บทที่ 3 เพราะตาสวยคู่นั้น

ตาคมจ้องมองรอยสักสิงโตที่อกตัวเองผ่านกระจกด้วยอาการเหม่อลอย สิงโตตัวนั้นโผล่มาแค่ส่วนหน้าแต่ช่วงแผงคอนั้นกับว่างเปล่า

"เชี้ย.. นี้กูทำอะไรวะเนี่ยยย!? "มือหนาหยุมศีรษะตัวเองพอได้สติกลับมาคิงไม่อยากเชื่อว่าการที่เขาแค่ไปสักจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ที่เครียดและมึนงงกับตัวเองเพราะว่าอีกฝ่ายเป็นคนไม่ใกล้ไม่ไกลเลย ฟาร์เป็นเพื่อนสนิทโซนส่วนโซนก็เป็นรุ่นน้องพ่วงตำแหน่งเมียเพื่อน ยังไงก็ต้องได้เจอกันอีกแน่! ให้ตายเถอะถึงกูจะเอาไปทั่วแต่กูก็เลือกนะ! มันต้องไม่ใช่คนรู้จักของคนใกล้ตัวเขาแบบนี้! เมื่อคิดว่าภายหลังปัญหาน่ารำคาญอาจจะตามมาได้ก็อดทึ้งหัวแรงๆไม่ได้ 

"แม่ง--ไม่น่าไปหลงปากสวยๆตาสวยๆคู่นั้นเลยว่ะ... "

"ติ้ง ติ้ง" เสียงแจ้งเตือนข้อความทำให้คิงหลุดออกจากความคิด เหลือบสายตาจ้องหน้าจอโทรศัพท์โชว์ชื่อเด่นหรา(น้องพัช💗)หนึ่งในเด็กของเขา

น้องพัช💗(เฮียคิงเมื่อไหร่จะมาหาพัชล่ะครับ🥺)

น้องพัช💗(เฮียคิง~~~)

น้องพัช💗(ผมคิดถึงเฮียแล้วนะ😟)

"เฮ้อ~"เขาถอนหายใจเมื่อคิดได้ว่าวันนี้คือคิวของอีกคน แต่วันนี้ถ้าไม่ติดเหตุการณ์ไม่คาดคิดตอนนี้ก็คงอยู่กับอีกฝ่ายแล้ว พัชเป็นเด็กในสต๊อกของเขาเหมือนกับคนอื่นๆแต่เราคุยและตกลงกันแล้วไม่ว่าจะเรื่องเลี้ยงดูหรือเรื่องส่วนตัว ห้ามก้าวก่ายความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้เด็ดขาดและทุกคนก็ปฏิบัติได้ดีแลกกับการถูกเลี้ยงดูให้สุขสบายและรับการสนับสนุนในช่วงที่ยังเป็นเด็กของคิง มีบางคนเมื่อถึงจุดๆหนึ่งไม่ต้องการอีกแล้ว อาจจะเพราะมีแฟนหรือโตขึ้นคิงสามารถปล่อยไปได้ เพราะเป็นการตกลงกันตั้งแต่แรกมันไม่เคยเป็นการบังคับฝืนใจ วินๆกันทั้งคู่ มือคว้าโทรศัพท์นิ้วเรียวกดตอบข้อความไปโดยทันใดไม่ให้อีกฝ่ายต้องรอนานไปกว่านี้

king_:-$(เฮียขอโทษนะครับพัชแต่วันนี้เฮียติดธุระคงไม่ได้ไปหาหนู)

น้องพัช💗(☹️☹️)

king_:-$(แนบสลิปโอนเงิน)

king_:-$(ไม่โกรธเฮียนะ เฮียให้ค่าขนมเอาไปซื้อกินนะครับ)

หลังจากที่พิมพ์ตอบอีกฝ่ายงอนตามคาด เมื่อให้ค่าขนมเล็กๆน้อยกับอีกคน และการตอบกลับเป็นสติ๊กเกอร์กระต่ายยิ้มแฉ่งคุยกันอีกสองสามประโยค...เฮ้อ หมดปัญหาแล้วหนึ่ง 

คิงหลังจากที่เคลียร์กับเด็กเสร็จสมองเลยคิดไปถึงเรื่องเมื่อตอนค่ำภาพที่แล่นเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ ทำให้ใบหน้าหล่อขึ้นสีแดงแปร๊ดอย่างกับสาวน้อยเพิ่งเสียตัวงั้นแหละ 

"นี่กูเสียท่าให้กับแมวป่าตาสวยเหรอเนี่ย"คิงพูดแล้วยิ้มร่าออกมาอย่างลืมตัว

.

.

.

.

หลังจากเคลียร์ลูกค้าหมดของวันนี้ ฟาร์คิดอะไรไปเรื่อยดูตัวอย่างงานลูกค้าที่จองไว้ สลับกับนั่งวาดลวดลายลงกระดาษฝึกฝีมือและเช็กอุปกรณ์ที่ใช้ไปด้วย ช่วงเวลาที่เรียบง่ายไหลไปเรื่อยราวกับสายน้ำในแม่น้ำที่ไหลไปทางเดียวเป็นประจำทุกวันและเวลาก่อนสายน้ำนั้นจะถูกหยุดด้วยภาพเมื่อช่วงหัวค่ำที่เกิดขึ้น น้ำเสียงของลูกค้าคนนั้นคนที่ปากมากตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน เป็นคนที่น่าหงุดหงิดจริงๆแต่เมื่อหัวค่ำกับเป็นเด็กดีกว่าที่คิดซะอีก ร่างโปร่งสบถพูดใต้ลมหายใจ

"นึกว่าราชสีห์ที่ไหนได้แค่แมวตัวน้อย ไม่เห็นเก่งเหมือนปาก"น้ำเสียงเรียบนิ่งรอยยิ้มจางๆ

ไม่ใช่ว่าเขาจะทำแบบนี้กับลูกค้าทุกคน ไม่เลยไม่เคยมีความคิดนั้นในหัวต่อให้ลูกค้าถอดผ้าแทบจะหมดตัวก็ไม่เคยคิดอะไร ให้เกียรติลูกค้าทุกคน แต่ครั้งนี้แค่อยากแก้เผ็ดลูกค้าคนนี้ก็เท่านั้นหวังว่าจะเลิกพูดมากอีก ตกใจกับตัวเองเหมือนกันว่าทำลงไปได้ไง แต่คิดไปก็แค่นั้นมันก็แค่เซ็กส์ในอีกรูปแบบหนึ่งชีวิตเขาก็ผ่านอะไรมาเยอะเรื่องแค่นี้ไม่รู้จะเก็บมาคิดมากทำไม อีกอย่างคนถูกกระทำดูท่าจะถูกอกถูกใจ…

ฟาร์ได้ทั้งรุกและรับเขาไม่เกี่ยงว่าจะเป็นแบบไหนหรือให้เขาทั้งรุกและรับในเวลาเดียวกันยังได้ ช่วงสมัยเรียนเด็กๆก็ชอบผู้หญิงตามความเชื่อว่าผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงพอโตจนเข้ามหาลัยความคิดตรงนี้ก็เปลี่ยน ได้ทั้งชายและหญิงเขาไม่มีปัญหากับเพศสภาพ เพราะเขาคิดว่าเรื่องเซ็กส์สามารถเกิดขึ้นได้ทุกรูปแบบขอเพียงสุดท้ายแล้วมันสร้างความสุขให้กับเขา แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะเอามั่วไปทั่ว 

ฟาร์สลัดความคิดออกจากหัวแล้วเดินออกมาดูลูกน้องก่อนปิดร้านตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว

ฟรืด ฟรืด

"ฮะ ฮัดชิ้ว!.."เสียงจามของฟาร์ดังเรียกความสนใจเด็กในร้าน

"เป็นอะไรพี่ฟาร์เป็นหวัดเหรอ?" วุฒิเด็กในร้านเอ่ยถามคนที่เป็นเจ้าของร้าน

"เปล่า"ปฏิเสธแต่กับรู้สึกร้อนๆหนาวๆ เขาสะบัดหน้า

"ไม่เป็นอะไรแน่นะครับ"

"อืม"

"ทำไมหน้าเหมือนเหนื่อยๆแบบนั้นล่ะลูกพี่"

"ไม่มีอะไร สงสัยรับงานสักงานเยอะเลยเหนื่อยๆ"ฟาร์ตอบวุฒิด้วยท่าทีที่สบายๆ

(แมวตัวน้อยทำเอาหมดแรงเลย)

.

.

.

ครืน ครืน

เช้าวันต่อมาคิงถูกปลุกด้วยเสียงเรียกเข้าตั้งแต่ตะวันยังไม่พ้นฟ้าเสียงโทรศัพท์แผดเสียงดังก้องห้อง ทำให้เขาที่คิดจะเมินสายและหลับต่อทนไม่ไหว ลุกจากที่นอนด้วยความหัวเสียมือคว้าหมับเข้าที่โทรศัพท์กดรับสายโดยที่ไม่ต้องมองชื่อที่ปรากฏ กรอกเสียงอย่างหัวเสีย

"โทรมาทำไมว่ะ?!? คนจะหลับจะนอน!" 

"นี้แกกล้าพูดกลับฉันอย่างนี้เหรอ!? ห๊ะ!" 

"เออ!.... เดี๋ยวนะ---" เชี้ย! พี่! สีหน้าที่กำลังหงุดหงิดเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเบิกตามองว่าใครโทรมา

"พี่ลินนา"จากที่ง่วงๆสติไม่เต็มร้อยตอนนี้สว่างจ้าอย่างกับช่วงเที่ยงวัน เสียงที่เคยหงุดหงิดของคิงค่อยๆเปลี่ยนเป็นเสียงอ่อนช้อย 

"ใช่ฉันเองคิดว่าใคร?" พี่สาวอายุมากกว่าคิงสามปี ที่ได้ขึ้นมาจัดการบริหารบริษัทอสังหาของครอบครัวดูแลทางฝั่งจัดหาที่ดิน ให้คิงทำคนเดียวไม่ไหวหรอก พี่สาวคิงเป็นผู้หญิงเคร่งครัด แต่ถึงอย่างงั้นเรื่องที่ขัดใจเธอคือการมีน้องชายอย่างคิงที่ไม่ได้สืบทอดนิสัยตรงนี้มาเลยและหลายครั้งก็ต้องมานั่งคุมและตามคิงไม่ให้ออกจากกรอบมากจนไม่สนใจงานการจากการเที่ยวสนุกสนาน

"นึกว่าเพื่อน"

"ไม่คิดจะเข้ามาบริษัทบ้างหรือไง"

"พี่ก็จัดการไปสิ ทำเป็นแทบจะทุกอย่าง"

"แต่แกเป็นประธานบริษัท"

"ผมยกให้พี่เป็นแทนเลย"

"แก่จะมายกให้ฉันทำไม ในเมื่อฉันเป็นคนขอพ่อแม่ยกให้แกเป็น ฉันเป็นแค่รองฯช่วยแก่ก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว"

"พี่โทรมาแค่บ่นผมนี่นะ"

"ใช่!!บ้านก็ไม่กลับ บริษัทก็ไม่เข้า"

"นอนคอนโดครับ"

"วันนี้เข้าบริษัทด้วยมีประชุมสำคัญ"

"พี่ก็เข้าแทนผมไปสิ ปกติพี่ก็เข้าแทนไม่จำเป็นต้องมีผมก็ได้"

"คิง!อย่าให้พี่ต้องพูดซ้ำอีกรอบ"

"วู๊!!ก็ได้ครับ"คิงทำเสียงเหมือนเด็กถูกขัดใจ

"ห้ามนอนต่อ"

"รู้ทันอีก"คิงบ่นก่อนจะว่างสายจากพี่

ลินนาไม่อยากเป็นผู้บริหารเธอชอบอยู่เบื้องหลังคอยสนับสนุนคนน้องดีกว่า เป็นลูกชายคนเดียวของบ้านจะได้เป็นหน้าเป็นตาของครอบครัว แต่เธออาจจะคิดผิดไปเล็กน้อยคิงถูกตามใจจนเคยตัวต้องบังคับสุดๆถึงจะทำ