ไลน์!!
ไลน์!!
ไลน์!!
ไลน์!!
เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นซ้ำๆจนเจ้าของโทรศัพท์บิดตัวด้วยความรำคาญ เสียงที่ดังไม่หยุดทำให้ชายหนุ่มต้องยกหมอนปิดหูทั้งสองข้างหวังจะกันสิ่งรบกวนเวลานอน--
ไลน์!!
ไลน์!!
"แม่งเอ๊ยยย!" สุดท้ายคิงทนความรำคาญไม่ไหวเขวี้ยงหมอนออก ขยี้หัวด้วยความหงุดหงิดและต้องคว้าโทรศัพท์เจ้าปัญหามาเปิดดูข้อความจากพี่สาวทำให้เขาคลายอารมณ์หัวเสียเล็กน้อย
พี่ลินนา---(คิง)
พี่ลินนา---(คิงโครงการมีปัญหา)
พี่ลินนา---(วันนี้เข้าบริษัทด้วย)
พี่ลินนา---(แปดโมงเช้าเจอกันที่บริษัท)
ตาคมมองหน้าจอโทรศัพท์บ่งบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง
"ใครจะไปทัน ไม่ทักมาตอนแปดโมงเลยล่ะ พี่ลินนะพี่ลิน"คิงได้แต่บ่นพรั่งพรูออกมาคนเดียว
กายแกร่งลุกขึ้นเข้าห้องน้ำเมื่อไม่มีเวลาให้โอ้เอ้ รีบจนลืมบางอย่างไปชั่วขณะ เสียงน้ำจากฝักบัวกระทบพื้นกระเบื้องไหลผ่านร่างกาย หลับตาเงยหน้าเล็กน้อยหวังให้น้ำช่วยให้หายจากการแฮงค์
"?~"คิงเริ่มรู้สึกว่าลืมอะไรสักอยาก บิดคอคิดว่ามันคืออะไรก่อนจะลืมตาโพล่ง โผล่ออกจากห้องน้ำเร็วไว
"ฟาร์!!?"เมื่อมาถึงเตียงนอนแทนที่จะเจอคนเมื่อคืนกับมีแต่ความว่างเปล่า คิงที่ยังไม่คิดว่าอีกคนจะกลับได้เพราะเมื่อคืนโดนไปซะขนาดนั้น–
"หายไปไหน"แต่ก็ต้องกลับมานั่งบนเตียงเดิมเมื่อออกไปนอกห้องเพื่อเช็กดูกลับไม่เจอตัวฟาร์และรองเท้าฟาร์ก็ไม่มี ปกติเขาหลับนอนกลับใครก็ตามคนนั้นมักสิ้นเรี่ยวแรงไม่สามารถลุกจากที่นอนได้เลย---
"_"คิงลูบหน้าตัวเอง สายตาไปเจอกับสิ่งผิดแปลกบนหัวเตียงนอนมันคือ"เงิน"จำนวน2,000บาท
(โพสต์อิท~--"ค่าตัว" ) คิงพอเห็นโพสต์อิทพอรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"คิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ไม่เคย! ไม่เคย! จะมีสักครั้งที่เขาถูกทำแบบนี้ นี่ค่าตัวเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์อย่างกูคือ 2,000 เนี่ยนะ!?
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง
"ได้เจอกันอีกแน่ตาสวย"
คิงพลางมองแผ่นอกของตัวเองที่อีกคนทำรอยทิ้งไว้จนทั่ว ดีที่ไม่ทำออกมานอกเหนือพื้นที่นอกร่มผ้าไม่งั้นคนอื่นเห็นคงน่าเกลียดแย่
จากนั้นคิงต้องหยุดความคิดทุกอย่างไว้ก่อนเพราะต้องรีบเข้าไปเคลียร์ปัญหาที่บริษัท
"อื่อ ปวดตัวซะมัด"ฟาร์รู้สึกตัวในยามดึกสงัด เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของคนข้างๆทำให้เขาเหลือบตามอง
"เพลียละสิ"ใบหน้าหล่อที่แก้มนั้นบี้แบนบนหมอนนิ่มนิดหน่อย พลางคิดอีกฝ่ายเป็นเพื่อนของแฟนโซนงั้นแปลว่าก็รุ่นเดียวกลับเฮียปราบทำไมถึงดูเด็กกว่าเขาที่ห่างกันสามปีอีกนะ—"-
"-"ฟาร์ส่ายหน้าช้าๆ ร่างเปลือยเปล่าลุกออกจากที่นอนสีเข็มควานหาโทรศัพท์ตัวเอง 04:49เมื่อเห็นเวลาและคิดว่าสมควรกลับได้แล้วเขายังมีร้านให้ต้องดูแล แม้ร่างกายตอนนี้จะเมื่อยจากกิจกรรมบนเตียงก็ตามที
"แรงเยอะเป็นบ้า.."ฟาร์แต่งตัวเตรียมออกจากที่นี่ด้วยเสื้อผ้าของเมื่อคืน
"เหนียวตัวฉิบหาย"แม้ตัวเหนอะหนะและรู้สึกอยากอาบน้ำแต่ก็คิดว่ากลับไปอาบที่ร้านดีกว่า ก่อนที่มือจะบิดลูกประตูฟาร์ย้อนกลับมาที่เตียงอีกครั้งมองชายหนุ่มที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวควักแบงก์เทาออกมาก่อนจะวางไว้บนหัวเตียง
"รางวัลสำหรับเซ็กซ์แล้วกัน ถึงใจสุดๆ"เดินออกจากห้องไปด้วยใบหน้าชื่นบาน เขาไม่รู้เลยว่าคนที่นอนด้วยทำงานอะไรรู้แค่เป็นเพื่อนกับแฟนโซน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจไม่ได้ใส่ใจที่อยากจะรู้เรื่องของอีกฝ่ายไปมากกว่านี้
ฟรืด ฟรืด
เกือบเจ็ดโมงโซนที่ยังอาศัยอยู่ร้านของฟาร์ เปิดประตูร้านออกมา จัดการปัดกวาดร้าน ตามจริงฟาร์ก็มีลูกน้องทำอยู่แล้ว แต่โซนก็อยากทำ มาอยู่ร้านเขาจะไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ใช่ถึงฟาร์จะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ
"ฟาร์มึงไปไหนมา"โซนจัดของนั้นนี่อยู่หน้าร้านเห็นฟาร์มลงมาจากรถแท็กซี่
"เที่ยว"ตอบเพียงคำสั้นๆ โซนรู้ว่าฟาร์เป็นคนพูดน้อยแต่ไม่คิดว่าจะน้อยขนาดนี้ ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนนะโดดถีบไปแล้ว ข้อหาหมั่นไส้
"เที่ยวอะไรจนฟ้าสว่าง"โซนทำหน้าสงสัย
"หนุ่มโฉดก็อย่างนี้แหละ"ฟาร์พูดติดตลกกับเพื่อน
"ทำไมนั่งแท็กซี่มา เมื่อคืนขับรถไปเองไม่ใช่เหรอ"
"ขับกลับไม่ไหว จอดทิ้งไว้ที่ผับ"
"ทำไมมึงดูเพลียๆแบบนั้น"
"ยังไม่สร่างเมาขอไปนอนเอาแรงแป๊บหนึ่ง"ฟาร์เดินผ่านหน้าโซนเข้าไปในร้าน
"เออ เที่ยวยังไงวะถึงเช้า"โซนตะโกนไล่หลัง
ฟาร์คิดว่าตัวเองยังขับรถไม่ไหวเพราะตอนนี้ยังเช้าอยู่ทั้งง่วงทั้งเพลีย ยังไม่สร่างเมาเท่าไหร่คงขับรถไม่ไหวถ้าย้อนกลับไปเอารถที่ผับเวลานี้ เลยนั่งแท็กซี่มาที่ร้านสักก่อน
5 วันผ่านไป
หลังจากวันนั้นที่ทั้งสองมีอะไรกัน ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยต่างฝ่ายต่างก็ยุ่งกับงานของตัวเอง จนกระทั่งวันนี้คิงมีคิวสักอีกครั้ง
ฟรืด ฟรืด
คิงเข้าไปในห้องสักด้วยท่าทางที่เริงร่าปกติของคิง เห็นเจ้าของห้องนั่งเตรียมเครื่องอุปกรณ์สักเหมือนเคยใบหน้าถูกปิดบังด้วยแมสสีดำเห็นเพียงดวงตาสวยคู่นั้น ฟาร์ไม่ได้พูดกล่าวอะไรออกมาอยู่ในท่าทีปกติ หันมามองเขาเพียงครู่เดียวแล้วหันไปสนใจอุปกรณ์ของตัวเองต่อ คิงเดินไปนั่งที่เตียงสักเพียงครึ่งก้นเท้ายันเหยียบพื้น
"ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอครับคุณตาสวย"
"วันนี้ลงเส้นตรง..ขะ…"ตอบทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตาจัดเตรียมอุปกรณ์อยู่
"ไม่ใช่เรื่องสัก.."
"เรื่อง?"ผละใบหน้าเงยขึ้นมามองคนที่ยืนอยู่ต่างระดับกับเขา
"วันนั้น..?"
"วันไหน?"คนถูกถามไม่ได้ตอบ แต่ส่วนกลับด้วยคำถาม
"อย่าทำเป็นจำไม่ได้หน่อยเลยตาสวย ผมรู้ว่าคุณจำได้"
"เงินที่ให้ไปน้อยไปเหรอ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"คิงหัวเราะดังลั่นห้องไม่คิดว่าอีกคนจะพูดถึงเงินนั้น
"อยากได้เพิ่ม?"
คิงพอได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายนึกสนุกอยากแกล้งคนที่ชอบทำหน้านิ่งๆใส่เขา ดูสิจะมีปฏิกิริยายังไง
"โฮ่..ตาสวยวันนั้นคุณรีดน้ำผมไปกี่น้ำ รอยดูดยังเต็มอกอยู่เลยเนี่ย" คิงจับขอบเสื้อฉีกออกกว้างจนเห็นรอยแดงที่จางกว่าวันแรกที่โดนกระทำ
"เท่าไหร่?"
"คุณคิดว่าเซ็กส์ของผมที่มอบให้คุณมันถึงใจแค่ไหนก็ให้แค่นั้น"
"ก็เท่าที่ให้ไป"เสียงเยือกเย็นแสนจะเย็นชา
"ลีล่าผมไม่ดีขนาดนั้น ได้แค่สองพัน"
"ควรจะพิจารณาตัวเองว่าทำไมถึงได้แค่นั้น"
"ดูถูกกันชัดๆ เจ็บกว่าถูกด่าอีก"มาหาว่าเรื่องบนเตียงของเขาไม่ได้เรื่องนี่ยอมไม่ได้เลย คลาสโนวาอย่างเขานี่นะไม่ได้เรื่องเป็นไปไม่ได้ ตาสวยคงพูดกวนไปงั้นความจริงน่าจะชอบฟังจากเสียงครางวันนั้น
"-"
"เป็นคู่ฝึกให้หน่อย"
"ครั้งเดียวก็เกินพอ"
"ใจร้ายจัง"
"จะสักไหม?"
"สักครับ"คิงถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างว่าง่าย
.
.
"อะ อ่า ซื้ดดดด~ตาสวย"เสียงเครื่องสักดังครืดๆประกอบกับเสียงครางเครือของคนบนเตียงหนัง ทำให้เจ้าของตาสวยอดที่จะต่อว่าคนที่นอนอยู่ไม่ได้
"นี่คุณจะร้องออกมาทำไมเสียงดัง"
"ก็มันเจ็บ~"
"เจ็บก็กลั่นเสียงอุบาทนั้นไว้"ฟาร์พูดน้ำเสียงติดหงุดหงิด
"ทีคุณยังไม่กลั้นเลย ร้องครางจนลั่นห้อง"
"-"
"หึ~เถียงไม่ออกเลยสิ"คิงหัวเราะในลำคออย่างผู้ชนะ
"-"ฟาร์จี้เข็มปลายเครื่องสักลงน้ำหนักบนผิวหนังของอีกฝ่ายนิดหน่อย
"โอ๊ย!!~ตาสวยจี้ลงมาได้ไง..เจ็บ–"
"ถ้าไม่เงียบ.."ฟาร์จี้เข็มลงน้ำหนักอีกครั้ง
"โอ๊ย!!..เงียบแล้วครับ..จำไว้เลยนะตาสวยทีใครทีมัน"จากนั้นคิงก็หุบปากเงียบจนฟาร์หยุดสัก
"วันนี้พอแค่นี้ก่อน นัดมาวันหลังอีกที"ลายที่คิงเลือกไม่สามารถซักเสร็จภายในวันเดียวต้องใช้เวลารวมถึงความพร้อมของร่างกายและผิวของคนที่จะสักด้วย คิงค่อนข้างเป็นคนผิวขาวพอโดนจับหรือโดนเข็มทำให้ผิวซ้ำและแดงง่าย
"อยากเจอบ่อยๆก็ไม่บอก"
"กลับไปได้แล้วรำคาญ"
"ไว้เจอครับตาสวย"คิงสวมเสื้อตัวเองเสร็จเรียบร้อยไม่วายคิดแผนออกหันกลับมาหอมแก้มฟาร์ดัง"ฟอด!!!"
"!!" ช่างสักหน้าคมเบิกตาโต
"เฮ้ย!!ไอ้ห่า...!?" ตวัดตามองพร้อมอุทานด่าไล่หลัง คิงที่หนีออกจากห้องไปแล้ว..
ให้ตายเถอะสุดท้ายก็ถูกไอ้เพื่อนรักลากตัวมาร่วมแผนง้อเมีย มันทำตัวเองแท้ๆนี่ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนมีเมตตาจิตอยู่เป็นนิจไอ้ปราบมันคงได้หมดหนทางแน่ๆ *"เสร็จแล้วเหรอออกมาเร็วมาก"คิงเอ่ยถามเมื่อเห็นปราบเดินออกมาจากห้องสัก"เสร็จอะไรล่ะโซนมันไม่สักให้ แถมไล่กูอีก""เอาไงต่อกลับเลยไหม""ไม่!!""มึงจะทำยังไง อุตส่าห์เปลี่ยนมาเป็นลูกค้าแล้วโซนยังไล่""มันต้องมีวิธีสิ..คิง!!"ปราบนิ่งนึกคิดไปสักพักก่อนจะเปล่งเสียงดังออกมา"อะไร?เสียงดังกูตกใจหมด""กูคิดออกแล้ว"ปราบมองคิงสายตาหยาดเยิ้มดูเจ้าเล่ห์มีเลศนัย"อื่อหึ ทำไมมึงมองกูแบบนั้น""คิงมึงช่วยกูหน่อยสิ""นั้นไง..ทำไมกูเสียวสันหลังวาบแบบนี้วะ..พูดมาถ้าช่วยได้ก็จะช่วย""กูเคยได้ยินมึงบ่นว่าอยากสักไม่ใช่เหรอ""อื่อ แต่กูยังไม่มีเวลา""นี่ไงมีเวลาแล้ว""มึงจะมัดมือชกกูแบบนี้ไม่ได้ รอยสักมันจะติดตัวกูไปจนตาย ให้เวลากูคิดลายที่ชอบหน่อย""กูจ่ายให้""สักวันนี้ใช่ไหม""ใช่…""โอเคตามนั้น""อ้าวไอ้สัตว์!เมื่อกี้บอกไม่มีเวลา""ตอนนี้ว่าง งานให้ลูกน้องทำไป""มึงเอาลายใหญ่เลยนะไม่ต้องสักวันเดียวเสร็จ""ทำไม!!""จะได้มีข้ออ้างมาหาโซนบ่อยๆ""มึงคิดว่ากูว่างขนาดน
คิงรอเวลาที่ได้นัดจองคิวสักเอาไว้ กลับมารู้ว่าเพื่อนรักและเมียกำลังมีปัญหาหนักกว่าเดิมไอ้ปราบหมกตัวอยู่แต่บ้านไม่ยอมออกไปไหนเลย แต่ความซวยตกที่เขาได้ตกปากรับคำว่าจะสักแถมจองคิวไว้แล้ว อีกอย่างเขาต้องไปวิ่งเต้นดูแลไอ้หมาบ้าจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน"ไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกูเหยียบซ้ำแล้ว"คิงเห็นสภาพของเพื่อนที่เมาหัวราน้ำไม่เป็นผู้เป็นคน"มึงไม่ต้องมาบ่น จะไปไหนก็ไป""วันนี้ไปสัก ถึงคิวที่จองไว้แล้ว""อืม""อืมนี่คือ…? ""มึงก็ไปสักสิ เงินกูโอนให้""กูไม่ได้หมายถึงเงิน ไม่ไปร้านสักกับกูหรือไง เหตุผลหลักที่กูสักเพราะมึงนะ""เออ ขอบใจ แต่กูคงไม่ไปแล้ว โซนไม่ต้องการกูแล้วมันอยากเลิกกับกูจริงๆ ""อะไรบทจะถอดใจก็ง่ายเหลือเกิน""อึก! อึก!"ปราบไม่ได้พูดอะไรแต่ยกขวดเหล้าขึ้นดื่ม"กูไปแล้วถึงเวลานัดแล้ว เลิกดื่มได้แล้วมึงอ่ะ โทรมยิ่งกว่าผีอีก""จะไปก็ไปกูรำคาญบ่นอยู่ได้"คิงหมดคำจะพูดได้แต่ส่ายหน้าแล้วออกมาจากบ้านของปราบเมื่อถึงเวลาที่ต้องไปเจอฟาร์อีกครั้งคราวนี้คิวที่เขาได้คือตอนค่ำเพราะตอนกลางวันคิวเต็มซึ่งถือว่าดีเพราะตอนกลางวันเขาคงไม่ตื่นหรอกนู้นนอนหลับเป็นตาย แต่ละคืนชายหนุ่มจะทำตัวเจ้าสำราญในสถา
ตาคมจ้องมองรอยสักสิงโตที่อกตัวเองผ่านกระจกด้วยอาการเหม่อลอย สิงโตตัวนั้นโผล่มาแค่ส่วนหน้าแต่ช่วงแผงคอนั้นกับว่างเปล่า"เชี้ย.. นี้กูทำอะไรวะเนี่ยยย!? "มือหนาหยุมศีรษะตัวเองพอได้สติกลับมาคิงไม่อยากเชื่อว่าการที่เขาแค่ไปสักจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ที่เครียดและมึนงงกับตัวเองเพราะว่าอีกฝ่ายเป็นคนไม่ใกล้ไม่ไกลเลย ฟาร์เป็นเพื่อนสนิทโซนส่วนโซนก็เป็นรุ่นน้องพ่วงตำแหน่งเมียเพื่อน ยังไงก็ต้องได้เจอกันอีกแน่! ให้ตายเถอะถึงกูจะเอาไปทั่วแต่กูก็เลือกนะ! มันต้องไม่ใช่คนรู้จักของคนใกล้ตัวเขาแบบนี้! เมื่อคิดว่าภายหลังปัญหาน่ารำคาญอาจจะตามมาได้ก็อดทึ้งหัวแรงๆไม่ได้ "แม่ง--ไม่น่าไปหลงปากสวยๆตาสวยๆคู่นั้นเลยว่ะ... ""ติ้ง ติ้ง" เสียงแจ้งเตือนข้อความทำให้คิงหลุดออกจากความคิด เหลือบสายตาจ้องหน้าจอโทรศัพท์โชว์ชื่อเด่นหรา(น้องพัช💗)หนึ่งในเด็กของเขาน้องพัช💗(เฮียคิงเมื่อไหร่จะมาหาพัชล่ะครับ🥺)น้องพัช💗(เฮียคิง~~~)น้องพัช💗(ผมคิดถึงเฮียแล้วนะ😟)"เฮ้อ~"เขาถอนหายใจเมื่อคิดได้ว่าวันนี้คือคิวของอีกคน แต่วันนี้ถ้าไม่ติดเหตุการณ์ไม่คาดคิดตอนนี้ก็คงอยู่กับอีกฝ่ายแล้ว พัชเป็นเด็กในสต๊อกของเขาเหมือนกับคนอื่
ณ ผับHT ผับกลางกรุงแสงสีภายในร้านส่องวิบวับตามจังหวะดนตรีเสริมสร้างความรื่นเริงใจให้แก่เหล่าชายหนุ่มและผีเสื้อกลางคืนทั้งหลาย โยกย้ายสะบัดแขนขาปล่อยใจอารมณ์ไปกับสถานที่แห่งนี้–ห้องvip ของผับ"ปึก" เสียงวางแก้วกระทบพื้นโต๊ะราคาแพง"กูไม่รู้จะทำยังไงดีว่ะไอ้โฮป.."ชายหนุ่มผมสีดำมีรอยบากพาดคิ้วและหูข้างหนึ่งที่เจาะ แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมเผยอกแกร่งควบคู่กางเกงสแล็คดูแบดบอยออกเจ้าชู้"มีเรื่องอะไรกุมใจอีกละ?"ชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทองผิวขาวสะอาดสวมเสื้อโปโลสีขาวกางเกงยีนส์สีดำเป็นฝรั่งตาน้ำข้าวดีๆนี้เอง"เฮ้อ!"คิงพรูลมหายใจออกมาอย่างแรง"อ้าว!!ถามไม่ตอบ แล้วกูจะรู้เรื่องไหม.."โฮปที่นิ่งรอคำตอบจากเพื่อนแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆได้ยินเพียงเสียงพรูลมหายใจออกมาแทน"คือ..เออ..ช่างมันเถอะ"คิงกระอักกระอ่วนใจที่จะเล่าออกมา"อ้าว!!อะไรของมึงคิง?"สุดท้ายโฮปก็ไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาเป็นอะไรพลอยหัวเสียตามไปด้วย"ถอยหรือลุยต่อดีว่ะ""อ่ะ!!มึงเพ้อออกมาเลย กูไม่ถามมึงแล้ว""หรือจะขอเลี้ยงดีว่ะ""เลี้ยงเด็กเหรอ?"โฮปพยายามเดาจากคำพูดของคิง"จะยอมเหรอว่ะ?"ไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อน คิดแล้วเผลอพูดออกมาเ
"ติดใจหรือไง?"คนเมาถามออกมาเสียงเรียบนิ่ง"ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ~"คิงพูดออกไปตามตรงแต่ไม่รู้อีกคนจะโกรธหรือเปล่ากับการกระทำของเขาที่พึ่งเจอกันไม่กี่ครั้ง"จะรออะไรล่ะ"ฟาร์คว้าท้ายทอยด้านหลังของอีกคนให้โน้มหน้าเข้ามาทำให้ริมฝีปากกระทบกันอย่างแรงโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว ริมฝีปากทั้งสองบดบี้กันลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าโพรงปากของอีกฝ่ายลิ้นตวัดพันเกี้ยวกันอย่างเร่าร้อน "อื่อ~ อืม~"ทั้งสองส่งเสียงครางออกมาในคอ มือต่างลูบไร้อีกฝ่าย ทั้งสองค่อยๆปลดกระดุมถอดเสื้อของตัวเองออกเห็นรูปร่างซัดส่วนที่ชัดเจนทั้งที่ปากยังประกบกันอยู่"อื่อ~มือของฟาร์เรื่อยไปรูดซิปรั้งกางเกงของคนตัวใหญ่ออกเผยให้เห็นดุ้นยักษ์ที่ใหญ่โตดีดเด้งออกซึ่งมันขยายใหญ่เต็มที่ มือฟาร์สาวรูดท่อนเอ็นขึ้นลง มืออีกข้างลูบไร้ไปทางบั้นท้ายไล่ลงเรื่อยจนถึงรองจีบ คนที่ถูกลูบถึงกับสะดุ้งตัวผละปากออก.."จะทำอะไร!!?"คิงถามด้วยความตกใจอยู่ๆถูกอีกฝ่ายรุกล้ำตรงรองจีบ"เปิดทาง"ตอบเสียงเรียบหน้านิ่งไม่ได้ตกใจตามเสียงของอีกคน"หืม..ผมรุก""เหรอ!!ไม่อยากลองเป็นรับสักครั้ง?""ไม่ครับ อย่าบอกว่ารุก.?."คิงลังเลที่จะถาม กลัวคำตอบเป็นอย่างที่เขาคิด"ได้ทั้งสอง..""หือ
ไลน์!!ไลน์!!ไลน์!!ไลน์!!เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นซ้ำๆจนเจ้าของโทรศัพท์บิดตัวด้วยความรำคาญ เสียงที่ดังไม่หยุดทำให้ชายหนุ่มต้องยกหมอนปิดหูทั้งสองข้างหวังจะกันสิ่งรบกวนเวลานอน-- ไลน์!!ไลน์!!"แม่งเอ๊ยยย!" สุดท้ายคิงทนความรำคาญไม่ไหวเขวี้ยงหมอนออก ขยี้หัวด้วยความหงุดหงิดและต้องคว้าโทรศัพท์เจ้าปัญหามาเปิดดูข้อความจากพี่สาวทำให้เขาคลายอารมณ์หัวเสียเล็กน้อย พี่ลินนา---(คิง)พี่ลินนา---(คิงโครงการมีปัญหา)พี่ลินนา---(วันนี้เข้าบริษัทด้วย)พี่ลินนา---(แปดโมงเช้าเจอกันที่บริษัท)ตาคมมองหน้าจอโทรศัพท์บ่งบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง "ใครจะไปทัน ไม่ทักมาตอนแปดโมงเลยล่ะ พี่ลินนะพี่ลิน"คิงได้แต่บ่นพรั่งพรูออกมาคนเดียวกายแกร่งลุกขึ้นเข้าห้องน้ำเมื่อไม่มีเวลาให้โอ้เอ้ รีบจนลืมบางอย่างไปชั่วขณะ เสียงน้ำจากฝักบัวกระทบพื้นกระเบื้องไหลผ่านร่างกาย หลับตาเงยหน้าเล็กน้อยหวังให้น้ำช่วยให้หายจากการแฮงค์ "?~"คิงเริ่มรู้สึกว่าลืมอะไรสักอยาก บิดคอคิดว่ามันคืออะไรก่อนจะลืมตาโพล่ง โผล่ออกจากห้องน้ำเร็วไว"ฟาร์!!?"เมื่อมาถึงเตียงนอนแทนที่จะเจอคนเมื่อคืนกับมีแต่ความว่างเปล่า คิงที่ยังไม่คิดว่าอีกคนจะกลับได้เพราะ
"ติดใจหรือไง?"คนเมาถามออกมาเสียงเรียบนิ่ง"ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ~"คิงพูดออกไปตามตรงแต่ไม่รู้อีกคนจะโกรธหรือเปล่ากับการกระทำของเขาที่พึ่งเจอกันไม่กี่ครั้ง"จะรออะไรล่ะ"ฟาร์คว้าท้ายทอยด้านหลังของอีกคนให้โน้มหน้าเข้ามาทำให้ริมฝีปากกระทบกันอย่างแรงโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว ริมฝีปากทั้งสองบดบี้กันลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าโพรงปากของอีกฝ่ายลิ้นตวัดพันเกี้ยวกันอย่างเร่าร้อน "อื่อ~ อืม~"ทั้งสองส่งเสียงครางออกมาในคอ มือต่างลูบไร้อีกฝ่าย ทั้งสองค่อยๆปลดกระดุมถอดเสื้อของตัวเองออกเห็นรูปร่างซัดส่วนที่ชัดเจนทั้งที่ปากยังประกบกันอยู่"อื่อ~มือของฟาร์เรื่อยไปรูดซิปรั้งกางเกงของคนตัวใหญ่ออกเผยให้เห็นดุ้นยักษ์ที่ใหญ่โตดีดเด้งออกซึ่งมันขยายใหญ่เต็มที่ มือฟาร์สาวรูดท่อนเอ็นขึ้นลง มืออีกข้างลูบไร้ไปทางบั้นท้ายไล่ลงเรื่อยจนถึงรองจีบ คนที่ถูกลูบถึงกับสะดุ้งตัวผละปากออก.."จะทำอะไร!!?"คิงถามด้วยความตกใจอยู่ๆถูกอีกฝ่ายรุกล้ำตรงรองจีบ"เปิดทาง"ตอบเสียงเรียบหน้านิ่งไม่ได้ตกใจตามเสียงของอีกคน"หืม..ผมรุก""เหรอ!!ไม่อยากลองเป็นรับสักครั้ง?""ไม่ครับ อย่าบอกว่ารุก.?."คิงลังเลที่จะถาม กลัวคำตอบเป็นอย่างที่เขาคิด"ได้ทั้งสอง..""หือ
ณ ผับHT ผับกลางกรุงแสงสีภายในร้านส่องวิบวับตามจังหวะดนตรีเสริมสร้างความรื่นเริงใจให้แก่เหล่าชายหนุ่มและผีเสื้อกลางคืนทั้งหลาย โยกย้ายสะบัดแขนขาปล่อยใจอารมณ์ไปกับสถานที่แห่งนี้–ห้องvip ของผับ"ปึก" เสียงวางแก้วกระทบพื้นโต๊ะราคาแพง"กูไม่รู้จะทำยังไงดีว่ะไอ้โฮป.."ชายหนุ่มผมสีดำมีรอยบากพาดคิ้วและหูข้างหนึ่งที่เจาะ แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมเผยอกแกร่งควบคู่กางเกงสแล็คดูแบดบอยออกเจ้าชู้"มีเรื่องอะไรกุมใจอีกละ?"ชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทองผิวขาวสะอาดสวมเสื้อโปโลสีขาวกางเกงยีนส์สีดำเป็นฝรั่งตาน้ำข้าวดีๆนี้เอง"เฮ้อ!"คิงพรูลมหายใจออกมาอย่างแรง"อ้าว!!ถามไม่ตอบ แล้วกูจะรู้เรื่องไหม.."โฮปที่นิ่งรอคำตอบจากเพื่อนแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆได้ยินเพียงเสียงพรูลมหายใจออกมาแทน"คือ..เออ..ช่างมันเถอะ"คิงกระอักกระอ่วนใจที่จะเล่าออกมา"อ้าว!!อะไรของมึงคิง?"สุดท้ายโฮปก็ไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาเป็นอะไรพลอยหัวเสียตามไปด้วย"ถอยหรือลุยต่อดีว่ะ""อ่ะ!!มึงเพ้อออกมาเลย กูไม่ถามมึงแล้ว""หรือจะขอเลี้ยงดีว่ะ""เลี้ยงเด็กเหรอ?"โฮปพยายามเดาจากคำพูดของคิง"จะยอมเหรอว่ะ?"ไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อน คิดแล้วเผลอพูดออกมาเ
ตาคมจ้องมองรอยสักสิงโตที่อกตัวเองผ่านกระจกด้วยอาการเหม่อลอย สิงโตตัวนั้นโผล่มาแค่ส่วนหน้าแต่ช่วงแผงคอนั้นกับว่างเปล่า"เชี้ย.. นี้กูทำอะไรวะเนี่ยยย!? "มือหนาหยุมศีรษะตัวเองพอได้สติกลับมาคิงไม่อยากเชื่อว่าการที่เขาแค่ไปสักจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ที่เครียดและมึนงงกับตัวเองเพราะว่าอีกฝ่ายเป็นคนไม่ใกล้ไม่ไกลเลย ฟาร์เป็นเพื่อนสนิทโซนส่วนโซนก็เป็นรุ่นน้องพ่วงตำแหน่งเมียเพื่อน ยังไงก็ต้องได้เจอกันอีกแน่! ให้ตายเถอะถึงกูจะเอาไปทั่วแต่กูก็เลือกนะ! มันต้องไม่ใช่คนรู้จักของคนใกล้ตัวเขาแบบนี้! เมื่อคิดว่าภายหลังปัญหาน่ารำคาญอาจจะตามมาได้ก็อดทึ้งหัวแรงๆไม่ได้ "แม่ง--ไม่น่าไปหลงปากสวยๆตาสวยๆคู่นั้นเลยว่ะ... ""ติ้ง ติ้ง" เสียงแจ้งเตือนข้อความทำให้คิงหลุดออกจากความคิด เหลือบสายตาจ้องหน้าจอโทรศัพท์โชว์ชื่อเด่นหรา(น้องพัช💗)หนึ่งในเด็กของเขาน้องพัช💗(เฮียคิงเมื่อไหร่จะมาหาพัชล่ะครับ🥺)น้องพัช💗(เฮียคิง~~~)น้องพัช💗(ผมคิดถึงเฮียแล้วนะ😟)"เฮ้อ~"เขาถอนหายใจเมื่อคิดได้ว่าวันนี้คือคิวของอีกคน แต่วันนี้ถ้าไม่ติดเหตุการณ์ไม่คาดคิดตอนนี้ก็คงอยู่กับอีกฝ่ายแล้ว พัชเป็นเด็กในสต๊อกของเขาเหมือนกับคนอื่
คิงรอเวลาที่ได้นัดจองคิวสักเอาไว้ กลับมารู้ว่าเพื่อนรักและเมียกำลังมีปัญหาหนักกว่าเดิมไอ้ปราบหมกตัวอยู่แต่บ้านไม่ยอมออกไปไหนเลย แต่ความซวยตกที่เขาได้ตกปากรับคำว่าจะสักแถมจองคิวไว้แล้ว อีกอย่างเขาต้องไปวิ่งเต้นดูแลไอ้หมาบ้าจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน"ไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกูเหยียบซ้ำแล้ว"คิงเห็นสภาพของเพื่อนที่เมาหัวราน้ำไม่เป็นผู้เป็นคน"มึงไม่ต้องมาบ่น จะไปไหนก็ไป""วันนี้ไปสัก ถึงคิวที่จองไว้แล้ว""อืม""อืมนี่คือ…? ""มึงก็ไปสักสิ เงินกูโอนให้""กูไม่ได้หมายถึงเงิน ไม่ไปร้านสักกับกูหรือไง เหตุผลหลักที่กูสักเพราะมึงนะ""เออ ขอบใจ แต่กูคงไม่ไปแล้ว โซนไม่ต้องการกูแล้วมันอยากเลิกกับกูจริงๆ ""อะไรบทจะถอดใจก็ง่ายเหลือเกิน""อึก! อึก!"ปราบไม่ได้พูดอะไรแต่ยกขวดเหล้าขึ้นดื่ม"กูไปแล้วถึงเวลานัดแล้ว เลิกดื่มได้แล้วมึงอ่ะ โทรมยิ่งกว่าผีอีก""จะไปก็ไปกูรำคาญบ่นอยู่ได้"คิงหมดคำจะพูดได้แต่ส่ายหน้าแล้วออกมาจากบ้านของปราบเมื่อถึงเวลาที่ต้องไปเจอฟาร์อีกครั้งคราวนี้คิวที่เขาได้คือตอนค่ำเพราะตอนกลางวันคิวเต็มซึ่งถือว่าดีเพราะตอนกลางวันเขาคงไม่ตื่นหรอกนู้นนอนหลับเป็นตาย แต่ละคืนชายหนุ่มจะทำตัวเจ้าสำราญในสถา
ให้ตายเถอะสุดท้ายก็ถูกไอ้เพื่อนรักลากตัวมาร่วมแผนง้อเมีย มันทำตัวเองแท้ๆนี่ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนมีเมตตาจิตอยู่เป็นนิจไอ้ปราบมันคงได้หมดหนทางแน่ๆ *"เสร็จแล้วเหรอออกมาเร็วมาก"คิงเอ่ยถามเมื่อเห็นปราบเดินออกมาจากห้องสัก"เสร็จอะไรล่ะโซนมันไม่สักให้ แถมไล่กูอีก""เอาไงต่อกลับเลยไหม""ไม่!!""มึงจะทำยังไง อุตส่าห์เปลี่ยนมาเป็นลูกค้าแล้วโซนยังไล่""มันต้องมีวิธีสิ..คิง!!"ปราบนิ่งนึกคิดไปสักพักก่อนจะเปล่งเสียงดังออกมา"อะไร?เสียงดังกูตกใจหมด""กูคิดออกแล้ว"ปราบมองคิงสายตาหยาดเยิ้มดูเจ้าเล่ห์มีเลศนัย"อื่อหึ ทำไมมึงมองกูแบบนั้น""คิงมึงช่วยกูหน่อยสิ""นั้นไง..ทำไมกูเสียวสันหลังวาบแบบนี้วะ..พูดมาถ้าช่วยได้ก็จะช่วย""กูเคยได้ยินมึงบ่นว่าอยากสักไม่ใช่เหรอ""อื่อ แต่กูยังไม่มีเวลา""นี่ไงมีเวลาแล้ว""มึงจะมัดมือชกกูแบบนี้ไม่ได้ รอยสักมันจะติดตัวกูไปจนตาย ให้เวลากูคิดลายที่ชอบหน่อย""กูจ่ายให้""สักวันนี้ใช่ไหม""ใช่…""โอเคตามนั้น""อ้าวไอ้สัตว์!เมื่อกี้บอกไม่มีเวลา""ตอนนี้ว่าง งานให้ลูกน้องทำไป""มึงเอาลายใหญ่เลยนะไม่ต้องสักวันเดียวเสร็จ""ทำไม!!""จะได้มีข้ออ้างมาหาโซนบ่อยๆ""มึงคิดว่ากูว่างขนาดน