All Chapters of Billionaire Marry Me For A Bet: Chapter 101 - Chapter 110

Mahigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko, halos madurog ang buto ko. Namumuo ang gulat sa loob ko habang tinitingnan ko ang malamig at walang kibo niyang mukha. Maghihiganti ba siya sa hindi ko pagpasok sa bahay kagabi? Desperado akong lumaban, tumutol ako, "Anong ginagawa mo?" Ngunit ang aking mga salita ay tila mahina sa harap ng kanyang determinasyon. Itinulak niya ako sa likurang upuan nang may pagmamadali na nagpapataas lamang ng aking pagkabalisa, at sa isang kisap-mata, nasa tabi ko na siya, sinara ng pinto at ikinandado ako. Sinimulan ng driver ang paglalakbay nang walang pagkaantala, at bumilis ang tibok ng puso ko. habang galit na galit kong sinusubukang buksan ang naka-lock na pinto. Nag-aalab ang galit sa aking mga mata habang ibinaling ko ang aking atensyon kay Stanford humihingi ng mga sagot tulad ng, "Saan mo ako dadalhin?" Ang kanyang boses ay kasing yelo ng kanyang titig habang tumutugon, "Sa aking lugar," ang kanyang hindi matitinag na pagtuon sa kalsada

Habang papalapit ako kay Veronica, naaamoy ko ang bango niya, and it's driving me wild. Limang taon ko na siyang hindi nakikita, pero kasing lakas pa rin ng pagkahumaling ko sa kanya. Sa katunayan, ito ay mas malakas pa. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Para akong gamu-gamo sa apoy. Bumibilis ang tibok ng puso ko habang papalapit ako sa kanya. Ramdam ko ang bilis ng pulso ko habang papalapit ako sa kanya. Ang aking mga pandama ay tumaas, at nararamdaman ko ang adrenaline na dumadaloy sa aking mga ugat. Nanginginig ang mga daliri ko habang inaabot ko ang mukha niya. Ang kanyang balat ay parang malambot at makinis sa ilalim ng aking mga daliri. Hindi ko maiwasang mabighani sa kagandahan niya. Nablangko ang isip ko habang nakatitig sa mga mata niya. Ang mga ito ay kumikinang sa isang intensity na nagpapabilis ng tibok ng aking puso. Masasabi kong gusto niya rin ako. Nararamdaman ko ang tensyon sa pagitan namin. Lumapit ako, bahagya akong lumapat sa labi niya. Naririnig ko ang mah

Ang aking mga salita ay nagpagalit sa kanya nang higit sa kanyang antas ng pagpaparaya. "Ikaw, madungis na babae. Papatayin kita." Bumaling sa akin si Melissa, ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa galit. Pero bago pa niya ako maabot, mabilis akong tumabi at hinawakan ang braso niya, gamit ang momentum niya laban sa kanya. Nauntog siya pasulong, nawalan ng balanse, at sinamantala ko ang pagkakataong ipinulupot ang aking mga braso sa kanyang baywang, inipit ang kanyang mga braso sa kanyang tagiliran. Sa matinding determinasyon, kinaladkad ko siya paatras, palayo sa pinto, at hinampas siya sa sahig. Ang hangin ay lumalabas sa kanyang mga baga habang siya ay tumama sa lupa, at saglit, siya ay nakahiga doon, natulala at walang magawa. I strapped her, my legs on both side of her hips, and lean down, my face inches from her. Mabilis ang paghinga ko, at ang puso ko ay bumilis ng adrenaline. Nakaramdam ako ng lakas at kasiyahan habang nakatingin ako sa kanya, sa wakas sa aking awa.

Natatakot ako, natatakot akong masaktan nila ang isa't isa. "Michael, please leave. Hindi ka dapat nandito." "Veronica wala kang ideya kung gaano kalupit ang lalaking ito," sabi niya. "Siya ang nanggugulo sa kumpanya ko." Gayunpaman, hindi umaatras si Stanford Humakbang siya pasulong, nagliliyab ang mga mata sa galit. "Shut up," ungol niya. "Umalis ka na dito. Or else, bugbugin kita hanggang mamatay." "Halika at labanan mo ako," pag-udyok ni Michael. Stanford please..." I look at him pleadingly, hawak ang kamay niya. Sa isang segundo, nagbabago ang lahat. Tinulak ako ni Stanford papasok sa kotse, padabog na isinara ang pinto. Pilit kong pinihit ang knob, sinusubukan kong buksan ang pinto, ngunit naka-lock ito. Nadudurog ang puso ko habang pinagmamasdan ko silang sumabak sa matinding labanan. Pakiramdam ko ay wala akong magawa, hindi ko sila mapigilan. Naka-lock sa loob ng sasakyan, dumidiin ang mga kamay ko sa bintana, at ang aking tingin ay nakatutok sa panoorin sa la

Namamanhid ang katawan ko, at nanlamig ang mga paa ko. Ang boses sa loudspeaker ay tila nagmumula sa malayo, umaalingawngaw sa aking tenga na parang isang sigaw sa malayo. My heart races in my chest... It beats frantically and match the urgency of my thoughts. "Stanford.." sigaw ko at tumakbo sa mga pasilyo ng barko, ang takot ay nakahawak sa puso ko. Ang kanyang mukha ay kumikislap sa aking isipan, kasama ang kanyang matingkad na ngiti at mainit na mga mata, at hindi ko kayang isipin na mawala siya. Hindi ngayon, hindi ganito. Naninikip ang puso ko sa bawat hakbang, at humihigpit ang hawak ng pagkabalisa sa bawat sandaling lumilipas. Napabuntong hininga ako sa aking lalamunan nang may makita akong nagkakagulo malapit sa gilid ng barko. Ang mga miyembro ng crew at mga nanonood ay nagkukumpulan, ang kanilang atensyon ay nakatuon sa isang lugar sa tubig. Tumalon ang puso ko sa lalamunan ko habang nagmamadali ako papunta doon. Nakahawak ang mga daliri ko sa rehas habang pilit kong