All Chapters of พระชายาอย่าหนีข้าไป: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนนี้หลี่หว่านถิงมาอยู่ที่หมู่บ้านเสวียนหยางได้สองปีแล้ว นางได้บุตรสาวฝาแฝดสองคน อุ้มท้องมาสิบเดือนแต่หน้าตาของคู่แฝดกับเหมือนซ่างกวงหลิวหยางราวกับแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกันหากคนสารเลวนั่นเห็นเข้าเขาต้องรู้แน่ๆว่าเป็นลูกตนเอง แม้จะนึกออกแล้วว่าคนที่ทำร้ายนางคืนนั้นเป็นโจวจื่อทง แต่ก็ใช่ว่าซ่างกวนหลิวหยางจะไม่ใช่คนเลวแต่งงานคืนแรกเขาก็ทิ้งนางแล้วก็ไปปราบโจรภูเขาอันนี้พอรับได้เพราะเป็นเรื่องบ้านเมือง แต่พอเช้ามาคนของเขาก็ไล่นางกับเสี่ยวชุ่ยไปอยู่เรือนร้างหลังจวน ส่งข้าวแค่วันละมื้ออีกทั้งยังให้คนส่งข้าวแค่วันเว้นวัน ให้คนจับตาดูนางหากตายเมื่อไหร่ให้เอาไปโยนทิ้งสุสานไร้ญาติ ชาตินี้ทั้งชาติอย่าได้เจอกันอีกเลย ผู้ชายสารเลวซ่างกวงหลิวหยางตอนนี้หลี่หว่านถิงไม่ใช้แซ่โจวแล้วอีกทั้งเปลี่ยนจากหลี่หว่านถิงเป็นหลี่ว่านถิง ทิ้งทุกอย่างไว้เมืองหลวงพร้อมกับวิญญาณของโจวหว่านถิงคนเดิมที่นี่นางคือหลี่ว่านถิง ตอนนี้อาศัยออกแบบเสื้อผ้า ออกแบบเครื่องประดับ บางครั้งก็ขายสูตรอาหารต่างๆ ไม่ผูกขาดที่ใดที่หนึ่ง คำนวณดูว่าโรงเตี้ยมใดมีวัตถุดิบชนิดใดที่เหมาะสมกับสูตรอาหารเพราะหากนำวัตถุดิบมาจากที่อื่นจะต้องขา

พูดจบหลี่หว่าถิงก็เดินเข้าไปในบ้านเพื่อนำชุดแต่งงานออกมา เป็นชุดสีแดงปักด้วยไหมสีทอง ลายปักเป็นดอกเหมยเล็กๆตรงชายกระโปรง ด้านบนเป็นรูปหงส์ หากใส่แล้วยามก้าวเดินจะยิ่งดูสง่างามยิ่งนัก ส่วนอีกชุดเป้นสีแดงผสมสีเขียว ตัดเย็บตามแบบสมัยปัจจุบันที่นางจากมา ไม่รุ่มร่ามแขนเสื้อพอดีตัวคนใส่ เอวเล็กๆปักด้วยด้ายสีทอง มองแล้วงามทั้งสองชุด เหลียนจางหมิ่นเองเป็นบุรุษยังตะลึงกับความงามของชุดเลย"ข้าต้องการทั้งสองชุด รบกวนท่านคิดราคามาเถอะอาซ้อ""สองชุดนี้ใช้ผ้าและไหมอย่างดี ข้าลงรายละเอียดเองทุกฝีเข็ม ใช้เวลาแต่ละชุดนานหนึ่งเดือน ใต้เท้าข้าขายแพงนะท่านเลือกเอาเพียงหนึ่งชุดเถอะ""ข้าให้ท่านหนึ่งแสนตำลึง ข้าเชื่อว่าท่านตั้งใจทำมันจริงๆ เอ่อหลี่ไฉ่เหยีนนอภัยด้วยนะแต่ข้าคงต้องตัดหน้าเจ้าเสียแล้ว ไว้เจ้าหาเจ้าบ่าวได้ข้าจะจ่ายค่าชุดแต่งงานใหม่ให้เจ้าเอง""ใครบอกว่าข้าจะแต่งงานกัน นี่ท่านลุงท่านอย่ามาเพ้อเจ้อแถวนี้ รีบๆจ่ายเงินน้องสาวข้าแล้วก็รีบกลับไปได้แล้ว ข้ามีงานต้องทำ ไม่ว่างรับรองใครทั้งนั้น ข้าไม่ใช่พวกนั่งกินเบี้ยหวัดไปวันๆแล้วเอาแต่นังชนจอกท่องกลอน ขี่ม้าไล่ชนคน"หลี่หว่านถิงอึ้งในสายตาของใต้เท้าค

เรือนรับรองสกุลโจว"คุณชาย ตอนนี้มีปัญหาจริงๆแล้วขอรับ ร้านผ้าสกุลเยี่ยของเรากำลังเจอกับปัญหาใหญ่ ไม่ทราบว่าตระกูลถังได้แบบตัดเย็บมาจากที่ใดกันพอทางเราสามารถลอกเลียนแบบได้ สามวันต่อมาเขาก็ออกแบบชุดใหม่ทันที อีกทั้งตอนนี้ยังสามารถผลิตผ้าพิมพ์ลายออกมาได้ด้วย ไม่ต้องอาศัยการปักอย่างเดียวแล้ว นี่เป็นผ้าพิมพ์ลายที่ข้าหาซื้อมาได้หนึ่งผืนขอรับ""อืม ลายละเอียดอ่อนช้อย ดอกไม้กับผีเสื้อเสมือนจริงมาก ผ้าพับนี้สกุลถังขายเทท่าไหร่"เรียนคุณชาย พับนี้สามารถตัดได้สามชุด สกุลถังขายผ้าพับนี้อยู่ที่แปดร้อยตำลึงขอรับ""นับว่าราคาแพงนัก อีกทั้งยังต้องสั่งจอง หาให้เจอว่าคนที่ออกแบบเสื้อผ้าและลายผ้าเหล่านี้เป็นใคร สกุลถังจ่ายมันเท่าไหร่เสนอราคาให้สูงเข้าไว้ ให้มันมาเป็นคนของเรา หากไม่มาภักดีก็กำจัดเสีย อีกอย่างตอนนี้สกุลโจวของข้าก็มีปัญหาเกี่ยวกับสินค้าเช่นกัน""คุณชายข้าน้อยได้ยินว่าทางตระกูลเหลียนมีสินค้าแปลกใหม่มากมาย มีขนมขบเคี้ยว มีลูกพลับแห้งอบน้ำผึ้งอย่างดี อีกทั้งยังมีเหล้าที่หมักจากผลไม้หลายชนิดอีกด้วยข้าน้อยรู้สึกว่าคนที่ค้าขายกับสกุลถังและสกุลเหลียนเหมือนจงใจทำลายสกุลโจวกับสกุลเยี่ยนะขอรับ""

เหลียนจางหมิ่นจูบนางอีกรอบจนพอใจจึงละจากปากอวบอิ่มไต่ลงมาตามลำคอระหง จนเจอไหปลาร้าเขาฝังจมูกสูดดมกลิ่นกายสาว ก่อนจะมาถึงเต้านมอวบอัดที่ดึงดูดเขาตั้งแต่ที่นางปีนลงอ่าง ลิ้นร้อนชื้นแตะเบาตรงปลายถันราวกับหยอกล้อกลั่นแกล้ง ทำให้หลี่ไฉ่เหยียนถึงกับแอ่นยอดอกสู้ปลายลิ้นของเขา"ท่านอาเหลียนปล่อยข้าเถอะ อื้อ ท่านอาเหลียนเจ้าคะ ปล่อยอาเหยียนเถอะนะเจ้าคะ อื้อท่านอาอย่าดูดสิเจ้าคะข้าเสียวนะ อ่า""รู้จักอ่อนหวานเอาตัวรอดแล้วหรือแม่ตัวดีของอาหึ ไม่เรียกอาตาแก่แล้วหรือ อืม อาเหยียนเจ้าหวานจริงๆ มาเถอะมาพิสูจน์ว่าอาใช่ชายตัดแขนเสื้อหรือไม่ อาให้เจ้าพิสูจน์คนแรกเลยนะเจ้าจงภูมิใจเถอะ"เหลียนจางหมิ่นพูดจบก็ไต่ลิ้นร้อนลงต่ำไปเรื่อยๆ มือที่ยึดข้อมือสาวน้อยอยู่ปล่อยออก หลี่ไฉ่เหยียนต้องขยุ้มผมเขาเอาไว้ นางเสียวซ่านร้อนไปทั่วตัวเลย เพราะฤทธิ์สุราทำให้คนทั้งคู่ยิ่งมีอารมณ์พิศวาสมากขึ้นลิ้นร้ายตวัดเลียทัวทั้งตัว ปลายลิ้นเขาแหย่เล่นกับสะดือน้อยๆของนาง ทำเอาหลี่ไฉ่เหยียนผวานางเสียวซ่านไปหมดแล้ว คนตัวโตยังไม่ยอมหยุดใบหน้าเลื่อนต่ำลงจนถึงจุดที่ต้องการ แต่คนตัวเล็กเบียดหน้าขาเข้าหากันอยู่ เขาต้องเลื่อนขึ้นมาครอบค

"ท่านอ๋อง นางเป็นคนของคังอ๋องจริงๆ ดูเหมือนนางจะตั้งครรภ์บุตรของคังอ๋องด้วยพ่ะย่ะค่ะ ""มิน่านางอยากรีบร้อนแต่งเข้ามา คงจะหาพ่อของลูกกระมังพ่ะย่ะค่ะ""ผิดแล้ว เสด็จอาของข้าอยากให้นางควบคุมเรือนข้าต่างหาก เขารู้ว่าข้าไม่โปรดโจวหว่านถิง จึงจะให้สตรีของเขามาควบคุมข้า แถมยังเอาลูกของเขาติดท้องนางมาให้ด้วย แต่งสิเช่นนี้ข้าต้องรีบแต่งนาง ใครจะถูกควบคุมกันแน่ให้เขาได้รู้""พรุ่งนี้ประชุมเช้า คังอ๋องบอกว่าสุขภาพไม่อำนวยจึงขอฝ่าบาทลาพักพ่ะย่ะค่ะ"อาฝู เจ้าไปเตรียมรถม้าเถอะ เสด็จพี่มีเรื่องอะไรถึงให้คนมาตามกระชั้นชิดแบบนี้ อาเต๋อ เจ้าไปบอกคุณชายถังให้ตามเข้าวังด้วยฮ่องเต้รับสั่งหาเขาเช่นกัน"สององครักษ์ไปแล้ว ซ่างกวนหลิวหยางเดินไปที่เรือนร้างด้านหลังตำหนัก เรือนที่เขาเคยนอนกอดนาง หากรู้ว่าวันนั้นจะได้กอดนางเป็นวันสุดท้ายเขาจับนางขังไว้ในห้องเขาไม่ให้เล็ดลอดสายตาเชียว"ถิงถิง เจ้าอยู่ที่ไหนกันแน่ ข้าแทบคลังตายแล้วหาเจ้าไม่เจอสักที"ซ่างกวนหลิวหยางนอนบนเตียงที่เขาเคยนอนกอดนาง เขาสั่งให้คนมาดูแลที่นี่เสมอ กลิ่นกายนางเขาไม่เคยลืมมันได้เลย จนกระทั่งอาฝูมาเรียกอาฝูเห็นเจ้านายตนเองก็ถอนหายใจ วางแผนมา