All Chapters of แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากเข้ามาในเมืองซวนเหอ ฟู่หลงเหยียนพาอวี้จิ่นเข้าออกร้านเครื่องปรับไปสองร้านแล้ว แต่ว่านางก็ยังไม่เจอสิ่งที่ถูกใจ ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เหมือนกันไปหมด ถึงกับบ่นในใจเงียบ ๆ ว่าคนที่ออกแบบเครื่องประดับไม่คิดลวดลายใหม่ ๆ บ้างหรืออย่างไร ขณะที่ทั้งสามกำลังจะเดินไปร้านใหม่ ก็มีเสียงเอะอะและเสียงร้องไห้ อวี้จิ่นที่ได้ยินเสียงเด็กที่ร้องไห้ก็ออกตัวเดินนำไปก่อนใคร“พวกไร้ประโยชน์!! เลี้ยงเสียข้าวสุกจริง ๆ ให้ช่วยทำงานอะไรก็ไม่ได้เรื่อง พวกเจ้าสองคนทำข้าวของในบ้านข้าเสียหายไปเท่าไหร่แล้ว คิดว่าบ้านข้าร่ำรวยมีเงินซื้อชิ้นใหม่ทุกวันรึ ข้าเลี้ยงพวกเจ้าสองคนพี่น้องไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ถึงเวลาต้องตอบแทนบุญคุณ พวกเจ้าถูกซื้อตัวโดยเศรษฐีเย่าแล้วรีบลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ข้าเหนื่อยจะพูดเต็มทีแล้วนะ!” เสียงสตรีวัยกลางคนที่ตะคอกเด็กสองพี่น้อง ที่ไม่มีการตอบโต้มิหน้ำซ้ำยังถูกทุบตีอย่างทารุณอวี้จิ่นแหวกทางผู้คนเข้ามาก็เห็นสตรีร่างท้วมดูมีอายุ สวมใส่เสื้อผ้าธรรมดาทั่วไปคล้ายชาวบ้าน ที่พอจะมีกินมีใช้กำลังพยายามดึงเชือกที่มัดเด็กชายกับเด็กหญิง พวกเขาน่าจะเป็นพี่น้องกันอายุคงไม่เกินสิบเอ็ดหรือสิบสองหนาว เสื้อผ้า

เมื่อทำความเข้าใจกันเป็นที่เรียบร้อย หลี่อี้ที่ไปตามเฉินอิ่นก็เดินเข้ามาพร้อมกันพอดี จึงเริ่มหารือแผนการรับมือนักฆ่าขึ้น“นายน้อย/คุณชาย”“พวกเจ้ามาก็ดีแล้วนั่งลงเถิด ข้ากับอาหยวนมีเรื่องต้องบอกกับพวกเจ้า คืนนี้กำชับทุกคนให้ระวังตัวเอาไว้ เพราะจิ่นเอ๋อร์เห็นว่ามีนักฆ่าติดตามมาเพื่อสังหารอาหยวน และตอนนี้คงหลบซ่อนตัวอยู่ น่าจะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล จากบริเวณจุดพักของพวกเรา ดังนั้นคืนนี้ตงลู่เจ้ามีหน้าที่คอยอารักขาจิ่นเอ๋อร์ที่รถม้า หากมีนักฆ่าหลุดรอดไปถึงที่นั่นฆ่าพวกมันให้หมดส่วนเฉินอิ่นกับอู๋จิ้งแยกกันไปอยู่กับกลุ่มทหาร หลี่อี้เจ้าอยู่กับพวกข้าที่นี่พวกมันต้องแยกกันสังหารทุกคน แต่ตัวหัวหน้ากับลูกน้องบางส่วน คงตรงมาหาอาหยวนที่เป็นเป้าหมายหลัก” ฟู่หลงเหยียนสั่งการแบ่งหน้าที่ เพื่อปกป้องทหารจากเมืองเฉียนโจวด้วย พวกเขายังต้องกลับไปหาครอบครัวเช่นกัน“รับทราบขอรับนายน้อย” เฉินอิ่นที่รู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้ย่อมเกิดขึ้นจริง จึงสะกิดสหายให้ทำตามคำสั่งของเจ้านาย เพราะพวกเขายังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองซวนเหอ ตงลู่กับอู๋จิ้งจึงอ่านปากของเฉินอิ่น ที่บอกว่าจะเล่าเรื่องราวให้ฟังทีหลัง“รับทราบขอรับ

วันนี้เป็นที่จางฮูหยินมีความสุขในรอบสิบกว่าปีที่ผ่านมา เนื่องจากวันนี้นางได้ช่วยบุตรสาวอาบน้ำ ทำความสะอาดเส้นผมรวมถึงทำผมเช่นคุณหนูที่ปักปิ่นแล้ว ด้วยเครื่องประดับราคาแพงและเสื้อผ้าชุดใหม่ ที่ทำจากผ้าไหมชั้นดีจากร้านผ้าชื่อดังแห่งเมืองหลวงเมื่อหญิงสาวที่ไร้เครื่องประทินโฉม หน้าตามอมแมมจากชนบทได้ลอกคราบเก่าทิ้งไป กลายเป็นคุณหนูแห่งจวนแม่ทัพใหญ่เจียง ที่ใบหน้ายามนี้ยิ่งน่ามองกว่าเดิม โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นของนางเมื่อจางฮูหยินได้พาอวี้จิ่นกลับมาพบบิดาและพี่ชายอีกครั้ง บุรุษทั้งสองยังต้องตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงนี้ของนาง แม้แต่เจียงเล่อกับหลี่อี้ก็ยังเห็นด้วยกับเจ้านายของตน ที่ลูกเป็ดขี้เหร่ได้กลายร่างเป็นนางหงส์ไปแล้ว“นะ นี่เจ้าใช่จิ่นเอ๋อร์น้องสาวของข้าจริงรึ ท่านแม่ลอกคราบน้องสาวของข้าจนจำคนก่อนไม่ได้แล้วขอรับ ไม่ได้ ๆ ท่านพ่อข้าไม่ยอมให้น้องสาวออกจากจวนตัวคนเดียวแน่ ท่านพ่อต้องช่วยคัดเลือกสาวใช้หรือองครักษ์ที่มีวรยุทธ์ เพื่อคอยติดตามดูแลจิ่นเอ๋อร์ ยามที่นางออกไปนอกจวนนะขอรับ หาไม่แล้วต้องมีคนหมายตานางเป็นแถวเชียวนะขอรับท่านพ่อ” จางหยวนเห็นความงามของอวี้จิ่น ก็หาพรรคพวกอย่างบิดาของตน เน

ค่ำคืนที่ผ่านมาเป็นครั้งแรกที่อวี้จิ่นได้นอนหลับอย่างสบายจริง ๆ แม้จะรู้สึกสบายแค่ไหน แต่นางไม่เคยเสียนิสัยยังคงตื่นเช้าเช่นเดิม สาวใช้ที่นำน้ำล้างหน้ามาปรนนิบัติคุณหนูของจวนยังแปลกใจ พวกนางคิดว่าอวี้จิ่นจะลืมตัวนอนตื่นสาย คอยเรียกพวกนางมารับใช้เสียอีกทางด้านตระกูลฟู่นายน้อยของจวน กำลังจะไปยังกรมอาญา เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลาจึงบอกับคนสนิทว่าตนเองนั้น จะแวะไปที่จวนตระกูลเจียงเสียก่อน จากนั้นค่อยไปพบเจ้ากรมอาญาทีหลัง“ข้าจะแวะไปจวนแม่ทัพใหญ่ก่อนพวกเจ้าตามมาก็แล้วกัน”“เอ่อ นายน้อยแต่จวนแม่ทัพใหญ่ อยู่คนละทิศมิใช่หรือขอรับ” อู๋จิ้งถามออกไปโดยที่สหายห้ามไม่ทัน“แล้ว...?” ฟู่หลงเหยียนหันไปมองด้วยสีหน้านิ่งสนิท“นายน้อยบ่าวว่าพวกเรารีบไปเถิดขอรับ เผื่อว่าคุณหนูเจียงจะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ และออกมาเดินเล่นดูตลาดในเมืองหลวงก็เป็นได้ หากเป็นเช่นนั้นจะคลาดกันเสียก่อนนะขอรับ” เฉินอิ่นรีบบอกกับเจ้านาย ก่อนที่เขาจะอารมณ์เสียแต่เช้า ยิ่งมีเรื่องของอดีตคนรักมาวุ่นวายเมื่อวานอีกเรื่องถือว่าเฉินอิ่นยังรู้สถานการณ์ มิเช่นนั้นอู๋จิ้งมีหวังถูกลงโทษแน่ ๆ“อืม ถ้าจิ่นเอ๋อร์อยากออกมาเดินเที่ยวเล่น ข้าจะเป็น

ด้านจวนตระกูลเจียงแม่ทัพใหญ่นั่งทำงานกับบุตรชายในห้องหนังสือของตน แต่ทั้งสองไม่คิดเลยว่าบุตรสาวและน้องสาวที่ออกไปเดินเล่นเพียงครึ่งชั่วยาม จะมีสตรีใจกล้ามาหาเรื่องถึงขึ้นทำให้นางได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ ตงลู่ที่มาถึงอย่างรีบร้อนเล่าอย่างกระชับไม่เยิ่นเย้อ เนื่องจากเจ้านายของเขาต้องการให้แม่ทัพใหญ่ไปที่ศาลต้าหลี่โดยเร็ว“ตึก ตึก ตึก ก๊อก ๆ ๆ นายท่านมะ...” พ่อบ้านเจียงที่พาตงลู่มายังห้องทำงานของเจ้านายยังพูดไม่ทันจบ ประตูก็ถูกเปิดตัวของคนก็พุ่งเข้าไปด้านในเช่นกัน“พรึ่บ! ขออภัยท่านแม่ทัพใหญ่ที่ข้าน้อยเสียมารยาทขอรับ แต่นายน้อยมีคำสั่งให้มารายงานกับท่านว่า บุตรสาวคนโตของเสนาบดีกรมพิธีการมากลั่นแกล้งคุณหนูเจียง แย่งชิงสิ่งที่อยู่ในมือด้วยแรงของการยื้อแย่ง ทำให้คุณหนูเจียงเสียเปรียบและได้รับบาดเจ็บที่มะ....” ตงลู่พูดถึงแค่อวี้จิ่นได้รับบาดเจ็บแม่ทัพใหญ่ก็เริ่มโมโหแล้ว“ปัง!!! เจ้าบอกว่าใครมาหาเรื่องบุตรสาวของข้านะ! ไม่พอยังกล้าแย่งชิงของที่อยู่ในมือนางจนบาดเจ็บงั้นรึ พูดมาว่าสตรีนางนั้นเป็นบุตรสาวของผู้ใด ถึงจะเป็นองค์หญิงข้าก็ไม่ไว้หน้าหรอกนะ ในเมื่อมาทำร้ายจิ่นเอ๋อร์จนบาดเจ็บเช่นนี้” ทุกคนใน