บททั้งหมดของ แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ: บทที่ 41 - บทที่ 50

เมื่อรถม้าหยุดที่หน้าจวนผู้เป็นบิดาอย่างแม่ทัพใหญ่ ต้องประคองฮูหยินของตนลงจากรถม้าอย่างทะนุถนอม ส่วนผู้เป็นพี่ชายจำต้องอุ้มน้องสาวลงมาทีหลัง เนื่องจากนางง่วงนอนจนทนไม่ไหวจึงหลับเสียระหว่างทาง ครอบครัวของอวี้จิ่นเดินเข้าจวนอย่างที่เคยเป็น แต่กลับมีเงาร่างหนึ่งที่ติดตามมา กำลังจะก้าวเท้าตามเข้าไปในจวน มีเหตุให้ต้องหยุดชะงักไม่สามารถตามเข้าไปได้เงาร่างนี้ก็คือดวงวิญญาณของอดีตหวงกุ้ยเฟย ที่สำคัญพระนางยังเป็นพระมารดาขององค์หญิงใหญ่ ผู้หายตัวไประหว่างเดินทางไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ พระนางได้ยินเรื่องของอวี้จิ่นผ่านการพูดคุยของวิญญาณดวงอื่น ด้วยความหวังว่าจะได้พบองค์หญิงใหญ่อีกครั้ง ก่อนที่ดวงวิญญาณของพระนางจะต้องไปชดใช้กรรม ในเมื่อตามอวี้จิ่นเข้าไปไม่ได้พระนางจึงนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บริเวรหน้าจวน เพื่อรอพบนางอีกครั้งในยามเช้าของวันพรุ่งนี้เมื่อถึงเวลาของวันใหม่แม่หมออวี้จิ่นย่อมออกจากจวน เพื่อไปทำภารกิจช่วยเหลือบรรเทาความทุกข์ใจของชาวบ้าน แต่วันนี้มีสิ่งที่อวี้จิ่นกระทำซ้ำ ๆ จนตงลู่กับเฟยอินงุนงงกับท่าทาง ที่นางใช้เท้าทั้งสองข้างสลับไปมาคล้ายกับว่าจะก้าวเท้าไหนก่อน นอกจากเรื่องเท้าก็คงเป็นการข

ทั้งสี่คนมัวแต่ให้ความสนใจสตรีที่พวกเขาตามหา จนลืมหัวหน้าสาวใช้นางนั้นที่ยืนตกใจและงุนงง ว่าคนแปลกหน้าเหล่านี้คือผู้ใด ไหนจะเรียกสาวใช้คนนั้นว่าองค์หญิงอีก นางจึงตะคอกถามแขกที่ไม่รู้จักเสียงดัง แต่สิ่งที่ตอบนางกลับมาคือฝ่ามือหนาของเจียงหยวน ที่กระทบกับใบหน้าของนางจนฟันร่วงทันทีถึงสองซี่“พวกเจ้าเป็นใครเหตุใดถึงกล้าบุกจวนผู้อื่นแต่เช้าเช่นนี้!!”“หืม ฉาด!! ฉาด!! โอ๊ยย!!”“ถุ้ย!! กรี๊ดด ฟันของข้า”“หมับ!! เจ้ากล้ามากที่โบยนางบาดเจ็บถึงเพียงนี้ แค่โดนข้าตบหน้าไปสองครั้งจะชดเชยได้อย่างไร บังอาจทำร้ายร่างกายองค์หญิงมีโทษประหารสถานเดียว” “อะ อะ องค์หญิงที่ใดกัน ที่นี่ไม่คนที่ท่านพูดถึงนางใบ้เป็นสาวใช้ ที่หลานสาวของนายท่านส่งมาให้ต่างหาก”“ข้าไม่จำเป็นต้องอธิบายกับสาวใช้เช่นเจ้า จงรับโทษก่อนผู้ใดก็แล้วกัน”“หยะ ฉึก! อ่ะ ตุบ”“กรี๊ดดด!!”“พวกเจ้าหากไม่มีส่วนเกี่ยวข้องรีบไปจากที่นี่ซะ ข้าคืนอิสระให้จงกลับไปหาครอบครัวของพวกเจ้าเถิด” เจียงหยวนหันมาพูดกับสาวใช้ที่เหลือ หลังจากลงโทษหัวหน้าสาวใช้ไปแล้ว“ขอบคุณคุณชาย ๆ”อวี้จิ่นที่เพิ่งจะขอดูบาดแผลนางนึกขึ้นได้ว่า องค์หญิงใหญ่ถูกหมอคนหนึ่งฝังเข็มให

ด้านอวี้จิ่นที่กลับถึงจวนด้วยท่าทางอ่อนเพลีย ก็มีมารดามารอรับอยู่ที่หน้าจวนด้วยตนเอง เมื่อเห็นท่าทางของบุตรสาวจึงสั่งสาวใช้ ให้รีบเตรียมน้ำร้อนสำหรับให้อวี้จิ่นได้ชำระร่างกาย พร้อมทั้งอาหารที่ไม่หนักท้องมากเกินไป ถึงจะรู้สึกภูมิใจในตัวของบุตรทั้งสองเพียงใด แต่ความห่วงใยที่มีต่อบุตรนั้นย่อมมากกว่า“ท่านแม่เหตุใดมายืนรออยู่ที่นี่ล่ะเจ้าคะ”“แม่ก็เป็นห่วงพวกเจ้าน่ะสิ แล้วนี่พี่ชายของเจ้าไม่กลับมาพร้อมกันหรอกรึ”“พี่ใหญ่ยังมีงานต้องทำต่ออีกเล็กน้อยเจ้าค่ะ จึงให้ข้ากลับมาพักผ่อนที่จวนก่อน” อวี้จิ่นเห็นความห่วงใยในดวงตาของมารดา ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจของตนยิ่งนัก“ท่านพ่อของเจ้าคงอยู่ที่นั่นด้วยกระมัง เช่นนั้นจิ่นเอ๋อร์ไปชำระร่างกายก่อนเถิด แม่สั่งพวกสาวใช้ให้เตรียมทั้งน้ำอุ่นและสำรับไว้แล้ว” จางฮูหยินเข้าใจทันทีเมื่อได้ยินบุตรสาวบอกกับตน“พวกเรากลับเข้าจวนพร้อมกันเถิดเจ้าค่ะ ท่านแม่ไม่ต้องกังวลภารกิจครั้งนี้เป็นไปด้วยดี ไม่แน่นะเจ้าคะหลังจากนี้อีกไม่นาน ท่านแม่อาจจะต้องเตรียมจัดงานมงคลก็เป็นได้เจ้าค่ะ คิ คิ คิ” อวี้จิ่นเดินคล้องแขนมารดาเข้าจวน และพูดอย่างน่าสงสัยให้มารดาเดาเล่น ๆ“ฮ้าย เจ้าล

ผ่านมาแล้วหลายวันกับการส่งบิดาและพี่ชาย ออกเดินทางไปทำสงครามกับแคว้นต้าเหลียน มีญาติพี่น้องของทหารไม่น้อยที่รู้สึกไม่สบายใจ พวกเขาจึงรวมตัวกันมาหาอวี้จิ่นถึงตำหนัก เพียงเพราะต้องการความสบายใจ แล้วอวี้จิ่นจะทำให้พวกเขาผิดหวังได้อย่างไร นางไม่ได้ทำสิ่งใดมากมายเพียงแนะนำให้ทุกคน รู้จักสงบใจหมั่นนั่งสมาธิอุทิศบุญกุศล เพื่อผ่อนหนักให้กลายเป็นเบาตั้งแต่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเทพธิดาพยากรณ์ อวี้จิ่นทำหน้าที่ของตนได้ดีอย่างสม่ำเสมอ มิได้คิดจะก้าวก่ายเรื่องภายในราชสำนัก แต่บางครั้งเมื่อการคำนวณทำนายเรื่องที่สำคัญ อย่างไรเสียนางย่อมส่งสาสน์ถึงฮ่องเต้ เพื่อตักเตือนการกระทำของเหล่าขุนนางเช่นกัน และในยามเช้าที่อวี้จิ่นต้องไปทำหน้าที่ของตนเช่นทุกวัน พ่อบ้านเจียงได้เข้ามารายงานกับนางว่า มีผู้ช่วยของนายช่างเซี่ยงมาขอพบ เนื่องจากมีเรื่องการสร้างตำหนักนอกเมืองมารายงาน “คุณหนูขอรับ ที่หน้าจวนมีผู้ช่วยของนายช่างเซี่ยง แจ้งว่ามีเรื่องการก่อสร้างตำหนักต้องการรายงานกับท่าน ไม่ทราบว่าจะให้บ่าวพาตัวเข้ามาพบตอนนี้ไหมขอรับ”“หืม ผู้ช่วยของนายช่างเซี่ยงเช่นนั้นหรือเจ้าคะ คงมารายงานความคืบหน้าเป็นแน่ รบกวนพ่อ

สำนักตรวจสอบเสร็จสิ้นภารกิจที่เมืองซุยโจว และอยู่ระหว่างเดินทางกลับเมืองหลวง ทางด้านองค์รัชทายาทที่ได้รับราชโองการ จากผู้เป็นพระบิดาให้ออกเดินทางไปยังเมืองสุยโจว เพื่อตรวจสอบเรื่องน้ำท่าที่ราษฎรได้รับความเดือดร้อน ก่อนที่เทพธิดาพยากรณ์จะทำพิธีขอฝนสำเร็จ ว่าแท้จริงแล้วนั้นเกิดจากธรรมชาติ หรือเป็นฝีมือของมนุษย์ที่มีความเห็นแก่ตัวหรือไม่ก่อนจะถึงเมืองสุยโจวอีกหนึ่งร้อยกว่าลี้ กลุ่มขององค์รัชทายาทได้แวะพักกลางทาง เพื่อให้ม้าได้ดื่มน้ำกินหญ้าที่โรงพักม้าแห่งหนึ่ง และทรงได้ยินชาวบ้านที่อาศัยอยู่ละแวกนี้ พูดถึงเจ้าเมืองที่ถูกโจรป่าสังหาร ก่อนจะไปรับตำแหน่งที่เมืองสุยโจว ได้ยินเช่นนั้นก็ทรงจำได้ว่า พระบิดามีรับสั่งให้เจียงกุ้ยฉินอดีตรองเจ้ากรมขุนนาง ที่ถูกลดขั้นและเดินทางมาเป็นเจ้าเมืองสุยโจว“นี่เถ้าแก่ ท่านว่าป่านนี้หนังสือจากบัณฑิตสิง จะไปถึงเมืองหลวงหรือยัง ที่เมืองสุยโจวของเรารอเจ้าเมืองคนใหม่ มาแทนคนเก่าไม่ไหวแล้วนะ”“ฮ้าย ข้าได้ยินมาว่ายังต้องใช้เวลาอีกสักพัก หากว่าที่เจ้าเมืองคนใหม่ไม่ถูกโจรป่าสังหารทั้งครอบครัว ป่านนี้เมืองสุยโจวคงแก้ไขเรื่องน้ำได้นานแล้ว ไม่ต้องรอให้เทพธิดาพยากรณ์ท