Semua Bab Hindi Matanggihang Asawa ng Bilyonaryo: Bab 81 - Bab 90

(JARED’S POV)Agad ko na tinapakan ang preno, inatras ang sasakyan at nagmamadaling nagmaneho sa direksyon ng restaurant. Noong dumating ako, dahil totoo sa mga salita ng reporter, ang restaurant ay nagkaroon nga ng sunog.Ang puso ko ay patuloy na tumitibok ng malakas habang palapit ako sa mga taong nakapalibot sa mga bumbero, customer, at staff. Hinanap ko si Arielle.Sa bawat mga sandaling lumilipas na hindi ko siya nakikita, sumasakit ang puso ko, dahil sinusubukan ko na huwag isipin ang pinakamasamang puwede mangyari. Noong hindi ko siya mahanap, napagdesisyunan ko na lapitan ang staff. Anong malay natin, baka hindi siya pumasok sa trabaho ngayon.Habang iniisip ito, nilapitan ko si Rebecca na nakita ko.“Huy, Rebecca, okay ka lang?” tanong ko, tunay na nagmamalasakit dahil hindi lang impormasyon ang habol ko mula sa kanya.Tinignan niya ako, gulat siya pero tumango. “O—Oo, okay lang ako, salamat.”“Pasensiya na talaga sa nangyari,” sambit ko, at tumingin ako sa paligid, na

(ARIELLE’S POV)Dumating ako sa Italy at nakapagadjust na, pero ang unang linggo ay puro orientation at paghihintay sa mga estudyanteng nahuli sa pagdating nila. Ang academy ay nagbigay ng matutuluyan, pero pinili ko na manatili sa labas ng campus dahil nagdadalantao ako.Nakakuha ako ng desenteng apartment at ginugol ang linggo sa pagtotour sa lungsod, pagreregister para sa antenatal sa ospital, at pakikipagusap sa nanay ko at kay Ashley.Pero wala sa mga ito ang pumunan sa kawalan na kumakain sa akin. Habang malalim ang gabi, kung saan tahimik ang lungsod at ang isip ko ay lumipad sa nawala naming anak ni Jared, naramdaman ko ang bigat ng lahat. Sinubukan ko na maging distracted, nagpakalunod ako sa mga aktibidad para hindi ko maalala ang mga masasakita na alaala.Nagsimula na din sawakas ang klase, at noong spring break, lumabas ako para makalanghap ng sariwang hangin. Habang papunta ako sa hardin, bumilis ang tibok ng puso ko.Isang pamilyar na pigura ang nakapukaw sa pansin k

(JARED’S POV)Takot ko na pinanood si Sofia habang humihigpit ang kapit niya sa laptop. “Sofia, pakiusap,” nagmakaawa ako, sinusubukan ko na mahina nag boses ko at hindi palalain ang sitwasyon. “Huwag mo iyan gawin. Ang laptop ay may laman na mahahalagang files at contacts.”“Importanteng files at contacts?” ngisi niya. “O importateng contacts lang?”“Sofia, itigil mo ito,” babala ko, paubos na ang pasensiya ko.“Titigil ako kapag tinanggal mo ang secretary mo,” sambit niya.Sumarado ang panga ko ng mahigpit habang tinitimbang ko ang mga pagpipilian ko. Hindi puwede mawala ang mga files. “Sige. Tatanggalin ko siya.”Nagbago ng kaunti ang ekspresyon ni Sofia, ngumiti siya ng kaunti. “Gawin mo na ngayon.”Kinuha ko ang intercom ko, mabigat ang mga kamay ko habang nag-aalinlangan. “Brooke, tanggal ka na, ngayon din mismo.”Narinig ko ang boses ni Brooke mula sa intercom. “Sir, pakiusap… anong ginawa ko?”Pero tinapos ko ang tawag, hindi ko na narinig ang pagmamakaawa niya.“Kunt

(JARED’S POV)Ang pangalan niya, sa kanyang sulat kamay. Nagtatago siya ng diary? Masyado itong makaluma, bagay na gagawin ni Arielle. Paano ko hindi napansin na may ganito siyang nakaugalian? Bumilis ang tibok ng puso ko habang binabasa ko ang mga sumusunod na pahina, ang mga mata ko ay naghahanap ng kahit na ano—kahit na anong magbibigay sa akin ng kadahilanan sa kung ano ang nawala sa akin.May nakita akong nakasulat, ang mga salita sa pahina ay parang atake sa akin.“Nadiskubre ko na buntis ako ngayon. Nararamdaman ko na ang mga senyales, kaya tumungo ako sa doktor. Kumpirmado na, magiging nanay na ako! Hindi ako makapaghintay na sabihin kay Jared… magiging sobrang saya niya.”Ang sabik sa mga salita niya ay parang suntok sa sikmura ko. Halos naririnog ko ang boses niya sa aking isipan, sa parehong paraan kung paano niya ako tignan ng ngiti niyang may pag-asa. Ang mga kamay ko ay humigpit sa paligid ng diary habang taas baba ang dibdib ko ng masakit. Ang anak namin.Tinignan k

(ARIELLE’S POV)Pumasok ako sa bahay, pagod mula sa nakakapagod na araw sa academy. Ang gusto ko lang sa puntong ito ay pagkain at mahabang tulog. Pero ng pumasok ako sa kusina, nakaramdam ako ng matinding sakit sa tiyan ko.“Ah!” napahinga ako ng malalim, hawak ko ang sikmura ko.Ano iyon? Naisip ko, nagpapanic na ako. Labor ba iyon? Alam ko na nasa ika siyam na buwan na ako, pero hindi pa ako manganganak hanggang sa katapusan ng buwan at 15 pa lang ngayon.Naramdaman ko na naman ang sakit, mas matindi ngayon, dumoble ito. Oh Diyos ko, ano ito.Nahirapan ako pumunta sa living room, kinuha ko ang aking handbag, at nahirapan na kunin ang phone. Ang mga daliri ko ay nanginig habang tinatawagan ang numero ni Dwayne.“Pakiusap sagutin mo ang tawag,” sambit ko.“Dwayne!” sambit ko, nakahinga ako ng maluwag ng sumagot siya.“Arielle, anong mayroon?”“Ano… masakit ang tiyan ko, hindi ko alam, pero sobrang sakit. Ang tiyan ko, sa bewang—”“Ano? Nasaan ka?” tanong niya, nagmamadali an