Semua Bab หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Bab 481 - Bab 490

สองชั่วยามต่อมา ในที่สุดรถม้าก็มาถึงเมืองหลวงประจวบกับม่านราตรีคล้อยลงปกคลุมท้องฟ้าเมืองหลวงในค่ำคืนนี้ไม่มีประกาศห้ามออกจากเคหสถานในยามราตรี หลังจากที่เวินซื่อและคณะเข้าเมืองมาแล้วก็เห็นปรากฏการณ์ไฟระยิบระยับนับหมื่นดวงตั้งแต่เข้ามาในเมือง ถนนทุกสายต่างประดับประดาด้วยโคมไฟ ประกายไฟสว่างพร่างพราว คึกคักมีชีวิตชีวามากทีเดียวเมื่อถึงถนนที่จัดเทศกาลโคมไฟประดับโคม ก็เห็นโคมไฟหลากชนิด รวมทั้งการละเล่นสนุกสนานต่าง ๆ เช่นการชมโคมไฟ ทายปริศนาโคมไฟ เชิดมังกรและอื่น ๆ เห็นแล้วฉางเสี่ยวหานก็ร้อง “ว้าว” ตลอดทางไม่หยุดเลยขณะที่ใกล้จะถึงสถานที่จัดงาน ถนนเบื้องหน้าไม่สามารถเปิดให้รถม้าสัญจรได้แล้ว เวินซื่อและพวกของนางก็ลงจากรถปะปนไปกับคลื่นมหาชน“ให้”ในขณะนี้ จู่ ๆ เป่ยเฉินหยวนก็โยนถุงเงินใส่มือของฉางเสี่ยวหาน“ในงานเทศกาลโคมไฟประดับโคมของเมืองหลวงมีการละเล่นมากมายสำหรับเด็ก ๆ ให้จู๋เยวี่ยพาเจ้าไปเที่ยวเล่น”“หืม?! หม่อมฉันไม่ใช่เด็กนะเพคะ!”ฉางเสี่ยวหานที่เด็กกว่าเวินซื่อเพียงหนึ่งขวบปี แต่เพราะรูปร่างเตี้ย จึงดูไม่ต่างจากอายุสิบสองหรือสิบสามปี จ้องเขม็งพลางเอ่ยอย่างขุ่นเคืองทันที“

เป่ยเฉินหยวนเห็นนางดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง จึงเอ่ยปากขึ้น “แค่พวกโจรไม่กี่คนเท่านั้นเอง กวาดล้างหมดสิ้นแล้ว”ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?นึกไม่ถึงเลยว่านางจะไม่สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย!เวินซื่อเบิกตากว้าง การแสดงออกทางสีหน้ามีความตกใจมากทีเดียว“วางใจได้ ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเขามารบกวนท่าน”เขาจัดการได้อย่างสะอาดหมดจด ทุกครั้งโจรและนักฆ่าเหล่านั้นยังไม่ทันได้เฉียดข้างกายเวินซื่อ ก็ถูกเป่ยเฉินหยวนกำจัดทั้งหมดแล้วหลังจากสังหารจนหมดสิ้น เป่ยเฉินหยวนก็รู้สึกแปลก ๆเขาหรี่ตาลงเล็กน้อยคนเหล่านั้นดูเหมือนจะไม่ได้เจาะจงที่อู๋โยวเพียงผู้เดียว มีดดาบของสองคนในนั้นวาววับอยู่ข้างลำตัวของเขาอย่างชัดเจนคนกลุ่มนี้จับจ้องพวกเขาทั้งสองคนจะเป็นใครกันนะ?ใครกันที่หาญกล้าเช่นนี้ กล้าพุ่งเป้าไปที่อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนและธิดาศักดิ์สิทธิ์ในเวลาเดียวกัน?ในเมื่อถูกกำจัดหมดแล้ว เวินซื่อก็ไม่อยากเสียอารมณ์ จึงยังไม่ได้ว่าอะไร พลางยิ้มกล่าวว่า “เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ ใกล้จะถึงริมแม่น้ำแล้วพอดี”ถนนที่จัดงานเทศกาลโคมไฟอยู่ไม่ไกลจากริมแม่น้ำดังนั้นทุกครั้งที่มีการจัดงานเทศกาลโคมไฟในเมืองหล

เมื่อคิดดูแล้วต้องเป็นเรื่องโรคระบาดในลู่โจวก่อนหน้านี้ได้แพร่กระจายออกไปนอกพรมแดนตะวันตกแน่นอน จึงมีผู้สอดแนมต่างเผ่าฉวยโอกาสขณะที่หนิงหย่วนโหวไม่ได้เตรียมตัวแอบข้ามพรมแดนตะวันตก แทรกซึมเข้ามาในหมู่ประชาชน แล้ววิ่งเข้ามาในเมืองหลวงเพียงแต่ก็ไม่รู้ว่าไปปลุกเร้าความกล้ามาจากไหน กล้าลอบสังหารอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนของพวกเขาอย่างไม่น่าเชื่อ!โชคดีที่ท่านอ๋องของพวกเขาตื่นตัวอยู่เสมอ ไม่ยอมให้คนเหล่านั้นเป็นต่อสำหรับเรื่องเสียโฉมนั้นคาดเดาได้ง่าย หน้าตาของต่างเผ่าแตกต่างจากคนในราชวงศ์ต้าหมิง หากไม่ทำให้เสียโฉม มองปราดเดียวก็อาจจะแยกแยะได้แล้วแต่เมื่อเกาเย่าคิดถึงเรื่องนี้ ก็รู้สึกทันใดว่าไม่ปกติทำไมการเตรียมตัวของชาวต่างเผ่าเหล่านี้ดูเหมือนจะรอบคอบ แต่ก็ไม่รอบคอบมากนัก?การลอบสังหารทำได้อย่างน่าประหลาดไม่พอ ซ้ำยังกระจอกงอกง่อยเหมือนเด็กเล่นเช่นนี้อีกยังไม่ต้องพูดว่าพวกทำเพื่อจุดประสงค์ใดกันแน่ แต่ในเมื่อใช้ความพยายามอย่างสุดกำลังถึงมาที่เมืองหลวงได้ หากต้องการลอบสังหารก็ควรจะวางแผนดี ๆ ถึงจะถูกแต่เห็นสภาพพวกเขาเช่นนี้ที่ส่งคนมาเพียงไม่กี่คนสามารถทำให้ท่านอ๋องของพวกเขาผิวถลอกไ

“งานเลี้ยงในวัง?”“ใช่แล้วธิดาศักดิ์สิทธิ์ ฝ่าบาททรงรับสั่งมาเป็นพิเศษว่า พรุ่งนี้ท่านต้องเข้าร่วมงานเลี้ยง เพื่อร่วมเฉลิมฉลองกับพสกนิกรทั้งหลาย”เสี่ยวเต๋อจื่อกล่าวกับเวินซื่อด้วยรอยยิ้มเบิกบาน“ตกลง ขอบคุณกงกง อุตส่าห์วิ่งมาที่นี่ด้วยตัวเอง”เวินซื่อมองข้างหลังแวบหนึ่ง “เสี่ยวหาน”ฉางเสี่ยวหานหยิบห่อสัมภาระที่บรรจุเงินอยู่จากห้องของเวินซื่อเข้ามา แล้วยื่นให้ด้วยความเคารพ “นี่คือน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของธิดาศักดิ์สิทธิ์ของเรา เชิญกงกงดื่มชา หวังว่ากงกงจะไม่ปฏิเสธ"เสี่ยวเต๋อจื่อรับมาด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสทันที “อุ๊ย เช่นนั้นบ่าวก็ขอขอบคุณธิดาศักดิ์สิทธิ์ที่ประทานรางวัลให้”หลังจากเต๋อกงกงกลับไปแล้ว เวินซื่อหันหน้ามาก็เห็นคนคนหนึ่ง“อาจารย์?”ม่อโฉวซือไท่ก้าวไปหานาง เห็นไรผมยุ่ง ๆ ที่ข้างหูของนาง ก็ยกมือขึ้นช่วยนางลูบให้เรียบ“พรุ่งนี้เจ้าไปกับจู๋เยวี่ยเท่านั้น ระวังตัวด้วย นำยาจำนวนหนึ่งที่ข้าเตรียมไว้ให้เจ้าตามปกติไปด้วย หากมีอะไรเกิดขึ้นก็อาจจะได้ใช้มัน”เวินซื่อเลิกคิ้วขึ้น “ฟังจากคำพูดของอาจารย์ ทำไมรู้สึกว่าเหมือนจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นในงานเลี้ยงของวันพรุ่งนี้แน่นอนเจ

เมื่อวานนี้อาจารย์เพิ่งบอกให้นางระวังหนอนกู่ ที่แสดงอำนาจต่อนางตลอดมาหากนางดื่มน้ำทิพย์แล้ว ดวงตาเห็นได้ชัดเจนขึ้นกว่าเมื่อก่อน ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถสังเกตเห็นหนอนตัวนี้ได้จริง ๆนางกำนัลตกตะลึงไปชั่วขณะ ก้มศีรษะลงมองไปที่ตั่งตัวนั้น มองดูอย่างถี่ถ้วนสักพักถึงจะสังเกตเห็นว่ามีหนอนสีดำตัวเล็ก ๆ อยู่จริงนางกำนัลรีบคุกเข่าลงขออภัยโทษ “บ่าวละเลยหน้าที่ ธิดาศักดิ์สิทธิ์โปรดลงโทษ”การทำความสะอาดในงานเลี้ยงของวังนั้นเข้มงวดมาก อย่าว่าแต่หนอนตัวเดียว แม้แต่ฝุ่นสักเม็ดก็ไม่อนุญาตให้ปรากฏขึ้นแต่ตอนนี้บนที่นั่งของธิดาศักดิ์สิทธิ์ได้มีหนอนตัวหนึ่งปรากฏขึ้น หากเจอเจ้านายที่มีอารมณ์ร้าย ศีรษะของพวกนางคงต้องหลุดจากบ่าดังนั้นทันทีที่นางกำนัลผู้นั้นคุกเข่าลง ก็เริ่มตัวสั่นงันงก หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง“จัดการเก็บกวาดที่นี่ให้สะอาด แล้วประเดี๋ยวเจ้ามาอยู่ข้างตัวข้า”“เจ้าค่ะ”ในเมื่อเป็นการแสดงอำนาจ เช่นนั้นนางก็มารับคำท้าเวินซื่อมองนางกำนัลแวบหนึ่ง หลังจากให้นางเก็บกวาดสถานที่แล้ว กลับไม่ได้ปล่อยนางไปต่อมานางก็นั่งลงในตำแหน่งเดิม เอื้อมมือไปใต้โต๊ะ แล้วปล่อยแมงมุมสีดำตัวหนึ่งออกมาแมงมุมต