Semua Bab Hindi Matanggihang Asawa ng Bilyonaryo: Bab 91 - Bab 100

****Makalipas ang tatlong taon***“At ang overall best graduating student at nagwagi ng $100,000 scholarship grant ng taong ito ay si Arielle Meyers!”Napahinga ako ng malalim sa anunsiyo, hindi ako makapaniwala sa sinabi ng tagapagsalita ng event. Napagtanto ko lang na pangalan ko ang tinawag ng amrinig ko ang masigabong palakpakan at pagtitinginan ng mga tao sa akin.Tumayo ako mula sa kinauupuan ko, mabilis ang tibok ng puso ko sa sabik habang naglalakad sa rows ng mga upuan, kung saan umakyat ako sa podium.Noong nakarating ako sa entablado, ngumiti ang mga organizer sa akin, na nagbigay ng award at nakipagkamay sa akin. “Congratulations, Arielle!”Sinuri ko ang mga tao, nakipagtitigan ako sa nanay ko at kay Ashley, na nakangiti ng malapad. Lumipad sila kahapon para masaksihan ang graduation ko. Ngumiti ako pabalik sa kanila, ang tingin ko ay nalipat sa tatlong-taong gulang ko na anak, si Maverick, na sabik na sabik na kumakaway mula sa hita ng nanny niya.“Nanalo si Mommy!”

(JARED’S POV)“Ikaw talaga, Sofia, malalate na tayo,” sambit ko.Linggo ng gabi, at naghahanda kami na pumunta sa bahay ng nanay ko para sa dinner. Simula ng bumalik ang mga magulang ni Sofia, ginawa ng ritwal ng nanay ko na makipagdinner sa pamilya Gold sa lugar nila kada Linggo.Kahit na gusto ko na mapunta sa ibang lugar kapag dinner, wala akong magagawa. Hindi maliit na bagay ang tingin ng nanay ko ang hindi pagdalo sa “munting family reunion.”Tinignan ko ang aking orasan ng hindi lumabas si Sofia, napagdesisyunan ko na bigyan siya ng ilang minuto pa. Hindi ko alam kung anong pinoproblema niya sa makeup niya, dinner lang naman ito.Makalipas ang ilang sandali, bumaba ng hagdan si Sofia. “Kumusta ang itsura ko?” tanong niya, nag pose siya.Sa totoo lang, ang ganda niya, pero hindi na ako nadadala ng kanyang itsura. “Maganda ka tignan,” sambit ko, at agad ko na dinagdag, “Puwede na ba tayong umalis?”“Sige,” sagot niya.Naglakad kami sa labas ng sasakyan, at nagmaneho ako pa

(ARIELLE’S POV)Tunay akong naantig sa mga salita niya, at naluha ang mga mata ko sa pagpapasalamat. Bago ko pa mapigilan ang sarili ko, nakatayo na ako, niyayakap ko siya.”“Dwayne,” bulong ko, nanginginig ang boses ko.Niyakap niya ako, at inilapit. “Hindi mo ako kailangan pasalamatan. Ganito ang ginagawa ng mga magkaibgan sa isa’t isa.”Bumalik ako sa upuan ko matapos bumitaw sa pagyakap.“Anong mga plano mo ngayon? Paano ang pagbalik mo sa bansa?”Huminga ako ng malalim, iniisip ang logistics. “Tatawagan ko ang annay ko at si Ashley para ipaalam sa kanila. Isang taon na, kaya siguradong kailangan ko ang tulong nila sa paghahanap ng matutuluyan.”“Sige, ipaalam mo lang kung anong itutulong ko,” sambit ni Dwane, mahinhin ang boses niya. “Sisiguraduhin ko na magiging available ako para tumulong sa kahit anong paraan na kaya ko.”“Salamat ng marami.”Tumango siya at sumenyas as waiter na kunin ang order namin. At masayang lumipas ang gabi.Noong natapos kaming kumain, tinigna

(JARED’S POV)Matapos umalis ni Sofia, nagawa ko na makuha ang phone ko at nag-online ako, sinusuri ng mga mata ko ang maraming mga headlines.“Bilyunaryo, nahuling lasin sa lokal na bar,” “Ang iskandalo sa mataas na estado.” At sa bawat headline, litrato ko na hirap maglakad ang makikita. Nanikip ang dibdib ko sa anxiety habang binabasa ko ang mga artikulo.Paano itong kumalat? Sinong kumuha ng litrato ko ng hindi ko nalalaman at ibinenta ito sa media?Dahil napagesisyunan ko na hindi ito oras para magtanong, tinawagan ko ang numero ni Enzo, ang PR expert ko.“Enzo,” sinusubukan ko na maging kalmado ang dating ko.“Sir, tatawagan na sana kita.”“Nakita mo ba ang balita?”“Oo, sir. Inaasikaso ko na ito.”“Dapat mawala ito, Enzo. Tawagan mo ang mga platform na may balita at sabihin sa kanila na alisin ito. Hindi ko kailangan ituro sa iyo ang trabaho mo, alam mo na ang gagawin mo.”“Yes, sir.”At matapos iyon, ibinaba ko ang tawag.Inihagis ko ang phone ko sa kama pagkatapos

(ARIELLE’S POV)Sa sumunod na mga araw, patuloy na nagiging maayos ang lahat. Ang bago kong buhay ay nagsisimula na, at nasasabik na ako ng husto. Ang bahay, ang apartment, ang lahat ay nagkakaayos na dahil sa pagkain.Noong nagpapatog-patong kami ng building blocks ni Maverick, tumunog ang phone ko.“Girl! Hulaan mo?” narinig ko ang malakas na boses ni Ashley sa phone.Natawa ako. “Ano na naman ngayon?”“Hulaan mo!” pilit niya.“Napromote ka?” biro ko.“Sana! Pero hindi, mas malaki. Magugustuhan mo ito,” natawa siya. “Handa na ang bahay!”“Oh my God! Seryoso ka ba?” sigaw ko ng matinis.Nagpatuloy siya tungkol sa bagong lagay na chandeliers, magarang furniture, at kusina na sobrang gusto niya. Kahit na gusto ko magbiro tungkol sa pagkuwento niya, pareho kaming nasabik.“Magugustuhan mo ito. Magtiwala ka sa akin,” siniguro niya ako. Pero ang tono niya ay biglaang nagbago. “Pero ano, sa tingin ko talaga maganda na nakauwi ka na. Alam mo, may isa pa…”“Ano iyon?”“Nakarinig a