกว่านี้""ผมรู้ว่าคุณอาไม่เกลียดคุณแม่จริงหรอกถ้าเขาเกลียดคุณแม่เขาไม่คอยโทรหาคุณแม่อยู่ตลอด""พี่กับน้องอากับหลานมันไม่สามารถตัดกันได้อยู่แล้วธาราม ถ้าค
บทที่ 59 "ฮื่อๆ เพลงจะบอกกับเฮียว่าเพื่อนรักของเขาทำร้ายเพลง" เนื้อตัวของเพลงมีนานั้นเต็มไปด้วยรอยช้ำเขียวเป็นจ้ำหลังจากที่ถูกธารามข่มขืนเสียงร้องไห้ปนเสียงสะอื้นดังกล้องทั่วห้องนอน"อยากให้พี่ชายของเธอไม่มีความสุขก็เอาสิ มันเพิ่งจะกลับมาดีกันกับน้องสาวของกู ถ้าอยากมีเรื่องอีกอยากให้ทุกคนต้องแตกแยกกันอีก ก็เชิญไปฟ้องเลยนะ ไปบอกกับมันเลยว่ากูข่มขืนน้องมัน กูได้ความบริสุทธิ์จากน้องสาวของมันไปบอกเลยเพลง" แววตาคู่น้อยมองคนตัวโตนั่งถอดเสื้ออยู่ปลายเตียงของตนเอง หลังจากที่พี่ชายของเขาได้ออกไปกับพราวมุก ธารามเขาเข้ามาที่บ้านเหมือนกับว่าเป็นบ้านของตนเอง เมื่อรู้ว่าเพื่อนกับน้องสาวนั้นออกไปข้างนอก มามีปากเสียงกับเพลงมีนาน้องสาวของเพื่อนสนิท จนกระทั่งเขาทำร้ายเธอพากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ ทิ้งเหลือแต่เพียงร่องรอยความบอบช้ำทั้งเนื้อตัว เพราะการกระทำของธารามนั้นแรงและซาดิส จนเพลงมีนาแทบจะไม่เหลือสภาพความเป็นคน มือขวาโอบดึงผ้าห่มกุมหน้าอกไว้เพลงมีนาเธอเพิ่งจะหายจากอาการป่วยไม่นาน สภาพจิตใจของเธอนั้นยังไม่ดีเพราะว่ารู้ตัวว่าทำผิดกับเพื่อนมากถึงแม้ว่าพราวมุกเพื่อนของเธอ จะให้อภัยแต่ความรู้สึกผิดที่ท
บทที่ 58 เอ็นร้อนคาอยู่ในรูสวาทของเธอจนพอใจ แต่คนตัวโตนั้นยังไม่เสร็จ เขาพลิกให้เธอนอนคว่ำลงที่เตียง สอดมือด้านขวาเข้ายังใต้ท้องของเธอ จับชันให้เธอนั้นอยู่ในท่าโกงโค้งหรือกวางเหลียวหลัง เสียบแท่งเอ็นร้อนเสียบถูเขายังรู้สว่างดันเข้าจนเม็ดอีกครั้ง มือหนาทั้งสองข้างจับเข้าที่แก้มก้นขยำดึงเข้าหาตนเองตามจังหวะกระแทกเอวสูงแท่งเอ็นล้นเข้ารูสวาทจนเสียงดังสนั่น ฝ่ามือด้านขวาฟาดลงที่แก้มก้นจนเด้งขึ้นเป็นรอยเล็กน้อยยิ่งเห็นเขายิ่งขยันยิ่งสีปากด้วยความสะใจ "อู๊ยพะผัวเมียเสียว" มือซ้ายของเธอค้ำลงที่นอน ส่วนมือขวานั้นเอื้อมลงไปที่ด้านล่างใช้นิ้วชี้เขี่ยเข้ายังจุดเสียวของตนเองในตอนที่ถูกเขาเอาเอ็นร้อนกระแทกด้วยมือหนาทั้งสองเลือดออกจากก้นขาวรวบผมของเธอดึงให้เงยขึ้นกระแทกแรงๆ"โอ้ย~ซี๊ดส์~เมียเสียวไหม" เขาเงยหน้ามองขึ้นบนเพดานกัดปากด้วยความเสียวซ่าน เอ่ยถามร่างบางที่โดนกระแทกแรง เธอนั้นครางออกมาแทบไม่เป็นเสียงถึงแม้ว่าห้องจะเก็บเสียง แต่ในตอนนี้ถ้าใครยืนอยู่หน้าประตู คงจะได้ยิน"เมียอื้มผัวขอแตกปากเมียได้ไหม" เขาทำท่าทีเหมือนตัวเองนั้นจะเสร็จและถึงฝั่ง จึงเอ่ยขอเธอด้วยคำพูดตะกุกตะกักเพราะว่ากำลังเส
บทที่ 57 "เมียจ๋าผัวจะแตกอีกแล้ว แอ่น -ีอีกอื้ม" ปรับเปลี่ยนท่ามาอยู่ในท่าโก้งโค้งหรือว่าท่ากวางเหลียวหลังเขาบอกให้เธอนั้นแอ่นก้นเด้งเข้าหาเอ็นร้อนของตนเองที่จะปลดปล่อยมือหนาทั้งสองกำขยำเข้าที่แก้มก้นบีบกระแทกเอวเข้าเน้นๆ 3 ดอกจากนั้นปลดปล่อยน้ำกรมทะลักเข้ายังช่องแคบจนเอ่อล้นไหลตามแท่งเอ็นร้อนนั้นออกมาติดๆ มือหน้าทั้งสองข้างแหกแก้มก้นออกจากกันมองช่องสวาทที่มีน้ำเปรอะเปื้อนไหลออกมามากมาย"โคตรสวยเลยเมีย" เขานั้นกัดปากเข้าหากันบ่งบอกถึงความสะใจในความหื่นกระหายของตนเองได้สำเร็จ มือขวาหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดให้เช่นเคยแต่ใช่ว่าเขาจะหยุดการกระทำเพียงเท่านี้ "คุณรู้ไหมคะถ้าเราเลิกกันพราวไม่สามารถมีผัวใหม่ได้เลยนะ" พราวมุกพูดกับหัวเราะนั่งมองหน้าของคนตัวโตที่คิ้วขมวดหมดเข้าหากันเมื่อเธอพูดถึงผัวใหม่"ทำไมจะมีผัวใหม่หรอข้ามศพกูไปก่อนเถอะ" หน้าตาจริงจังไม่ฟังอะไรเลยความหึงหวงเมียจนใบหน้าเริ่มแดงขึ้นแววตาร้ายส่อมองจ้องหน้าของเธอทันที"ฟังก่อนสิ เมียหมายถึงว่าถ้าเราทั้งสองคนเลิกกันเมียมีผัวใหม่ไม่ได้เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่ามันบานหมดแล้วเนี้ย โดนของคุณทั้งใหญ่ทั้งยาวเอาทุกวันบางวันถึง 3 รอบ"
บทที่ 56 เรื่องราวผ่านไปวันเวลาผ่านไป ทุกอย่างดีขึ้นคุณเพลิงตามเฝ้าพราวมุกตลอดเวลาไม่ว่าจะไปเรียนหรือว่าไปไหนทั้งหวงและหึงกลัวจะมีคนอื่นมาจีบเมียตัวเองในบางครั้งก็งอนมีท่าทีเหมือนเด็กน้อยที่กลัวคนอื่นแย่งของเล่น"เป็นอะไรคะเนี่ยหน้างอเชียว" หลังจากที่กลับมาจากห้างคุณเพลิงนั่งหน้างออยู่ที่โซฟาและพาพราวมุกมาที่บ้านด้วยยังไม่ยอมไปส่งพราวมุกที่บ้านของตัวเอง "ใครล่ะทำให้หน้างอ บอกว่าไม่ชอบให้มองผู้ชายคนอื่นก็มองอยู่นั่นแหละอยากได้มันรึไง" พราวมุกยิ้มและส่ายหัวให้กับแฟนตัวเองเดินไปนั่งด้านข้างและล้มตัวนอนลงหัวหนุนตักคุณเพลิงมือซ้ายเอื้อมจับเข้าที่ปลายคางของคุณเพลิงเขายังไม่ก้มมองหน้าพราวมุกยังคงงอนและทำท่าทีเก๊กหล่อ"ฮ่าๆ ที่รักงอนหนูหรอหนูยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะแค่มองเอง" เสียงหวานของพราวมุกนั้นทำให้คุณเพลิงก้มมองหน้าเธอและหอมหน้าผากคนที่นอนอยู่บนตักตัวเองเบาๆ"ก็บอกแล้วว่าไม่ชอบไม่อยากให้มองคนอื่นทำไมไม่มองแต่ผัวทำไมต้องไปมองผู้ชายคนอื่นด้วยมันหล่อกว่าผัวอย่างนั้นหรอ" ยังคงใช้คำพูดเหมือนเด็กที่กำลังงอน "ไม่ใช่นะคะไม่มีใครหล่อเท่ากับแฟนของพราวแล้ว คุณหล่อที่สุดแล้วรู้ไหมทั้งหล่อและก็หน้
บทที่ 55"พอ" พ่อของพราวมุกนั้นเอ่ยพูดขึ้นให้คุณเพลิงหยุดการกระทำไม่ให้เขากราบลงที่เท้าของตัวเอง"ที่ฉันกีดกันไม่ให้นายรักกับลูกสาวของฉันเพราะว่าฉันเองก็รู้สึกผิดในสิ่งที่ทำแบบนั้น เรื่องราวในอดีตฉันกลัวว่านายจะทำร้ายลูกสาวของฉันหลังจากที่รู้ความจริงแต่ในเมื่อนายยอมละทิ้งทุกอย่างและมาเริ่มต้นใหม่กับลูกสาวของฉันฉันจะไม่ขวาง และคำสุดท้ายที่ฉันจะพูดฉันขอโทษ" คุณเพลิงพยักหน้าให้กับพ่อพราวมุกยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเขาเลือกที่จะละทิ้งอดีตยอมก้มกราบขอโอกาสเพื่อที่ให้เขาได้อยู่กับคนรักและสุดท้ายโชคก็เข้าข้างเขาทั้งคู่ให้ได้รักกัน"ขอบคุณนะครับ ที่ให้ผมได้มีโอกาสดูแลลูกสาวของคุณผมสัญญาและผมสาบานว่าผมจะไม่มีวันทำให้พราวมุกเสียใจและต้องเจ็บผมยอมทุกอย่าง ในสิ่งที่พราวมุกขอผมยอมทุกอย่างเพื่อให้มีเธออยู่ในชีวิต" คุณเพลิงพูดออกมาด้วยความมั่นใจเขาทั้งสัญญาและสาบานต่อหน้าพ่อและแม่ของพราวมุกต่อหน้าคนที่เขารักมือขวาเอื้อมจับมือของพราวมุกมากุมไว้ "พราวขอบคุณคุณพ่อนะคะ พราวขอบคุณที่เปิดทางให้พราวได้รักกับเขาและเดินเคียงข้างเขาจากที่เป็นเส้นขนานกลายเป็นเส้นเดียวกันแล้วค่ะ พราวไม่คิดว่าจะมีวันนี้" พราวมุกพูดทั้
บทที่ 54 "เรื่องของเฮียกับพราวมุกมันเหมือนเส้นขนานไปแล้วมันไม่สามารถเดินด้วยกันได้แล้วเพลง รู้ไหมว่าตอนนี้เฮียโคตรเจ็บ" เขาร้องไห้โฮออกมาต่อหน้าน้องสาว ทั้งสองพี่น้องต่างพากันร้องไห้เสียงดังเพลงมีนาเธอมองพี่ชายที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร"เส้นขนานยังไงหรอคะเพลงก็เปิดทางให้กับเฮียแล้วเปิดทางให้กับพราวมุกได้มาเป็นพี่สะใภ้ทำไมยังเหมือนเส้นขนานอยู่ล่ะ"เขาเลยมองหน้าน้องสาวตัวเองตัดสินใจเล่าความจริงให้กับน้องสาวฟังทั้งหมดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพลงมีนาร้องไห้หนักเมื่อรู้ความจริงเธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆและจับมือของพี่ชายตัวเองอีกครั้ง"เฮียคะ คุณพ่อคุณแม่ตายไป 10 กว่าปีแล้วถ้าเฮียยังโกรธยังเกลียดยังมีอคติชีวิตของเฮียจะมีความสุขไหม และเฮียก็ไม่มีวันสมหวังได้รักกับพราวมุกถ้าเฮียโกรธและเกลียดและยังคิดจะแก้แค้นแก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมามันไม่มีวันจบสิ้น ฮึ๊ก! เพลงไม่ใช่ว่าไม่โกรธพ่อของพราวมุกที่ฆ่าพ่อและแม่ของเรานะคะ แต่คุณพ่อคุณแม่ของเราก็ไปทำพ่อแม่ของเขาก่อนถ้าเฮียคิดว่ามันเป็นเวรกรรมเฮียจะผ่านพ้นตรงนี้ไปได้นะ" เธอเอ่ยพูดดังผู้ใหญ่ที่กำลังสอนแง่คิดให้กับเด็กทั้งๆที่ตัวเองนั้นเป็นน้องพี่ชายของเธอมองจ้อง
บทที่ 53"หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เอ้ย! ขอโทษครับหมอต้องพูดว่าขอแสดงความยินดีด้วยนะครับที่คนไข้ด้านในไม่เป็นอะไรเธอเพียงแค่หมดสติเชยๆ ขออภัยจริงๆครับพอดีว่าหมอเข้าเคสผ่าตัดหลายเคสช่วยเหลือคนหลายคนแล้วยังไม่ได้นอนมา 2 วันแล้วพูดผิดเพี้ยนมั่งต้องขออภัยนะครับ" หมอรีบยกมือไหว้พ่อของพราวมุกและธารามที่ยืนจ้องด้วยความโกรธถ้ายังขืนยืนอยู่ตรงนี้มีหวังถูกยิงตายอย่างแน่นอนที่ทำให้พวกเขาตกใจ "มันน่าฆ่าทิ้งจริงๆ" ธารามยกมือปาดน้ำตาของตนเองเตรียมที่จะเดินตามหมอไปแต่ถูกพ่อของพราวมุกนั้นจับแขนเอาไว้"อย่า เขาช่วยเหลือคนมาเยอะไม่ผิดหรอกที่เขาจะเบลอ น้องปลอดภัยก็ดีแล้วเดี๋ยวอาจะไปรับแม่ของพราวมุกมาที่นี่ดูแลน้องก่อนนะเวลาผ่านไป ในเช้าวันใหม่ของคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งถูกให้น้ำเกลือ เปลือกตาบางของเธอค่อยๆลืมขึ้นสายตาพร่ามัวหลังจากที่หลับไปนาน"อื้อ" มือด้านขวาของเธอนั้นยกขึ้นมากุมเข้าที่เข้ามาตาตัวเองเบิกตาขึ้นมามองเห็นเพดานสีขาวด้านข้างเป็นกระจกมีผ้าม่านปกคลุมแต่ก็ยังเห็นแสงสว่างสอดส่องเข้ามายังเตียง หันเหลือบมองเห็นสายน้ำเกลือและกระปุกน้ำเกลืออยู่บนหัวเตียงสายตานั้นต่ำ
บทที่ 52 "ฮื่อๆเฮียปล่อย" ธารามพาน้องสาวมาขึ้นรถรอคุณอา เธอนั้นพยายามที่จะให้พี่ชายปล่อยเพื่อที่จะไปหาคุณเพลิงทั้งร้องไห้แล้วอ้อนวอนให้พี่ชายช่วยแต่ธารามไม่สามารถทำอะไรได้ ได้เพียงแต่จับน้องสาวไว้ "พราวฟังเฮียให้ดีนะเฮียปล่อยพราวไม่ได้คุณอากำลังโกรธด้วยอย่าให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้อยู่เฉยๆเดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง" ธารามจับแขนน้องสาวของเขาทั้งสองข้างเรียกสติให้กับน้องสาวนั้นได้หยุดไม่ให้โวยวายที่จะไปหาคุณเพลิงเพื่อนของตัวเอง"ฮื่อเฮีย" ใบหน้าน้อยเต็มไปด้วยน้ำตาที่เปื้อนเปรอะแววตาแดงก่ำมองหน้าของพี่ชายร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงร้องไห้จนเหนื่อย"เฮียเตือนพราวแล้วทำไมยังไม่ตัดใจจากมันเห็นไหมว่าต้องทรมานขนาดไหนและนี่พ่อของพราวก็รู้ความจริงแล้วว่าพราวคบกับมันมีอะไรกับมัน" ธารามเองก็กลัวหลายๆอย่างกลัวพ่อของพราวมุกจะโกรธพราวมุก และทำร้ายน้องสาวบ้างกลัวว่าพราวมุกจะไม่ยอมฟังพ่อกลัวว่าพราวมุกนั้นจะแอบมาหาคุณเพลิงเพื่อนรักของตัวเองอีกและยิ่งรู้ว่าคุณเพลิงเพื่อนของตนนั้นรู้ความจริงว่าพ่อของพราวมุกฆ่าพ่อและแม่ของตัวเองมันจะเกิดอะไรขึ้นและถ้าจู่ๆเพื่อนของเขาเกิดโกรธและเกล
บทที่ 51"พูดออกมาสิคุณจะยืนเงียบอยู่ทำไม บอกให้พูดออกมาว่าเป็นเพราะอะไร พูดมา!! "ฮื่อๆอย่า" เธอร้องไห้จนสายตัวแทบขาดมองคนที่รักตะเบ็งเสียงใส่พ่อตัวเองพยายามคิดหาความจริงร้องห้ามไม่ให้พ่อตัวเองนั้นบอกกับเขา"เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วยังเงียบอยู่อีกหรอถ้าไม่พูดบอกเหตุผลว่าทำไม...."กูฆ่าพ่อกับแม่ของมึง" พ่อของพราวมุกพูดออกมาเพียงแค่ประโยคสั้นๆ เขาพูดความจริงออกมาให้กับคุณเพลิงได้ยินอย่างชัดเจน ทุกอย่างตอนนี้เงียบแม้กระทั่งเสียงสะอื้นของพราวมุก"มึงได้ยินชัดไหมไอ้เพลิง! กูนี่แหละเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของมึงเหตุผลนี้พอไหมที่มึงกับลูกกูจะคบกันไม่ได้" เสียงดังก้องทั่วชายหาดตะคอกบอกความจริงกับคุณเพลิงที่ยืนขาอ่อนแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงยืนเขาได้เพียงแต่มองหน้าพ่อของพราวมุกนิ่งๆ"กำลังพูดอะไร" เขากำลังจะพยายามบอกว่าตัวเองนั้นไม่เชื่อส่ายหน้าไปมา"มึงได้ยินไม่ผิดกูนี่แหละเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของมึงและนี่ก็เป็นเหตุผลเดียวที่กูไม่ให้ลูกสาวของกูคบกับมึง กูรู้ว่ามึงพยายามตามหาคนที่ฆ่าพ่อกับแม่ของมึงมา 10 กว่าปีแล้วแต่แค่มึงยังตามไม่เจอโลกมันก็บังเอิญเนาะผู้ชายตั้งเยอะตั้งแยะลูกกูกลับไม่ชอบมาชอบมึงมารักมึง""ฮ