ฟาร์ปิดร้านทุกวันอาทิตย์เป็นปกติ ทุกๆคนก็ต้องมีวันหยุดพักผ่อนกันบ้างเพราะฉะนั้นวันนี้เลยจะไปทำธุระที่ห้างใหญ่แห่งหนึ่งเสียงกระดิ่งหน้าประตูกระจกใสดังขึ้นบอกถึงผู้เข้ามาเยือนร้าน Clothes shop"สวัสดีพี่อาร์ต""เอ้า!? ไอ้ฟาร์เป็นไงมาไงน้อง?"เจ้าของร้านแห่งนี้เป็นผู้ชายตัวใหญ่รูปร่างสมส่วน เส้นผมไม่รุงรังแต่ก็ไม่เรียบร้อยย้อมแดง ปลายคางนั้นสักประโยค No pain, no gain.(ไม่เจ็บปวดก็ไม่มีวันโต)ดูแล้วพี่อาร์ตเป็นเจ้าพ่ออาร์ตติสท์อยู่แรงพอตัว พี่อาร์ตมีทั้งร้านสัก และร้านเสื้อผ้าหลายสาขา"ผมว่าจะมาหาพี่เรื่องธุรกิจเล็กน้อยไม่รู้ว่าพี่ยังจำได้ไหม" ฟาร์ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาตรงข้ามพี่อาร์ต"อ๋อ เรื่องนั้นพี่จำได้"ชายหนุ่มผมแดงเผยสีหน้าสดใสก่อนโน้มตัวมาด้านหน้าเล็กน้อย" ว่าแต่เราตัดสินใจแล้วเหรอ ว่าจะร่วมงานพร้อมขยายสาขาเหมือนที่เคยพูดไว้ บอกตามตรงมันนานตั้งแต่สมัยมหาลัยแล้วพี่ก็นึกว่าแกลืมและไม่สนใจมัน""ฮ่า ฮ่า มันไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจหรอกพี่ แต่ตอนนั้นผมยังเป็นแค่นิสิตยังไม่มีร้านสักเป็นของตัวเองเลย พอตอนนี้มีแล้วและมันมั่นคงอยู่ตัวแล้วเลยคิดเรื่องนี้ได้"ผมขำเล็กน้อยก่อนไขความกระจ่างให้รุ่นพี่ เมื่อก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09 อ่านเพิ่มเติม